بچه های بد غذا
ماجراي غذاخوردن بچهها آنقدر پيچيده است که هر مادري ميتواند درباره غذاخوردن فرزندش يک کتاب بنويسد! شما چطور؟ نميخواهيد يک کتاب از تجربههايتان بنويسيد؟
غذاخوردن بچهها دغدغه اصلي بيشتر مادران است و همه مادران دوست دارند به فرزندشان کمک کنند تا خوب غذا بخورد و تغذيه سالمي داشته باشد. حالا اين کار چطوري و چه اندازه عملي ميشود، خودش داستاني است! شايد اگر اصولي را در اين باره بدانيم، بتوانيم راهکاري پيدا کنيم و البته در اين مورد بايد به سليقه، سن و شرايط کودک هم توجه داشته باشيم.
در حين صرف غذا، مواردي که حواس افراد را پرت ميکند بايد حذف شود مانند مطالعه روزنامه، اسباب بازي، تماشاي تلويزيون، صحبت با تلفن و مواردي از اين قبيل که بايد به زمان و مکاني ديگر موکول شود. درضمن خود پدر و مادر بايد روش و سبک غذا خوردن مناسب را رعايت کرده، تميز و مرتب غذا خورده و احترام سفره غذا را حفظ کنند تا فرزندان هم براي سفره و زمان غذا احترام و ديدگاهي مثبت قايل شوند.
دعوا نکنيد
اگر در زمان صرف غذا، پدر و مادر با کودک دعوا و ستيز نداشته باشند و جنگ غذاخوردن راه نيفتد، در بيشتر کودکان خود به خود کم خوردن، پرخوري و مشکلاتي از اين قبيل برطرف ميشود. متاسفانه حذف بايد و نبايدهاي پدر و مادر درباره غذاي فرزندان براي بيشتر آنها کار سختي به حساب ميآيد و دايم اين موارد را ميشنويم: «حداقل مقداري سبزي بخور! زيادي نان ميخوري! غذايت را تمام کن، اينقدر کش نده!» سعي کنيد از اظهارنظر و بايد و نبايد پرهيز کنيد.
اما وقتي غذاهاي جديد را به رژيم غذايي کودک اضافه ميکنيد، به او ياد ميدهيد تنوع، طعم و انواع غذاها را چشيده و علايق خودش را بشناسد و به غذا به عنوان موضوعي دلچسب و دوست داشتني نگاه کند. اين نکته کليدي است چون هر چه کودک در مورد غذا احساسي متنوع و کنجکاوانه داشته باشد، ميزان دريافت موادغذايي در او متعادلتر و بهتر ميشود. يادتان باشد شايد مجبور شويد 15 بار يک ماده غذايي جديد را به کودک معرفي کنيد تا او قبول کند آن را ميل کند. اين مساله کاملا طبيعي است. کليد اصلي موفقيت آن است که ماده غذايي جديد را در کمال آرامش و بدون فشار در اختيار کودک قرار دهيد.
منبع:http://salamat.com
/ن
غذاخوردن بچهها دغدغه اصلي بيشتر مادران است و همه مادران دوست دارند به فرزندشان کمک کنند تا خوب غذا بخورد و تغذيه سالمي داشته باشد. حالا اين کار چطوري و چه اندازه عملي ميشود، خودش داستاني است! شايد اگر اصولي را در اين باره بدانيم، بتوانيم راهکاري پيدا کنيم و البته در اين مورد بايد به سليقه، سن و شرايط کودک هم توجه داشته باشيم.
وقتشناس باشيد
در حين صرف غذا، مواردي که حواس افراد را پرت ميکند بايد حذف شود مانند مطالعه روزنامه، اسباب بازي، تماشاي تلويزيون، صحبت با تلفن و مواردي از اين قبيل که بايد به زمان و مکاني ديگر موکول شود. درضمن خود پدر و مادر بايد روش و سبک غذا خوردن مناسب را رعايت کرده، تميز و مرتب غذا خورده و احترام سفره غذا را حفظ کنند تا فرزندان هم براي سفره و زمان غذا احترام و ديدگاهي مثبت قايل شوند.
دعوا نکنيد
اگر در زمان صرف غذا، پدر و مادر با کودک دعوا و ستيز نداشته باشند و جنگ غذاخوردن راه نيفتد، در بيشتر کودکان خود به خود کم خوردن، پرخوري و مشکلاتي از اين قبيل برطرف ميشود. متاسفانه حذف بايد و نبايدهاي پدر و مادر درباره غذاي فرزندان براي بيشتر آنها کار سختي به حساب ميآيد و دايم اين موارد را ميشنويم: «حداقل مقداري سبزي بخور! زيادي نان ميخوري! غذايت را تمام کن، اينقدر کش نده!» سعي کنيد از اظهارنظر و بايد و نبايد پرهيز کنيد.
خودتان را اصلاح کنيد
سخت نگيريد
صبور باشيد
اما وقتي غذاهاي جديد را به رژيم غذايي کودک اضافه ميکنيد، به او ياد ميدهيد تنوع، طعم و انواع غذاها را چشيده و علايق خودش را بشناسد و به غذا به عنوان موضوعي دلچسب و دوست داشتني نگاه کند. اين نکته کليدي است چون هر چه کودک در مورد غذا احساسي متنوع و کنجکاوانه داشته باشد، ميزان دريافت موادغذايي در او متعادلتر و بهتر ميشود. يادتان باشد شايد مجبور شويد 15 بار يک ماده غذايي جديد را به کودک معرفي کنيد تا او قبول کند آن را ميل کند. اين مساله کاملا طبيعي است. کليد اصلي موفقيت آن است که ماده غذايي جديد را در کمال آرامش و بدون فشار در اختيار کودک قرار دهيد.
منبع:http://salamat.com
/ن