آسیبشناسی انقلاب اسلامی
نويسنده:حسن بنیانیان
مقدمه
مورد بحث این مقاله انقلاب اسلامی است با این تعریف که انقلاب اسلامی عبارت است از: «حرکت وسیع توده مردم برای نابودی ساختار سیاسی، اقتصادی، نظام شاهنشاهی و استقرار ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دین مبین اسلام» .
عوامل کلیدی به وجود آورنده و تداوم بخش انقلاب اسلامی
1.تحولات مردم، بازگشت به هویت اسلامی خویش، بیداری فطرتهای پاک به ویژه در بین نسل جوان، آمادگی برای گذشت و ایثار و جانبازی در راه آرمان، گسترش شناخت از ابعاد مفاسد نظام شاهنشاهی در کنار جاذبههای دست یابی به جامعه ایده آل اسلامی، زمینه را برای حرکت وسیع تودههای مردم آماده ساخت.
2.مکتب اسلام، با بیانی تازه و کامل از رسالتهای یک مکتب الهی از رهگذر اندیشههای امام (ره) و یاران ایشان در باور نسل جوان آماده فداکاری، به عنوان محور حرکت به صحنه تحولات جامعه بازگشت.این اسلام مدعی راه حل برای ساماندهی همه ابعاد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی حیات بشری شد.
3.رهبری مبتنی بر تفکر دینی، مصلح بزرگ قرن، حضرت امام خمینی (ره) و به تعبیر حضرت آیت ا...العظمی اراکی (ره) «مجدد المذهب فی قرن خامس عشر» مسئولیت بیدار سازی فطرتهای پاک مذهبی را با دیدی باز نسبت به مکتب اسلام به عهده گرفت و خود بیش از هر کس دیگری آماده فداکاری، گذشت و ایثار در راه تحقق آرمانهای اسلامی شد و با ارتباطی ساده و صمیمی در عمق قلوب مردم نفوذ کرد.ظرفیتهای ذاتی حضرت امام (ره) با پتانسیل ناشناخته و تمام نشدنی دین اسلام با صداقت، سلامت و فطرت پاک مردم به ویژه جوانان حرکتی را آفرید که با سرعت توانست یک رژیم تاریخی مورد حمایت استکبار جهانی را از جامعه ایران ریشه کن سازد.در گامهای بلند بعدی رهبری انقلاب با مدیریت الهی و با بهرهگیری از همان ظرفیتها در اولین سالهای انقلاب توانست ارکان یک نظام اجتماعی مبتنی بر تفکر را در قالب نظام جمهوری اسلامی مستقر سازد و خود را برای پیگیری سایر اهداف یک نظام اسلامی آماده سازد، ضمن اینکه بطور طبیعی باید بخشی از توان خود را برای مواجهه با حملات و دسیسههای گوناگون دشمن تجهیز مینمود، مرحله دفاع مقدس با آثار سازنده و مخرب آن گذشت و در مرحله بازسازی نیز با فراز و نشیب خاص خود سپری شد و اینک در مقطع خاص هستیم و با توجه به تعریفی که از آسیب شناسی مطرح شد باید در جستجوی پاسخ دو سؤال زیر باشیم که: 1.چه عوامل و پدیدههایی از این به بعد میتواند در داخل جامعه مانع تحقق اهداف انقلاب اسلامی گردد؟ 2.کدام دسته از اقدامات و فعالیتهای دشمنان انقلاب از خارج و یا داخل میتواند سرعت تحقق اهداف انقلاب اسلامی را کند یا متوقف سازد؟ برای دریافت پاسخ صحیح این دو سؤال ابتدا باید سؤال دیگری را پاسخ داد و آن اینکه:
اهداف این مرحله از حرکت انقلاب اسلامی چیست؟
اهداف این مرحله از انقلاب اسلامی
بحمد الله علی رغم تلاشهای مستمر و متنوع دشمنان انقلاب اسلامی نظام جمهوری اسلامی مستقر گردید و در این مرحله ابزار اصلی ارتباطات انسانی فراهم شد.
این ارتباطات در چند بعد قابل طبقه بندی است.
1.ارتباط انسان با خدا به عنوان اصلی ترین ارتباط که مبنای تنظیم سایر ارتباطات قرار میگیرد و به عنوان نظام عبادی اسلام معنی پیدا میکند.
2.ارتباط انسان با خودش 3.ارتباط انسان با دیگر انسانها که در قالب انواع نظامهای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، حقوقی و...ساماندهی میشود.
4.ارتباط انسان با طبیعت بدیهی است که وقتی بحث اصلاح دائمی ارتباطات انسانی در ابعاد فوق الذکر است، پیش نیاز آن بهبود ارتباطات و به دنبال نتیجه ارتباطات بهتر، یک مجموعه تحولات ارزشمند مادی و معنوی برای همه افراد یک جامعه است.
برای مثال، لازمه بهبود ارتباط با خداوند متعال، رشد معرفت دینی، کیفیت بخشیدن به انجام عبادات، داشتن روحیه خدمت به دیگران...و نتیجه آن عنصری مفید بودن برای سازندگی محیط اجتماعی خواهد بود.یا وقتی بحث از ارتباط صحیح با طبیعت است از یکسو بهرهگیری ازمواهب و تلاش برای شناخت دائمی ابعاد طبیعت و از طرف دیگر مواظبت در بهرهبرداری از آن میباشد .
در این مرحله از بحث در جستجوی این معنا هستیم که نظام جمهوری اسلامی چگونه میتواند برای تحقق اهداف اصلی خود این ارتباطات را در راستای الگوی تربیتی اسلامی متحول سازد و زمینه را برای تکامل معنوی و مادی انسانها در جامعه فراهم سازد.اگر مطابق با بینش اسلامی بپذیریم که انسانها فطرتا خداشناس و در جستجوی ارتباط بیشتر و بهتر با خدای خویشاند و آنچه اجازه تجلی یافتن این فطرت را نمیدهد، انواع نظامهای اجتماعی محیط برانسان است، آنگاه باید بپذیریم که یکی از مهمترین وظایف و اهداف حکومت اسلامی اصلاح مستمر نظامهای فرعی در راستای کیفیت بخشیدن به ارتباط انسان با خداست.
هدف غایی در این نظام رشد توأمان توسعه مادی، گسترش رفاه اجتماعی ارتقای سطح اخلاق و معنویت جامعه است.
به لحاظ تئوریک وقتی چنین غایتی محقق میگردد که نحوه تحقق اهداف هر یک از نظامها زمینه ساز تحقق هدف غایی باشد.
و سرعت تحقق هدف غایی وقتی بیشتر میگردد که حداکثر همراهی و هماهنگی در داده و ستاده بین نظامها به وجود آید و هیچ یک از نظامها در روند فعالیت خود تحقق اهداف سایر نظامها را کند یا تخریب نسازند.
