خيانت در رأس: فمنيسم، باروري و فاشيسم
نويسنده: هنري مكوو(1)
چكيده:
در سال 1970 فردريك جف نايب‌رئيس سازمان «فرزند دار شدن برنامه‌ريزي شده» كه حامي مالي آن «راكفلر» است، اعلام كرد كه چگونه «عوامل اجتماعي براي دستيابي به كنترل باروري بايد مورد استفاده قرار گيرد».
اين عوامل شامل تشويق «افزايش همجنسگرايي»، «تغيير تصوير خانواده ايده آل» و «تشويق زنان به كار در بيرون خانه» مي شد. اين سازمان توصيه ميكرد كه اگر اين برنامه شكست خورد، بايد آن را با افزودن «مواد كنترل باروري در آب آشاميدني» جايگزين كرد.
تنزل بي سابقه خانواده آمريكايي از دهه 1960 بدين سو، تصادفي صورت نگرفته است. ما قربانيان يك كارزار جنگ رواني هستيم كه توسط سيا و بنياد‌ها، از رهگذر رسانه‌ها، دولت و تحصيلات كلاسيك انجام گرفته است. آنها ماده خنثي‌كننده را در آب آشاميدني فرهنگي ريختند. عنصر اصلي اين ماده، ترويج همجنسگرايي به عنوان يك جايگزين براي تمايل نسبت به جنس مخالف است.
فمنيسم كه تحت عنوان «حقوق زنان» تعبير مي شود، در واقع يك جنبش همجنس‌بازي زنانه است. اين جنبش، زنان را به طرف اين اعتقاد مي‌راند كه اين جامعه است كه غرايز زنانه را به آنها مي آموزد و اين غرايز، شيطاني هستند. اين جنبش به آنها مي آموزد كه از مردان بترسند و با آنها رقابت كنند و رضايت را به جاي خانواده، در اشتغال بجويند.
زناني كه زندگي شان را وقف خانواده شان مي‌كنند، عالي ترين جنبه‌هاي حيات انساني هستند. آنها موجوداتي مقدس هستند كه عشق و زيبايي را در جهان مي‌پراكنند و به برآوردن نيازهاي روزمره واقعي مردان و كودكان تمايل دارند. كوچك شمردن و تحقير كردن اين زنان، تهمت دروغين و شومي است كه سزاوار خود شيطان است. با اين حال اين همان چيزي است كه جنبش فمنيستي به خاطر آن به راه افتاده است، اگر چه خودشان آن را انكار كنند.
بتي فريدمن مؤسس فمنيست و«ميانه روي» اين واقعيت را پنهان مي كند كه يك فعال كمونيست است، زنان خانه‌دار را با قربانيان اردوگاه هاي كار مقايسه ميكند. سيمون بوليوار كمونيست، يكي ديگر از مؤسسان فمنيسم مي گفت، نبايد به زنان گفت كه مادري و خانه داري را انتخاب كنند، چون آنها حتماً اين گزينه را انتخاب خواهند كرد. بر اساس نظر الن نيليس فمنيست، «فمنيسم غايت يك انقلاب در ارزش هاي فرهنگي و اخلاقي است... هدف هر اصلاحات فمنيستي، از سقط جنين قانوني گرفته تا برنامه هاي مراقبت از كودك، تحليل بردن ارزش هاي سنتي خانوادگي است».
فمنيست ها با كدام بخش از ارزش هاي خانواده سنتي مخالف هستند؟ عشق؟ فداكاري؟ وفاداري؟ امنيت؟ آماده كردن نسل جديد براي زندگي؟ بي دليل نيست كه آنها را «فمي نازيسم» خوانده‌اند.
ـ راكفلر از طريق «آي.جي فاربن» بودجه نازيسم را تأمين كرد. او «انجمن بهسازي نژادي» را كه روابط نزديكي با همتاي نازي خود داشت، تأمين مالي مي كرد.
ـ راكفلر، آلفرد كينزي، همجنس گراي بچه بازي را كه «گزارش كينزي» او جايگزين عشق مبتني بر ازدواج همراه با روابط جنسي تصادفي شد، تأمين مالي ميكرد.
ـ راكفلر به تأمين مالي «مطالعات زنان» كه يكي از زمينه هاي آموزشي هواخواهان پرشور فاشيستي است كه زهر خود را تحت عنوان «عوامل تغيير» در جامعه مي‌پراكند، ادامه مي‌دهد.
اين گروه نخبه، همجنس گرايي را براي مستقر كردن يك نظم نوين جهاني فاشيستي ترويج ميكند. همجنس گرايي يك ناهنجاري است كه مشخصه آن ناكامي در پيوند با يك عضو از جنس مخالف است. همجنس گرايي زنانه (فمنيسم) كه زنان را مجبور ميكند شبيه مردان باشند (و برعكس)، دستيابي به چنين ارتباطي را دشوار مي كند. در نتيجه با اغفال ميليون ها مرد و زن، خوشبختي را از آنها گرفته است.
