زندگانی حضرت امام محمد ابن علی الباقر(علیه السلام) از چند جهت قابل توجه و اهمیت است.
اول:  آنکه آن امام همام یکی از شاهدان صحنه های عاشورا بودند و روایاتی از آن امام درباره چگونگی صحنه های عاشورا به ما رسیده و در واقع آن حضرت راوی عاشورا هستند ومصیبت های بعدی که بر اسیران وارد شده است را به خوبی بیان می نماید.
دوم : آن حضرت شاهد تزلزل حکومت اموی و برپایی اولین هسته های حکومت عباسیان می باشند و در آن زمان به خاطر شکافی که در بین امویان به وجود آمده بود ، موقعیت را مناسب دیدند تا به نشر مفاهیم و مبانی دینی بپردازند.
سوم: کرسی درسی که آن امام برای دین اسلام گستراند اگر به دست غیر او انجاام می گرفت شکاف های عمیق فکری و اعتقادی در دین بوجود می آورد. پس در واقه آن امام همام سر سلسله علوم دینی در اسلام است.
 آن امام همام بود که کرسی فقاهت و تفسیر و علوم دینی را آن چنان محکم پایه گذاری نمود و فرزند بزرگوارش حضرت امام صادق (علیه السلام) ادامه داد که تاکنون این دروس ادامه دارد و حتی رئیس های مکاتب اهل سنت یا با واسطه و یا بدون واسطه از شاگردان او و فرزندش محسوب می شوند.
این وجود عالِم علم، توانست علوم را برای همگان بشکافد و به باقرالعلوم (شکافنده علم) مشهور گردد.
میلاد فرخنده آن امام همام بر  همه رهروانش مبارک باد. 
سید احمد سجادی