زیردریایی و انواع آن

مقدمه :

زیردریایی یک وسیلهٔ نقیله شناور است که می‌تواند در زیر سطح آب حرکت کند. شناوری است که همانگونه که از نامش پیداست توانایی شنا در زیر آبها را دارد. زیر دریایی برای نخستین بار در زمان جنگ داخلی آمریکا استفاده شد. در جنگهای جهانی اول و دوم بویژه جنگ جهانی دوم نبرد زیر دریایی‌ها یکی از ویژه ترین نبردهای آن جنگ شمرده می‌شود که از آن فیلمهای زیادی ساخته شده. در دوران جنگ سرد آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی هر کدام روی به ساخت زیر دریایی اتمی کردند. این زیر دریایی‌ها توانایی ترابری و شلیک موشکهای بین قاره‌ای با کلاهک هسته‌ای هستنداما نام زیر دریایی هسته‌ای بخاطر داستن موتور با سوخت هسته‌ای است که این زیر دریایی‌ها را از سوخت گیری دوباره بینیاز می‌کند. کشورهای انگلیس و فرانسه نیز دارای این زیر دریایی می‌باشند و به تازگی هند با خرید دو فروند زیر دریایی هستهای از روسیه به جمع کشورهای دارای این زیر دریایی پیوسته. نوع دیگر و قدیمی تر زیر دریایی‌ها زیردریایی موتور دیزل است که ایران نیز با خرید مدل نهنگ از روسیه و ساخت وارون این نمونه به فن آوری ساخت دست یافته.کشورهای زیادی از جمله هلند، آلمان، کشورهای اسکاندیناوی، مصر و اسرائیل دارای این کلاس زیر دریایی هستند. کلاس آخر زیر دریایی‌های عملیاتی هستند که بعد از جنگ جهانی دوم کمتر ساخته یا از آن بهره برداری شده. این زیر دریایی‌ها کوچک و بیشتر برای عملیات واکنش سریع یا در آبهای کم ژرفا بهره برداری می‌شوند. در جنگ جهانی دوم ژاپن با بهره گیری از این گونه زیر دریایی به بندر پرل هاربر در خشکچه‌های هاوایی آمریکا پاتک زد.

تاریخچه ساخت زیردریایی‌ها :

در زیردریایی‌های اولیه از نیروی دست برای حرکت دادن زیردریایی در اعماق کمک گرفته می‌شد. در سال ۱۶۲۰ شخص بنام ون دربل اولین زیردریایی را ساخت که می‌توانست در عمق ۵/۴ متری حرکت کند.
حجم داخل این زیردریایی بسیار کم بود، بطوریکه فقط یک نفر می‌توانست داخل آن قرار گیرد و برای حرکت دادن آن در عمق به یک فرد بسیار نیرومند نیاز بود تا بتواند پره‌های جلو و فوقانی را بچرخاند
درحدود سال ۱۷۷۰، دیود باشنل زیردریایی را طراحی کرد که می‌توانست بکمک دست و پدالهای پایی حرکت کند. حدود ۳۰ سال بعد روبرت فولتون، زیردریایی دیگری ساخت که ۳ نفر گنجایش داشت و برای اولین بار، بالهایی برای تنظیم عمق در زیردریایی تعبیه شد.
فولتون سپس تلاش کرد تا زیردریایی دیگری با موتور بخار بسازد. مشکل طراحی این موتورها در آن بود که در زیر آب اکسیژن نبود. بنابراین موتوری طراحی شد که ابتدا آب در سطح آب داخل مخزنی با موتور دیزل (با سوخت گازوئیل) داغ و تبدیل به بخار می‌شد، سپس موتور خاموش می‌شد و زیردریایی به داخل آب شیرجه می‌زد و تا وقتی که بخار داخل مخزن سرد نشده بود، زیردریایی می‌توانست با موتور بخار در عمق دریا حرکت کند.
در سال ۱۸۶۰ زیردریایی دیگری طراحی شد که بطور کامل زیر آب نمی‌رفت و از طریق لوله‌ای که به سطح آب راه داشت، اکسیژن را برای سوخت موتور به داخل زیردریایی مکش می‌کرد.
- در سال ۱۹۰۴ اولین زیردریایی که با موتور دیزل- الکتریکی کار می‌کرد، در فرانسه ساخته شد. موتورهای دیزل در سطح آب، باطری‌های الکتریکی را شارژ می‌کردند و سپس زیردریایی در آب فرو می‌رفت در این هنگام موتور دیزل خاموش می‌شد و موتور الکتریکی بکمک باطری‌های شارژشده، زیردریایی را حرکت می‌داد.
مشکل این نوع زیردریایی در آنجا بود که اولاً باطری‌ها خیلی بزرگ و سنگین بودند و ثانیاً پس از گذشت چندساعت زیردریایی مجبور بود به سطح آب بیاید تا موتور دیزل روشن شده و باطری‌ها را دوباره شارژ کند. اسید داخل باطری‌ها هم در ترکیب با آب دریا، بخار خطرناک و کشنده‌ای تولید می‌کردند.
- درسال ۱۹۵۴ اولین زیردریایی با سوخت هسته‌ای ساخته شد. از مزایای این زیردریایی‌ها، عدم نیاز به هوا است. این نوع زیردریایی‌ها می‌توانند به مدت طولانی (حتی سالها) زیر دریا بمانند و فقط درصورت نیاز به سطح آب بیایند و نیز با سرعت بالای ۵۰ کیلومتر در ساعت در زیر و یا سطح دریا حرکت کنند. در این موتورها، حرارت راکتور از طریق لوله‌های آب به توربین بخار می‌رسد و آن را می‌چرخاند. در نمونه زیردریایی شکل زیر، دو مدار گردش آب طراحی شده است. در مدار اولی، آب در اثر حرارت زیاد (عمل شکافت هسته‌ای) راکتور، به شدت داغ می‌شود و با گردش آب در مدار اولیه محفظه تبدیل هم داغ می شود. سپس محفظه تبدیل ،‌ آب مدار ثانویه را تبدیل به بخار می‌کند و آن را سوی توربین بخار می‌فرستد.
بخار آب ، توربین را می‌چرخاند تا نیروی محرکه و برق زیردریایی تامین شود. سپس بخار آب در محفظه تراکم تبدیل به آب می‌شود و دوباره به محفظه تبدیل بخار ارسال می‌شود.

زیر دریایی چگونه کار میکند

زیردریایی‌ها از شگفت‌انگیزترین اختراعات بشر هستند. طی صدها سال دریانوردان فقط می‌توانستند روی عرشه کشتی‌ها کار کنند. اختراع زیردریایی به انسان اجازه داد تا بتواند همچون موجودات دریایی برای مدت طولانی (ماه‌ها و حتی سالها) در زیر دریا زندگی کند. ما اختراع زیردریایی‌های پیشرفته را مدیون مسابقه تسلیحاتی جنگ سرد بین دو ابرقدرت شرق و غرب در قرن بیستم هستیم!
دانشمندان برای ساخت و حرکت دادن زیردریایی‌ها از چندقانون استفاده کردند. ما ابتدا به بررسی دو قانون مهم می‌پردازیم:
***۱) قانون ارشمیدس:
طبق قانون ارشمیدس بر هر جسم (کمی یا کاملاً) غوطه‌ور در سیال معادل وزن سیال جابجاشده نیرو وارد می‌شود. همواره وزن جسم بطرف پائین و نیروی شناوری سیال بطرف بالا ظاهر می‌شوند. هرگاه این دو نیرو با هم برابر باشند (مانند کشتی روی دریا) جسم روی سیال شناور خواهد شد و اگر نیروی وزن بیشتر از نیروی شناوری سیال (مانند سنگ در آب) باشد، جسم کاملاً در سیال فرو خواهد رفت.
چگالی جسم به وزن بر حجم تعریف می‌شود. هرگاه چگالی جسم از چگالی سیال (آب) بیشتر باشد، جسم در سیال فروخواهد رفت.
***۲) قانون بویل:
طبق این قانون در دمای ثابت، حجم و فشار یک سیال رابطه عکس با هم دارند . یعنی هرگاه فشار وارد بر سیال دوبرابر شود، حجم سیال نصف خواهد شد.
برهرجسم داخل سیال، فشاری به تمام سطح جسم (متناسب با عمق سیال) بطور مساوی وارد می‌شود. هرچه عمق سیال بیشتر باشد، فشار وارد بر جسم نیز بیشتر خواهد شد و طبق قانون بویل حجم آن باید کم شود. برای مثال اگر بالون پر از هوایی را به عمق اقیانوس ببریم، فشار عمق آب باعث کم شدن حجم بالون و متراکم شدن هوای داخل بالون خواهد شد.
و بر عکس اگر بالون را رها سازیم تا به آسمان برود، چون فشار هوا در ارتفاع کمتر از سطح زمین است، حجم بالون افزایش خواهد یافت. بیایید این قانون را درمورد خطرات غواصی در عمق بررسی کنیم:
درشکل زیر (سمت چپ) ریه‌های غواصی را درحال شنا در سطح آب می‌بینید. هرچه غواص به عمق بیشتری برود، فشار وارد بر بدن و ریه‌های او افزایش می‌یابد. اگر دمای آب را حدود ۰۴ ثابت درنظر بگیریم، باید حجم ریه‌های غواص کم شود. ولی حجم ریه‌ها کم نمی‌شود و درعوض برای خنثی کردن فشار عمق سیال، ریه‌ها هوای بیشتری را جذب می‌کنند تا فشار داخل ریه با محیط یکسان شود.
در عمق ۴۰ متری حجم هوای فشرده شده درون ریه به ۴ برابر سطح آب افزایش می‌یابد که این موضوع می‌تواند باعث پاره شدن رگ‌ها و رسوب نیتروژن در خون و خطر حمله قلبی برای غواص بوجود آورد. به همین دلیل غواص ها نمی توانند برای مدت طولانی در عمق بیشتر از ۳۰ متری شنا کنند.

اجزاء زیردریایی:

اجزاء بیرونی زیردریایی شامل بدنه استوانه بیضی شکل با دوبال افقی در جلو و دوبال عمودی در عقب برای شیرجه رفتن به عمق و اوج گرفتن به سطح آب، یک سکان برای حرکت به چپ و راست ، یک پروانه در دم بدنه برای تولید نیروی محرکه زیردریایی و یک بادبان برای ورود و خروج خدمه به سطح آب است.
درضمن یک آنتن رادیویی برای تماس با زیردریایی‌ها و کشتی‌های دیگر و یک پریسکوپ برای مشاهده سطح آب از زیر دریا روی بادبان تعبیه شده است.
بدنه زیردریایی از دو پوسته (قشر) ساخته شده که مابین آنها خالی است. به این فضای خالی، مخزن بالاست (سنگینی) می‌گویند. روی قشر بیرونی و بالای بدنه، دریچه‌ای برای خروج هوا (دریچه اصلی) و در پائین بدنه هم دریچه‌ای برای ورود و خروج آب به مخزن بالاست تعبیه شده است
داخل زیردریایی هم مخزن گاز فشرده با دو دریچه خروج هوا به مخزن بالاست روی قشر درونی تعبیه شده است. وزن زیردریایی با مخزن بالاست خالی، کمتر از نیروی شناوری آب دریاست و بنابراین زیردریایی در این حالت مانند کشتی روی سطح آب باقی خواهد ماند.
برای فرورفتن زیردریایی در آب، دریچه خروج هوا (دریچه اصلی) و دریچه ورود آب را باز می‌کنند تا آب دریا وارد مخزن بالاست شود. به این ترتیب وزن زیردریایی بیشتر از نیروی شناوری می‌شود و زیردریایی در آب فرومی‌رود.
برای بالا آمدن زیردریایی دریچه اصلی را می‌بندند و دریچه گاز فشرده شده را باز می‌کنند تا هوا وارد مخزن بالاست شود. با ورود گاز به مخزن و خروج آب از دریچه‌های پائینی، وزن زیردریایی کم می‌شود و نیروی شناوری آن را بطرف بالا می‌برد.
پروانه نصب‌شده در انتهای دم زیردریایی با چرخش خود، زیردریایی را به جلو و با چرخش برعکس به عقب! هدایت می‌کند. برای شیرجه رفتن بطرف پائین (درهنگام حرکت به جلو) انتهای بالهای جلو بطرف بالا و انتهای بالهای عقب بطرف پائین کج می‌شوند و برای اوج گرفتن نیز انتهای بالهای جلو بطرف پائین و انتهای بالهای عقب زیردریایی بطرف بالا کج می‌شوند تا (مانند پرواز هواپیما در هوا ) مسیر سیال عبوری (آب) از بالها برای حرکت به مسیر دلخواه تغییر یابد و نیروی بالابر یا پائین‌بر تولید شود
برای حرکت به چپ و راست نیز از سکان عقب کمک گرفته می‌شود. مثل حرکت کشتی و هواپیما (درهنگام حرکت به جلو ) با کج کردن سکان به چپ، زیردریایی به چپ و با کج کردن سکان به راست، زیردریایی بطرف راست خواهد چرخید.
پریسکوپ داخل زیردریایی هم از ۲ آینه کج با زاویه ۰۴۵ درجه ساخته شده تا خدمه بتوانند با چرخاندن آن، کشتی‌های سطح آب را مشاهده کنند
از آنتن رادیویی هم برای ارسال سیگنال به اطراف و برقراری ارتباط با دیگر زیردریایی‌ها و کشتی‌های دیگر و نیز از فرستنده دیگری ( رادار ) برای تشخیص موانع سرراه زیردریایی کمک می‌گیرند.

آشنایی با عملکرد زیردریایی

بدون شک زیردریایی یک از جنگ افزارهای رایج با کاربرد بسیار است و برای بسیاری از علاقه مندان به جنگ افزار همواره این پرسش وجود داشته است که زیردریایی ها چگونه کار می کنند و راز غوطه وری و چگونگی انجام این عمل در چیست ؟ برای پاسخ به این پرسش و قبل از شروع بحث معرفی زیردریایی هالازم است تا با تصاویری ساده طرز کار آنها را نمایش دهیم.
1) در این تصویر نمای برش خورده و ساده یک زیردریایی را مشاهده می کنید. وزن زیردریایی و مخازن هوا در آن به گونه ای محاسبه می شود تا زیردریایی در هنگام خالی بودن مخازن ، بین دیواره داخلی و خارجی بصورت شناور بر روی سطح آب قرار بگیرد.
2) با شروع غوطه وری دو یا چند دریچه که در بالای بدنه قرار دارد باز شده و موجب می شود تا آب در اثر وزن زیردریایی و پمپاژ آب به داخل مخازن بین دیواره داخلی و خارجی وارد شود.
3) این کار تا پر شدن مخازن ادامه پیدا می کند بگونه ای که در اثر وزن آب ، وزن کل زیردریایی زیاد شده و آرام در آب غوطه ور شود. (البته برای غوطه وری بیشتر در عمق ، مخازن بیشتری را از آب پر می کنند.)
4) در این تصویر پر شدن آب در مخازن بین دیواره داخلی و خارجی دیده می شود و زیردریایی غوطه ور شده است.
5) سپس دریچه های تعبیه شده در بالا بسته می شود.
6) برای شناور شدن در سطح آب کافی است تا آبی را که به داخل مخازن وارد شده است به خارج پمپاژ نمود. برای انجام این کار دریچه های تعبیه شده داخلی باز می شود تا فشار هوا بتواند موجب خروج آب از دریچه های پایین زیر دریایی شود.
7) در این مرحله آب داخل مخازن خارج شده و زیردریایی که مجداداً سبک تر شده است به سطح آب بر می گردد.

