سرعین بهار نمی شناسد

در هوای لحظه های برفی

خیلی ها سفر به اردبیل و سرعین را در دل اسفند دیوانگی می دانند؛ هرچند که از دست دادن سفر در پای کوی سبلان و در منطقه سرعین آن هم در وسط برف های زمستانی که هیچ اهمیتی به آمدن بهار نمی دهند،جای افسوس دارد. از فرودگاه اردبیل تا سرعین تنها ۲۵کیلومتر فاصله است . فاصله ای که از دل بزرگراه می گذرد و مقصد را نزدیک تر از آنچه هست ، نشان می دهد.
دو سوی جاده را برفی سفید در برکشیده است . برفی ماندگار که تا دل بهار تو را می کشاند و روی قله ها برای چهار فصل ماندگار می شود. نخستین جشنواره ورزش های زمستانی اردبیل که با حضور گروه های هنری و ورزشی در دل سرعین و کوه های آلوارس برگزار می شود، خاطره ای سفید و پر از دانه های برف را در حافظه سفری مان حک می کند.
تا جایی که توانسته ایم ، پوشیده ایم و لباس هایی در چمدان ها جا داده ایم تا مبادا از سرمای اردبیل به ما گزندی رسد. درست مثل پنگوئن قطب در صفحه سفید زندگی شده بودیم . اما از آن سوز سرما که در ذهن داشتیم و هزار بار ما را از آمدن به این منطقه منصرف کرده بود، خبری نبود. پوشش مردم بیشتر به روزهای آخر اسفند و اوایل بهار تهران می ماند.
متعجب از این هوای بهاری که به پیشواز آمده ، سوار ماشین شدیم تا در سرعین آرام بگیریم . تازه گرمای آفتابی را که بر تن سفید برف شعله می کشد، درون ماشین حس می کنیم و چشمانی که تاب نگاه کردن به بازی برف و آفتاب در این سرزمین را ندارد.

● و آن سال های نه چندان دور

هتل لاله تنها چیزی بود که از سفرهای سال ها پیش به سرعین در ذهنم جا خوش کرده بود؛ اما امروزه منطقه سرعین پر از هتل ها و مسافرخانه های قدونیم قد شده است . نزدیک ۵۰هتل در این منطقه پذیرای مهیمانان آبگرم های سرعین هستند. از این میان تنها ۲هتل لاله و چالدران دولتی و باقی هتل ها متعلق به بخش خصوصی و مردمی است . پتانسیلی که بالقوه باقی مانده و همت مجریان منطقه را برای شکوفایی داشته های پنهان این منطقه می طلبد.
نخستین جشنواره ورزش های زمستانی را سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری اردبیل با پشتیبانی مالی شرکت توریستی آلوارس مهرگان ، هتل بزرگ سپید و آناهیتا برگزار کرد. این جشنواره با هدف جلب گردشگر زمستانی در مناطق بکر سرعین انجام شد. ناآشنایی با پتانسیل های زمستانی این منطقه زیبایی کوهپایه های سبلان را به زمستانی سرد و خالی از گرمای وجود مهمانان این دیار تبدیل کرده است.

● سرعین ، سرزمین چشمه های جوشان

سرعین منطقه کوچکی است که تا پیش از جاری شدن آوازه آبگرم آن هیچ کس نامی از این روستای کوچک نشنیده بود. اما روی آوردن گردشگران برای التیام دردهای خود در دل چشمه های جوشان این منطقه باعث شد سرعین مقصد گردشگرهای تابستانی بسیاری از گردشگران ایرانی و خارجی شود.
سرعین در یک دهه گذشته ساخته شد. بخش خصوصی بسرعت در این منطقه هتل و آپارتمان ساخت و چشمه ها و آبگرم ها رونق گرفت ، ولی بدون برنامه و طرح قبلی . برای همین است که معماری این منطقه به دلت نمی نشیند. سرعین از این لحاظ مانند هزاران منطقه ای است که پیش از این دیده ای و خیلی زود به دست فراموشی می سپاری . ۴خیابان اصلی دارد که سکوت شبانه آن هر شب به وسیله گام های آرامی که به سوی آبگرم ها روانه می شوند، شکسته می شود. خانه های مسکونی آن کم است و بیشتر این مناطق در محدوده منتهی به پارک آناهیتا هستند.
خیابان های اصلی شهر معمولا در این روزها آرام و شامل مسافرانی است که بیشتر از شهرهای اطراف بویژه اردبیل برای آب درمانی وارد سرعین شده اند. معمولا در ۲۴ساعت شبانه روز ۱۸سرباز مامور ایجاد نظم و آرامش خیابان های اصلی منطقه است.
با چند نفر از آنان در میان بارش آرام برفی که دوست داری تا ابدیت در دلش قدم بزنی ، به گفتگو می نشینم . بیشترین کار آنها نگهبانی از وسایل نقلیه و ماشین های مسافران و جلوگیری از مزاحمت برای بانوان است . قدم زدن دو سرباز در هر خیابان اصلی هر روز در حافظه تصویری تو جان تازه ای می گیرد.تمامی شرکت کنندگان این جشنواره از جمله ورزشکاران ، هنرمندان استان های مختلف و اصحاب رسانه های ملی از جمله های شبکه های مختلف تلویزیون ، روزنامه ها و خبرگزاری ها در ۲هتل آناهیتا و هتل بزرگ سپید اسکان یافتند. برگزارکنندگان این جشنواره خواستار همکاری هتل لاله برای پذیرایی از شرکت کنندگان شدند،اما این هتل موافقت نکرد. به گفته مسوولان سازمان میراث فرهنگی ، مسوولان هتل لاله قول مساعد داده اند که در جشنواره های آتی به گردشگرانی که در این هتل ها ساکن می شوند، تا ۵۰درصد تخفیف دهد.