شاخص ارزیابی موفقیت نظام جمهوری اسلامی چیست؟
اگر هدف غایی از استقرار نظام اسلامی را تجلی بخشیدن به عبادت خالق با مفهوم وسیع عبادت تلقی کنیم، مقدمه آن این است که در طول زمان به موازات پیشرفت و توسعه اقتصادی، اجتماعی جامعه، اخلاق و معنویت افراد در جامعه نیز افزایش یابد.
با توجه به این مدل عمومی و شاخص ارزیابی و نظر به اینکه: 1.کیفیت هر یک از ارتباطهای انسانی در کیفیت سایر ارتباطها اثر مستقیم دارد.
برای مثال: ـ انسانی که رابطهای قوی و متین با خداوند متعال دارد.نسبت به انسانی که ارتباطی سطحی و ضعیف با خداوند دارد، رابطهای بسیار متفاوت با دیگر انسانها خواهد داشت .
ـ و انسانی که بطور واقعی به سایر انسانها علاقهمند است رابطهای متفاوت با طبیعت دارد، در مقایسه باانسانی که دچار خود خواهی افراطی است.
2.داده و ستادهای گسترده بین نظامهای مختلف اجتماعی وجود دارد که تحولات هر کدام، تحقق اهداف سایر نظامها را متأثر میسازد.
برای مثال: ـ نحوه و میزان تخصیص منابع در نظام اقتصادی، تحقق اهداف کیفی و کمی نظام آموزشی و تربیتی را متأثر میکند.
ـ ساز و کار داخلی نظام اقتصادی، محتوای نظام فرهنگی جامعه را تغییر میدهد.
این سئوال مطرح میگردد: آیا امکان پذیر است که مسئولیت پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه را بر عهده تعدادی خاص از نظامهای اجتماعی مثلا نظام اقتصادی، اجرایی قرار دهیم و مسئولیت پیگیری ارتقای سطح اخلاق و معنویت جامعه بر عهده نظامهای دیگر، مثل نظام فرهنگی یا نظام تبلیغی؟ و به عبارت کلیتر آیا صحیح است که مسئول توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را قوه مجریه بدانیم و ارتقای اخلاق و معنویت جامعه را بر عهده مقام معظم ولایت، علماء و روحانیون و نهادهای مذهبی قرار دهیم؟ با یک نگرش نظام دار (سیستمی) و درک واقعیتهای ملموس مناسبات اجتماعی به سادگی روشن میگردد که پاسخ منفی است و باید : «تمامی نظامهای اجتماعی در جریان جرح و تعدیل و اصلاح روابط درونی خود همواره مسئولیت خود را همزمان با دو هدف ارتقای اخلاق و معنویت جامعه و زمینه سازی پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه تعقیب نمایند» .
این نظریه وقتی تحقق عملی پیدا میکند که مفهوم رفتاری و عملیاتی آن از بالاترین ساز و کارهای درونی نظامهای عمده اجتماعی تا سطح کوچکترین واحدهای اجرایی و واحدهای مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تعریف و تبیین گردد و به دنبال آن آگاهی و فرهنگ عمومی برای این تغییر عملکرد آماده شود.برای مثال: ـ یک مبلغ مذهبی در یک مسجد محلی باید هدف اصلی خود را هدایت مردم برای ارتقای رابطه معنوی انسان با خالق و بهبود خصوصیات اخلاقی افراد تلقی نماید، اما در کنار آن، بایستی آماده سازی افراد برای حضوری مؤثر در سازندگی و توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی جامعه را نیز جزء مسئولیتهای خود تلقی کند.
ـ یک مدیر عامل کارخانه در جامعه اسلامی ضمن آنکه هدف اصلی خود را افزایش کمی و کیفی محصول کارخانه میداند شخصا باید مسئولیت ارتقای معنویت و اخلاق کارکنان خود را بر عهده گیرد و توجه داشته باشد که محصول کارخانه او در خدمت سازندگی توأمان مادی و معنوی جامعه قرار گیرد.
به نظر میرسد پذیرش این استراتژی در ساماندهی نظامهای اجتماعی تنها راه دستیابی به جامعه مطلوب اسلامی و تجلی بخشیدن به حضور جهان بینی اسلامی و باورهای دینی در روابط درونی جامعه است، اما به دلیل مغایر بودن آن با روالهای سنتی تجربه شده در جامعه ما و جدایی طولانی مدت دین از صحنه حکومت، ممکن است برای بسیاری از افراد، حرف نامشخص و طبعا غیر منطقی به نظر برسد، لذا علاوه بر استدلالهای قبلی توجه را به چند نکته کلیدی جلب مینماید.
1.نیازهای متنوعی که در وجود انسانها تعبیه شده، دارای پتانسیل و جوشش درونی متفاوتی است.
برای مثال، گر چه در کنار نیازهای جسمی و مادی انسانها نیاز به پرستش خالق، نیاز به خدمت به دیگران، نیاز به خلاقیت و...وجود دارد، اما در روال زندگی تلاش برای تأمین نیازهای جسمی و مادی، روند غالب به خود خواهد گرفت و انسانها را از یک زندگی متعادل دور میسازد .
فلسفه ارسال انبیا و تشکیل حکومت مبتنی بر تفکر دینی در حقیقت بر پایی نظام اجتماعی است تا از طریق ساز و کارهای درونی آن توجه انسانها به نیازهای مختلف و همچنین تأمین پاسخ متناسب با اهمیت هر یک از نیازهای انسان با فطرت حنیف مد نظر قرار گیرد.
حال اگر پاسخ به نیازهای مادی و جسمی بر عهده تعدادی از نظامها و پاسخ به سایر نیازها و به ویژه نیازهای اصیل انسانی بر عهده نظامهای دیگر گذاشته شود از رهگذر فعال بودن روزمره نیازهای مادی در انسانها، بتدریج نظامهای اقتصادی و اجرایی پاسخ دهنده به نیازهای مادی نقش غالب را پیدا کرده و سایر نظامها منزوی میشوند که یکی از عواقب طبیعی آن جذب نخبگان و استعدادهای درخشان به نفع نظامهای اقتصادی و اجرایی و تقویت متوالی نظامهای اقتصادی و اجرایی و تضعیف متوالی نظامهای مسئول در تأمین نیازهای اصیل انسانی است.
2.علاوه بر فعال بودن وسوسه تأمین نیازهای جسمی و مادی در خود انسانها، در حال حاضر نیز یک نظام مادی پیشرفته و توسعه یافته و موفق در تشکیل یک زندگی شیطانی و ظاهر فریب در دنیا وجود دارد که دائما خود را در معرض دید انسانهای جامعه اسلامی قرار میدهد و بیش از پیش نیازهای مادی و جسمی را تحریک میسازد و این عامل همراه با پدیده درونی انسانمیتواند عدم رشد متعادل نظامهای اجتماعی را تشدید نماید.