تأمین نیرو(توان) زیردریایی

زیر دریایی های هسته ای از راکتورهیی هسته ای ،توربین های بخار و گیربکس های کاهشی برای حرکت دادن شفت اصلی ملخ استفاده می کنند که نیروی تراستی به سمت جلو و یا عقب را تولید می کند همچنین از یک موتور الکتریکی نیز که کار یکسانی انجام می دهد در مواقع اضطراری کمک می گیرند.
همچنین زیر دریایی ها نیاز به نیروی الکتریکی دارند که بتوانند تجهیزات الکتریکی را به کار گیرند که برای این کار زیر دریایی ها مجهز به موتور های دیزل (که سوخت را می سوزانند)و یا راکتورهای هسته ای (که هسته اتم را می شکافند)هستند.
همچنین زیر دریایی ها می توانند از نیروی باتری استفاده کنند که خود این باتری ها توسط باتری های دیزل و یا راکتورهای هسته ای شارژ می شوند
در مواقع ضروری از نیروی الکتریکی باتری ها فقط برای حرکت اولیه زیر دریایی استفاده می شود. زیر دریایی های دیزلی مثال های خوبی از ترکیب نیرو هستند چرا که اغلب از تعداد دو یا بیشتر موتور دیزلی استفاده می کنند. ممکن است همه موتور ها با هم کار چرخاندن شفت ملخ و شارژ باتری ها را انجام دهند و یا ممکن است یک موتور شفت ملخ را بچرخاند و بقیه موتورها ژنراتور را بچرخانند.
موتور های دیزلی برای کار نیاز به هوا دارند بنابرین زیر دریایی باید روی سطح آب باشد و در هنگام غوطه ور شدن کامل زیر دریایی با موتور دیزلی باتری ها باید کاملاً شارژ باشند و محدودیت در تکنولوژی شارژ باتری ها به طرز شدیدی بر مدت زمانی که زیر دریایی با موتور دیزلی می تواند در زیر آب باشد تأثیر گذاشته و آن را دچار محدودیت می کند.
حال آن که به کار گیری نیروی هسته ای مزیت بزرگی در زیر دریایی ها دارد ژنراتورهای هسته ای به اکسیژن نیازی ندارند بنابرین یک زیر دریایی هسته ای تا هفته ها می تواند در زیر آب بماند همچنین مدت زمان نگهداری (طول عمر)سوخت هسته ای بسیار بیشتر از سوخت دیزلی است و یک زیر دریایی هسته ای برای سوخت گیری مجدد نیازی به آمدن به سطح آب را ندارد.
راکتور با تولید گرما بخار کمورد نیاز یک توربین بخار را تأمین می کند و توربین شفت ملخ را به خوبی موتور الکتریکی حرکت می دهد.
دو تفاوت عمده مابین راکتورهای تجاری و راکتورهای به کار رفته در کشتی های هسته ای وجود دارد:
_راکتور موجود در کشتی ها کوچکتر است.
_راکتور در کشتی هسته ای از سوخت غنی شده استفاده می کند تا بتوان با راکتوری کوچکتر انرژی بیشتری دریافت کرد.

آشنایی با یک سلاح ضد زیر دریایی

در اوائل قرن نوزدهم با پیشرفت سریع زیر دریایی ها و افزایش توانایی آنها در درگیری با شناور های مختلف اهمیت این سلاح نوظهور به تدریج آشکار گردید .
پس از به کارگیری اژدرها توسط زیر دریایی ها به منظور هدف قرار دادن کشتی ها به خصوص در جنگ جهانی اول کشور های صاحب ناوگان دریایی قدرتمند مانند انگلستان از این نقطه آسیب پذیر گردیدند . از ابتدایی ترین ایده ها برای مواجهه با این خطر جدید مین های انداختنی(Draping mine) بودند که پس از انداختن به داخل آب منفجر می گردیدند .
در سال 1916 اولین خرج عمیق (Depth charge )توسط آکامی علوم دریایی پورتس موث ساخته شد . این سلاح در حقیقت یک محفظه ی بشکه مانند بود که درون آن انباشته از مواد منفجره ای مانند تی ان تی (TNT) یا آماتول( Amatol) بود که پس از رسیدن به عمق خاصی توسط یک فیوز هیدرواستاتیک منفجر میگردید . شوک ایجاد شده توسط انفجار در سیال ملقب به ضربه ی قوچ یا (Water hammer) که به صورت سه بعدی منتشر می گردد آنقدر قدرتمند است که می تواند در شعاع وسیعی صدمات مرگباری به زیر دریایی وارد سازد که البته بستگی به قدرت انفجارو فاصله ی زیر دریایی از مرکز انفجار دارد .
انواع اولیه ی سلاح حاوی 150 کیلوگرم ماده ی منفجره برای کشتی های سریع تر و 55 کیلو گرم خرج برای کشتی های کند تر بودند تا بتوانند از مهلکه بگریزند . در سال 1916 کشتی ها فقط 2 عدد Depth charge حمل میکردند که در سال 1918 این تعداد به 40 عدد افزایش یافت. عدم اطلاع دقیق از مکان وعمق زیر دریایی ونیز جابجایی زیر دریایی در خلال رسیدن Depth charge به عمق مورد نظریکی از مشکلات اولیه در بکارگیری Depth charge بود . برای این منظور کشتی ها مجبور بودند تعداد زیادی Depth chargeرا به صورت پراکنده به عمق آب بفرستند. با تجهیز زیر دریایی ها در خلال جنگ جهانی دوم به سیستم سونار آنها می توانستند صدای موتور کشتی ها و نیز برخورد Depth charge به سطح آب را حس کرده وبه سرعت از مهلکه بگریزند. برای مقابله با این ترفند Depth charge ها سنگین تر شدند برای مثال mark x ساخت انگلستان حاوی 1383kg ماده ی منفجره ی TNT بود. همچنین با تغییر فرم آنها از حالت بشکه ای به حالت آیرودینامیک سرعت فرو روی و رسیدن به عمق مورد نظر افزایش یافت .همچنین مکانیزمی برای پرتاب آنها به فواصل مورد نظر در اطراف کشتی به نام K gun ابداع گردید تا فرصت عکس العمل زیردریایی ها کمتر از پیش گردد .
با جایگزینی HBX ، Tropex بجای TNT با قدرت 1.5 برابر انقلابی در زمینه ی Depth charge پدید آمد وبه تدریج سرنوشت نبرد در دریا را رقم زد . امروزه برای مواجهه با زیر دریایی ها Depth charge هایی با خرج
هسته ای پدید آمده که قدرتی بسیار مهیب وغیر قابل تصور دارند که توسط هواپیماهای ضد زیر دریایی به درون آب پرتاب می گردند.
کشور های امریکا ، روسیه و انگلستان از این سلاح ها در اختیار دارند که به NDB مشهورند (Nuclear Depth Bomb). همچنین فیوز های سونار جایگزین فیوز هیدرواستاتیک شده است تا سلاح در نزدیکترین عمق به زیر دریایی منفجر گردد . همچنین در فیلم ضمیمه شاهد تست نوعی Depth charge مدرن خواهیم بود .

زیردریائی های جنگی

انواع زیردریائی ها طبیعتا اشکال مختلفی دارند ولی این اشکال گوناگون از یک چهار چوب خاص خارج نمی شوند مگر تغییراتی که به علت نوع مأموریت یا اهدافی که زیردریائی برای آن ساخته شده د ر ساختار آن داده می شوند.زیردریائی ها به روشهای گوناگونی طبقه بندی می شوند. می توان آنها را براساس نوع سلاحی که حمل می کنند طبقه بندی کرد، بر اساس این شیوه، زیردریائی هایی که دارای موشکهای قاره پیمای اتمی در کنار سایر تسلیحات متعارف هستند را اصطلاحا (SSNG) می گویند این زیردریائی ها از لحاظ نیروی محرک نیز اتمی هستند .
تعداد زیردریائی های این نوع که هر کشور صاحب آن حق دارد که داشته باشد توسط پیمان های منع گسترش سلاحهای هسته ای مشخص ومحدود گشته است.
اما زیردریائی هایی که فقط پیشرانه ی اتمی دارند اصطلاحا (SSN) نام دارند ودارای سلاح هسته ای نیستند. در طبقه بندی زیردریائی ها از دیدگاه اندازه و مأموریت های محوله زیردریائی ها یا هجومی سریع که زیردریائی های شکارچی نامیده می شوند که سبک وزن هستند وبا خدمه ای محدود که تسلیحات آنها شامل فقط اژدرهای سبک و تندرو می باشد و یا زیردریائی های بزرگ وباتسلیحات فراوان.
از دیدگاه پیشرانه ها می توان زیردریائی ها را به اتمی ودیزل وبرخی نیز برقی هستند تقسیم کرد.
در مقابل زیر دریایی های سنگین دارای بیش از110 نفر پرسنل هستند و طول آنها بین 250 تا 400 پا متغیر است که ویژگی این زیردریایی ها , به خصوص نوع اتمی آن توانمندی در باقی ماندن طولانی مدت در زیر آب و توانایی کار در اعماق زیاد واعماق کم به یک اندازه است.
البته نا گفته نماند که زیردریایی های کوچک یک نفره هم وجود دارد که در شناسایی ودیگر ماموریت های ویژه کاربرد دارد.
از آنجایی که یک زیربزرگ دریایی دارای سلاح های گوناگون از قبیل موشکهای اتمی وغیر اتمی ،بالستیک وکروز دوربرد واژدرهای سنگین وسبک وموشکهای ضد کشتی ونیز توانایی مین گذاری و مین روبی می باشد، بنابرین باید دارای سیستم کنترل تسیحات وآتش قدرتمندی باشد تا بتواند بر این همه سلاح متنوع پیشرفته مطابق ویژگی های جنگی هر کدام از آنها کنترل داشته وآنها را هدایت نماید.
اولین واحد این سیستم ،پایگاه قوی اطلاعاتی از اهداف دریایی ، زمینی و هوایی دشمن که شامل محل استقرار ،ویژگی ها وسرعت وتوانمندی های هدایتی راداری ،لیزری ،مادون قرمز ویا ویدیویی آنها ویا سایر ویژکی های آنها .
این اطلاعات توسط سیستم های قوی فعال وغیر فعال دریافت می شود ،سیستم های گیرنده ی فعال با ارسال سیگنال ، بازخورد آنرا گرفته وتحلیل می نماید ولی سیستم یر فعال صرفاًبه دریافت سیگنال های وارده می پردازد ، بهرحال سیگنال های دریافت شده توسط پردازشگرهای سیار قوی مورد پردازش قرار گرفته و اطلاعات انحرافی مورد تشخیص و جدا سازی قرار می گیرد این سیستم های پردازشگر باید بسیار قدرتمند باشند تا باتوجه به حجم بسیارعظیم اطلاعات دریافتی بتوانند چندین فعالیت پردازشی را برای چندین هدف به طور همزمان انجام داده و نتایج را روی نمایشگرها ومونیتورهای چند کاره نمایش دهد تا خدمه بتوانند تصمیمات لازم ومناسب را در کوتاهترین زمان وبا توانمندی بالا اتخاذ کنند.

انواع مختلف زیردریایی و اطلاعاتی از آنها

زیر دریایی CSS kilo (در حال خدمت در نیروی دریایی ایران)
زیر دریایی های کلاس کیلو روسی برای اولین بار در 1980 وارد خدمت شد این زیر دریایی ها توسط دفترطراحی مرکز دریایی روبین در سن پترزبورگ طراحی گردید نوع 877EKM که برای جایگزینی برخی از انواع 636 طراحی گردیده بود وکلا تاکنون 24 فروند زیر دریایی کلاس کیلو وارد خدمت گردیده که از این تعداد بیشتر آن در خدمت روسیه 3 فروند درخدمت ایران 2 فروند در خدمت چین و 6 فروند در خدمت هند است(البته رومانی الجزایر ولهستان هم انواع قدیمیتر را دارند)
مدل 877EKM کلاس کیلو اساسا به عنوان یک زیر دریایی هجومی ضد زیر دریایی و ضد کشتی طراحی گردید .
این زیر دریایی دارایی یک گروه شناور با دو مخزن هوا در طرفین است قسمت سینه ی زیر دریایی در موقعیت بسته نسبت به میان کشتی برای کارایی بهتر سونار قرار دارد دریچه های غرق سازی در فاصله ی کمی از جلوی زیر دریایی واقع هستند با یک سیستم جدید آزاد کننده ی هوا بدنه ی زیر دریایی با یک پوشش لاستیکی ضد سونار(کم پیدا در برابر سونار) پوشیده شده مدل 877EKM قابلیت پیمایشی تا 2,300 در زیر آب و t 3,950t در روی آب را داراست و بیشترین عمقی که میتواند برود 300m است و بیشترین سرعت آن در زیر آب 10 knots knotsو در روی آب 17 می باشد .
از نظر تجهیزات از یک کامپیوتر MVU-110EM با قابلیت ردگیری 5 هدف بطور همزمان که قفل روی 2 هدف اتوماتیک و 3 هدف دستی است .
این مدل زیر دریایی دارای 6 دریچه ی شلیک اژدر 533 میلیمتری که دو بدو شلیک میشوند (بجز شش فروند آماده برای شلیک 12 فروند هم رزرو دارد) که میتواند با دو هدف بطور همزمان درگیر شود همچنین میتواند با سیستم TEST-71MKE TV دو اژدر تلوزیونی شلیک کند که بطور دستی کنترل می شوند این اژدر ها میتوانند تا عمق 500 متری و برد 40 کیلومتری هر هدفی را مورد حمله قرار دهند .
این زیر دریایی برای دفاع از خود در برابر اهداف هوایی همچون هواپیما ها و هلیکوپتر ها یک لانچر با هشت موشک Strela-3(اسم ناتو SA-N-8) با برد شش کیلومتر یا Igla (اسم ناتو SA-N-10 ) با برد 5 کیلومتر و سرعت 1.65 ماخ دارد که این موشک ها نیز ساخت دفتر طراحی روبین هستند البته در انواع در خدمت هند از موشک های ضد کشتی 3M-54E1 با برد 230 کیلومتر نیز استفاده شده(که مشخصا برای زمانهاییست که زیر دریایی در سطح است)
این زیر دریایی از یک سیستم تدابیر متقابل الکتریکی و پشتیبانی) و پش اخطار رادار نیز استفاده میکند .
زیر دریایی 877EKM از یک سونار از نوع MGK-400 که توانایی ردگیری و هشدار در مورد سیگنالهای سونار رادارد(اعلام وظعیت از روی سیگنالهای سونار دشمن) برای کاستن از اشتباه از دو کانال برای جستجو بهره میبرد که بهمراه یک رادار فعال جداکننده ی حدف عمل میکند .
از نظر نیروی محرکه این زیر دریایی از دو ژنراتور 1000 kW و یک موتور 5,500 hp ساخت Elektrosila و Kolomensky Zavod روسیه استفاده مینماید .