هدف اين گروه نخبه، انتقال قدرت از ملت ـ كشور، به عوامل خود در سطح جهان است. زماني كه قدرت دموكراتيك ما از دست رفت، اين گروه نخبه استاندارد زندگي را تقليل خواهد داد. به نابرابري هاي اقتصادي در جهان سوم به عنوان طرحي كلي براي آينده بنگريد. شعار اين گروه نخبه اين است: «هر چه براي شما كمتر باشد، براي ما بيشتر خواهد بود».
يك جمعيت پريشان و غيركاركردي و محروم از تاريخ و فرهنگ خود، سرنوشت خود را در تاريخ تشخيص نخواهد داد. مردان اخته شده و بي‌دل و جرئت، قادر به مقاومت نخواهند بود.
از مركز راكفلر تا ميدان ويني پگ
يك مشت از فمنيست‌هاي مبارزطلب، با دفاع من از زنانگي سنتي مخالفت كردند. آنها نامه‌اي مملو از تهمت به من نوشتند و در آن اتهام هايي را نثار من كردند. كنستانس روك رئيس دانشگاه، بدون هيچ تحقيقي ادعاهاي آنها را پذيرفت. دانشگاه به شكايت من نسبت به تبعيض صورت گرفته اعتنايي نكرد. «كميسيون حقوق بشر ميني توبا» كه يك دژ فمنيستي ديگر است نيز شكايت من را بدون هيچ تحقيقي رد كرد.
سردبير «ويني پگ سان» ، لين كوك رن، من را در قامت مردي پنجاه ساله تصوير كرد كه با اغواي دانشجويان دختر هجده ساله خود، با پرسيدن سؤالاتي درباره زندگي جنسي آنها، لذت مي‌برد.
سال گذشته وقتي اين خبر از لين كوك در صفحه اول روزنامه ويني پگ نقش بست كه روش استمناي زنان را سر كلاس به دختران چهارده ساله دبيرستاني آموزش مي داده است، مشت اين فمنيست همجنسگرا باز شد. اين دخترها براي يك درس تابستاني با عنوان «زن در هنرهاي گوناگون» ثبت نام كرده بودند؛ اما به جاي آن، «مقدمه اي بر آشنايي با همجنس گرايي زنانه» را به آنها آموخته بودند. آنها ياد گرفته بودند كه به مردان نيازي ندارند و مي‌توانند از موز و سبزيجات ديگر استفاده كنند. روك از اين رفتار خود ابراز ندامت نكرد و فقط گفت، مي‌پذيرد كه اين سن براي آموزش ابزارهاي جايگزين مردان به دخترها خيلي زود است.
در يك روال عادي، روك بايد به خاطر اين قانون شكني شغلش را از دست مي‌داد، اما هيچ اخطاري از طرف وزارت آموزش و ساير مدافعان طرز فكر او در جامعه صادر نشد. روك تقصيري ندارد چون دستورهاي خود را مستقيماً از بالا دريافت مي كند.
اين موضوع زماني روشن شد كه جيم كار مدير اجرايي «شوراي تجاري مانيتوبا» را ديدم. من فكر مي‌كردم كه كارآفرينان پيشتاز استان، نگران هستند كه فمنيست ها، نفرت از مردان، و تبعيض را به نفع زنان، اقليت‌ها و همجنس‌گرايان آموزش دهند، اما او اين طرز فكر من را رد كرد. يكي از كارهاي قبلي او بيوگرافي‌نويسي براي داف رابين بوده است. رابين كه يكي از رؤساي پيشين مانيتوبا بود، عضو شوراي روابط خارجي (گروه نخبه بدنه هماهنگ‌كننده ايالات متحده) است.
هارتلي ريچاردسون كه رهبر ديرينه جامعه كسب و كار مانيتوبا بوده است، يكي از اعضاي «كميسيون سه جانبه» است. منافع راكفلر، اين بدنه‌ها را براي ترويج دولت جهاني نخبگان تشكيل مي‌دهد و استفن‌هارپر (نخست وزير كانادا) و گري دور (رئيس مانيتوبا) هر كدام به نوبت، دور رقص خود را انجام مي دهند. در نتيجه طراحان گروه نخبه و اعوان و انصار آنها (در دولت، سيستم آموزشي و رسانه‌ها) فعالانه در حال ترويج همجنس گرايي به منظور بي‌ثبات و خنثي كردن ما هستند. هدف غايي آنها ربودن حق زاد و ولد ما به معناي دقيق كلمه است.
منبع: www.savethemales.ca
پي نوشت:
1 ـ Henry Makow ، متفکر و منتقد ضد فمنيسم آمريکايي
/ن