آنچه به عنوان نتیجه بحث تا این مرحله مد نظر بود دست یابی به این نتیجه بود که: گام کلیدی برای تحقق اهداف دوران سازندگی انقلاب اسلامی، طراحی نوعی نظامهای مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی است که بر مبنای تحقق همزمان هدف اصلی هر نظام زمینه تحقق هدف غایی فراهم گردد.با این نگرش که تمام نظامها باید ضمن تعقیب هدف اصلی خود تحقق اهداف سایر نظامها را زمینه سازی و تقویت نمایند.
اما آیا با طراحی مناسب این نظامها، تحقق اهداف انقلاب اسلامی میسر میگردد؟ پاسخ این است که این شرط لازم است، اما شرط کافی آن: آماده سازی فرهنگ عمومی برای پذیرش این نظامها و حضور سازنده تک تک افراد جامعه برای عضویتی سازنده در هر یک از این نظامهاست، چرا که بر اساس نگرش نظاممند، بین نظامها و انسانهای یک جامعه داده و ستاده دائمی وجود دارد و باید برای شروع اصلاحات، همراهی تحولات درونی انسانها و نظامها مد نظر قرار گیرد .
آماده سازی فرهنگ عمومی خود نیازمند کار آمد سازی نظامهای فرهنگ ساز جامعه است.
طی کردن چنین مسیری در تحولات جامعه مستلزم تحقق یک سلسله اقدامات کلان در ساختار مدیریت عالی نظام است که اهم آن عبارت است از: 1.تشکیل یک نهاد نظریه پردازی با حضور اسلام شناسان و صاحبنظران در علوم پیشرفته روز و در مسائل کلان کشورداری، برای طراحی مشخصتر عوامل و روابط درونی نظامهای مختلف اداره جامعه، .تشکیل هستههای کارشناسی برای عملیاتی کردن نظریههای مصوب در چارچوب قوانین و نظامنامههای اجرایی و طی کردن تصویب مراحل قانونی تصویب آنها، 3.سازماندهی نظام آموزشی جدید برای تمامی عناصر تشکیل دهنده نظامهای مختلف اجرایی برای ایجاد نگرش تازه در راستای تحقق نظام جدید، 4.سازماندهی یک نظام کار آمد برنامهریزی مطابق با اهداف جدید نظام و به دنبال آن تخصیص مناسب منابع در اختیار حکومت، 5.اصلاحات همه جانبه اما تدریجی، مطابق با یک برنامه جامع بلند مدت برای کار آمد کردن نظام دولتی برای سازماندهی تودههای وسیع مردمی در سازندگی همه جانبه کشور، 6.توجه و عنایت خاص به نظام تعلیم و تربیت جامعه، شامل، محیط خانواده، مدرسه، روحانیت، دانشگاه، صدا و سیما از طریق تخصیص مناسب منابع انسانی، منابع مالی و سایر لوازم و امکانات در خور یک نظام مبتنی بر اسلام، 7.تشکیل یک نظام کار آمد نظارت و ارزشیابی از روند عمومی تحولات جامعه به ویژه ارزیابی میزان تحقق اهداف کیفی و آرمانی نظام مقدس جمهوری اسلامی، 8.تشکیل نهادهای تحقیقاتی مناسب و در خور اهمیت نظام مقدس جمهوری اسلامی برای تجزیه و تحلیل دلایل پیشرفت و شکست در هر یک از حوزههای مهم و کلیدی از اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی.
مباحث مطروحه تا این مرحله، ارائه یک الگوی نظری از گامهای اساسی بود که باید بعد از پیروزی اولیه انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی برداشته میشد و طرح آن به عنوان پیش نیاز برای یک آسیب شناسی منطقی از حرکت یک نظام انقلابی ضرورت داشت.در ادامه بحث بر اساس برداشت ارائه شده عوامل عمدهای که اجازه نداده است، این گامها به صورت کامل برداشته شود مطرح میگردد با این توضیح که به دلیل داده و ستاده بسیار وسیعی که بین تحولات درونی جامعه و جامعه جهانی وجود دارد، در هر عنوان نقش تحولات داخلی و تأثیرات پدیدههای خارجی طرح میگردد.
اما از جهت آنکه میتوان آسیبهای وارده تا این مرحله را با آسیبهای محتمل در آینده به دوگروه تقسیم کرد، ابتدا تحلیلی از آسیبهای تا این مرحله ارائه خواهد شد و به دنبال آن آسیبهای احتمالی آینده مطرح میگردد.
آسیبهای وارده تا این مرحله
1.ترور شخصیتهای نظریه پرداز
از مهمترین این شخصیتها عبارت بودند از: علامه شهید مطهری، شهید دکتر بهشتی، شهید آیت الله صدر، شهید دکتر باهنر، شهید دکتر مفتح.
2.جنگ تحمیلی
1ـ 2) آثار مخرب جنگ
ـ شهادت جمع کثیری از مخلصترین نیروهای انقلاب، ـ ایجاد معلولیت برای جمع دیگری از یاران مخلص انقلاب، ـ تخریب بخشی از عمر ایثارگران در اسارت دشمن، ـ تخریب منابع اقتصادی جامعه، ـ عادت دادن نیروهای انقلاب با نظامها و ساختارهای مختلف دوران ستم شاهی.
این مسئله اخیرا یکی از خسارات بزرگ جنگ تحمیلی است که برای جامعه ما ناشناخته مانده است.چرا که در آغاز پیروزی انقلاب برای بسیاری از یاران انقلاب این مسئله مطرح بودکه چگونه باید نظامات مختلف را اصلاح کرد؟ لذا در راه اصلاح آن گامهایی برداشته شد و تجربه سازماندهی جهاد سازندگی، تشکیل کمیته، بنیاد مسکن، نهضت سواد آموزی، تشکیل جهادهای خودکفایی گامهایی بود در این راستا، اما تحمیل جنگ باعث گردید مسئولین نظام از روی اجبار تمامی اصلاحات و تغییرات داخلی را متوقف و وقت خود را صرف دفاع از کشور نمایند.در این مدت نیروهای متعهد با نگرش انقلابی با نهادهای اداری و ساز و کارهای درونی نظامهای سنتی آشنا شدند و با از بین بردن نمادهای ظاهری مربوط به نظام شاهنشاهی با آن نوعی انس و همراهی پیدا کردند و «دافعه» خود را از دست دادند.
2ـ 2) آثار مثبت جنگ
ـ تعمیق باورهای دینی و انقلابی در نسل جوان، ـ نمود پیدا کردن نقش باورهای دینی در ایجاد سازمانهای حکومتی با کارکرد بسیار موفقتر از ساختارهای سنتی در قالب سازماندهی سپاه و بسیج، ـ تعمیق تجربهها و ورزیده شدن نیروهای انقلاب برای دفاع از اسلام.