زير دريايي تهاجمي كلاس "كيلو" ايران (ساخت روسيه)

زير دريايي روسي كلاس"كيلو" به وسيله دفتر طراحي‌هاي دريايي روبين واقع در "سن پترزبورگ" طراحي و نخستين بار در اوايل دهه 1980 ميلادي وارد خدمت شد.
پس از توليد اوليه، در مراحل بعدي انواع زيادي از اين نوع زير دريايي توسط روس ها توليد شد و آخرين نوع توليد شده اين زيردريايي، 877EKM و نوع 636 است كه در كارخانه كشتي‌سازي "آدميرالتي‌" در سن پترزبورگ ساخته شدند.
تاكنون تعدادي از زير دريايي هاي كلاس "كيلو" به به ايران، چين، هند، لهستان، روماني و الجزاير فروخته شده به طوري كه در حال حاضر 3 كشور چين، ايران و هند هركدام داراي 2،3 و 10 فروند زير دريايي 877EKMهستند‌.

طراحي زير دريايي كلاس "كيلو"

اين زير دريايي داراي سيستم جديد آزاد سازي گاز است و بدنه خارجي آن با نوعي كاشي‌ لاستيكي ضد امواج سونار پوشانده شده تا خطر رديابي آن كاهش پيدا كند.
زير دريايي "كيلو" داراي قدرت جابجايي 2300 تن آب به هنگام حركت در سطح و قدرت جابجايي 3950 تن آب به هنگام غوطه‌وري است‌.
سرعت اين زير دريايي به هنگام حركت در سطح آب 5/18 كيلومتر، هنگام غوطه‌وري 5/31 كيلومتر در ساعت و حداكثر عمق غوطه‌وري اين زير دريايي 300 متر ‌است‌.
برد زيردريايي مذكور 9 هزارو 654 كيلومتر در سطح آب (با سرعت 13 كيلومتر) و 5/643 كيلومتر در حالت غوطه‌وري( با سرعت 5/5 كيلومتر) است‌.

اژدرها

زير دريايي كلاس كيلو داراي 6 لوله پرتاب اژدر 533 ميليمتري و 18 اژدر سنگين است ‌كه معمولاً 6 اژدر در لوله‌هاي پرتاب و 12 اژدر در جايگاه هاي ويژه نگهداري مي‌شوند.
يك دستگاه خودكار سريع، اژدرها را در درون لوله‌هاي پرتاب جاي مي‌دهد و زير دريايي قادر است اژدرها را بطور همزمان عليه دو هدف بكار گيرد.
اين لوله‌ها قادرند اژدرهاي هدف يابي را كه داراي سيستم سونار فعال و هدايتگر تلويزيوني هستند را شليك كنند. اين سيستم به كاربران زير دريايي امكان مي‌دهد كه به طور مستقيم، مسير اژدر را به سوي يك هدف تعيين كنند. وزن اين اژدر 1820 كيلوگرم و وزن سر جنگي آن 205 كيلوگرم است‌.
زير دريايي مذكور همچنين قادر به پرتاب اژدرهاي هدف ياب " "UGSTبا برد 40 كيلومتر و عمق جستجوي 500 متر است‌ اين در حاليست كه از لوله‌هاي پرتاب اژدر زير دريايي "كيلو" مي‌توان براي رها كردن 24 مين دريايي نيز استفاده كرد.

موشك ها

زير دريايي "كيلو" داراي پرتاب كننده‌اي براي 8 فروند موشك سطح به هواي كوچك از نوع " استرلاـ3" يا "ايگلا" است‌.
اين موشك بوسيله دفتر طراحي‌"فاكل‌" واقع در "كالينينگراد" روسيه توليد مي‌شوند.
استرلاـ3 (با نام نات SN-N-8گيملت‌) موشكي با هدايت مادون قرمز اما سنگين‌تر است كه بردي معادل 5 كيلومتر و سرعتي معادل 65/1 برابر سرعت صوت دارد.
شناورهاي "كيلو" هندي همچنين مجهز به موشك‌هاي ضد كشتي "نوواتور" (4) 3M-54E1هستند كه از سيستم موشك روسي "كلاب اس" (Club-S) الگو برداري شده است. برد اين موشك 220 كيلومتر با سر جنگي به وزن 450 كيلوگرم است‌.
برخي گزارش هاي تائيد نشده كه توسط منابع غربي منتشر شده حاكي از مجهز بودن زير دريايي هاي "كيلو" ايران به موشك هاي Club-Sاست‌.

سونارها

اين زيردريايي ها به يك سونار از نوع MGK-400كه امواج منعكس شده از شناورهاي دشمن را دريافت مي‌كند مجهز هستند. به اين ترتيب كه سيگنال‌هاي سونارهاي فعال دشمن را رديابي كرده و امواج ارتباطي زير دريايي را شناسايي مي‌كند.
اين سونار داراي يك سيستم كانالي دوگانه است كه باعث كاهش اشتباه در عملكرد و بهبود رديابي امواج مي شود. اين سيستم داراي يك نشانگر بسامد (فركانس‌) جهت آسان كردن شناسايي هدف و همچنين يك رادار فعال با سيستم جداسازي اهداف است‌.

پيشرانه‌

زير دريايي "كيلو" از نوع 877EKM به يك موتور ديزل الكترونيك با دو ژنراتور ديزل 1000كيلوواتي و يك موتور پيشرانه با قدرت 5 هزار و 500 اسب بخار مجهز است‌.
اين موتورها به وسيله كارخانه "الكتروسيلا" و "كلومنسكي زاوود" روسيه ساخته شده‌اند. اين شناور همچنين يك موتور كم مصرف با قدرت 190 اسب بخار و دو سيستم پيشرانه رزرو (هميشه آماده‌) با قدرت 120 اسب بخار دارد‌.

زیردریایی 705 Alfa class

هدف از ساخت این کلاس درگیری و انهدام زیردریاییهای دشمن و کشتیهای جنگی انان و در صورت لزوم مقابله با نیروی ساحلی است .
این زیردریایی دارای یک پروانه و بدنه ای از جنس الیاژ تیتانیوم است که توسط موسسه متالورژی I.V.Gorynin طراحی شده بود . فلز تیتانیوم موجب کاهش خواص مغناطیسی شده و انعکاس امواج را کاهش میدهد اما نکته مهم این بود که بر خلاف انتظار زیردریایی ان طور که انتظار می رفت اکوستیک و بدون انعکاس نبود . پروژه زیردریایی در اواسط دهه 60 اغاز شده بود و در ابتدا فوق محرمانه بود . وزارت دفاع روسیه در جریان جنگ سرد قصد داشت تا زیردریایی تهاجمی قدرتمندی برای مقابله با حمله احتمالی زیردریاییهای امریکا بسازد .
این زیردریایی اولین زیردریایی نظامی دنیا ست که مجهز به کابین خروج اضطراری است .
( ESC ) (emerging saving chamber ) که می تواند تمام پرسنل را یکجا در خود جای داده و حتی از اعماق از زیردریایی جدا شود .
در کل این زیردریایی در سالهای دهه 60 طراحی و ساخته شد و ان را میتوان شاهکار تکنولوژی زمان خود در دوران جنگ سرد قلمداد کرد . شوروی دارای چند فروند از این زیردریایی بود اما به دلیل فرسودگی بیشتر انها اوراق شده اند و تنها یک فروند هنوز در حال خدمت است که در سال 1980 وارد خدمت شد .
ویژگی این زیردریایی سرعت بالا و قابلیت مانور ان است که می تواند به سرعت با گردش به طرفین اژدرهای خود را به اهداف شلیک نماید . همچنین این زیردریایی می تواند در مدت 42 ثانیه در حالی که با حداکثر سرعت در حال حرکت است 180 دجه چرخیده و به جهت عکس قبلی حرکت نماید .

مشخصات :

وزن : 2900 تن در روی اب
4320 تن در زیر اب
سرعت : 15-20 گره بر روی اب
40 – 45 گره در زیر اب
حداکثر عمق عملیاتی : 450 متر
بیشترین عمق از لحاظ تئوری : 900 متر
ابعاد :
طول : 81 متر
عرض : 9.5 متر
ابخور : 7.6 متر
موتور : یک راکتور liquid-metal با قدرت 40 هزار اسب بخار متصل به یک پروانه 5 تیغه
پرسنل : 45 نفر

تسلیحات :

21 81R (SS-N-15) or 12 Vodopad (SS-N-16)
6 مقر اژدر 533 میلیمتر در دماغه با 65 اژدر 53-65K یا 20 اژدر VA-111
24 مین دریایی

تجهیزات :

رادار Topol MRK.50 برای پوشش سطح
رادار ناوبری Sozh
سیستم مخابراتی زیردریایی MG-21
سیستم مخابراتی ماهواره ای Molniya
انتنهای مخابراتی Vint & Tissa
سیستمهای کنترل اتش Leningrad-705
سونار Okean
سونار مین یاب MG-24
سیستم ESM/ECM Bukhta
سیستم IFF شناسایی دوست از دشمن .

زیردریایی استراتژیک OHIO CLASS

زیردریایی استراتژیک کلاس اوهایو امریکا
این زیردریایی در دهه 80 ساخته شد اما به دلیل مشکلات مالی تولید 4 فروند ان مدتی طولانی مسکوت ماند و یک فروند نیز تولید نشد . 3 فروند باقی مانده نیز تا سال 2003-2004 غیر فعال بودند تا اینکه نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفت که این زیردریاییهارا با تغییراتی عمده تبدیل به زیردریاییهای استراتژیک پیشرفته نماید تا قابلیت شلیک موشکهای هدایت شونده کروز را داشته باشد .
این پروژه 4 سال طول کشید و در طی ان 3 زیردریایی این کلاس در سال 2007 عملیاتی شدند . اهداف این پروژه انجام حمله به اهداف بوسیله نیروهای ویژه ، قابلیت دفاع و حمله به زیردریاییهای متخاصم و شناسایی و تجسس وکنترل بر شعاع گسترده عملیاتی می باشد .
برای این اهداف زیردریایی مجهز به موشکهای تاکتیکی تامی هاوک شده است که می توانند از دریا هدفهای زمینی در خشکی را مورد هدف قرار دهند . همچنین زیردریایی قابلیت حمل و نگهداری 66 نفر از تفنگداران ویژه نیروی دریایی SOF را برای حملات سریع و ویژه داراست که یکی از ویژگیهای این زیردریایی می باشد .
زیردریاییهای فعال این کلاس 3 فروند هستند به نامهای :
USS OHIO
USS MICHIGAN
USS FLORIDA

مشخصات :

سازنده : (General Dynamics Electric Boat Division. ) شرکت کشتی سازی جنرال داینامیکز
موتور : یک راکتور با توربین گازی متصل به یک پروانه
طول : 170 متر
عرض : 12.8 متر
وزن روی اب : 16764 تن
حداکثر سرعت زیر اب : 20 گره
پرسنل : 144 نفر بعلاوه 66 تفنگدار ویژه دریایی

تسلیحات :

مقر پرتاب موشکهای تامی هاوک
4 مقر پرتاب اژدر مدل MK 48 .

سری زیردریایی‌های استراتژیک Type 094 (ناوگان زیرسطحی چین 5

سری زیردریایی‌های Type 094 (یا Type 09-IV کد ناتو: Jin class) دومین نسل از زیردریایی‌های اتمی با قابلیت شلیک موشک بالستیک "SSBN" ناوگان PLAN محسوب‌می‌شوند، که در واقع جانشین زیردریایی‌ SSBN کلاس Xia یا Type 092 که در سال 1983 وارد خدمت‌شده،خواهندشد. زیردریایی‌های Type 094 توسط موسسه‌ی تحقیقاتی طراحی شناورهای دریایی CSIC’s Wuhan (موسسه‌ی 719) واقع در استان Hubei طراحی‌شده‌اند. ساخت زیردریایی‌ها توسط کارخانه‌ی ساخت شناورهای سنگین CSIC’s Bohai واقع در Huludao از استان Liaoning انجام‌شده‌است.
ساخت اولین زیردریایی از این کلاس در سال 1999 شروع شد و در ژولای سال 2004 به‌‌آب ‌انداخته‌شد. احتمالا ساخت دومین زیردریایی در سال 2002 آغاز شده و در سال 2007 به‌‌آب انداخته‌شده‌است. سازمان اطلاعاتی نیروی دریایی ایالات متحده ONI قبلا ساخت این زیردریایی‌ها را پیش‌بینی کرده‌ و اعلام کرده بود جمهوری خلق چین جهت تقویت قدرت اتمی/بالستیک زیرسطحی خود نیاز به 5 فروند زیردریایی اتمی دارد تا در هر زمان یکی از آنها آماده‌ی شلیک ‌موشک‌های خود باشد.
زیردریایی‌های Type 094 SSBN تا حد زیادی به زیردریایی‌های اتمی/تهاجمی Type 093 شباهت‌دارند به همین دلیل گمان می‌رود هر دو کلاس بر یک اساس و مبنا طراحی‌شده‌‌باشند. دیسپلیسمنت زیردریایی‌ها در حالت غوطه‌ور 8000 تا 9000 تن برآورد می‌شود. انتظار می‌رود زیردریایی‌های این کلاس کم صداتر از زیردریایی Type 092 باشند و حسگرهای پیشرفته‌تری بر روی آن نصب شده‌باشد. بنابر بعضی گزارشات ساخت و توسعه‌ی زیردریایی‌های Type 092 و Type 094 با مساعدت شرکت روسی طراحی زیردریایی‌های اتمی Rubin Central Design Bureau انجام‌شده‌است.
در تصاویر منتشرشده تعداد 12 مقر شلیک موشک بالستیک در پشت برجک زیردریایی دیده‌می‌شود که در دو ردیف شش‌تایی و در عرشه‌ای برجسته قراردارند. این زیردریایی‌ها قادر به شلیک موشک‌های بالستیک JL-2 (چيني: Julang-2، کد ناتو: CSS-NX-4) هستند. موشک JL-2 از مشتقات موشک زمینی بالستیک، بین‌قاره‌ای و سوخت جامد DF-31 محسوب‌می‌شود. گفته‌می‌شود برد این موشک‌ها 8000 کیلومتر است و قادر است چند هدف را با استفاده از سه کلاهک هسته‌ای خود مورد اصابت‌قرار‌دهد. به هر حال چیزی مشخص است این است که پروژه‌ی ساخت توسعه‌ی این موشک‌ها هنوز در حال اجراست. طبق گزارشات برخی منابع در میانه‌ی سال 2004 آزمایش موشک ناموفق بود.
طبق تصاویر ماهواره‌ای که چند سال پیش منتشر شدند یکی از زیردریایی‌ها در لنگرگاه کارخانه‌ی Bohai قرارداشت و دیگر زیردریایی که به صورت لکه‌ای در زیر آب مشخص است در پورت نظامی Xiaopingdao واقع در استان Liaoning قراردارد. در ماه آپریل سال 2008 وب‌سایت فدراسیون دانشمندان ایالات متحده FAS.org اعلام کرد که زیردریایی جدید کلاس Jin ناوگان PLAN در پایگاه دریایی در نزدیکی شهر Sanyang واقع در جنوب جزیره‌ی Hainan قراردارد.

