وای به حال جهان، اگر حسین علیه السلام و حسینیان، این قدر مهربان و بخشنده نبودند! سنگ بر سنگ بند نمی‌شد و زمین، لحظه‌های اهل خود را تاب نمی‌آورد؛ وای به حال جهانیان! اگر وارثان عاشورا با مکتبی به نام عشق و فرهنگی به نام صبر، از نفرین بر مردم درنمی‌گذشتند.