سخن از برپا کنندگان حادثه اي بي مانند، واقعه اي عظيم، اتفاقي عبرت آموز و حقيقتي بي شبه و مثل است، که براي تمام انسان ها، در همه ادوار حيات و زندگي، منبعي سرشار از پند و موعظه و نصيحت و درس است.
اهل مُلک و ملکوت، و ساکنان زمين و آسمان، برپا کنندگان چنين حادثه اي را جز يک بار نديدند و به غير از يک مرتبه واقعه اي بدين صورت، و به اين کيفيت در تمام فضاي باعظمت حيات اتفاق نيفتاد!!
دگر تا جهان هست بزمي چنين
نبيند به خود آسمان و زمين
تحقق اين واقعه بي نظير در سرزمين کربلا بر دو طايفه تکيه داشت، گروهي زميني محض، و قومي آسماني خالص.
گروه آسماني در عرصه گاه حيات خود، جز خدا محوري، عشق به حقّ، اداي مسؤوليت در راه رضاي دوست، برپا کردن پرچم حقيقت، روشن نگاه داشتن چراغ فضيلت، برانداختن کاخ ستم و بيداد، ريشه کن کردن شجره خبيثه و سرسبز نگاه داشتن شجره طيّبه، انديشه ديگر نداشتند.
و آن گروه ديگر، يعني طايفه مادّي مسلک و قوم زميني، در جولانگاه زندگي خويش، جز طاغوت محوري، پيروي هواي نفس، تعطيل وظايف اخلاقي، از کار انداختن چرخ انديشه و فکر، دنبال کردن برنامه هاي شکم و شهوت و افتادن در لذّات بي در و پيکر حيواني فکر ديگر در سر نمي پروراندند.