امام هارون شکن !
دلهایمان را به ضریحش گره می زنیم و چشم در راه مولود فضیلت ها و سرمشق عارفان و سالكان، امام موسی كاظم (علیه السّلام ) می نشینیم و ندا سر می دهیم که :
سلام و درود ما بر تو
ای كه سجاده ی شب، غمناك از مناجات شب و نیمه شبت ،
 و میله های سرد و زندان تاریک ، شرمنده از این همه استقامت تو ؛
ای سرمشق مقاومت و صبوری ،
ای اسطوره پرشكوه و هارون شكن ،
ايران همراه عشق تو پيكر فرزندان بسيارى از نسل تو را در آغوش كشيده است.
خراسان، راضى است كه «رضا»ى تو را دارد.
شيراز، حمد مى‏كند، كه «احمد» تو در آن جاست،
قم، مرکز فقاهت معصوم ، «معصومه»ی تو را در بر دارد.
و شهرها و روستاهاى بسيار، نوادگان تو را، چونان گنجى در سينه‏هاى خود، به امانت، نگه مى‏دارند، و هر كدام، منبع بركت‏هاى فراوان،
«حوزه ی علميه» درخت پرثمرى است كه در بوستان حرم دخترت روئيده و شكوفه‏اى است كه بر شاخه ی «حرم اهل بيت» شكفته است.
و ... انقلاب اسلامى ايران، عطيه‏اى است الهى كه به دست پيشوا و امامى «موسوى» نسب ، به ارمغان آمد
مردى از آن سلاله، كه خون «اهل بيت» را در رگ‏ها داشت
و محبت «عترت» را در دل ؛
میلادت مبارک.
سید احمد سجادی