خصوصیات

(با توجه به مخفی کاری شدید چینی‌ها سایت‌های مختلف آمار مختلفی ارائه‌دادند.)
تعداد: وجود حداقل دو فروند تایید شده است.
طول: 140 متر
قطر: 10 متر
آبخور: 8 متر
دیسپلیسمنت: 8000 تا 9000 تن (گلوبال سکیوریتی :1000 تا 12000 تن)
سرعت: 20 گره
برد عملیاتی: نامحدود
تسلیحات: 12 مقر موشک JL-2 و شش مقر اژدر در دماغه
پیشران: راکتور اتمی .

زيردريايي تهاجمي 671 RTM Victor III

ویکتور 1 طوری طراحی شده بود که بتواند با سرعت زیادی در زیر اب حرکت کند . همچنین این زیردریایی دارای 2 پروانه دوتیغه کوچک در قسمت پاشنه زیردریایی بود تا برای ماموریتهای با سرعت پایین و بی صداتر از انها استفاده کند . این کلاس دارای 2 مقر مخصوص اژدر با کلاهک اتمی نیز بود .
پس از این کلاس قرار بود ویکتور 2 در توسعه و ادامه ویکتور 1 ساخته شود . این کلاس نسبت به کلاس قبل دارای تسلیحات و تجهیزات بیشتری بود و به ان سیستمهای کنترل اتش نیز اضافه شده بود . این کلاس دارای 8 بخش بود . انبار اژدرها – غذاخوری – بخش راکتور – بخش توربین – بخش توربو ژنراتور – بخش خوابگاهها – و بخش فرماندهی
اما بنا بر مشکلاتی این کلاس ساخته نشد .
پس از مسکوت ماندن این طرح ، در اواسط دهه 80 مجددا تصمیم به ادامه این طرح گرفته شد اما در ان تغییراتی به وجود امد و ان را نسبت به طرح قبلی مجهز تر نمودند و نام انرا
671 RTM Victor III گذاشتند .
طول ان نسبت به مدلهای قبلی طویل تر شد و در ساخت بخشهای درونی ان سعی شد با ایزوله کردن انها صدای ان بخشها را کاهش دهند خصوصا بخش مربوط به توربینها . همچنین در طراحی تمامی سیستمهای الکترونیکی ، ناوبری و رادیویی و دیگر تجهیزات ان بهبود صورت گرفت .
بدنه تمام ویکتور 3 ها 2 جداره است . اگرچه برخی منابع خبراز 8 بخش در این زیردریایی میدهند مانند ویکتور2 اما برخی منابع نیز به 9 بخش داخلی در زیردریایی اشاره کرده اند .
لایه بیرونی زیردریایی از مواد انتی هیدرواکوستیک برای کاهش احتمال کشف توسط سونار پوشیده شده اند . در حال حاضر 4 فروند از این کلاس در حال خدمتند که بین 1988 تا 1992 وارد ناوگان شده اند .

مشخصات

وزن روی اب : 5200 تن
وزن زیر اب : 7250 تن
سرعت روی اب : 18-20 گره
سرعت زیر اب : 29-30 گره
ابعاد
طول : 107.2 متر
عرض : 10.8 متر
ابخور : 8 متر

موتور

در راکتور OK-300 VM-4 به توان مجموع 75 مگاوات و قدرت 30 هزار اسب بخار
حداکثر عمق : 400 متر
استقامت در دریا: 80 روز بدون سوپلای یا 1215 ساعت کار با تمام قدرت
پرسنل : 100 نفر

تسلیحات

دو موشک انداز SS-N-15 Starfish یا دو SS-N-21 کروز
شش SS-N-16 Stallion یا شش P-100 Oniks/SS-N-22 Sunburn
دو مقر اژدر 533 میلیمتری
4 مقر اژدر 650 میلیمتری
2 مقر BA-111 Schkval
36 مین در صورت حمل نکردن اژدر

الکترونیک

رادار زمینی MRK-50
رادار زیر ابی MG-29
سیستم ناوبی ماهواره ای Tsunami-B
انتهای مخابراتی PZKG-10 و Kiparis, Anis, Sintez
پریسکوپ های فرماندهی Vodopod
سیستم های کنترل اتش MGK-400
سونار active/passive مدل Akula flank
سیستم تشخیص مینهای دریایی MG-24
سیستم ESM/ECM2 MG-74
UUV با سونار MT-70 .

زیردریایی‌های اتمی تهاجمی Type 093

سری زیردریایی‌های Type 093 (کد ناتو: Shan Class طبقه‌بندی چین: 09-III) نسل دوم از زیردریایی‌های اتمی تهاجمی SSN"" چین محسوب می‌شوند که جایگزین زیردریایی‌های Type 091 (کلاس Han) خواهند‌شد. این زیردریایی‌ها توسط موسسه‌ی تحقیقاتی طراحی شناورهای دریایی Wuhan (معروف به موسسه‌ی 719) واقع در استان Hubei طراحی شده‌است. کار ساخت توسط شرکت کشتی‌سازی Bohai واقع در Huludao از استان Liaoning انجام‌شده‌است. طبق آخرین اطلاعات منتشر شده هم‌اکنون دو زیردریایی از این کلاس به آب انداخته‌شده‌اند.
جمهوری خلق چین پروژه‌ی ساخت نسل دوم از زیردریایی‌های SSN خود را حوالی سال 1980 شروع کرد اما تا قبل از سال 1990 پیشرفت چندانی در اجرای پروژه حاصل‌نشد. البته این احتمال به صورت قوی وجود دارد که یکی از نهادهای اصلی طراحی زیردریایی روسی و شرکت طراح Rubin در انجام پروژه به جمهوری چین کمک کرده‌باشند. میزان همکاری شرکت Rubin مشخص نیست اما به نظر می‌رسد این همکاری در حل مشکلات اصلی و مهم زیردریایی بوده‌است که شامل کمک در ساخت بدنه، نصب موتور و سایر ماشینری، طراحی سیستم کنترل آتش و سیستم جنگ‌افزاری و اقدام متقابل می‌شود.
ساخت زیردریایی اول Type 093 حوالی سال‌های 1995 تا 1996 و به صورت کاملاً سری در کارخانه‌ی Bohai آغازشد. اولین زیردریایی در دسامبر سال 2002 به آب‌انداخته‌شد، بعد از انجام آزمایشات دریایی مختلف که 4 سال طول کشید؛ این زیردریایی در دسامبر 2006 رسما به ناوگان زیرسطحی PLAN پیوست. زیردریایی دوم حوالی سال 2003 به آب‌انداخته‌شد و احتمالا در سال 2007 وارد خدمت شده‌است. (تاریخ دقیق بیان نشده.) موجودیت این پروژه‌ای در سال 2003 توسط پنتاگون اعلام شد. دفتر اطلاعات نیروی دریایی ایلات متحده و پنتاگون پیش‌بینی کرده‌اند که تا سال 2010 PLAN مجهز به تعداد 3 تا 4 فروند از این زیردریایی‌ها خواهدشد در حالی که منابع دیگر پیش‌بینی کرده‌اند این تعداد 6 تا 8 فروند خواهدبود.
در طول یک نمایشگاه در پکن که به مناسبت هشتادمین سالگرد تاسیس PLAN دایر شده‌بود، تصاویری مبهم از زیردریایی‌های Type 093 SSN به نمایش عمومی درآمد. بعدها مجله‌ی دریایی شناورهای مدرن پکن تصاویری دیگر از این زیردریایی در شماره‌ی ماه آگوست خود منتشرکرد.
پیش‌بینی می‌شود زیردریایی‌های Type 093 SSN دارای دیسپلیسمنت (وزن) حدود 6000 تا 7000 تن باشد. بر اساس تصاویر منتشرشده بدنه‌ی زیردریایی طرحی قطره‌ای شکل دارد و دو باله‌ی هیدروپلین در دوطرف برجک و 4 باله‌ی دیگر در انتهای زیردریایی وجود دارد. سیستم سونار زیردریایی سیستمی پیچیده‌است که از یک سونار نصب‌شده در دماغه و سونار H/SQC-207 نصب شده در بدنه تشکیل‌شده‌است. به نظر می‌رسدسه سونار H/SQC-207 در بدنه نصب‌شده‌باشند.
زیردریایی‌های Type 093 دارای شش جایگاه اژدر 533 هستند که 4 مقر در قسمت فوقانی و دو مقر دیکر در قسمت زیرین زیردریایی قراردارند؛ به احتمال قوی این زیردریایی‌ها قادر به شلیک انوع مختلفی از موشک‌های ضد واحدهای سطحی و اژدرهای ضدزیردریایی روسی و یا چینی خواهندبود. از این مقرها می‌توان جهت شلیک موشک ضدکشتی چینی YJ-82 نیز استفاده‌کرد، این موشک دارای سیستم هدایت از داخل است و از سوخت جامد استفاده‌می‌کند. حرکت آن به شیوه ی Sea Skimming بوده و برد آن 42 تا 80 کیلومتر و سرعت آن 0.9 ماخ است. سر جنگی موشک 165 کیلوگرم بوده و از یک فیوز تاخیر مجاورتی استفاده‌می‌کند. برخی اخبار مبنی توانایی زیردریایی در استفاده‌ از موشک‌های کروز حمله به اهدف زمینی LACM وجود دارد اما این خبر تایید نشده‌است.
براساس برخی شایعات زیردریایی‌های Type 093 بر اساس زیردریایی‌های اتمی تهاجمی روسی کلاس Victor III ساخته‌شده‌است، اما شباهت چندانی بین دو زیردریایی دیده ‌نمی‌شود. به هر حال احتمال استفاده از فن‌آوری روسی در ساخت زیردریایی‌ها رد نمی‌شود.
گفته‌می‌شود زیردریایی‌های کلاس شانگ در بعضی قابلیت‌ها مانند میزان صدا همانند زیردریایی آمریکایی کلاس Los Angeles عمل‌می کند اما نسبت به زیردریایی‌های کلاس Seawolf و Virginia در سطح پایین‌تری قراردارد. به هر حال زیردریایی‌های این کلاس نمایشی از قدرت اتمی زیرسطحی جمهوری خلق چین محسوب می‌شوند که می‌توانند تهدید اصلی برای نیروی دریایی کشورهای همسایه‌ی چین و در درجه‌ی بعد اقدام متقابل این کشور در برابر نیروی دریایی ایلات متحده محسوب شوند.

ویژگی‌های تخمینی

طول: 110 متر
قطر: 11 متر
آبخور: 5/7 متر
دیسپلیسمنت(وزن): 8000 تا 6000 تن
حداکثر عمق حرکت: 400 متر
برد عملیاتی: نامحدود
سرعت: 35 گره
خدمه: 100 نفر
موشک‌: کروز حمله به اهداف زمینی LACM، موشک ضد کشتی YJ-82
اژدر: 6 مقر اژدر 533 میلیمتری
پیشران: راکتور اتمی از نوع HTGR "high-temperature gas-cooled nuclear reactor" .

زیردریایی‌های کلاس Song

زیردریایی Type 039 (کد ناتو: Song class) گونه‌ای از زیردریایی‌های دیزل الکتریک است که متعلق به PLAN "People Liberation Army Navy" می‌باشد. زیردریایی‌های این کلاس اولین زیردریایی‌هایی هستند که چینی‌ها خود به تنهایی اقدام به ساخت آن نموده‌اند که از اژدر‌های مدرن و پیشرفته استفاده می‌کند.

طراحی

این زیردریایی‌های اولین زیردریایی‌های تولید‌شده توسط جمهوری خلق چین می‌باشند که در واقع از مشتقات زیردریایی‌های کلاس Remo شوروی سابق می‌باشند. البته طرح این زیردریایی‌ها قدیمی است و مربوط به سال‌های جنگ‌جهانی دوم می‌شود؛ بنابراین چینی‌ها تصمیم گرفتند خودشان اقدام به طراحی زیردریایی بزنند؛ نتیجه‌ی تلاش‌های چینی‌ها زیردریایی‌های Type 039 می‌باشد.
این کلاس زیردریایی‌ها به گونه‌ای طراحی‌شده‌اند که بتوانند هم واحدهای زیرسطحی و هم شناورهای دشمن را مورد هدف قرار دهند به همین دلیل از طرح بدنه‌ی قطره‌ای شکل جهت افزایش کارایی برخوردارند. این زیردریایی دارای تعداد 4 رادر (سکان) می‌باشد و از یک پروانه بزرگ اریب استفاده‌می‌کند. همچنین برای عملکرد سریعتر موتور الکتریکی این زیردریایی از دستگاه ایجاد شوک استفاده‌می‌کند. بدنه‌ی زیردریایی جهت استتار با مواد ضدسونار (همانند زیردریایی‌های کلاس کیلوی روسی) پوشانده‌شده‌است. البته پیشرفت پروژه‌ی این زیردریایی‌ها با مشکلاتی روبرو شد، چینی‌ها زمانی که اقدام به آزمایش اولین زیردریایی نمودند با این مشکل روبرو شدند. این مشکلات شامل صدای ایجادشده توسط زیردریایی و عملکرد آن در زیر آب بود، که البته با یک بازبینی در طراحی این مشکلات حل شدند.
بهسازی‌های انجام‌شده باعث تولید زیردریایی Type 039G شد و این زیردریایی به تولید انبوه رسید و هفت فروند از آن تولید شد که همگی آنها عملیاتی هستند. (این آمار در حال حاضر تغییر کرده آمار کامل رو تو قسمت لیست ببینید.) از بین بردن مشکلات طرح زیردریایی مربوط به برج هدایت پلکانی زیردریایی می‌شد که با برطرف‌شدن مشکل گونه‌ی G را ایجاد شد.
تا سال 2006 تعداد سه گونه از این زیردریایی‌ها ساخته‌شده‌اند. گونه‌ی اصلی Type 039، Type 039G و Type 039A. تفاوت اصلی مشهود بین سه گونه در برج هدایت آنهاست. به گونه‌ای که برج هدایت در گونه‌ی Type 039 پله‌ای است اما گونه‌ی Type 039G اینگونه نیست و Type 039A نیز برجی مشابه Type 039G دارد. اما سکان افقی دو گونه‌ی Type 039 و Type 039G با گونه‌ی Type 039A تفاوت دارد.

تسلیحات

تسلیحات اصلی گونه‌ی Type 039 اژدر 533 میلیمتری Yu-4 torpedo است؛ این اژدر، طراحی بومی دارد و سرعت آن برابر 74 کیلومتربرساعت است. این اژدر در واقع نمونه‌ی چینی اژدر روسی SAET-50 می‌باشد. این اژدر می‌تواند همانند نمونه‌ی روسی خود عمل کند. با این اژدر می‌توان اهداف سطحی را از فاصله‌ی 15 کیلومتری مورد هدف قرارداد. اژدر دیگر قابل استفاده در این زیردریایی اژدر هدایت‌شونده‌ی Yu-6 است که جهت هدف قراردادن اهداف زیرسطحی از آن استفاده‌می‌شود. همچنین به نظر می‌رسد زیردریایی این کلاس قادر به شلیک موشک‌های ضدکشتی YJ-8 و موشک‌های کروز باشد که می‌تواند آنها را از مقر اژدرها شلیک کند و اهداف سطحی را از فاصله‌ی 80 کیلومتری مورد هدف قرار دهد. این موشک‌ها مافوق‌صوت بوده و دارای سرجنگی 165 کیلوگرمی می‌باشند. جهت انجام عملیات‌های مین‌گذاری، زیردریایی قادر به حمل 24 تا 36 مین دریایی‌ است. این مین‌ها را می‌توان از طریق مقر اژدر‌ها جاگذاری کرد.
همچنین زیردریایی Type 039 موشک‌های ASW ضدزیردریایی CY-1 را همانند زیردریایی‌های کلاس Yuan با موفقیت شلیک کرده‌است. البته وضعیت این موشک‌ها مشخص نیست چراکه هیچ اخباری مبنی بر تولید انبوه این موشک‌ها شنیده‌نشده‌است. موشک ضدزیردریایی CY-1 ASW دارای برد 10 مایل دریایی (18 کیلومتر) هستند.