● بفرمایید شهد شیرین سبلان

علاوه بر هتل ها، منطقه پر از رستوران است که با غذا و خوردنی های مقوی پذیرای مهمانان این دیار است.
عسل سبلان و سرشیر یکی از متداول ترین و خوشمزه ترین صبحانه های مهمانان این منطقه است . از دیگر طعم های ماندگار سرعین ، آش دوغ معروفش است که می توان در شهرهای دیگر چون اردبیل هم نوش جان کرد. زمستان است و مسافران اندک و تنوع غذایی کم ، اما با توجه به فعالیت زیاد مردمان این دیار غذای گوشتی از رایج ترین غذاهای این منطقه است.

● رو به سوی آلوارس

هوای امروز برای رفتن به سوی بلندی های آلوارس مساعد است . دل جاده را می شکافیم و ۲۳کیلومتر راه می پیماییم تا به پیست اسکی آلوارس برسیم . برای رسیدن به پیست باید روستای آلوارس ، زخم خورده از زلزله مهیب اردبیل را پشت سر بگذاریم . روستا غرق ویرانی است . گویی ساکنان آن هیچ عجله ای برای برگشتن به زندگی پیش از آن را ندارند. روستا پر است از سگ های تیزی که کوچکترین تجاوزی را به حریم گله های گوسفندان محله تاب نمی آورند و یک پیرزن در آن گوشه دور، پوشیده در لباس زیبای محلی پشت به ما در دل روستا گم می شود و بوی نان داغی که می گوید زندگی ادامه دارد.
راه پر و پیچ خم را ادامه می دهیم تا ابتدای پیست . داربست ها و بناهای نیمه ساز خبر از برنامه هایی که می دهد که برای فردای این پیست در نظر گرفته اند. پیست در ارتفاع ۳۲۰۰متری از سطح دریا قرار دارد و به دلیل بارندگی های فراوان برف در طول پاییز و زمستان و دیر ذوب شدن برف ها، ۶تا ۸ماه از سال محل مناسبی برای ورزش های زمستانی را به وجود آورده است.
سوار تله سی می شویم تا آرام از بالای این همه زیبایی بگذریم . سبلان درست روبه روی ما قرار دارد و انسان هایی که آن پایین لابه لای پستی و بلندی زمین می آیند و می روند. دمی در دل رستوران بالای پیست استراحت می کنیم ، در کنار اجاقی گرم و چایی گرمتر.
طرح مطالعاتی مجموعه فرهنگی ، توریستی و ورزشی آلوارس با سرمایه گذاری سازمان همیاری های شهرداری های استان ، شرکت توسعه مهمانخانه های ایران و شهرداری سرعین در آبان ۱۳۷۸انجام شد و شرکت فرهنگی ، ورزشی ، توریستی ورزش های زمستانی به عنوان مجری ، اجرای طرح و پیگیری آن را به عهده گرفت.
در صورتی که برنامه درست پیش رود، پیست اسکی آلوارس به یک پیست بین المللی مطابق با استانداردهای جهانی تبدیل می شود و می تواند شاهد برگزاری مسابقات ورزش های زمستانی در سطح کشور و حتی قاره آسیا باشد.
از ویژگی های بارز منطقه ای که مجتمع ورزش های زمستانی آلوارس در آن واقع شده است ، علاوه بر جاذبه های زمستانی ، جاذبه های بهاری و تابستانی آن نیز هست ؛ از جمله روی آوردن عشایر با گله های بزرگ به مناطق حوالی آن ، هوای خنک و معتدل در اوج تابستان ، پوشش گیاهی و گل های رنگارنگ به صورت دشت های وسیعی از شقایق های کوهی ، گل ختمی و گون و همچنین قرار گرفتن مسیرهای صعود به قله سبلان و قلل دیگر از فاصله نزدیک کمپ مجتمع و مشرف بودن آن به شهرهای سرعین ، نیر و اردبیل که خاطره هایی رنگارنگ را در دل ۴فصل سال در این گوشه آرام می آفریند.