آسیبهای دوران بعد از جنگ
چون تحلیل موشکافانه این دوران برای شناخت آسیبهای احتمالی آینده ضرورت دارد لازم است، برای تحلیل آثار مختلف دیدگاه و نظریه انتخاب شده برای شیوه سازندگی کشور در این دوران ابتدا نگاهی داشته باشیم به سیر تحولات جامعه ایران در یک قرن اخیر و سپس تأثیرات آن را در شکل گیری اقدامات اساسی این دوران بررسی نماییم.
رابطه تحولات توسعه گذشته ایران با حکومتهای شاهنشاهی
نظامهای نوین آموزشی و خصلت دین زدایی آن
در ادامه گسترش نظام آموزش و پرورش نوین در سال 1314 دانشگاه تهران به صورت رسمی پایه گذاری شد، نظام دانشگاهی نیز در ادامه خصوصیات نظام آموزش و پرورش محل تربیت انسانهای عالم و خداشناس و خدمتگذار نبود، بلکه عملکرد غالب آن تربیت نسل جدیدی از انسانهای تکنوکرات برای پایه گذاری یک نظام توسعه مادی با ارزشهای غربی بود، گر چه پتانسیل بسیار قوی مذهب تشیع همواره، جمعی از استادان، دبیران و معلمان متعهد را از تأثیرات همه جانبه این نظامها دور نگه داشته و خود سعی در اصلاح آن داشتند.و به تبع آن تعداد قابل توجهی از فرزندان خانوادههای متدین، علی رغم خصلت ذاتی دین زدایی این نظام همچنان به اسلام و ارزشهای آن وفادار ماندند.
در اینجا لازم است این نکته را یاد آوری نمایم که نباید از این نکته غافل بود که در هر نظام تعلیم و تربیتی یک روح غالب نهفته است که متأثر از آن کلیه محتوای عوامل و روابط درونی مدرسه بین مدیر، معلم و دانش آموز، موضوع درس، فضای مدرسه جاری است.و این معنی وقتی احساس میگردد که انسان تصور کاملی نسبت به فضای عمومی حاکم بر حوزههای علمیه و فرق آن با فضای عمومی حاکم بر دانشگاههای دوران ستم شاهی داشته باشد، ذکر این نکته به این دلیل است که توجه شود آموزش مطالب دینی و قرآن در نظام آموزشی که روح آن دین زدایی بود، جز انتقال محفوظات بی اثر یا کم اثر چیز دیگری نبوده، گر چه برای قلبهای پاک و فطرتهای انسانی سالم، همین میزان ارتباط با قرآن نیز آثار خیر خود را داشته است .
نظامهای نوین آموزشی و خصلت تحریف کننده فرهنگ کار و تلاش
تأثیرات مخرب رژیم گذشته در نظام اقتصادی
الف) انتخاب غلط استراتژی توسعه برای ایران
منظور از استراتژی توسعه، انتخاب و تدوین اصول کلی حرکت برای ایجاد تحولات در ساختارها، نهادها و اجرای طرحهای بزرگ اقتصادی و اجتماعی به منظور تسریع در پیشرفت و سازندگی کشور است.
اگر در روند سازندگی کشورهایی که طی دو و سه دهه اخیر خود را از مرز یک کشور عقب افتاده به کشورهای توسعه یافته رساندهاند مطالعهای صورت گیرد، الگویی از استراتژی آنها استخراج میگردد که کم و بیش مراحل زیر را در بردارد: 1.اصلاحات وسیع همراه با اولویت دادن در تخصیص منابع به نظامهای آموزشی و تربیتیخود، که از رهگذر آن تحولات زیر را در نسل جدید خویش ایجاد کردهاند: ـ ریشه کنی بی سوادی و افزایش معلومات عمومی جامعه، ـ گسترش علم، پژوهش و تحقیق، خلاقیت و نو آوری، ـ ایجاد همبستگی شدید ذهنی بین نسل جوان و منافع ملی کشور، ـ ایجاد آمادگی برای کار و تلاش بیشتر همراه با کاهش توقع و انتظار، ـ ایجاد آمادگی برای قانون پذیری، نظم پذیری، مشارکت جمعی در سازندگی کشور، ـ ایجاد نگرش و رفتار اقتصادی مناسب برای توسعه، با کاهش مصرف و آمادگی ذهنی برای پس انداز و سرمایه گذاری برای ساختن آینده، 2.تلاش سازمان یافته برای دستیابی به علم و تکنولوژی جدید و بومی سازی آن در چارچوب نیازهای جامعه خودی، 3.حرکت در چارچوب برنامهای منظم برای آماده سازی زیر ساختها و زیر بناهای اقتصادی، 4.قدرتمند ساختن دولت برای بازسازی بخش خصوصی فعال در فعالیتهای اقتصادی در چارچوب مصالح ملی.
در ارزیابی عمومی از اقدامات این کشورها مشاهده میگردد که اولویتها و توجهات، عمدتا متوجه بهبود نقش انسانها در توسعه است و لذا شروع اصلاحات با نهادهای آموزشی و فرهنگی است و به موازات آن، نهادها و ساختارهای اجرایی را اصلاح کردهاند و به طور طبیعی از حاصل کیفیت بخشیدن به توانمندی انسانها و اصلاح ساختارها و نهادهای اجتماعی زمینه برای تداوم توسعه اقتصادی فراهم شده و امکان کسب مالیات برای ساخت زیر بناهای جدید فراهم گردیده است.
اما آنچه در طول حیات رژیم گذشته در ایران اتفاق افتاد، حرکتی از انتها بود.بدین معنا که منابع درآمدی نفت این فرصت را فراهم ساخت که از طریق دلارهای نفتی اولویت اقدامات توسعهای رژیم گذشته از طریق ساخت فیزیکی جامعه شروع شود، بدون آنکه توجه کافی به کار آمد سازی انسانها از طریق نظامهای آموزشی و فرهنگی بشود و تلاش سازمان یافته و پیگیری برای اصلاحات نهادی در ساختارهای مختلف اجرایی صورت پذیرد.