سونار

سونار این زیردریایی‌ها از نوع سونار بسامد متوسط است که در دماغه‌ی زیردریایی نصب‌شده‌ که دارای حالت‌های فعال و غیرفعال است و از آن برای دو هدف جست‌و‌جو و حمله استفاده‌می‌شود. علاوه‌براین از این سیستم دارای جهت ارتباط مخابراتی زیرآبی استفاده‌می‌شود و در صورتی که اژدری به سمت زیردریایی شلیک شود سیستم پیش اخطار آن فعال می‌شود. این سیستم سونار در واقع ورژن چینی سونار فرانسوی Thomson-CSF TSM-2233 است. این سیستم قادر است همزمان تعداد 4 تا 12 هدف را رهگیری نماید، که البته این بستگی به روش استفاده از سیستم دارد. برای افزایش کارایی حالت غیرفعال سیستم، دو سونار دون بسامد فرانسوی Thomson-CSF TSM-2255 در دو پهلوی زیردریایی نصب‌شده‌اند که دارای برد حداکثر 30 کیلومتر بوده و قادر است همزمان 4 واحد را شناسایی و رهگیری نماید. همچنین یک سیستم سونار چینی غیر فعال و on board دیگر با نام H/SQG-04 به سیستم اضافه‌شده‌است. برای جست‌جوی سطحی زیردریایی مجهز به یک رادار باندI است.

جنگ الکترونیک

زیردریایی‌های این کلاس اولین زیردریایی‌های چینی هستند که به سیستم‌های حمایت اکترونیکی "electronic support measures"، سیستم کشف امواج رادیویی "radio direction finder" و سیستم اخطار راداری "radar warning receiver" مجهز است که این سیستم‌ها به صورت یک‌پارچه سیستم کشف راداری SRW209 باند S - Ku را تشکیل میدهند که دارای نرخ بازیابی 100٪ است. سیستم SRW209 کاملا خودکار است و علاوه بر این می‌تواند توسط یک اپراتور از طریق یک سیستم رابط کنترل شود. کنسول رابط از یک نمایشگر رنگی CRT استفاده ‌می‌کند. این سیستم قادر به رهگیری انواع تهدیدات سطحی، زیر سطحی و هوایی می‌باشد.

پیشران

زیردرایی‌های Type 039 از سه موتور دیزل الکتریک آلمانی MTU 16V396SE84 استفاده‌می‌کنند. همچنین پروانه‌ی این زیردریایی‌ها نسبتا بزرگ، غیرمتقارن، دارای هفت تیغه و اریب هستند که این موارد صدای ایجادشده توسط زیردریایی را تا حد زیادی کاهش می‌دهند.

اتفاقات

در 26 اکتبر 2006 یک زیردریایی چینی کلاس Song به اصلاح popped up شد؛ (حالتی که یک زیردریایی به سطح آب آمده و وضعيت آماده جهت شلیک موشک‌ها ویا اژدرها به خود می‌گیرد.) در حالی که در فاصله‌ی 5 مایل دریایی (9کیلومتر) از ناوهواپیمابر USS Kitty Hawk (CV-63) در اقیانوس آرام قرارداشت.

خصوصیات
پیمانکار

طراح: موسسه‌ی تحقیقات طراحی دریایی Wuhan
کارخانه‌ی سازنده: شرکت صنعتی دریایی Wuhan، گروه کشتی‌سازی Wuhan Jiangnan، شانگهای
خدمه: 50 الی 60 نفر (10افسر)
ابعاد فیزیکی
طول: 74.9 متر
عرض: 8.3 متر
آبخور: 5.3 متر
دیسپلیسمنت(وزن) شناور: 1992 تن
دیسپلیسمنت(وزن) غوطه‌ور: 2250 تن

عملکرد

سرعت (شناور): 22 گره
سرعت (غوطه‌ور): 15 گره
حداکثر عمق قابل تحمل: 300 متر
پایداری در زیر آب: نامشخص

تسلیحات

موشک‌های ضدکشتی: موشک YJ-82، کروز، با برد 40 کیلومتر، سرجنگی 165 کیلوگرمی، سرعت 0.9 ماخ و حرکت‌کننده در کف
اژدرها: شش مقر اژدر 533 میلیمتری، دارای 24 اژدر Yu-4، باسرعت 30 گره و برد 6 کیلومتر
مین: قابلیت جاگذاری 24 الی 36 مین

حسگرها

رادار: جست‌جو‌ی سطحی باندI
سونار: نصب‌شده در بدنه، فعال/غیرفعال، جست‌و‌جو و درگیری، بسامد متوسط و سیستم راداری دون بسامد و غیرفعال H/SQG-04
سیستم جنگ الکترونیک: سیستم پیش‌اخطار Type 921A

پیشران

نوع موتور: دیزل-الکتریک
موتور: دارای سه موتور آلمانی MTU 16V396SE84 .

زیردریایی‌های اتمی Type 091

سری زیردریایی‌های اتمی Type 091 (کد ناتو: Han-class طبقه‌بندی چینی: 09-I) اولین سری زیردریایی‌های اتمی SSN نیروی دریایی چین PLAN هستند. طراح اصلی این سری زیردریایی‌ها آقای Huang Xuhua است. اولین زیردریایی از این کلاس در سال 1974 و آخرین آنها در سال 1990 وارد خدمت‌شد. این زیردریایی‌ها اولین نسل از زیردریایی‌های اتمی PLAN محسوب می‌شوند.
اولین جهش چین به سوی ساخت زیردریایی‌های اتمی در سال 1958 شروع شد. مدت‌ها قبل از اینکه این کشور اقدام به ساخت زیردریایی‌های دیزل-الکتریک کند. با توجه به نبود هیچگونه کمک خارجی، پروژه با مشکلات فنی و مالی فراوانی روبرو شد و در سال 1963 به حالت تعلیق در‌آمد. در سال 1965 رهبران چینی تصمیم گرفتند ادامه‌ی پروژه را با ساخت یک راکتور زمینی جهت انجام‌ شبیه‌سازی‌ها، مجددا آغارکنند. همچنین PLAN تصمیم گرفت پروژه را در دو شاخه ادامه دهد، اول ساخت زیردریایی اتمی تهاجمی و پس از آن ساخت زیردریایی اتمی با قابلیت شلیک موشک‌های بالستیک.
تیمی از محققان ارشد اتمی و مقامات عالیرتبه‌ی دولتی تشکیل شد تا مراحل ساخت و طراحی زیردریایی را زیر نظر بگیرند. تجهیزات مورد نیاز جهت ساخت اواخر سال 1969 فراهم‌شدند که شامل راکتور اتمی زمینی واقع در استان Sichuan، حوضچه‌ی ساخت زیردریایی در Huludao واقع در استان Liaoning، تجهیزات آزمایشی اژدر، موشک بالستیک و سیستم سونار در یکی از بنادر شرقی، می‌شد. ساخت و طراحی اولین زیردریایی از این کلاس زیردریایی، زیردریایی تهاجمی ChangZheng 1 با شماره‌ی تخصیص 401 در سال 1968 آغاز شد. اولین راکتور اتمی جهت استفاده در زیردریایی در سال 1972 ساخته‌شد.
اولین زیردریایی با شماره‌ی تخصیص 401 در دسامبر 1970 به آب انداخته‌شد، در سال 1971 راکتور این زیردریایی به‌کارانداخته‌شد. آزمایشات دریایی زیردریایی در آگوست 1971 آغازشد. این زیردریایی در آگوست 1974 رسما وارد ناوگان زیرسطحی PLAN شد. اما این زیردریایی تا حوالی سال 1980 دچار مشکلات اساسی بود چرا که در شلیک اژدرها و سیستم کنترل آتش نقص داشت. طبق اخبار (البته غیرموثق) بدست‌آمده از بعضی منابع چین از فرانسه جهت رفع این مشکلات و همچنین در بدست‌اوردن فن‌آوری سونار و راکتور کمک گرفته‌است.
پس از موفقیت در ساخت زیردریایی اول 4 فروند زیردریایی دیگر "402 تا 405" در فاصله‌ی سال‌های 1977 تا 1990 به‌آب‌انداخته شدند. تمامی 5 زیردریایی در ناوگان شمال خدمت می‌کنند. محل اسقرار این زیردریایی‌ها در مقر مخصوص زیردریایی‌های اتمی واقع در غاری در کوه‌های Qingdao است. دو زیر دریایی اول یعنی 401 و 402 در سال 1980 از خدمت خارج‌شده و پس انجام بروزرسانی‌ها و تعمیرات در سال 1990 مجددا وارد خدمت شدند. این دو زیردریایی در سال‌های 2000 تا 2001 از خدمت خارج‌شدند. در سال 1998 دو زیردریایی 403 و 404 نیز جهت انجام تعمیرات از خدمت خارج‌شده و در سال 2000 مجددا به ناوگان PLAN پیوستند
به نظر می‌رسید این زیردریایی‌ها نسبت به نمونه‌های روسی و آمریکایی خود از عملکرد سطح پایینی در سیستم‌های آتش، سونار و مقدار صدای راکتور برخوردار باشد. به همین دلیل بر روی این کلاس بروزرسانی‌هایی انجام شد که به این موارد می‌توان اشاره کرد: سطح زیردریایی‌ها با لایه‌ای آکوستیک جهت ازبین‌بردن اثر صدا، پوشانده‌شد، این زیردریایی‌ها به اژدر‌های هدایت‌شونده‌ی پیشرفته‌ای مجهز شدند همچنین قابلیت شلیک موشک‌های ضدکشتی YJ-8 به زیردریایی‌ها اضافه‌شد.
زیردریایی‌های تهاجمی Type 091 دراری طرح بدنه‌ای قطره‌ای شکل و دولایه‌ هستند. این زیردریایی‌ها از چهار سکان استفاده‌می‌کنند، انرژی مکانیکی مورد نیاز توسط یک محور شفت بزرگ به پروانه منتقل می‌شود. بدنه‌ی زیردریایی توسط دیواره‌هایی (اصطلاحا Watertight Bulkhead) به هفت قسمت تقسیم می‌شود که برج هدایت روی قسمت دوم قراردارد که در دو طرف آن دو باله دیده‌می‌شود، همچنین در بالای برج هدایت تعدادی دکل مربوط به پریسکوپ، آنتن راداری، آنتن رادیویی و ارتباط ماهواره‌ای و دکل ناوبری وجود دارد. طبق اطلاعات یکی از منابع در زیردریایی‌های شماره‌ی 403 به بعد 8 متر به طول زیردریایی در عقب برج هدایت افزوده‌شده‌است اما این خبر تایید‌نشده‌است.
مدت‌هاست که این گمان وجود دارد که زیردریایی‌های شماره‌ی 403 به بعد دارای 8 متر طول بیشتر است تا بتواند موشک‌های YJ-82 را شلیک کند و سیستم کنترل آتش بهتری روی آنها نصب شود. با وجود اینکه این خبر تایید نشده اما مشخص است که PLAN توانایی استفاده از این موشک را در زیردریایی‌های خود دارد چراکه از این موشک‌ها در زیردریایی‌های Type 039 خود استفاده‌می‌کند.
موشک YJ-82 را می توان از مقر اژدر 533 میلیمتری شلیک کرد. این موشک از سیستم راداری هدایت داخلی "active radar homing" استفاده‌می‌کند و دارای یک موتور سوخت جامد است. این موشک دارای برد 42 تا 80 کیلومتر است، سرعت آن در حدود 0.9 ماخ است و شیوه‌ی حرکت آن حرکت در سطح "Sea Skimming" می‌باشد. سر جنگی موشک 165 کیلوگرم بوده و از یک فیوز تاخیر مجاورتی "" time delayed impact proximity استفاده‌می‌کند.
زیردریایی‌های این کلاس دارای شش مقر اژدر 533 میلیمتری بوده و تعداد 24 اژدر را حمل می‌کنند. این اژدر ها می‌توانند Yu-3 "SET-65E" (هدایت از داخل، برد 15 کیلومتر با سرعت 40 گره، سرجنگی 205 کیلوگرم) و یا Yu-1 "Type 53-51" (غیرهدایت‌شونده، برد 9.2 کیلومتر با سرعت 39 گره و یا 3.7 کیلومتر با سرعت 51 گره، سرجنگی 400 کیلوگرم)، باشند. علاوه‌براین، این زیردریایی ها قادر به حمل 36 مین هستند.
زیردریایی‌های Type 091 از یک سیستم کنترل آتش چندگانه استفاده‌می‌کنند که می‌تواند کنترل شلیک اژدرها (و موشک‌ها؟) را انجام دهد. حسگرهای زیردریایی شامل رادار کاوش سطحی باندI (کد ناتو: Snoop Tray)، سیستم سوناری فعال/غیرفعال و بسامد متوسط کاوش-درگیری، یک سیستم سونار غیرفعال دون بسامد DUUX-5، است. همچنین این زیردریایی‌ها از یک سیستم راداری پیش‌اخطار Type 921-A استفاده‌می‌کنند.
پیشران زیردریایی اتمی، توربو-الکتریک ارنج و شامل یک راکتور فشار بخارpressurized water"" PWR است و قدرتی معادل 90مگاوات تولید می‌کند که از طریق یک محور شفت به پروانه منتقل می‌شود.

