طومار جان

طومار جان جنّ و بشر پاره پاره گشت
قرآن به چشم اهل نظر، پاره پاره گشت
بى پرده چون به شرّ گروهى بشرنما
صد پرده از حریم بشر پاره پاره گشت
برزد شبى شراره ظلمت به قلب نور
دل از سپیده، وقت سحر پاره پاره گشت
آبى به جاى رفع عطش ریخت آتشى
بر دل، كه تا بروز شُمَر پاره پاره گشت
از قلب كلّ هستى و از پیكر وجود
آتش گرفت جان و جگر پاره پاره گشت
دردا كه از سپهر بنى هاشم، آن كه بود
یك مه دو جا به ماه صفر، پاره پاره گشت
یك جا به زهر فتنه و یك جا به تیر كین
یك جسم خسته از دو شرر پاره پاره گشت
قلبى كه بود در اثر زهر، چاك چاك
با تیر كینه بار دگر پاره پاره گشت
در پیش چشم آن همه اختر، چنان شهاب
بارید تیر شب كه قمر پاره پاره گشت
باران تیر بر كفن و بر بدن نشست
جیب صدف درید و گهر پاره پاره گشت
اى دل دگر مجو هنر حُسن، بى حَسَن
شیرازه كتاب هنر پاره پاره گشت