● غریبه ها در شهر

به سرعین بر می گردیم. دور از هیاهویی که چند روزی است گروه های شرکت کننده در منطقه ایجاد کرده اند، سرعین هنوز میزبان بودنش را حس نکرده و با مهمانانش غریبه است . سرعین هیچ آمادگی ای برای پذیرایی از مهمان را ندارد. نه در زمستانی چنان زیبا و نه در آن تابستان رنگارنگ و بهار زیباتر از همه . سرعین هنوز با مفهوم گردشگری و مسافر پس از سال ها پذیرایی فصلی از مهمانان که بیشتر عرب های حاشیه خلیج فارس ، عربستان و گردشگران ایرانی را شامل می شود، هنوز به گردشگر و مسافر به چشم یک غریبه نگاه می کند. گران فروشی ها و بالا و پایین کردن نرخ کرایه ماشین ها و رعایت نکردن اصول بهداشتی در مجتمع های آبگرم ، نشان می دهد که سرعین تا منطقه نمونه گردشگری شدن راه زیادی دارد. اینجاست که پیشنهاد احداث یک دانشگاه یکی از راهکاری لازم برای ایجاد یک منطقه نمونه گردشگری مطرح می شود.
احداث یک دانشکده با رشته های مرتب از جمله هتل داری ، مدیریت جهانگردی و رشته های دیگر یکی از اساسی ترین راه ها برای گشودن آغوش زیبایی هایی این منطقه به روی گردشگران داخلی و خارجی است . با توجه به وجود مناطق گردشگری در اطراف سرعین و نزدیکی به شهر اردبیل می توان از این پتانسیل آموزشی بهره های بسیار برد.

● رفقای نیمه راه

نخستین جشنواره ورزش های زمستانی در حالی برگزار شدکه جای بسیاری از مجریان منطقه خالی بود. خبری از مسوولان سازمان تربیت بدنی نبود. مهمان نوازی شهرداری زیر بارش برف های چند روزه سرعین گم شده بود و عملا هیچ تلاشی برای رفت و روب کردن منطقه که قرار بود چند روزی زیبایی خویش را به رخ گردشگرانش بکشد، دیده نشد. تمام آنچه در این چند روز در ذهن گردشگران نقش بست ، بلدوزرهای پارک شده در کنار ساختمان بود که زیر برف پنهان شده بودند. همه چیز نشان می دهد که سرعین تا منطقه نمونه گردشگری شدن راهی طولانی دارد. انگار باید منتظر یک اتفاق بود؛ اما اینجا قانون همه یا هیچ است ؛ اگر همه باشند، سرعین به جایگاهی که باید داشته باشد خواهد رسید. سال هاست سرعین می خواهد خود را میزبان شایسته نشان بدهد اما یک دست صدا ندارد.
از این سفر هنوز برنگشتیم . قرار است در هفته های آتی شما را به خلخال و منطقه زیبای اندبیل ببریم . شاید هم پیش از اندبیل سری به اردبیل و بقعه شیخ صفی اردبیل زدیم.

● اکران آدم برفی ها در آناهیتا

یکی ، دو روز پیش از مسابقه برف حسابی باریده و سرعین یک سر سفید شده بود و همه چیز برای انجام مسابقه ساخت تندیس و آدم برفی بین ۸گروه هنری آماده بود. البته قرار بود تندیس و آدم برفی در دل آلوارس ساخته شود؛ اما بارش فراوان برف ، گروه را به پارک آناهیتا کشاند. این منطقه را آماده کرده بودند تا در صورت بارش برف و بسته شدن راه آلوارس مسابقه در دل پارک تاریخی آناهیتا برگزار شود.
پارک زمینی بود به وسعت تک درختانی که در میان سفیدی زمین سر به آسمان آبی ساییده بودند و وسایل بازی خالی از هیاهوی کودکانه . برف ها و یخ ها می رسید و هر گروهی مکان خود را برای نقش زدن آنچه در ذهن داشت ، آماده می کرد. گروه ها کم کم آماده می شدند و دانه های برف گوله می شدند و حجم می گرفتند و نقش می یافتند. گروه های خبری زیادی از شبکه های خبر، برنامه آستانه ، صبح به خیر ایران ، جام و جم و مطبوعات و خبرگزاری های سراسری و محلی برای پوشش آن به سرعین آمده بودند.
دانه های برف بر شدت و حجم خویش اضافه می کرد و نقش ها شکل می گرفت . تماشاچیان کم کم برگشتند و هنرمندان ماندند تا از فرصت باقیمانده برای تکمیل تندیس های برفی استفاده کنند. فردای آن روز پارک آناهیتا پر بود از اسطوره های تاریخی و نقش های مختلف . از کعبه گرفته تا تخت جمشید، دلفین های دوقلو، شیرهای غران و ده ها نقش و حجم دیگر. پارک مملو از جمعیت شده بود تا نتیجه ۲روز نقش زدن با برف را ببینند.
منبع: روزنامه جام‌جم