چون موی شدم رنج هر بیدادی*
در عشق ندید کس چو من ناشادی
برخیزد اگر وزد به من بر بادی
چون چنگ مرا ز هر رگی فریادی

پی نوشت:
مصرع اول در تصحیح آقای رشید یاسمی چنین است:
«چون موی شدم ز رنج هر بیدادی»
در اینجا حرف اضافه «ز» افتاده و مفهوم و وزن بیت را دچار اشکال کرده است. مقصود شاعر این است که از رنج مانند موی، لاغر و نحیف شده ام.