خصوصیات

کلاس: Han
طول: 98متر
قطر: 10متر
آبخور: 7.3متر

سرعت

غوطه‌ور: 25 گره (46 کیلومتربرساعت)
شناور: 12 گره (22 کیلومتربرساعت)
خدمه: 75 نفر
پیشران: اتمی توربو-الکتریک دارای یک راکتور فشاربخار و یک محور شفت، قدرت 90مگاوات یا 12000 اسب بخار

تسلیحات

موشک سطح به سطح: C-801 کروز ضد کشتی هدایت از داخل با برد 22مایل دریایی با سرعت 9.0 ماخ
اژدر: دارای 6 مقر اژدر 533 میلیمتری با قبلیت شلیک SET-65E هدایت از داخل با برد 8.1 مایل دریایی با سرعت 39گره و اژدر Type 53-51 غیرهدایت‌شونده با برد 5مایل دریایی و سرعت 39 گره و یا 2 مایل دریایی 51 گره
مین: قابلیت حمل 36 مین دریایی

حسگرها

رادار: کاوش سطحی باندI
سونار: سونار بسامد متوسط فعال/غیرفعال کاوش-درگیری و سونار درگیری غیرفعال DUUX-5
سیستم جنگ الکترونیک: رادار پیش‌اخطار type 921-A .
زیردریایی اتمی Type 092 کلاس Xia
زیردریایی اتمی Type 092 Daqingyu (کد ناتو: Xia-class طبقه‌بندی چین: 09-II) اولین زیردریایی اتمی آسیایی با قابلیت شلیک موشک‌های بالستیک "SSBN" محسوب می‌شود که توسط PLAN ساخته‌شده‌است. این زیردریایی توسط آقای Huang Xuhua طراحی شده‌است و از مشتقات زیردریایی‌های کلاسSSN Han محسوب می‌شود.
این زیردریایی قادر است تعداد دوازده فروند موشک بالستیک SLBM JL-1 را حمل نماید و جز اولین اقدامات چین جهت توسعه‌ی تسلیحات هسته‌ای محسوب می‌شود که قابلیت تهاجم ثانوی second strike (این اصطلاح معمولا برای تسلیحات هسته‌ای به‌کار‌می‌رود.) مناسبی را برای این کشور فراهم‌کرده‌است.
چین برنامه‌ی ساخت زیردریایی‌های اتمی خود را حوالی سال 1960 آغاز کرد، در آن زمان این کشور بخشی از این پروژه را به فعالیت در ضمینه‌ی ساخت زیردریایی‌ با قابلیت شلیک موشک بالستیک اختصاص داده‌بود. در ژوئن 1967، PLAN این پروژه را به دو بخش تقسیم کرد، بخش اول منجر به ساخت زیردریایی‌های تهاجمی Type 091 شد و بخش دوم به ساخت زیردریایی‌ SSBN اختصاص یافت، که در ساخت این زیردریایی از تجربیات مهم ساخت زیردریایی‌های Type 091 استفاده‌شد. نتیجه‌ی تلاش‌های PLAN منجر به ساخت زیردریایی Type 092 شد.
ساخت زیردریایی در سپتامبر سال 1970 و در حوضچه‌ی Huludao واقع در استان Liaoning آغاز شد. طرح بدنه‌ی این زیردریایی تا حد زیادی با زیردریایی‌های Type 091 شباهت دارد با این تفاوت که طول آن بیشتر بوده و مجهز به مقر شلیک موشک بالستیک است. پیچیده‌ترین مساله در ساخت این زیردریایی مکانیسم شلیک موشک در زیر آب بود، که این فن‌آوری توسط موسسه‌ی تحقیقاتی Wuhan-based 713 بدست‌آمد. همچنین طراحی و ساخت سیستم‌های ناوبری زیردریایی (مانند سیستم‌های ماهواره‌ای) توسط موسسه‌ی تحقیقاتی Tianjin-based 707 انجام‌شد.
به علت پیچیدگی‌های زیاد و مشکلات فراوان، ساخت زیردریایی در سال 1970 آغازشد. این مشکلات تنها به مسائل فنی ختم نشد، مشکل جدیدی که روبروی پروژه قرارداشت مشکلات سیاسی بود که به علت وقوع انقلاب فرهنگی در چین بوجود آمد. این زیردریایی در سال 1981 یعنی تقریبا ده سال پس از شروع ساخت به‌آب‌انداخته‌شد و در گوست 1983 رسما وارد ناوگان زیرسطحی PLAN شد، اما موفقیت در شلیک موشک‌های بالستیک JL-1 SLBM تا مدت‌ها موفقیت‌آمیز نبود تا اینکه تست شلیک در سپتامبر 1987 با موفقیت انجام‌شد. با این وجود، این زیردریایی به علت مشکل در بدنه تا مدت‌ها به طور کامل عملیاتی نشد.
تا کنون هیچ واحد دیگری از این کلاس ساخته‌نشده‌است و ChangZheng 6 با شماره‌ی تخصیص 406 اولین و تنها زیردریایی کلاس خود محسوب می‌شود. این زیردریایی از سال 1980 در پایگاه دریایی Qingdao مستقر است. استفاده از ChangZheng 6 تاکنون تنها منحصر به محدوده‌های دریایی چین بوده ‌است و این زیردریایی هرگز از محدوده‌ی آب‌های چین خارج نشده‌است. در فاصله‌ی سال‌های 1995 تا 2001 یک سری بروزرسانی‌های پایه‌ای بر روی زیردریایی صورت‌گرفت تا بتواند موشک‌های جدید JL-1A SLBM را شلیک کند.
به علت اینکه ChangZheng 6 یگانه زیردریایی کلاس خود است انجام پروژه‌های موشکی مخصوص این زیردریایی برای PLAN مقرون به‌صرفه نیست. چراکه انجام چنین پروژه‌هایی نیازمند به داشتن حداقل سه زیردریایی از یک کلاس است تا حداقل یکی از آنها در هر حال آماده‌ی شلیک باشد. با این وجود ساخت این زیردریایی PLAN را به تجربیات مهم و گرانبهایی رساند که از آنها در ساخت زیردریایی‌های موشکی جدید Type 094 استفاده‌خواهد‌شد.
زیردریایی Type 092 قادر است 12 فروند موشک JuLang-1 (کد ناتو: CSS-N-3)، سوخت جامد، دومرحله‌ای، و با قابلیت شلیک از زیردریایی را حمل کند. هر موشک مجهز به یک کلاهک هسته‌ای 25~50kT (این واحد برای کلاهک هسته‌ای استفاده میشه) است. جهت شلیک این موشک‌ها دو ردیف مقر شلیک موشک در پشت برج هدایت زیردریایی و در عرشه‌ای برجسته قراردارد. موشک variant JL-1 دارای برد تقریبی 2500 کیلومتر است و دقت آن 600 متر است. (که البته برای یک موشک هسته‌ای چنین خطایی، اصولا خطا محسوب نمی‌شود.) مدل ارتقا یافته‌ی این موشک JL-1A با برد 2500 کیلومتر است که دقت آن افزایش یافته‌است.
اولین آزمایش موفقیت‌آمیز این موشک در خشکی و در سال 1981 اتفاق افتاد، اولین آزمایش دریایی توسط یک زیردریایی کلاس Golf و در اکتبر سال 1982 انجام‌شد و اولین آزمایش دریایی موشک توسط زیردریایی Type 092 در 15 سپتامبر سال 1980 انجام شد.
به عقیده‌ی سایت FAS.org و سایت ویکیپدیا بروزرسانی‌هایی که در سال 1985 شروع شدند جهت ایجاد قابلیت شلیک موشک‌های JL-2 " CSS-NX-4" مجهز به چهار کلاهک 90kT یا یک کلاهک 250kT و دارای برد 8000 کیلومتر است. همچنین به گفته‌ی سایت مذکور زیردریایی دوم از این کلاس نیز ساخته‌شد و در سال 1982 به‌آب‌انداخته‌شد اما در حال حاضر وضعیت آن مشخص نیست. طبق بعضی اطلاعات غیرموثق این زیردریایی در سال 1985 بر اثر یک تصادف از‌ بین‌رفت.
این زیردریایی دارای شش مقر اژدر 533 میلیمتری است، و در کل تعداد دوازده اژدر Yu-3 "SET-65E" (هدایت از داخل، برد 15 کیلومتر با سرعت 40 گره، سر جنگی 205 کیلوگرمی) را حمل می‌کند و از یک سیستم کنترل/نبرد چندگانه استفاده‌می‌کند که وظیفه‌ی کنترل آتش اژدرها و موشک‌ها را به عهده‌دارد.
همانند زیردریایی‌های Type 091، زیردریایی Type 092 از سوخت هسته‌ای استفاده‌می‌کند که دارای یک مخزن فشار بخار PWR است و قدرتی معادل 90کیلووات را ایجاد می‌کند که توسط یک محور شفت به پروانه منتقل می شود.

خصوصیات

محل ساخت: حوضچه‌ی Huludao
خدمه: 140 نفر
طول: 120 متر
قطر: 10 متر
آبخور: 8 متر
دیسپلیسمنت در حالت غوطه‌ور(وزن): 6500 تن
سرعت در حالت غوطه‌ور: 22 گره
حداکثر عمق حرکت: 300 متر
برد عملیاتی: نامحدود
موشک‌ها: 12 فروند موشک JL-1 ، با برد 2500 کیلومتر و خطای 600 متر، مجهز به یک کلاهک هسته‌ای
اژدر‌ها: شش مقر اژدر 533 میلیمتری واقع در دماغه با قابلیت شلیک اژدر Yu-3(هدایت از داخل با برد 15 کیلومتر و سرعت 40 گره)
رادار: کاوش سطحی باندI
سیستم جنگ الکترونیک: رادار پیش‌اخطار Type 921A
سونار: سونار فعال/غیرفعال، بسامد متوسط، کاوش/درگیری
پیشران: سوخت هسته‌ای، یک راکتور فشار بخار، توربو-الکتریک، قدرت 90مگاوات، یک محور شفت .

كلاس 941 تايفون

زیر دریایی استراتژیک اتمی کلاس 941 تایفون یا اکولا
قبل از هر چیز یاداوری میکنم 971 Akula /II class با این کلاس تفاوت دارد .
این زیر دریای همانند کلاس دلتا جزو زیردریاییهای استراتژیک روسیه محسوب میشود .
یکی از ویژگیهای این زیر دریایی وجود سیستم موشک انداز D-19 است که زیردریایی را قادر به پرتاب موشکهای بالستیک R-20 با سوخت جامد و برد 10 هزار کیلومتر مینماید .
تعداد موشکهای قابل حمل این زیر دریایی 20 فروند میباشد اما نکته تمایز ان نسبت به کلاس دلتا وجود 20 مقر پرتاب است ( دردلتا 16 مقر وجود داشت که همزمان قادر به پرتاب بودند )
از ویژگیهای جالب زیر دریایی یخ شکن بودن ان است . بدنه ان طوری طراحی شده که بتواند در زیر ابهای یخ بسته قطبی حرکت کرده و در صورت لزوم یخها را بشکند و به سطح اب بیاید . این شکستن یخ توسط باله سکان مانند در انتهای زیردریایی انجام میشود و ان را با نوعی از الیاژ محکم ساخته اند تا بتواند یخهای سطح اب را بشکند .
اخیرا نیروی دریایی روسیه زیر دریاییها به سیستم موشکی SS-NX-30 Bulava مجهز نموده است و دارای 4 مقر اژدر 630 میلیمتری و 2 مقر اژدر 533 میلینتری است و سیستم پیشرفته هیدرو اکوستیک SLOPE بر روی ان نصب شده که در یک زمان قادر به رهگیری 10-12 شناور دشمن میباشد .
زیردریایی های کلاس 941 تایفون بزرگترین زیردریاییهای اتمی دنیا محسوب میشوند و از این حیث رکورددارند. این زیردریایی هم مانند برخی دیگر از زیردریاییهای اتمی ساخت صنایع کشتی سازی Severodvinsk روسیه است . روسیه هم اکنون 3 زیر دریایی از این کلاس در اختیار دارد که همگی در دریای شمال مشغول خدمتند . ابتدا قرار بود 6 فروند ازاین زیردریایی پیشرفته ساخته شود که به دلیل مسایل اقتصادی 3 فروند ان کنسل شد . 3 فروند حاضر نیز طی سالهای 1981 تا 1989 تحویل نیروی دریایی شدند .
در سال 2005 هر 3 فروند به سیستم پرتاب موشک TK-208 برای پرتاب موشکهای TOPOL-M مجهز شده اند . انتنها و سیستم ماهواره ای طوری طراحی شده اند که از عمق 400 متری و زیر یخ قادر به برقراری ارتباط باشد .

مشخصات کلی :

حداکثر وزن روی اب : 24500 تن
حداکثر وزن زیر اب : 48000 تن
سرعت روی اب : 12-16 گره
سرعت زیر اب : 25-27 گره
حداکثر عمق قابل تحمل : 500 متر
طول : 172 متر
عرض : 23.3 متر
ابخور: 11.5 متر
موتور: دو راکتور هر کدام به قدرت 200 مگاوات – راکتور ابی – و قدرت هر یک 50 هزار اسب بخار – توربینهای بخار- چهار توربو ژنراتور هریک به قدرت 3200 کیلو وات و دو ژنراتور دیزلی هریک به قدرت 800 کیلو وات
پیشبرنده : دو پروانه 7 تیغه
پرسنل : 150 نفر
استقامت در زیر اب به مدت 120 روز متوالی بدون هواگیری

تسلیحات :

20 موشک بالستیک RSM-52 (SS-N-20) با برد 8300 کیلومتر و دقت 500 متر دارای 10 کلاهک 100 کیلوتنی – از سال 2005 بوسیله 20 موشک SS-NX-30 Bulava جاگزین شده اند .
22 موشک 81R (SS-N-15) یا Vodopad (SS-N-16)
4 مقر 533 میلیمتری اژدر از نوع VA-111 و 2 مقر 630 میلیمتری

سیستمهای الکترونیک :

سونار دارای سیستم active/passive
رادار سطحی باند I/J
سیستم ESM (electronic support measures ) برای اخطار و جستجو

تجهیزات مخابراتی :

انتن رادیویی – ماهوارهای برای استراق سمع و دریافت و ارسال پیام از اعماق زیاد ( 400 متر ) و زیر یخ
زیردریاییهای فعال : 3 فروند همگی در دریای شمال .

