تا من زنده هستم و تا رمق در جسم و جان دارم از حمایت و دعای خیر برای شما دریغ نخواهم کرد؛ و شما را از بهترین عزیزان و همراهان خود می‌دانم؛ و همان گونه که در ایام جنگ در کنار شما بوده‌ام، و شاید یکایک شما مَحبّت و ارادتم را به خود احساس کرده‌اید، بعد از این نیز چنین خواهم بود. (صحیفه امام، ج 21، ص 133)