این اتفاق از آنجا حادث میگردد که معمولا مسئولان حکومتی کشورهای جهان سوم ابتدا باظاهر کشورهای پیشرفته آشنا میشوند و اگر منابع درآمدی برون زایی مثل نفت، الماس و غیره داشته باشند، امکان این را مییابند که با اجرای طرحهای عمدتا فیزیکی و به اصطلاح چشم پرکن، ظاهر جامعه را تغییر دهند و احساس کاذب پیشرفت را از طریق دستگاههای تبلیغاتی در بین مردم خودشان القا نمایند.متأسفانه این اتفاق تلخ در رژیم گذشته در ایران رخ داده و انواع مشکلات را برای جامعه ایران به یادگار گذاشته است.توجه شود که اگر درآمد برون زایی مثل نفت نباشد، حتی حکومتهای وابسته کشورهای جهان سوم برای ادامه حیات خود ناچار میشوند از طریق کارآمد کردن نظامهای فرهنگی، آموزشی خود و اصلاح ساختارهای اجرایی، امکان صنعتی شدن و به وجود آمدن بنگاههای اقتصادی و خدماتی مدون را فراهم سازند تا زمینه دریافت مالیات برای ادامه حکومتشان فراهم گردد.به هر حال وجود درآمدها حاصل از صدور نعمت نفت خام در کنار وابستگی و فساد رژیم شاهنشاهی آثار نامطلوب زیر را در جامعه ما به ارث گذاشته است: 1.ایجاد یک نظام بزرگ دولتی مصرف کننده منابع و مخرب در سازندگی و توسعه کشور، à…2.بزرگ شدن ابعاد نظامهای آموزشی و تربیتی بدون آنکه اصلاحات لازم و متناسب سازی آن با شرایط جامعه ایران صورت گیرد و در نتیجه انتقال آثار فرهنگی غلط در کل جامعه، 3.به وجود نیامدن نظام آموزش عالی مناسب برای حل مسائل جامعه خودی، 4.عدم شکل گیری نهاد برنامهریزی مناسب برای تدوین برنامههای توسعه همه جانبه و پایدار در کشور، 5.به وجود نیامدن نظامهای آماری، اطلاعاتی برای شناخت تحولات جامعه در ابعاد مختلف به عنوان پشتوانه برای نظامهای برنامه ریزی، 6.به وجود نیامدن نظامهای نظارتی و ارزشیابی، 7.عدم شکل گیری بخش خصوصی سالم و فعال و در خدمت منافع ملی، 8.تخصیص غلط منابع اقتصادی به نفع افرادی که در کارهای فیزیکی جامعه ایفای نقش می‌کنند و به ضرر افرادی که در کارهای نرم افزاری و علوم انسانی فعالیت مینمایند، 9.عدم انتقال علم و تکنولوژی مناسب به ساختارهای مختلف : اقتصادی، سیاسی، مدیریتیو فرهنگی، 10.عدم ایجاد نهادهای تحقیقاتی و مطالعاتی مناسب برای شناخت واقعی مسائل جامعه، 11.رشد نا متعادل و توسعه ناموزون مناطق مختلف کشور، 12.ناشناخته ماندن بسیاری از خصوصیات فرهنگی، رفتاری اقشار مختلف جامعه برای مسئولین، .13ناشناخته ماندن بسیاری از منابع و مزیتهای نسبی کشور، 14.فیزیک گرایی و ظاهر بینی افراطی در مفهوم سازندگی در بین مسئولان و مردم، 15.توسعه مصرف گرایی مبتنی بر واردات کالاهای صنعتی و مصرفی خارجی، 16.توزیع نامتعادل استعدادهای درخشان بین علوم مختلف مورد نیاز جامعه، 17.عدم ایجاد یک نظام مالیاتی کارآمد، 18.عدم شکل گیری ساختار نظارت عمومی مردم بر تصمیمگیری مدیران اجرایی و دستگاههای دولتی به دلیل مشارکت نداشتن در تأمین هزینههای دولتی، 19.از بین رفتن حساسیت در مورد مصرف بیت المال و اموال عمومی در فرهنگ رفتاری تصمیم گیرندگان و مردم، 20.تخریب نظام قضاوت جامعه نسبت به عناصر حکومت و دولت .
تحولات دوران بعد از جنگ
پدیده انفجار جمعیت
تأثیرات ساختار انتخاباتی موجود
آنچه در دوران بعد از جنگ رخ داد، عمدتا در پاسخگویی به تأمین کالا و خدمات برای گذران زندگی روزمره مردم بود و اگر تا اندازهای توانستیم با تدبیر شخصیتهای ارزشمند نظام، بخشی از منابع را برای ساخت زیر بناها به کار بریم، باید شکرگزار وجود این عزیزان باشیم .اما برای نجات از بحرانها و آسیبهای آینده توجه به اشتباهات این دوران بسیار اهمیت دارد .
چرا که در این دوران نیز اشتباهاتی داشتیم که اهم آن عبارت است از: 1.بدون آنکه نظامهای آموزش و پرورش، آموزش عالی را در محتوا اصلاح کنیم با سرعت گسترش دادیم و اینک خیل عظیم فارغ التحصیلان بیکار با آموزشهای ناقص و فرهنگی ناکار آمد برای سازندگی واقعی در راهند .
2.با توسعه نظامهای اداری و اجرایی در اعماق نقاط جغرافیایی، انتظارات مردم را از دولت گسترش دادیم.در حالی که به واسطه اتمام درآمدهای نفتی، ناچار هستیم دولت را کوچک کنیم و بخشی از وظایفی را که بر عهده آن گذاشته شده است به مردم واگذار نماییم.در حالی که چنین آمادگی در مردم وجود ندارد.
3.تصدی دولت را به قیمت کاهش کیفیت و کمیت فعالیتهای نهادهای حاکمیتی گسترش دادیم.
و در یک برداشت عمومی از مجموعه مشکلات جنگ، فشارهای دشمنان انقلاب و اشتباهات دوران بعد از جنگ، میتوان گفت با توسعه نظامهای اصلاح نشده گذشته عملا در دام نابسامانیهای ریشهای دوران ستم شاهی قرار گرفتیم، یعنی: نهادهای نامتعادل به ارث رسیده و اصلاح نشده از رژیم گذشته را توسعه دادیم و با دامن زدن به تقاضاها و نیازهای مادی و جسمی مردم کشورمان و سوار کردن نظام انتخابات روی این پدیده عملا پاسخگویی علمی به نیازهای فرهنگی، معنوی و اخلاقی مردم و اصلاح نهادها و ساختارها و نظامهای مختلف در پشت قیل و قالهای حاصل از اوجگیری تقاضاها و نیازهای مادی و مردمی مخفی شد.
