بهبود آهسته ی زخم در بیماران دیابتی

هنگام بروز دیابت، چندین بیماری دیگر نیز اتفاق می افتد، یکی از آن ها کاهش بهبود زخم می باشد. فرایند بهبود زخم توسط دو جنبه ی مهم تحت تاثیر قرار می گیرد، اول، عواملی که مرتبط با خود زخم هستند و دوم، عوامل مرتبط با سیستم بدن که هیچ رابطه ای با زخم ندارد. عوامل مرتبط با زخم شامل خشک یا کم آب شدن، عفونت زخم، آسیب به زخم، نکروزیز و فشار بر روی ناحیه ی زخمی می باشد. عوامل سیستمیک موثر بر فرایند بهبود زخم شامل سن، نوع بدن، وضعیت ضعیف تغذیه ، بیماری های مزمن، سرکوب سیستم ایمنی، پرتو درمانی و کاهش تامین خون که منجر به زخم می شود.
به طور کلی، گردش خون ضعیف، سطوح قند خون، عفونت ها، آسیب عصبی و نقص در سیستم ایمنی عوامل کلیدی هستند که در بهبود آهسته ی زخم در بیماران دیابتی نقش دارند. به منظور درمان بهبود آهسته ی زخم ها، بیماران دیابتی خودشان باید چندین اقدام مراقبتی را انجام داده و همچنین در رابطه با ارائه ی مراقبت های سلامت در مواردی که خوددرمانی به بهبود زخم پاسخ نمی دهد، با پزشک متخصص مشورت کنند.

مراقبت برای بهبود زخم

از آن جا که کمک های محدود پزشکی برای زخم های بیماران دیابتی وجود دارد، بیماران باید چند روش مراقبت ساده به منظور بهبود سریع تر زخم ها انجام دهند. روش های زیر شامل دستورالعمل هایی برای درمان زخم های موجود و همچنین پیشگیری از توسعه ی بیشتر زخم ها می باشد.
توجه فوری به زخم به پیشگیری از توسعه ی شدید عفونت ها کمک می کند. به منظور جلوگیری از تجمع گرد و خاک در محل زخم، سعی کنید زخم ها را با آب بشوئید. از هیچ نوع صابونی جهت تمیز کردن زخم استفاده نکنید، چون این کار باعث تحریک منطقه ی زخمی می گردد.
تورم به علت گردش خون ضعیف توانایی بدن را جهت تامین اکسیژن و مواد غذایی ضروری به ناحیه ی زخمی کاهش داده و این امر بهبود زخم را به تاخیر می اندازد. از این رو، سعی کنید تا حد ممکن زخم را را از تورم حفظ کنید.
پوست خشک نیز نقش عمده ای را در تاخیر فرایند بهبود زخم های دیابتی ایفاء می کند. به یاد داشته باشید که زخم هایی که به طور منظم پوشیده شده و گرم نگه داشته می شوند، تمایل به بهبود سریع تر دارند، چون سلول هایی که در فرایند بهبود نقش دارند، نیاز به محیط مرطوب دارند. سعی کنید همچنین جهت بهبود سریع تر زخم تا حد ممکن زخم ها را پوشیده نگه دارید، چون باز بودن زخم باعث شده تا زخم در معرض هوای آزاد قرار گرفته و دمای زخم کاهش یابد که این عوامل منجر به کاهش فرایند بهبود می گردد. از دوش آب گرم خود داری کنید، و از یک مرطوب کننده ی غیر معطر به منظور جلوگیری از خشک شدن پوست استفاده کنید.
ترک سیگار باعث افزایش گردش خون و پیشگیری از بدتر شدن زخم می گردد. این عمل برای حفظ سلامت کلی بدن نیز مفید می باشد.
التهاب مزمن ممکن است باعث بدتر شدن زخم و مانع از بهبود آن گردد. انجام فعالیت های ورزشی منظم و به ویژه فعالیت های هوازی توسط کنترل افزایش وزن و پایین آوردن سطح قند خون می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
سعی کنید زخم را فشار ندهید. برای مثال، در صورتی که در کف پای شما پینه و یا تاول وجود دارد، به آن دست نزنید و اجازه دهید تا زخم سریع تر بهبود یابد.
از یک رژیم غذایی سالم استفاده کنید. رژیم غذایی که حاوی ویتامین های A، C، E و روی باشد، به منظور درمان سریع تر زخم مفید می باشد. همچنین، تغذیه ی مناسب منجر به سلامت پوست شده که این امر مانع از توسعه ی زخم های جدید می گردد.
از داروهای ضد التهاب مانند آسپرین جلوگیری کنید، چون ممکن است مانع از عمل سلول های ایمنی بدن گردد.
پاها بیشتر در معرض ابتلا به زخم می باشند. جهت حفاظت از پا در مقابل بریدگی، ترک و باز شدن پوست که ممکن است رشد باکتری ها را افزایش داده و منجر به عفونت های جدی شود، جوراب تمیز بپوشید.

روش های درمان پزشکی

اگر متوجه شدید که روش های مراقبتی که جهت بهبود زخم استفاده می کنید، به درمان شما کمکی نمی کند، با پزشک جهت یافتن روشی مناسب برای درمان تماس بگیرید. تیم مراقبت پزشکی یک بررسی کامل از زخم انجام داده و روش های درمان مناسب را به شما ارائه می دهد. روش های غیر جراحی و همچنین جراحی وجود دارد که پزشک ممکن است بسته به عوامل متعددی مانند مرحله ی زخم، سن فرد، نوع بدن و غیره انتخاب کند. در این جا برخی از گزینه های درمانی که پزشک شما ممکن است جهت درمان زخم ها ارائه کند را ذکر می کنیم.
تشخیص زخم

پاکسازی زخم

استفاده از جایگزین های مهندسی زیستی برای درمان زخم
درمان زخم با فشار منفی

درمان لنف ادم

لطفا توجه داشته باشید که این روش ها و مراحل درمان از یک زخم به زخم دیگر متفاوت است. بنابراین، افرادی که دارای دیگر مشکلات سلامتی هستند نیز ممکن است نیاز به درمان اکسیژن پرفشار برای بهبود بهتر زخم ها داشته باشند. در طول این درمان، بیماران در یک فضای پرس شده برای مدت یک ساعت یا بیشتر 100 درصد اکسیژن را تنفس می کنند. اکسیژن اضافی در خون حل شده و به منظور بهبود زخم ها به درون سلول ها توزیع می گردد.
زخم پا یکی از شایع ترین زخم های معمول برای افراد دیابتی می باشد و پیشگیری، بهترین درمان برای این زخم ها است. یک فرد دیابتی باید روزانه پاهای خود را به منظور جلوگیری از هر گونه ترک و بریدگی بررسی کند. از کفش مناسب با اندازه ی پا استفاده کرده، پاهای خود را به صورت روزانه شستشو داده و ناخن ها را کوتاه نگه دارد و جهت جلوگیری از ایجاد زخم و یا درمان مناسب آن با پزشک مشورت کند.