زیردریایی 677 Lada class / Amur-1650

استفاده از طراحی های نوین و نوآوریهای مهندسی برای کاهش صدای زیر دریایی ابتدا بر روی زیردریایی کلاس امور روسیه انجام گرفت و این کار راه را برای ادامه این مسیر پیشرفته هموار کرد .
لذا روسها در ادامه تولید کلاس آمور زیریاییهای دیگری را بر مبنای تکنولوژی بی صدایی و اکوستیک ساختند . ذیردریایی کلاس لادا را می توان از فرزندان خلف کلاس آمور روسیه به حساب اورد .
تکنولوژی اکوستیک در این زیردریایی به قدری پیشرفته است که این زیردریایی از کلاس کیلو ( که خود جزو کم صدا ترین زیردریاییهای دیزلی است ) اقلا چند بار بی صدا تر است .دلیل این امر وجود دو نوع موتور در این کلاس است و زیردریایی اگر بخواهد فوق العاده بی صدا حرکت کند از موتور الکتریکی استفاده می کند .
این زیردریایی که جزو زیردریاییهای نسل چهارم و جدید زیردریایی ها محسوب می شود ، از دو موتور جدید و پیشرفته دیزل – الکتریک استفاده می کند . ساخت و طراحی ان توسط شرکت Admiralteiskiye در بندر سن پطرزبورگ روسیه انجام شد و اولین فروند ان در سال 1997 به آب انداخته شد .
روسها طرحی هم برای مدل صادراتی این زیردریایی دارند که نام آن Amur-1650 می باشد . هر دو زیردریایی (Amur-1650 و 677 lada ) کاملا به هم شباهت دارند جز در برخی سیستمهای فوق پیشرفته که در کلاس امور وجود ندارد و هم اینکه در Amur-1650 بر حسب سفارش مشتری و شرایط خدمت ممکن است سیستمهایی اضافه یا کم شوند .
در حقیقت برای اولین بار خبر طراحی این زیردریایی در فوریه سال 1995 توسط نشریه ای نظامی منتشر شده بود ، که خبر از ساخت زیردریایی مدرنی می داد ، این نشریه مصاحبه ای با سرپرست تیم طراحی این زیردریایی ، " یوری کورمیلیتسین " انجام داده بود که وی در این مصاحبه گفته بود : " زیردریایی ای که در حال ساخت داریم ، یک شکارچی واقعی در زیر آب است ، چون می تواند تمام اهداف اعم از ناوهای دشمن ، کشتی های حمل ونقل نظامی و یا زیردریاییها را با استفاده از اژدرها و موشکها و مینهای پیشرفته و همچنین غواصان خود نابود سازد . "
این تیم سازنده از شرکت Rubin بودند که شاهکار قبلی طراحی آنها زیردریایی کلاس 887 کیلو بود که خود جزو زیردریاییهای کم صداو پیشرفته دیزلی شناخته می شود .
نکته قابل تامل در طراحی زیردریایی ، اتوماتیک و خودکار بودن بسیاری از سیستمهای آن از قبیل تسلیحات و تجهیزات آن است و تمام آنها قابلیت کنترل از اتاق فرماندهی را دارند .
نکته جالب در مورد ساخت این زیردریایی مکان ساخت آن است . کشتی سازی Admiralteiskie که مکان ساخت آن در سنت پطرزبورگ است را از لحاظ ساخت زیردریایی میتوان با تجربه ترین مرکز زیردریایی جهان محسوب کرد که تاکنون بیش از 300 زیردریایی در آنجا ساخته شده است .
در مورد هزینه ساخت این زیردریایی اطلاعاتی در دست نیست اما سازندگان آن ادعا می کنند که با شروع ساخت مدل صادراتی یعنی AMUR-1650 بیشتر هزینه های ساخت و طراحی کلاس لادا جبران شده و ارزاوری زیادی نیز به همراه خواهد داشت .
اما در کل به خاطر مسایل امنیتی اطلاعات موجود از زیردریایی کامل نیست و حتی در برخی سایتها و منابع در ارقام تناقض دیده می شود .اما این مشخصات زیردریایی است که امید وارم به آمار واقعی نزدیک باشد .

مشخصات 677 Lada class / Amur-1650 :

وزن روی اب : 1675 تن در سطح ( بیرون آب )
وزن در زیر آب : 2800 تن
حداکثر سرعت : 22 گره در زیر اب
ابعاد
طول : 72 متر ( تقریبی )
عرض : 7.2 متر
ابخور : 4.4 متر
موتور : دیزل الکتریک ، ( 2 دیزلی و یک الکتریکی ) دارای یک پروانه
قدرت موتور : 3400-2700 اسب بخار
حداکثر عمق عملیاتی : 250 متر
برد : 6000 مایل در حالت دیزلی
650 مایل در حالت بی صدا

تسلیحات :

6 مقر اژدر 533 میلیمتر که قادر به حمل 16 تا 18 اژدر و یا حمل 16 موشک اونیک یا RPK-6/SS-N-16 Vodopod/Stallion ASROC هستند .
دارای ACTIVE / PASSIVE سونار در جلو و پهلوی زیردریایی
پرسنل : 37 نفر
تهیه و ارسال : FLANKER .

I-400 زیردریایی هواپیمابر

بلافاصله پس از حمله ی هفتم دسامبر ۱۹۴۱ به پل هاربر دریادار ( ایزورو کو یاماموتو ) فرمانده ی ارشد ناوگان نیروی دریایی ژاپن و طراح استراتژی حمله به پل هاربر برای اقدامات بعدی با افرادش ملاقات کرد. یاماموتو این بار ایده ی استفاده از زیر دریایی ها را در ذهن می پروراند.از این رو یک ماه بعد در ۱۳ ژانویه ۱۹۴۲ مراکز فرماندهی کشتیهای نیروی دریایی امپراطوری ژاپن درخواستی از سوی فرماندهی عملیات نیروی دریایی برای مطالعه بر روی احتمال طراحی یک زیر دریایی با برد ۷۴۰۰ کیلو متر و توانایی حمل هواپیماهای هجومی که هر یک مجهز به ۸۰۰ کیلو گرم بمب یا یک قبضه اژدر باشند دریافت نمود.

 

در اوایل سال ۱۹۴۲ هم بخش زیردریایی مرکز فرماندهی کشتیها و هم کوگیشو (دفتر طراحی تکنیکی هوایی) مرکز فرماندهی نیروی هوایی شروع به کار بر روی یک زیردریایی هواپیمابر نمودند. مهندسان دو کلاس زیردریایی هواپیمابر به نام ((سن.توگو)) یا زیردریایی کلاس I-13 به وزن ۳۶۰۳ تن در سطح و برد ۳۸۸۹۰ کیلومتر و دیگری زیردریایی بزرگتر I-400 با طول ۴۰۰ پا و وزن ۵۲۲۳ تن در سطح که برد ان به ۶۷۸۳۷ کیلومتر می رسید. هر یک از این زیردریایی ها برای حمل دو فروند هواپیما در اشیانه ی لوله ای تعبیه شده بر بدنه طراحی شده بودند اما مدل I-400 برای حمل سه فروند تغییر یافت.سرانجام بعد از عملیات های ازمایشی گوناگون این زیر دریایی اماده و به اب انداخته شد.تا قبل اینکه نیروی دریایی امریکا زیردریایی هسته ای USS تریتون را به اب بیاندازد I-400 بزرگترین زیردریایی جهان به شمار می رفت. یاماموتو در ابتدا برای این زیردریایی هدف هایی مانند نیویورک یا واشنگتن را در نظر گرفته بود ولی با وجود نیروی دریایی قدرتمند امریکا و انگلیس بر روی هدف واقع گرایانه تری متمرکز شد .کانال پاناما. کانال پاناما جایی بود که یک حمله ی تکی در صورت موفقیت می توانست از عبور ناوگان امریکا از اقیانوس اطلس به ارام جلوگیری نماید. بنابرین این زیردریایی ها رهسپار پاناما شدند.
هواپیمای مورد استفاده در این زیردریایی از طرح هواپیمای SHI-17 بر گرفته شده بود و با مشخصه ی M6A1 شناخته می شد و سرانجام ((سیران)) نام گرفت ( سی به معنای اسمان صاف و ران به معنای طوفان می باشد بنابرین معنای ان طوفان از اسمان صاف می باشد).
به دلیل کمبود جا در زیردریایی طراحی این هواپیما به گونه ایست که بال های ان ۹۰ درجه چرخش کرده و به صورت عمود قرار میگیرند سپس به سمت عقب جمع می شوند و در کنار بدنه قرار جا میگیرند انگاه هواپیما را در اشیانه ی لوله ای خود در زیردریایی می گذارند.
و اما در مورد چگونگی بلند شدن هواپیما از روی زیردریایی به طور خلاصه اينكه هواپیما روی عرشه بعد از قرار گرفتن روی یک ریل به فلاخنی متصل می شده و پس از پرتاب با طی مسیر ۲۱ متری پرواز می کرده است.در حال حاضر تنها I-400 باقی مانده از جنگ جهانی اول در ایالت مریلند امریکا می باشد و با وجود ان عظمتش نتوانسته از چنگال زمان فرار کند و بارها مورد تعمیر قرار گرفته است.

زيردريايي كلاس LOS ANGELES

تفکر ساخت این زیردریایی در زمان جنگ سرد و در زمانی شکل گرفت که یک زیر دریایی اتحاد جماهیر شوروی تا نزدیکی درگیری با یک ناو هواپیمابر امریکایی در اقیانوس ارام پیش رفت .
در حقیقت این زیردریایی برای اسکورت و مراقبت از رزمناوها و ناوهای هواپیمابر امریکا ساخته شد .
این زیردریایی ها کم صدا ، سبک و مجهز به اژدرهای mk48 و موشک های ضد کشتی هارپون هستند که در کلاس خود (دفاعی) کلاس خوبی محسوب میشوند .
اخیرا این زیردریاییه مورد بهینه سازی و پیشرفت قرار گرفتند و به مجهز به موشکهای تاکتیکی تاماهاوک شده اند که قابلیت تهاجمی این زیردریایی را اضافه کرده است .
زیردریایی دارای 4 بخش است که شامل
1- اتاقهای موتور (Engine Room ) که راکتور و توربینها دران قرار دارد
2- اتاق کنترل (Control Room ) که قلب تپنده زیردریایی است وتمتم فرامین در مورد شلیک و نبردها ازان صادر می شود
3 – بخش غذاخوری ، خواب و درمانگاه (Mess Decks, Berthing, and Wardroom )
4- اتاق اژدرها (Torpedo Room )

مشخصات کامل :

سال ساخت اولین فروند : 1976
سازنده : شرکتهای کشتی سازی Newport News و General Dynamics Electric Boat Division
ارزش هر فروند : 900 میلیون دلار
هزینه سالیانه هر فروند : 21 میلیون دلار
ماکسیمم سرعت زیر اب : 30-32 گره
ماکسیمم سرعت روی اب 20-25 گره
حداکثر عمق عملیاتی : 300 متر
ماکسیمم عمق قابل دسترسی : 450 متر
پرسنل : 116 تا 129 نفر
موتور : یک راکتور از نوع S6G به همراه توربین گاز به قدرت 35000 اسب بخار

ابعاد :

106 متر طول
10 متر عرض
8.6 متر ابخور
وزن روی اب : 6927 تن
وزن زیر اب حدود 8000 تن

تسلیحات :

مقر موشک ضد کشتی هارپون
مقر موشک ضد ساحل تاماهاوک
چهار مقر اژدر 533 میلیمتر مدل MK-48

تجهیزات :

سونار active/passive
انتن مواصلاتی ماهوارهای
سیستم IFF
در حال حاضر نیروی دریایی ایالات متحده 46 فروند از این زیردریایی داراست که به ترتیب زیر در حال خدمتند :
4 فروند سان دیگو
1 فروند بندر پورتس موث
16 فروند بندر پیرل
9 فروند نورفولک
2 فروند خلیج گوام
1 فروند برمرتون
13 فروند گروتون
در کل این زیردریایی بیشتر به منظور اسکورت و دفاع از ناوهای هواپیمابر و سواحل در برابر تهاجم زیردریاییها و ناوهای دشمن ساخته شده و جز از نظر کم صدا بودن و سرعت در مابقی موارد از جمله تسلیحات و تجهیزات نسبت به زیردریاییهای کلاس نزدیک مثل اکولا یا سی ولف انچنان قدرتمند محسوب نمیشود .

زيردريايي هاي کلاس تريو مفانت

زیردریایی های کلاس تریومفانت، زیردریایی های اتمی حامل موشک های بالستیک قاره پیمای نیروی دریایی فرانسه هستند که به جای زیردریایی های کلاس فلکسیبل ام 4 وارد خدمت شده اند. این زیردریایی ها توسط کارخانه کشتی سازی دی سی ان در منطقه شربورگ فرانسه طراحی و ساخته شده اند. اولین عضو این کلاس تریومفانت در جولای 1993 به آب انداخته شده است و در سال 1997 وارد خدمت شد. دومین عضو این کلاس تمرایر در ژانویه 2000 وارد خدمت شد. سومین عضو از این کلاس ویجیلانت در آوریل 2003 به آب انداخته شد و در نوامبر 2004 وارد خدمت شد. چهارمین فروند تریبل نیز قرار است که در سال 2010 وارد خدمت شود. در آوریل سال 2007 میلادی کمپانی دی سی ان تبدیل به دی سی ان اس شد. این اتفاق در راستای توافقی شکل گرفت که در طی آن شرکت تالاس در شرکت جدید دارای 25 درصد سهم شد و کمپانی دی سی ان نیز بخش دریایی کمپانی تالاس فرانسه را بدست آورد.

موشکها:

این زیردریایی ها ، 16 موشک بالستیک پرتاب شونده عمودی ام45 را که توسط بخش فضایی کمپانی ائی ای دی اس در شهر لزموراکس فرانسه ساخته شده است را حمل میکنند. سیستم پیشرانه این موشکها یک موتور سه مرحله ای سوخت جامد است که سرعت هایپر سونیک ( توضیح مترجم: بیش از 5 ماخ ) را برای موشک فراهم می کند. سیستم هدایت و کنترل داخلی این موشک به وسیله یک کامپیوتر دیجیتال که توسط کمپانی تالاس ساخته شده است ، کنترل میشود. این موشکها دارای یک سرجنگی اتمی گرمایی هستند که شامل 6 کلاهک جدا شونده مدل تی ان _ 71 به قدرت 150 کیلوتن می باشد.برد این موشک 6000 کیلومتر است. موشکهای جدید ام 51 قرار است که در سال 2010 وارد خدمت شوند و دارای وزنی در حدود 50 تن هستند و از یک سر جنگی شامل 12 سرجنگی مستقل جدا شونده استفاده میکنند و برد آن تا 8000 کیلومتر افزایش یافته است. این زیردریایی ها برای کنترل موشک های ام 45 به یک سیستم اطلاعات استراتژیک مجهز شده اند. بخش هوا فضای کمپانی ائی ای دی اس یک قرارداد تولید جدید در سال 2004 میلادی دریافت کرد که مربوط به تولید شکل دیگری از موشکهای ام 51 است که قرار است در سال 2010 وارد خدمت شوند. این موشکها دارای یک تغییر هستند و آن هم کاهش تعداد سرهای جنگی از 12 به 6 است. این موشکها در ابتدا بر روی زیردریایی تریبل و سپس بر روی دیگر شناورهای این کلاس نصب خواهد شد. شرکت ساژم یک سیستم هدایت و جهت یابی جدید برای افزایش دقت موشک ام 51 طراحی کرده است. اولین شلیک موفق موشک ام 51 بدون سرجنگی در نوامبر 2006 انجام شد.
موشک سطح به سطح این زیردریایی ها مدل زیردریایی پرتاب موشک اگزوست مدل اس ام 39 است که به وسیله کمپانی ام بی دی ای ساخته شده است. اطلاعات مربوط به گرای و فاصله هدف از سیستم اطلاعات تاکتیکی و سیستم کنترل تسلیحاتی در کامپیوتر اگزوست ثبت میشود. موشک اگزوست مدل اس ام 39 در درون یک کپسول پرتاب قرار دارد و با استفاده از یک ژنراتور گازی از طریق پرتاب گر اژدر زیردریایی شلیک می شود. کپسول پرتاب از زیردریایی جدا شده و با استفاده از یک موتور سوخت جامد از سطح آب خارج میشود. در این مرحله موشک از کپسول جدا شده و موتور مرحله دوم فعال میشود. موشک به صورت پرواز سینه مال و با سرعتی در حدود 0.9 ماخ ( 300 متر بر ثانیه) به محدوده هدف میرسد. برد این موشک 50 کیلومتر است. موشک اگزوست دارای یک سرجنگی به وزن 165 کیلوگرمی شدید الانفجار با خرج گود که با یک ماسوره ضربتی تاخیری و یک ماسوره مجاورتی تجهیز شده است، مسلح شده است.

اژدرها:

این زیردریایی ها دارای 4 پرتاب گر اژدر 533 میلی متری هستند و توانایی حمل ترکیبی از 18 اژدر مدل ائی سی ای ان ال 5 مد 3 و موشکهای اگزوست را دارند. این اژدر با یک سرجنگی به وزن 150 کیلوگرم مسلح شده است و دارای هر دو سیستم مسیر یابی فعال و غیر فعال است. برد این اژدر در حدود 9 کیلومتر و سرعت آن در حدود 35 گره ( 18 متر بر ثانیه) است.