ـ مروری به سخنرانیهای نمایندگان مردم در نطقهای پیش از دستور، ـ مروری به مباحث مطروحه در جلسات هیئت محترم دولت، ـ مروری به مباحث کمیسیونهای تخصصی مجلس شورای اسلامی، ـ مروری به سوالات و پیگیری عملی نمایندگان مجلس از مسئولان اجرایی، ـ مروری به برنامه سفرهای شخصیتهای بلند پایه کشور، ـ مروری به مباحث مطروحه در جلسات ملاقات مسئولان محلی با مقامات کشوری، همگی حاکی از محور بودن پاسخگویی به نیازهای مادی و جسمی مردم آنهم نیازهای مادی مقطعی و کوتاه مدت از طریق هزینه درآمدهای نفتی بوده است و متأسفانه بسیار محدود و بندرت تعدادی از صاحبنظران و دلسوختگان انقلاب از خود و مسئولان سوالاتی از این دست کردند که: 1.رابطه نسل جوان با خالق خویش چگونه است و گرایشهای مذهبی چه میزان در هدایت و کنترل تصمیمات اصلی زندگی جوانان ایفای نقش میکند؟ 2.گرایشهای قلبی و درونی جوانان به عناصر اصلی نظام مقدس جمهوری اسلامی چه مسیری را طی میکند؟ 3.نسل جدید چه میزان با مکتب، وطن، مردم خود وابستگی و تعلق خاطر دارد؟ 4.روابط مردم با یکدیگر حول چه مسائلی در حال تحول است؟ 5.تهاجم فرهنگی چیست؟ ، ابعاد آن کدام است؟ با چه ابزاری باید با آن برخورد کرد؟ میزان موفقیتها در برخورد با آن چقدر است؟ آیا اقدامات انجام شده کافی بوده است؟ 6.آیا زمان اصلاحات بنیادی در نظامها و ساختارهای اداره کشور نرسیده است؟ در اینجا لازم است توجه را به این نکته مهم جلب نمایم که مفهوم طرح این سوالات این نیست که دولت و اقتصاد جامعه در زمان جنگ و بعد از آن منابع مالی لازم را برای فعالیت فرهنگی اختصاص نداده است.بر عکس نگاهی به بودجههای سالیانه دولت و منابع مردمی که برای فعالیتهای مذهبی در ایران مصرف میگردد، حاکی از این معنا است که ابتدائا مشکل در تحولات بخش فرهنگ در تخصیص منابع نیست.مروری به لیست این هزینهها که برای مثال در سال 1377 : 1300 میلیارد تومان اعتبار آموزش و پرورش، 400 میلیارد تومان مجموعه آموزش عالی دولتی و غیر دولتی، 100 میلیارد تومان دستگاههای ارتباط جمعی، 300 میلیارد تومان برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی.
و در بخش مردمی: هزینههای برگزاری مراسم مذهبی در محرم و صفر و ماه مبارک رمضان و هزینههایی که برای ساخت مساجد، حسینیهها و مراکز مذهبی میشود، نشان میدهد که در جامعه ما به اندازه کافی برای فعالیتهای فرهنگ منابع مالی تخصیص مییابد و اگر بخواهیم بر اساس مطالعات متفرقه و برداشتهای شخصی این فرضیه را بپذیریم که لااقل آن طور که شایسته نظام جمهوری اسلامی بوده است نتوانستهایم شاخصهای مربوط به رشد اخلاق و معنویت و فرهنگ جامعه را رشد دهیم.
باید ریشه عدم بازدهی فعالیتهای فرهنگی جامعه را در مسائلی غیر از تخصیص نامناسب مالی جستجو کنیم.
تا این مرحله با اشاره به نقش مخرب نظامهای اصلاح نشده دوران ستم شاهی در شکلگیری اشتباهات بعد از جنگ، سعی گردید عوامل عمده در ایجاد بسترهای بحران آفرین و آسیبساز برای آینده تشریح گردد، اما لازم است چند عامل تشدید کننده این عوامل را با بحث کاملتری دنبال کنند.
استبدادزدگی در قضاوت
تهاجم فرهنگی و آسیبهای آن
نقش مخرب تهاجم فرهنگی دشمن از آن جهت حائز اهمیت است که کارکرد آن ایجاد اختلال در روابط کلیدی و استراتژیک نظام است یعنی اگر نتوان به نحو مقتضی کارکردهای تهاجم فرهنگی دشمن را اصلاح نمود بتدریج رابطه مردم با اسلام، مردم با رهبری و سایر مسئولین نظام، سست و آسیبپذیر خواهد شد و سلامت کلیت نظام به خطر خواهد افتاد.
تعریف تهاجم فرهنگی
ابزارهای تهاجم فرهنگی
حوزههای تأثیر تهاجم فرهنگی
قبل از ورود به بحث آسیبهای ناشی از تهاجم فرهنگی باید به این نکته نهفته توجه شود که بخشی از توانمندیفرهنگ مهاجم در این نکته است که ما به عنوان یک کشور در حال توسعه ناچار هستیم برای توسعه کشور و حتی تحقق اهداف اسلامی خودمان از علم و تکنولوژی و تجربههای مربوط به سازماندهی و مدیریت آنها بهرهبرداری نماییم.
1.آسیب رسانی به ساختار سیاسی کشور
لازم است دولت و مجلس شورای اسلامی از یک طرف خواستهها و نیازهای مردم را احصاء نمایند و از طرف دیگر با استفاده از مبانی دینی و هدایتهای رهبری نظام انطباق این خواستهها را با اسلام بررسی نمایند.
بدیهی است که اگر نظام فرهنگ ساز داخلی وظایف خود را به خوبی انجام دهد به دلیل هم راستائی خواستههای مردم و اسلام و رهبری حرکتهای جامعه دارای انسجام درونی خواهد شد و زمینه برای رشد توسعه پایدار در چارچوب ارزشهای اسلامی فراهم میگردد.و به طور طبیعی در روند تحقق خواستههای مردم توسعه مادی و رشد معنویت و اخلاق جامعه تحقق مییابد و روز به روز استحکام و قدرت نظام جمهوری اسلامی بیشتر میشود.
اما اگر خدای ناکرده در یک روند تدریجی نظامهایفرهنگ ساز داخلی منفعل و ضعیف شوند و نیازهای مردم متأثر از نظام فرهنگ ساز مهاجم تغییرات اساسی پیدا کند به طور طبیعی دولتها، مجلسیان در بین دو انتخاب تحقق خواستههای مردم و انتظارات اسلام و رهبری دچار تضاد خواهند شد زیرا هم راستائی خواستههای مردم و تفکر اسلامی از بین میرود و هم تعقیب و پیگیری هر کدام ضایعاتی را برای جامعه خواهد داشت.بیتوجهی به رهنمودهای رهبری و مبانی اسلامی ما را از اسلامیت نظام دور میسازد و بیتوجهی به خواستههای مردم اصل جمهوریت را مورد خدشه قرار داده و زمینه را برای رشد بحرانهای داخلی آماده میسازد، چرا که در درون جامعه انواع گروهها و طیفها با خواستههایی بسیار متفاوت با یکدیگر نمود پیدا کرده و به دلیل اینکه هر گروهی به یک پایگاه فکری مرتبطاند، گروهی خود را طرفدار حاکمیت مبانی دینی میدانند و طیف دیگری خود را حامی تحقق خواستههای مردمی و چون این پایگاههای فکری فاصلههای بسیار زیادی با هم دارند، عملا راه کارهای بسیار متفاوتی برای تحقق خواستههای هر کدام باید پیش بینی شود و عملا فعالیتهای دولتها بسیار متغیر خواهد شد و ثبات لازم برای تحقق یک مجموعه سیاست پایدار از دست میرود و بحرانهای سیاسی روزمره اجازه سازندگی جامعه را نمیدهد و مردم را دچار خستگی و زدگی مینماید.از طرف دیگر تجربه چند سال اخیر جامعه ما نشان میدهد که چون همواره گروههای مؤمن و معتقد در جامعه اسلامی وجود دارند، لذا حتی اگر خدای نکرده دولتها بخواهند از اصول ارزشی اسلام دور شوند این نیروهای معتقد و مؤمن شروع به مقاومت مینمایند، لذا به میزانی که تهاجم فرهنگی در جامعه ما اثر بگذارد به همان میزان در مسایل سیاسی، فرهنگی جامعه بحران آفریده میشود و این بحرانها امنیت و ثبات لازم برای شروع سازندگی اصولی جامعه را حتی در ابعاد اقتصادی با مشکل روبرو میسازد .
