ارتباطات حضوری یا حضور ارتباط

در هر لحظه توسط وسایل مختلف ارتباطی مانند رادیو، تلویزیون ، ماهواره ، روزنامه، مجله و غیره بمباران اطلاعاتی می شویم . دسترسی به هر گونه اطلاعی و به هر زبانی دیگر کاری بسیار ساده جلوه می کند. می توانیم در خانه باشیم و هر زبانی را که می خواهیم با بهترین اساتید بیاموزیم، حتی می توانیم دوره های دانشگاهی را بدون حضور در دانشگاه فرابگیریم و مدرک مربوطه را هم دریافت کنیم. می توانیم در خانه باشیم و کار اداره یا شرکت را در منزل انجام دهیم.
می توانیم جای رفتن به سینما ، سینما را به خانه بیاوریم. در مقابل این همه ارتباطات، دیگر ارتباطات حضوری رنگ باخته است. دیگر حتی برای خرید هم لازم نیست از خانه بیرون برویم. کافی است آنچه را می خواهیم انتخاب کنیم بقیه کارها مانند ارسال آنچه خواسته اید و پرداخت وجوه آن به صورتی اتوماتیک انجام می شود.
دنیای امروز را با سی ، چهل سال پیش مقایسه و تفاوت آن را احساس کنید . دنیای آن سال ها دنیای ارتباطات حضوری بوده. همسایه ها یکدیگر را می شناختند و با هم ارتباط حضوری داشتند . افراد فامیل هر از چند گاهی یکدیگر را می دیدند . اکثر پدران پس از برگشت از کار وقت زیادی برای گذراندن با خانواده داشتند . نانوا، قصاب، بقال، خیاط و ... افراد شناخته شده محل بودند. یادش بخیر از آن همه ارتباط حضوری.
به عکس امروز که در ایام عید نوروز همه سعی در فرار از خانه و شهر خود دارند. ایامی که زمان مغتنمی بود برای دید و بازدیدها و ارتباطات حضوری.
آیا امکانات ارتباطی روز موجب گسسته شدن ارتباطات حضوری شده است؟ آیا شما از حال همسایگان خود با خبر هستید و آیا اصلا آنان را می شناسید ؟ آیا فرصتی برای ارتباط حضوری با همسر و فرزندان برای شما باقی مانده است ؟
آخرین بررسی ها نشان می دهد وقتی را که پدران و مادران جهت ارتباط با فرزندان خود در خانه صرف می کنند از چند دقیقه در روز تجاوز نمی کند. دیگر والدین وقتی برای داستان گفتن یا داستان خواندن برای فرزندان ندارند . بازی کردن والدین با فرزندان کوچک خود بسیار کم اتفاق می افتد یا وقت نیست و یا حوصله ! داستانسرایی های پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها دیگر به فراموشی سپرده شده است . بسیاری از پدران و مادران حتی از وضعیت جسمی و روحی فرزندان خود غافلند .
عدم ارتباطات حضوری و کلامی در خانواده و در اجتماع موجب بروز مشکلات پیچیده ای گردیده است . اگر قبول داشته باشیم که انسان موجودی است اجتماعی و نیاز به ارتباط حضوری دارد، در می یابیم که یکی از عوامل اصلی بسیاری از مشکلات موجود جامعه مانند افزایش طلاق، خودکشی، گریز از خانه افسردگی، اعتیاد و سایر نا هنجاری های اجتماعی همین رنگ باختن ارتباطات حضوری است.
بدیهی است استفاده از ارتباطات دیجیتال و غیر حضوری درعصر حاضر بسیار مناسب و حتی ضروری است و اصولا امروزه زندگی بدون این وسایل مشکل و شاید غیر ممکن است ولی مسئله مهم رعایت حدود و اندازه هاست.
کسانی را می شناسم که ساعت ها وقت خود را صرف مکالمات غیر لازم تلفنی می کنند .
کسانی را می شناسم که اصرار دارند همه سریال های تلویزیونی را تماشا کنند. کسانی را می شناسم که بیشتر وقت خود را در شبانه روز پای میزکامپیوتر و سیر در دنیای مجازی اینترنت می کنند و حتما شنیده اید که کسانی سلامتی و حتی جان خود را در اثر افراط در استفاده از اینترنت گذاشته اند. پیشنهاد ما این است که در زندگی تعادلی مابین ارتباطات غیر حضوری و حضوری برقرار کنیم.
پیشنهاد می کنیم :
▪ وقت بیشتری را برای ارتباط کلامی با همسر خود بگذاریم.
▪ با فرزندان خود ارتباط حضوری بیشتری داشته باشیم ، خود را به آنان نزدیکتر کنیم، درد دل ها، نظرها و انتقادهای آنان را بشنویم .
▪ سعی در ارتباط حضوری بیشتری با فامیل نزدیک بخصوص پدر، مادر، خواهران و برادران داشته باشیم.
▪ دوستان خود را به صورت دوره ای ببینیم و با آنان مصاحبت حضوری داشته باشیم.
▪ مسافرت های دسته جمعی خانوادگی داشته باشیم و از اینکه در کنار هم هستیم، از ارتباط حضوری لذت ببریم.
▪ در تورهای سیاحتی شرکت کرده و با دیگران ارتباط کلامی برقرار کنیم.
▪ هر از چند گاهی به دامان طبیعت پناه ببریم و فارغ از همه ارتباطات دیجیتال، ارتباطی طبیعی با طبیعت برقرار کنیم. در یک کلام، ارتباطات حضوری را تقویت کنیم.