شخصی از عارفی پرسید: آداب پیش از غذا خوردن چیست؟ گفت: ‌اول؛ آنکه دست و دهان بشوید که این مانند وضوی قبل از نماز است و گفته‌اند: هرکس پیش از غذا، دست بشوید از فقر و تهیدستی در امان خواهد ماند. دوم؛‌ آنکه غذا را بر روی سفره گذارد نه بر روی طبق؛ زیرا سفره یادآور سفر است و سفر دنیا، سفر آخرت را به خاطر انسان می‌آورد و نیز به تواضع نزدیک‌تر است. سوم؛ آنکه نیکو بنشیند و تکیه زده غذا نخورد. چهارم؛ آنکه نیت او در خوردن، شهوت غذا نباشد بلکه به نیت قوّت و نیرو طعام خورد. پنجم؛ آنکه تا گرسنه نشود دست به غذا نَبَرد و هنوز سیر نشده دست از غذا بکشد تا هیچ‌گاه به طبیب محتاج نشود. ششم؛ ‌آنکه به آنچه در خانه حاضر است قناعت کند و خود را به خوردن غذاهای خوش مقید نکند که غرض از طعام خوردن قوّت بدن است نه تنعّم و ناز و نعمت. هفتم؛ آنکه تا دیگران حاضر نشوند دست به غذا نبرد که تنها غذا خوردن نیکو نیست.

شخصی از عارفی پرسید: آداب پیش از غذا خوردن چیست؟ گفت: ‌اول؛ آنکه دست و دهان بشوید که این مانند وضوی قبل از نماز است و گفته‌اند: هرکس پیش از غذا، دست بشوید از فقر و تهیدستی در امان خواهد ماند. دوم؛‌ آنکه غذا را بر روی سفره گذارد نه بر روی طبق؛ زیرا سفره یادآور سفر است و سفر دنیا، سفر آخرت را به خاطر انسان می‌آورد و نیز به تواضع نزدیک‌تر است. سوم؛ آنکه نیکو بنشیند و تکیه زده غذا نخورد. چهارم؛ آنکه نیت او در خوردن، شهوت غذا نباشد بلکه به نیت قوّت و نیرو طعام خورد. پنجم؛ آنکه تا گرسنه نشود دست به غذا نَبَرد و هنوز سیر نشده دست از غذا بکشد تا هیچ‌گاه به طبیب محتاج نشود. ششم؛ ‌آنکه به آنچه در خانه حاضر است قناعت کند و خود را به خوردن غذاهای خوش مقید نکند که غرض از طعام خوردن قوّت بدن است نه تنعّم و ناز و نعمت. هفتم؛ آنکه تا دیگران حاضر نشوند دست به غذا نبرد که تنها غذا خوردن نیکو نیست.