2.آسیب رسانی به روند اصولی جریان کامل استقرار نظام جمهوری اسلامی
البته بخشی از این مشکل بر میگردد به این واقعیت که در ساختار سیاسی موجود نمیتوان از سیستم حاکم بر دولتها که برای چهار سال مسئولیت میپذیرند انتظار داشت که وقت خود را به فعالیتهای اختصاص دهند که نتایج آن در یک دوره بلند مدت ظاهر میشود، البته وارستگی و وابستگی رؤسای دولتها به ارزشهای اسلامی و علاقه به تحقق آرمانهای اسلامی موجب شده که همواره این عزیزان شخصا تلاش نمایند که انجام فعالیتهای اصولی و تدوین طرحها و لوایح اصلاح کننده نظامهای اجتماعی را مد نظر قرار دهند اما تفاوت زیادی بین خواست فردی و تقاضای ذاتی یک سیستم برای اصلاحات اصولی وجود دارد و باید در موقع مقتضی برای رفع این اشکال ساختاری اندیشه کرد و برای این سؤال جواب پیدا نمود که: چه اصلاحاتی در ساختار تشکیلاتی کشور باید به وجود آید که دولتها و مجلسها همزمان با پیگیری حل مسایل روزمره مردم، به طور سازمان یافته و نهادی در پی انجام اقدامات اصولی برای اصلاح نظامهای مختلف اداره کشور باشند؟
3.آسیب رسانی به تحقق روند دست یابی به توسعه پایدار در کشور
4.آسیب رسانی به کارآیی استعدادهای درخشان جامعه
اما این پدیده برای جامعه ما و انقلاب اسلامی که نیازمند تعریف و تبیین نظامهای جدید اجتماعی است، بسیار خطرناکتر و مخربتر است.
نمود واقعی عملکرد این پدیده در جامعه، پر نشدن خلاء عدم حضور شخصیتهای بزرگواری چون شهید بهشتی، مطهری، دکتر شریعتی است و این در حالی است که به دلیل مازاد نیروهای فنی مهندسی و پزشکی بحث صدور خدمات پزشکی و فنی مهندسی به سایر کشورهای جهان سوم را مطرح کردهایم و تعداد زیادی از نیروهای متخصص کم تعهد زمزمه رفتن به کشورهای پیشرفته را طرح می‌کنند.
5.آسیب رسانی به اصل کارآیی تفکر دینی برای اداره حکومت
حال که با مروری بر بحث تهاجم فرهنگی نقش حساس نظام فرهنگ ساز جامعه را در سرنوشت انقلاب اسلامی ملاحظه نمودید، با توجه به این مساله که به دلیل سرعت تحولاتتکنولوژیکی و گسترش ارتباطات جهانی، عملا امکان مقاومت در جلوگیری از این ارتباطات نخواهد بود و از طرف دیگر برای زمینه سازی پیشرفت کشور ناچار به استفاده از علم و تکنولوژی و تجربههای کشورهای پیشرفته هستیم باید قبل از آن که ذهن و قلب انسانها به خصوص نسل جوان در اختیار نظام فرهنگ ساز دشمن قرار گیرد، دستگاههای مؤثر فرهنگ ساز داخلی این توان را پیدا نمایند .لذا از زاویه آسیب شناسی نظام فرهنگ ساز جامعه فهرستی کلی از مشکلات این بخش مطرح میشود .
مشکلات عمومی نظام فرهنگ ساز جامعه
وقتی ابعاد تأثیر این معضلات تشدید میگردد که توجه شود هر گاه کوچکترین مشکل در مسائل اقتصادی جامعه رخ دهد، بلافاصله در افکار عمومی جامعه منعکس میگردد و در هر کوی و برزن پیرامون آن صحبت میشود، دستگاههای ارزیابی کننده با سابقه بیش از 50 سال بلافاصله در قالب آمار و ارقام مشکل را به ستادهای مختلف دولت ارائه میدهند و نمایندگان محترم مردم تا اخذ نتیجه، مباحث آن را پیگیری می‌کنند و چون مباحث کمی است تا تحقق عملی آن همه مردم در جریان تحولات آن هستند، اما در مسائل اخلاقی و معنوی و تحولات فکری و فرهنگی جامعه مسئله به شکل دیگری است، به رغم تذکرات پی در پی مقام معظم رهبری، عکس العملها در بخش محدودی از نخبگان و دلسوزان جامعه است، آن هم با اقدامات محدود و کاهنده، و لذا عملا تغییر و تحول متناسب با هشدارها ظاهر نمیشود و چون برای توده مردم ملموس نیست کسی برای تحقق آن پیگیری نمینماید.
حال سئوال اساسی و تکراری این است که چه تغییری باید در نظام تصمیمگیری جامعه صورت پذیرد تا مسائل بلند مدت به ویژه مسائلی که مربوط به اهداف اصلی نظام جمهوری اسلامی است، در کنار مسائل کوتاه مدت و روزمره مردم به صورت هم زمان دیده شود و به دنبال آن حل مسائل کوتاه مدت در راستای حل معضلات بلند مدت جامعه تعقیب گردد؟
تخریب و حذف نیروهای مخلص انقلاب
توضیح بیشتر این که، همان طور که ذکر شد مدیران مخلص انقلاب در رأس نظامها وساختارهای مختلف اجرایی، اقتصادی، آموزشی و غیره قرار میگیرند و حجم انتظارات مردم به حدی است که برای این مدیران فرصت اصلاح بنیادین نظام تحت مسئولیتشان فراهم نمیشود و چون انتظارات مردم از دولت و مسئولان بالاست و توقع دارند که با سرعت به مشکلاتشان پاسخ داده شود، اشکالات این ساختارها به پای مسئولان گذاشته میشود و در این میان گروههای سیاسی نیز برای تخریب جناح مقابل به صحنه آمده و از این نگرش و قضاوت افکار عمومی بهره جسته به اصطلاح دست به افشاگری و بعضا نقادی سطحی میزنند، حاصل این فرایند خطرناک میتواند این باشد که بعد از طی یکی دو دهه افکار عمومی به ویژه نسل جوان این جمع بندی را پیدا کند که در بین مدیران و مسئولان نظام انسانهای صادق و درستکار کم هستند و غالب مسئولین در تعقیب منافع شخصی خود میباشند.
