کورت فریشلر، مورخ بزرگ آلمانی: می دانیم که حسین (ع) خود را برای کشته شدن آماده کرده بود و او که عزم داشت خویش را فدا نماید، چرا توقف نکرد تا به قتلش برسانند و چرا دائم اسب می‌تاخت و شمشیر می‌انداخت ... حسین (ع) دست روی دست گذاشتن و توقف برای کشته شدن را دور از مردانگی و جهاد در راه پر نسیب خود می‌دانست در نظر حسین (ع) در همان‌جا توقف کردن و گردن بر فضا دادن، تا این‌که دیگران نزدیک شوند تا او را به قتل برسانند، خودکشی محسوب می شود. یک مرد دلیر و با ایمان خودکشی نمی‌کند.