باشد که روزگاری، یاری رسد ز یاری

باشد که روزگاری، یاری رسد ز یاری
بر جانب محبان، چون افتدش گذاری
دل خسته و حزینم، لختی خوشی نبینم
یار دلم بود غم، هر جا به هر دیاری