كسي كه عشق مي‌ورزد، توجهش به آن زيبايي غيرجسماني‌ است كه با گذشت زندگاني، رنگ نمي‌بازد. نه اينكه عشق، كور باشد، نه؛ عشق، ريشه و گوهر وجودي را مي‌بيند.((لئوبوسكاليا))