حزن و اندوه برای امام عصر (ع)
نويسنده:علی اكبر تلافی
از نشانه های محبّت و تعلق آدمی به چیزی یا كسی، این است كه به هنگام از دست دادن یا گم كردن آن دچار غم و اندوه می شود و گاهی نیز فراتر از آن چون ابر بهاران اشك می ریزد.
اگر نیك تأمّل كنیم خواهیم یافت كه امام زمان علیه السلام به لحاظ ایمانی، در گستره ی آفرینش، محبوبترین شحصی است كه باید او را دوست بداریم و فقدانش را مصیبتی بزرگ بدانیم. مگر نه این است كه رسول خدا (ص) فرمودند:
« لا یومِنُ عَندٌ حتّی اَكوُنَ اَحَبَّ اِلَیهِ مِن نَفسِهِ، وَ یكونَ عِترَتی اَحَبَّ اِلَیهِ مِن عِترَتِهِ. »
« ایمان نیاورده بنده مگر آنكه من نزد او محبوبتر از خود وی باشم . اهل بیت من نزد او محبوبتر از اهل بیت خودش باشند. » 1
سید علی بن طاووس به فرزندش سید محمّد می گوید:
فرزندم محمّد! تو را و برادرت و هر كه این كتاب را بخواند سفارش می كنم در معامله با خدا جلّ و جلاله و رسول او (ص) و رعایت سفارش ها و بشارتهای آن دو در باره ی ظهور مولایمان مهدی علیه السلام. چه گفتار و كردار بسیاری از مردم را از نظر های فراوان با عقیده ی آنان مخالف یافتم. به طور مثال اگر معتقد به امامت آن حضرت، بنده ای یا اسبی یا درهم و دیناری از دست دهد و گم كند، سراپا متوجه آن می شود و برای یافتن آن نهایت كوشش را انجام می دهد. امّا ندیدم كه كسی برای تأخیر ظهور آن حضرت از اصلاح اسلام و ایمان و قطع ریشه ی كافران و دشمنان به اندازه ی دلبستگس به این امور نا چیز دلبسته باشد و به مقداری كه برای فقدان این چیز ها ناراحت می شود متأثر باشد. پس چنین شخصی چگونه ادّعای شناخت حقّ خدا جلّ و جلاله و حقّ رسول او صلی الله علیه و آله وسلم و اعتقاد به امامت آن حضرت دارد، به گونه ای كه مدّعی موالات و دوستی بیش از اندازه هستند؟! 2
منتظران واقعی مهر بیکران، امام زمان علیه السلام كه تا ظهور آن حضرت در غم و اندوهند، باید در مناسبت های مختلف حزن قلبی خویش را بنمایانند و سرشك خون در فراقش جاری سازند.
حضرت صادق علیه السلام می فرماید:
« اَما و اللهِ لَیغیبَنَّ سَبتاً مِن دَهرِ كُم وَ لَیخمُلَنَّ حَتّی یقالَ: ماتَ هَلَكَ! بای وادٍ سَلَكَ؟! وَ لَتَد مَعَنَّ عَلَیهِ عُیونُ المُؤمِنینَ. »
« بدانید كه او مدّتی از روزگار را پنهان شود و یا او از خاطر ها برود؛ تا آنجا كه گویند: مُرد! هلاك شد! به كدام وادی رفت؟! و چشمان مردم با ایمان برایش بگرید. 3
صدر الاسلام همدانی در این زمینه دعای ندبه را سفارش می كند و می گوید:
حوب است هر جمعه، دوستان آن حضرت ارواحنا فداه از مرد و زن، در مسجدی از مساجد یا معبدی از معابد اجتماع نموده، این دعای مبارك را با كمال تضرّع و زاری و ناله و سوگواری و با نهایت حزن و اندوه و بیقراری بخوانند و گریه كنند و بر غیبت آن شمس تابان و فقدان آن جهان جهانیان نوحه كنند. 4
اگر نیك تأمّل كنیم خواهیم یافت كه امام زمان علیه السلام به لحاظ ایمانی، در گستره ی آفرینش، محبوبترین شحصی است كه باید او را دوست بداریم و فقدانش را مصیبتی بزرگ بدانیم. مگر نه این است كه رسول خدا (ص) فرمودند:
« لا یومِنُ عَندٌ حتّی اَكوُنَ اَحَبَّ اِلَیهِ مِن نَفسِهِ، وَ یكونَ عِترَتی اَحَبَّ اِلَیهِ مِن عِترَتِهِ. »
« ایمان نیاورده بنده مگر آنكه من نزد او محبوبتر از خود وی باشم . اهل بیت من نزد او محبوبتر از اهل بیت خودش باشند. » 1
سید علی بن طاووس به فرزندش سید محمّد می گوید:
فرزندم محمّد! تو را و برادرت و هر كه این كتاب را بخواند سفارش می كنم در معامله با خدا جلّ و جلاله و رسول او (ص) و رعایت سفارش ها و بشارتهای آن دو در باره ی ظهور مولایمان مهدی علیه السلام. چه گفتار و كردار بسیاری از مردم را از نظر های فراوان با عقیده ی آنان مخالف یافتم. به طور مثال اگر معتقد به امامت آن حضرت، بنده ای یا اسبی یا درهم و دیناری از دست دهد و گم كند، سراپا متوجه آن می شود و برای یافتن آن نهایت كوشش را انجام می دهد. امّا ندیدم كه كسی برای تأخیر ظهور آن حضرت از اصلاح اسلام و ایمان و قطع ریشه ی كافران و دشمنان به اندازه ی دلبستگس به این امور نا چیز دلبسته باشد و به مقداری كه برای فقدان این چیز ها ناراحت می شود متأثر باشد. پس چنین شخصی چگونه ادّعای شناخت حقّ خدا جلّ و جلاله و حقّ رسول او صلی الله علیه و آله وسلم و اعتقاد به امامت آن حضرت دارد، به گونه ای كه مدّعی موالات و دوستی بیش از اندازه هستند؟! 2
منتظران واقعی مهر بیکران، امام زمان علیه السلام كه تا ظهور آن حضرت در غم و اندوهند، باید در مناسبت های مختلف حزن قلبی خویش را بنمایانند و سرشك خون در فراقش جاری سازند.
حضرت صادق علیه السلام می فرماید:
« اَما و اللهِ لَیغیبَنَّ سَبتاً مِن دَهرِ كُم وَ لَیخمُلَنَّ حَتّی یقالَ: ماتَ هَلَكَ! بای وادٍ سَلَكَ؟! وَ لَتَد مَعَنَّ عَلَیهِ عُیونُ المُؤمِنینَ. »
« بدانید كه او مدّتی از روزگار را پنهان شود و یا او از خاطر ها برود؛ تا آنجا كه گویند: مُرد! هلاك شد! به كدام وادی رفت؟! و چشمان مردم با ایمان برایش بگرید. 3
صدر الاسلام همدانی در این زمینه دعای ندبه را سفارش می كند و می گوید:
حوب است هر جمعه، دوستان آن حضرت ارواحنا فداه از مرد و زن، در مسجدی از مساجد یا معبدی از معابد اجتماع نموده، این دعای مبارك را با كمال تضرّع و زاری و ناله و سوگواری و با نهایت حزن و اندوه و بیقراری بخوانند و گریه كنند و بر غیبت آن شمس تابان و فقدان آن جهان جهانیان نوحه كنند. 4
پی نوشت ها :
1. بحارالانوار 17/13 و بنگرید به : همان 27/86 و 112
2. كشف المحجة / 206 ، فصل 150.
3. همان
4. تكالیف الانام/189
