من کیم

من کیم حجت حق واقف سر و علنم
من کیم وجه خدا آینه‌ی ذوالمننم
من کیم شمع فروزنده‌ی هر انجمنم
من کیم چشم و چراغ نبی مؤتمنم
من کیم فاطمه را باغ گل یاسمنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
من كيم نخل اميد نبوى را ثمرم
من كيم بحر كمال علوى را گوهرم
من كيم فاطمه را ميوه‌ى قلبم، پسرم
من كيم آن‌كه ز وصف همگان خوب‌ترم
من كيم آن‌كه نبى بوسه زند بر دهنم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم
من كيم آن‌كه سر دوش نبى جاى من است
جلوه ‏ى حسن و خدا در رخ زيباى من است
سرمه‏‌ى چشم ملك خاک كف پاى من است
دست تقدير خدا دست تواناى من است
هست چون شير خدا بازوى خيبر شكنم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم
نغمه‌ی وحی سرودی به ثنا خوانی من
ماهِ ماه رمضان صورت نورانی من
روزه داران همه در محفل مهمانی من
جای گل بوسه‌ی زهراست پیشانی من
سومین نور و چهارم نفر از پنج تنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
مصطفى عاشق سر و قد و بالاى من است
جاودان دين حق از همت بالاى من است
آفرينش همه جا غرق تجلاى من است
روح اين روزه‏ى سى روزه تولاى من است
حج منم، سعى منم، قبله منم، كعبه منم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم
مرغ شب منتظر زمزمه‌ی یارب من
رمضان تشنه ولی تشنه‌ی لعل لب من
آسمان و شب و مه محو نماز شب من
بهترین خلق خدا مادر و جدّ و اب من
بلکه خود سید خوبان زمین و زمنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
من کیم آن‌که ز اسرار خدا آگاهم
من کیم فاطمه اجلال و محمد جاهم
من کیم در بغل شمس ولایت ماهم
من کیم زینت آغوش رسول اللهم
من کیم آن‌که بود وحی الهی سخنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
مظهر حسن خدا، عز و جل كيست؟ منم
معنى حى على خير العمل كيست؟ منم
سيد و سرور و مولاى ملل كيست؟ منم
فاتح وصف شكن جنگ جمل كيست؟ منم
كرده اعجاز على بازوى دشمن شكنم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم
مهر من روز ازل واسطه‌ی نعمت‎هاست
راه من راهنمای همه‌ی ملت هاست
دست من رزق رسان همه ی امت‌‎هاست
صلح من زیر بنای همه‌‎ی نهضت‌هاست
کس نشد با خبر از ساختن و سوختنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
من کیم روح ریاحین گلستان بهشت
من کیم خوب‌‎ترین لاله‎ی بستان بهشت
من کیم آن‌که بود در نفسم جان بهشت
من کیم سید و مولای جوانان بهشت
من بهشت نبی و فاطمه و بوالحسنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم
حلم من دين خدا را به خدا احيا كرد
صبر من فتنه گران را همه جا رسوا كرد
آه من تيره شد و بر دل دشمن جا كرد
صلح من مشت معاويه‏‌ى دون را وا كرد
حق همين بود كه خود واقف سّر و علمم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم
من كه در دايره‏ى صبر امامت كردم
من كه در پاسخ دشنام كرامت كردم
در وطن نيز غريبانه اقامت كردم
همه ديدند كه با صبر قيامت كردم
بشنويد از لب 'ميثم' كه غريب وطنم
من كريم دو جهان يوسف زهرا حسنم