و چون میتواند هر چهار سال یک بار از طریق انتخابات مکنونات قلبی خود را علنی سازد، ممکن است به تدریج شاهد خارج شدن نیروهای ورزیده و مخلص از صحنههای مدیریتی نظام باشیم .گر چه به دلیل وجود شخصیتهای بزرگوار موجود این مسئله هنوز نتوانسته است ضربهای جدی به حضور نیروهای مخلص انقلاب در موقعیت ها و مسئولیت های مختلف بزند و همچنان یاران و شاگردان مخلص امام و پیرو رهبری در صحنهاند، اما این پدیده میتواند در سالهای آینده یکی از آسیبهای بزرگ انقلاب باشد.
لازم به ذکر است که طرح این مباحث نافی آثار سازنده و اصلاح کننده تأثیر مشارکت مردم و توسعه امر انتخابات در سالم سازی مدیریت جامعه نیست، بلکه توجه دادن به بعد دیگری از آسیبهایی است که میتواند از رهگذر تداوم حضور نظامهای قبلی جامعه به روند حرکت یک نظام اسلامی و انقلابی وارد شود و عامل انحراف در مسیر حرکت جامعه شود مشابه تجربهای که در صدر اسلام عامل آن انحراف بزرگ گردید، که تا اندازه زیادی متأثر بود از فعال شدن مجدد فرهنگ دوران جاهلیت قبل از اسلام.این پدیده میتواند امروز هم برای جامعه ما اتفاق بیافتد با این تفاوت که از رهگذر فعال شدن فرهنگ گذشته، علاوه بر نظامهای سازمان یافته و نهادینه شده دوران شاهنشاهی همراه با تهاجم فرهنگی غرب جاهلیت دوران گذشته به صحنه آمده و مسیر حرکت ما را منحرف سازد.
آسیبهای احتمالی آینده انقلاب اسلامی
در بخش دوم مقاله عوامل مؤثر و کلیدی که میتواند در پیوند مردم با اسلام و پیوند مردم با رهبری نقش مخرب ایفا نماید بحث شد.این عوامل از سه منشاء ناشی میشود: 1.تداوم مشکلات دوران ستم شاهی، 2.اشتباهات نیروهای خودی در بعد از پیروزی انقلاب، 3.توطئهها و نفس کارکردهای معمول دشمنان انقلاب اسلامی، در چشمانداز آینده چند چالش عمده در پیش روی انقلاب اسلامی است که میتواند با پیوند با آسیبهای وارده تا این مرحله و مشکلات موجود و تشدید فعالیتهای دشمنان انقلاب، آسیب رسان باشد.اهم آن عبارت است: 1.کاهش سریع درآمدهای نفتی: که میتواند دو نوع اثر داشته باشد، با مدیریت کارا و بهرهگیری از ظرفیتهای داخلی میتواند نجات بخش انقلاب باشد و از طرفی اگر تمهیدات لازم ایجاد نشود به واسطه این که به صورت اجتناب ناپذیر باید رفاه کاذب 70 ساله اخیر را کاهش داد، در پیوند با معضلات بعدی میتواند به انقلاب اسلامی آسیب رسان باشد و به خصوص در پیوند مردم با اسلام و رهبری خدشه وارد کند.
2.بیکاری: ترکیب هرم سنی جامعه در دهه آینده سالی 850 هزار تقاضای شغل جدید را به بازار کار عرضه میکند.این در حالی است که در دهه گذشته سالی 350 هزار شغل ایجاد شده است، ترکیب بزرگی از این جمعیت جوانان تحصیل کرده خواهند بود.
3.جوانی جمعیت: این مسئله نیز به خودی خود مثبت و منفی تلقی نمیگردد و تنظیمرابطهای صحیح با این نیروی عظیم و اعمال مدیریت بر این پتانسیل بزرگ میتواند آن را در راستای سازندگی جامعه به کار گیرد.
اما اگر نتوان این نیروی جوان را در راستای فرهنگ اسلامی به حرکت در آورد و توقعات آن را کاهش و تأثیرات فرهنگ غرب را بر رفتار سازی آنها کنترل کرد، در شرایطی که با کاهش درآمدهای نفتی، قدرت و توان اقتصادی دولت کاهش و همچنین بیکاری افزایش مییابد میتواند بحران آفرین باشد.
4.حاکمیت ماهواره و ارتباط با شاهراههای ارتباطی جهان: حاکمیت ماهوارهها، توسعه شاهراههای ارتباطی، گسترش امکان جابجایی نیروهای کیفی بین کشورها، نزدیک شدن فرهنگ جوامع به یکدیگر، در کنار تحولات مثبت و منفی آینده جامعه، مثل جوانی جمعیت، تحصیل کرده شدن اکثریت آنها، عدم حرکت موزون و منسجم اقتصاد جامعه برای پاسخگویی به نیازهای رو به رشد، حل نشدن بسیاری از مباحث فکری، تداوم مشکلات نظری و سلیقهای در حوزه نحوه تنظیم ارتباطات جامعه و نحوه اداره آن، موانع اقتصادی، فرهنگی در مسیر ازدواج جوانان تا کار آمدی نظامهای فرهنگ ساز داخلی، اوج گیری انتظارات مردم از دولت در کنار کاهش توان اقتصادی دولت در دهه آینده همگی حاکی از وجود انواع دغدغهها در این عرصهها میباشد.
5.توطئههای خارجی: تلاشهای دائمی دشمنان اسلام و انقلاب و در محاصره قرار دادن ایران در بین کشورهای وابسته و ایجاد بحرانهای منطقهای در اطراف کشور و تلاش دائمی برای به انزوا کشاندن ایران در سطح جهانی مجموعه مسائلی است که باید به طور مستقل بدان پرداخت .
اما آیا تمامی این چالشها و بحرانها میتواند به انقلاب اسلامی آسیب جدی برساند؟ پاسخ روشن است: ظرفیت بالای نیروی انسانی کشور، ظرفیت بالای منابع طبیعی، سازندگی انجام شده بعد از انقلاب، موقعیت ایران در صحنه جهانی در کنار مدیران و کارشناسان مخلص میتواند ما را از همه این موانع عبور دهد، اما شرط آن این است که جامعه ما به خصوص نسل جوان تحصیل کرده به همان مخزنی که عامل به وجود آورنده این انقلاب بود یعنی مکتب حیاتبخش اسلام پیوندیعمیقتر پیدا کنند و گامهای اصلی در تحولات جامعه، استحکام بخش پیوند مردم با اسلام، پیوند مردم با رهبر دینی، پیوند رهبری با اسلام ناب محمدی (ص) باشد.
خلاصه و نتیجهگیری
در پایان ضرورت تحکیم پیوند سه عامل حیاتی تداوم انقلاب یعنی مردم با اسلام، مردم با رهبری و رهبری با اسلام برای ادامه راه و ترمیم آسیبها، یادآوری گردید.
منبع: پایگاه حوزه
