به اعتراف روان شناسان و جامعه شناسان‌، عشق پَرستش و مِيل به نيايِش يک‌نياز فِطري و يکي از غَرائز عالي انساني است‌. به گواهي موَّرخان عِبادت در همه ملل واقوام متمدّن جهان وجود داشته و هر يک به شِکلي اين خواسته دروني را در زندگي پياده کرده‌اند. حتّي گاهي سَراب را آب پنداشته‌اند. وجود مَعابِد گوناگون -  که بهترين ميراث فرهنگي هر کشور را تشکيل مي‌دهد -  گواه گويا بر اين واقعيّت بوده و هست‌.
متاسّفانه در دوره جاهليت قرن بيستم ما هنوز با بُت پرستي ستاره‌، گاو و حتي شيطان و يزيد پرستان ناآگاه در شَرق و غَرب عالَم روبه رو هستيم‌. ولي قرآن کريم سرلوحه برنامه‌ِ همه پيامبران را دعوت به پرستش مَعبود حقيقي يعني آفريدگار هستي‌، و کنارزدن مَعبودهاي ساختگي و بر حَذَر داشتن از کُرنِش در برابر بُت هاي بي جان و جاندار ومبارزه با اَربابان زَر و تَزوير مي‌داند
 يکي از اهداف مهم‌ّ بِعثَت پيامبر اسلام دعوت به پرستش خالق يگانه ومُنعِم حَقيقي و مهربان بود. با اين‌که در اَثَر ناآگاهي عدّه‌اي پرستش الهي را با کارهاي ناشايستي همراه کرده‌اند و در اجراي مراسم عبادت برخي به دور خود مي‌چرخيدند وعده‌ّاي خوراکي يا حيوان و انسان را مي‌سوزاندند و حتّي گاهي در جاهلّيت صد نفر را باخشونت قرباني بت‌ها مي‌کردند. به روايت امام رضا(ع) پيامبر(ص) مي‌فرمودند: «اَلصَّلاة‌ُ قُربان‌ُ کُل‌ِّ تَقِي‌ٍّ؛ نماز وسيله‌اي نزديکي به خدا براي هر پرهيزگار است‌«
پيامبر اسلام ترک عمدي نماز را کفر مي‌داند و مي‌فرمايد: «مَن ترک الصلاة متعمداً فقد کفر»اين کار بر خلاف گناهان ديگر، همراه با لذّت و شهوت نيست‌؛ بلکه ترک نماز سَهل انگاري است و بي اعتنايي به نماز نشانه ضعف ايمان و بي ديني به شُمار مي‌آيد.
به خاطر اهميّت نماز بود که پيامبر (ص) مي‌فرمود: «قُرّة‌َ عَيني فِي الصّلوة‌ِ؛ نماز نورچشم من است‌.» وامام اول ما علي‌(ع) در حال نماز اولين شهيد محراب شد. فاطمه بانوي نمونه اسلام هم‌چون پدر، آن‌قدر نماز خواند، که پاهاي مبارکش ورَم نمود. نورديدگانش حُسين و زَينب‌، در سخت‌ترين روزهاي زندگي‌ِ خويش در واقعه عاشورا نماز نافله را نيز به فراموشي نسپردند.همه پيشوايان دين از نوادگان او، تا مَهدي مَوعود(عج‌)همه عمر گرانبهاي خويش را صرف اِحيا و اِقامه نماز به درگاه بي نياز کرده‌اند.