همه مي‏دانند که: 
مباحث اعتقادي نقش تعيين کننده‏اي در راه و رسم زندگي انسان‏ها دارد،و انسان با عقيده و ايمان مي‏تواند با انواع مشکلات زندگي مقابله کرده راه کمال را به درستي بپيمايد.
انسان بدون باورهاي اعتقادي و يقين، از تکيه گاه مطمئنّي برخوردار نيست، و همواره در برابر ناملايمات، سختي‏ها و مشکلات فراوان زندگي، دچار تزلزل و سرگرداني شده دست به انواع بزهکاري‏ها مي‏زند،زيرا مباني اعتقادي، ايدئولوژي و رفتارهاي فردي و اجتماعي انسان را اصلاح مي‏کند،و جهت مي‏دهد، آرمان مي‏بخشد، و از پوچي و بي هدفي مي‏رهاند.
و همه دانشمندان جهان اسلام مي‏دانند که:
قرآن کريم جايگاه واقعي مباحث اعتقادي و راه‏هاي صحيح خداشناسي است،و اين حقيقت را همه مي‏دانند که: تنها با داشتن قرآن نمي‏توان به همه معارف بلند آن دست رسي پيدا کرد، قرآن احتياج به تفسير و تحليل دارد.همه کس نمي‏توانند مباحث و علوم و فنون نهفته در قرآن را کشف کنند.
گرچه کتاب نهج‏البلاغه در بردارنده همه کلمات و تفسيرها و تحليل‏هاي حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام نمي‏باشد امّا هرکس مطالب آن را ارزيابي کند و مباحث و مفاهيم بلند نهج‏البلاغه را مورد دقت قرار دهد به اين باور روشن خواهد رسيد که: نهج‏البلاغه يک کتاب عقيدتي است.نهج‏البلاغه کتاب توحيد است.نهج‏البلاغه کتاب ارزيابي مباني اعتقادي دراصول و فروع است.نهج‏البلاغه پاسخگوي شبهات فکري، عقيدتي است.
که مباحث خداشناسي به روشني در آن تجلّي يافته است.
خدا را با راه‏هاي روشن، و استدلال‏هاي قوي به اثبات مي‏رساند و آنگاه صفات پروردگاري را در«جمال»و « جلال»به تماشا مي‏گذارد.
و ديگر باورهاي اعتقادي را به گونه‏اي مستدل اثبات مي‏کند.