جنگ الکترونیک:

سیستم پشتیبانی الکترونیک دی آر 3000 یو توسط کمپانی تالاس طراحی و ساخته شده است و وظیفه دریافت هشدار راداری را نیز به عهده دارد. این سیستم در نیروی دریایی فرانسه آ آر یو آر _13 شناخته میشود. این سیستم از یک آنتن آرایه در بالای دکل و یک آنتن جهت یابی چند جهته و مونو پالس و یک رادار دریافت هشدار مربوط به پریسکوپ استفاده می کند. این سیستم مسیریابی را به عهده دارد و دارای دقتی بیش از یک درجه است.

حسگرها:

این زیردریایی ها با سیستم حسگر زیر آبی مدل ام یو ایکس 80 در سینه زیردریایی و سیستم سونار آرایه جانبی مجهز شده است. سیستم دی ام یو ایکس 80 توانایی رهگیری و مسافت یابی اهداف به صورت فعال و غیر فعال را دارد. سیستم سونار کششی این زیردریایی قابلیت کشف هدف برد بسیار بلند را فراهم میکند. رادار جستجوی زیردریایی ساخت کمپانی تالاس است و در باند آی کار میکند.

پیشرانه:

سیستم پیشرانه زیردریایی یک سیستم اتمی توربو الکتریک است که بر پایه یک راکتور آب سنگین مدل کا 15 به قدرت 150 مگاوات قرار دارد. سیستم پیشرانه کمکی ، سیستم دیزل الکترونیک است که شامل دو موتور دیزل مدل سمت پلستیک 8 پی ای 4 وی 200 اس ام است.
این زیردریایی ها دارای سرعت زیر آبی 25 گره و سرعت سطحی 20 گره هستند و عمق غوطه وری این زیردریایی ها بیش از 300 متر است و ماندگاری آنها در دریا بیش از 60 روز است.

زیر دریایی روسی آکولا : کوسه شکار

پروژه 971 که ناتو آن را آکولا به معنی کوسه نامیده زیر دریایی تهاجمی هسته ای است که در سال 1986 توسط شوروی سابق به خدمت در آمد. این کلاس که بعضاً به یادبود یکی از اعضای آن "بارس" خوانده می شود باید دقت کرد که همنام کلاس پروژه 941 نیروی دریایی شوروی سابق، که زیر دریایی موشک هسته ای بالستیک بر است که توسط خود شوروی آکولا و توسط ناتو تایفون نامگذاری شده است. در این کلاس سه زیر کلاس وجود دارد که شامل مدل عمومی آکولا1 شامل هفت زیر دریایی که بین سالهای 1982 تا 1986 ساخته شده اند، آکولای ارتقا یافته شامل 5 زیر دریایی ساخته شده بین سالهای 1986 تا 1991 و زیر کلاس آکولا2 که از سال 1991 ساخته شده است می باشد. سیستم خاص بدنه این زیر دریایی طوری است که سبکی و شناوری آن را تا سه برابر افزایش می دهد.
کلاس آکولا کم صدا ترین زیر دریایی تهاجمی اتمی روسها است که صدای تشعشع یافته از زیر کلاس آکولا2 با نویز نسخه های اولیه کلاس زیر دریایی معروف لوس آنجلس برابری می کند. تمام زیر دریایی های کلاس آکولا به چهار مجرای میلیمتری اژدر 533 مجهز هستند که می توانند اژدر های تایپ 53 یا موشکهای SS-N-15 استارفیش را شلیک کنند. علاوه بر آن این زیر دریایی ها چهار مجرای 650 میلیمتری اژدر دارا هستند که آنها نیز می توانند اژدر های تایپ 65 یا موشک های زد کشتی SS-N-16 را شلیک کنند. این مجراها در سه ردیف چهار تایی قرار گرفته اند. همچنین زیر کلاسهای آکولا2 و آکولای ارتقا یافته به شش مجرای اژدر انداز 533 میلیمتری خارجی مجهز شده اند که البته هنوز معلوم نیست آیا از این مجرا ها برای شلیک اژدر یا تله و مین گذاری استفاده می شود. این مجرا ها در یک ردیف و بالای مجرا های معمولی قرار گرفته اند. که برای پر کردن این مجرا ها نیز باید با کمک زیر دریایی توشه رسان یا در بندر اقدام کرد. ناگفته نماند که تمام مجراهای این زیردریایی می توانند مین گذاری کنند. در کل تا 40 اژدر، موشک و مین را این زیر دریایی ها می توانند با خود حمل کنند. در زیر دریایی های این کلاس موشکهای زمین به هوای شانه پرتاب نیز برای مقابله با جنگنده های دشمن در روی آب گنجانده شده است. این زیر دریایی عظیم 108 تا 117 متری (در سایتهای مختلف متفاوت گفته شده است) دارای حداکثر سرعت 20 گره (37 کیلومتر در ساعت) در سطح آب و 35 نات(65 کیلومتر در ساعت) زیر آب است. خدمه آکولا هم شامل 25 افسر و 26 سرباز وظیفه می باشد.
وضعیت زیر دریایی های آکولا بدون توجه به جزییات بسیار عالی است. این مطلب توسط بسیاری از سایتهای مختلف تایید شده است. از هفت زیر دریایی آکولا1 تنها سه زیر دریایی در حال خدمت می باشد. زیر دریایی رهبر K-284 پوما در سال 1995 به خاطر کمبود منابع مالی تجزیه شد. سه زیر دریایی دیگر K-322، K-480، K-317 نیز در حالت رزرو قرار گرفته اند. به نظر می رسد هر پنج زیر دریایی آکولای ارتقا یافته در حال خدمت باشند. آکولای2 وپر نیز در حال حاظر تنها زیر دریایی در حال خدمت زیر کلاس آکولای2 می باشد. گپارد هم به نظر می رسد همانند کوگار و نرپا از این زیر کلاس در وضعیت رزرو قرار گرفته باشد. نام پنجمین زیر دریایی هم مشخص نیست ولی به نظر می رسد در ساخت آن وقفه ایجاد شده باشد. در آخر اشاره کنم که هند نیز برای خرید این زیر دریایی اتمی از این کلاس ابراز علاقه کرده بود که تا به امروز نتیجه خاصی نداشته است .

زير دريايي فوق پيشرفته 955/935 Borei class

پس از فروپاشی نظام کمونیستی شوروی بحران سیاسی و اقتصادی روسیه را فرا گرفت . این بحران سبب شد که روسها از نظر به روز کردن و تجهیز نیروهای نظامی خود چند سال از رقیب دیرینه خود امریکا عقب بیفتند . مشکل اساسی روسها در ان زمان یعنی اوایل دوران حکومت روسیه پس از فروپاشی ، فرسودگی و کهنگی ادوات و تجهیزات بود که با توجه به پایان عمر بسیاری از تجهیزات ، گریبانگیر انها شده بود . ضمن اینکه طرحهای بسیاری از زمان شوروی باقیمانده بود .
در این اثنا روسها حتی مجبور شدند برخی پروژه های ناتمام که چیزی به اتمام انها نمانده بود را اوراق و به فروش برسانند . این مشکلات اقتصادی در نیروی دریایی به دلیل هزینه اورهال و نگهداری زیاد بیشتر به چشم می امد . مشکلات به قدری زیاد بود که انها را مجبور کرد برخی از زیردریاییها و کشتی های جنگی را به دلیل هزینه زیاد نگهداری با اینکه عمر مفیدشان تمام نشده بود اوراق و از رده خارج کنند .
این روند تا سال 1998 ادامه داشت .
در سال 1998 طبق برنامه ترمیم و نوسازی ناوگان دریایی روسیه برنامه ای برای طراحی زیردریایی نسل چهارم استراتژیک که نسل جدید این زیردریاییها به حساب می اید تدوین و در دستورالعمل قرار گرفت . اما به دلیل وضعیت بد اقتصادی این طرح مسکوت ماند چون عملا اجرای ان دران زمان امکان پذیر نبود . اما بالا خره در سال 2004 این پروژه شروع به کار کرد و تمامی طراحی ها و نقشه ها نیز به روز شد . این پروژه به شرکت معتبر کشتی سازی Severodvinsk که سازنده بیشتر زیردریاییهای اتمی استراتژیک روسیه است واگذار شد .
مهمترین نکته در مورد این کلاس پیشرفته مجهز کردن ان به مجموعه سیستم پرتاب موشک بالستیک اتمی D-19UTH میباشد .
این سیستم جایگزین سیستم D-9 که در زیر دریاییهای قبلی به کار گرفته میشد شده است .
مزایای این سیستم شلیک موشکهای اتمی با سوخت کاملا جامد است که برد بیشتر و دقت بالاتری دارند و میتوانند از روی اب و زیر اب شلیک شوند .
در حال حاضر روسیه 3 فروند را در حال ساخت دارد که بدین شرح میباشند :

مشخصات زیردریایی YURI DOLGORUKY

شروع ساخت : جولای 2003
پیشرفت : 60 درصد در سال 2007
تحویل: 2008
زیردریایی ALEKSANDR NEVSKIY
شروع ساخت : مارچ 2004
پیشرفت : 55 درصد در سال 2007
تحویل : 2009
زیردریایی : VLADIMIR MONOMAKH
شروع ساخت : مارچ 2006
پیشرفت : 12 درصد در سال 2007
تحویل : 2011
مشخصات ( مورد تایید نمیباشند)

وزن :

14720 تن روی اب
24000 تن زیر اب
حداکثر عمق : 450 متر
سرعت روی اب : 15 گره
سرعت زیر اب : 29 گره

ابعاد

طول : 170 متر
عرض : 13.5 متر
ابخور : 9 متر
الیاژ بدنه : فولاد ضد مغناطیس
موتورها : 2 راکتور با تربین دنده ای گازی متصل به 2 پره
قدرت موتور : ؟
پرسنل : 107 نفر
استقامت در زیر اب : 100 روز متوالی

تسلیحات

20 موشک SS-NX-30 Bulava
8 مقر اژدر انداز 25.6 اینچی ( 650 م م ) مجموعا 24 اژدر به علاوه مین دریایی
راکت انداز RPK-7/SS-N-16 Veter
راکت اژدر ASROC VA-111 Schval
SAET-60M
اژدرهای Type 65-76,Type 65K .

زيردريايي SSN-774 Virginia class

این زیردریایی به نظر بسیاری از کارشناسان انقلابی در صنایع زیردریایی نظامی ایجاد کرده و قدرت مطلقی را در زیر اب در قرن 21 ایجاد خواهد کرد .
کامپیوتر قدرتمند برای پردازش اطلاعات در مواقع حساس و سرنوشت ساز ، رادارهای قدرتمند ، سیستمهای مونیتورینگ ، خطوط ارتباطی پیشرفته ، ردیابی حرکت کشتیها از فواصل دوردست ، موشکها و اژدرهای پیشرفته همگی قسمتی کوچک از توانمندیهای این زیردریایی تهاجمی نسل چهارم است .
این زیردریایی به تمامی امکانات برای جنگهای همزمان زیرسطحی و سطحی مجهز است .
مهمترین خصیصه ان برنامه ریزی برای جنگ با اهداف زیاد است .با توجه به برنامه ریزی انجام شده به زودی امکانات بیشتری نیز بر روی ان نصب خواهد شد .
اولین فروند این زیر دریایی در سال 2004 به اب انداخته شد و سازندگان ان شرکتهای کشتی سازی جنرال داینامیک الکتریکز و نورثروپ گرومن میباشند .
امریکا در حال حاضر 3 فروند از این زیردریایی در اختیار دارد که به نامهای :
USS 776 HAWAII
USS 775 TEXAS
USS 774 VIRGINIA
البته به خاطر جدید بودن پروژه مشخصات زیاد و دقیقی از این زیردریایی در دست نیست .

مشخصات :

سازندگان : General Dynamics Electric Boat Division and Northrop Grumman Newport News
تاریخ به اب اندازی اولین فروند : 23 October 2004
موتور : یک راکتور اتمی دارای توربین گازی قدرت ؟
طول : 114.8 متر
عرض : 10.4 متر
مقدار اب جابجا شده هنگام غوطه وری : 7800 تن
سرعت : 25 گره در زیر اب
پرسنل : 134 نفر

تسلیحات :

38 نوع اسلحه و تجهیزات
4 مقر پرتاب اژدر 21 اینچی
12 مقرپرتاب موشک عمودی برای پرتاب موشک تاماهاوک برای هدفهای ساحلی وکشتی ها
اژدرهای MK-48
مینهای دریایی
UUV (unmanned undersea vehicles )

الکترونیک :

سونار اکتیو / پاسیو
انتنهای TB-16, TB-29
فرستنده های فرکانس بالا .

زیردریایی SSN-21 Seawolf class

هدف از ساخت این زیردریایی مقابله و انهدام زیردریاییهای استراتژیک اتحاد جماهیر شوروی بود تا در صورت بروز جنگ به نبرد با انها بپردازد .
از ویژگیهای خاص ان سرعت زیاد ان است که سریعترین زیردریایی تاکتیکی ایالات متحده محسوب می شود و دارای 8 مقر پرتاب اژدراست که می توانند به طور همزمان اژدر شلیک کنند .
این زیردریایی جزو کم صداترین زیردریاییهای دنیا محسوب میشود و طی یک دوره 10 ساله از سال 1997 قرار است سه فروند از ان ساخته شود که تا کنون دو فروند ان ساخنه شده است و سومی در مراحل اخر ساخت می باشد .
زیردریایی فوق 75 درصد کم صدا تر از مدل مشهور 688 لس انجلس میباشد . این زیردریایی گران قیمت ترین زیردریایی ساخت ایالات متحده می باشد به طوری که هر فروند ان حدود 2 میلیارد دلار می باشد .

مشخصات :

سازنده : General Dynamics Electric Boat Division
طول : 107.6 متر
عرض : 10.67 متر
ابخور : 12.2 متر
وزن :
زیر اب : 9137 تن
روی اب : 7460 تن

سرعت :

زیر اب : 35 گره
روی اب : 25 گره
سرعت در حالت سکوت : 20 گره
حداکثر عمق : 600 متر
پرسنل : 121 نفر
موتور : یک راکتور هسته ای به قدرت 52 هزار اسب بخار منتقل به یک پره پمپ جت

تسلیحات :

8 مقر پرتاب اژدر 660 میلیمتر با 50 اژدر یا 100 مین دریایی
50 موشک تاکتیکی تاما هاوک Tomahawk cruise missiles یا موشکهای ضد کشتی هارپون Harpoon
در حال حاضر 3 فروند به نامهای USS SEAWOLF و USS CONNECTICUT و USS JIMMY CARTER در حال خدمت و در حال ورود به خدمتند .

زيردريايي Snow Leopard

پیدایش کلاس 971 Akula /II به تکمیل و پیشرفت کلاسهای ماقبل ان مربوط میشود و طرح اکولا در پی انها وارد و ساخته شده است . روسها در پی ان بودند که با ساخت زیردریاییهای چند مأموریته سد محکمی در برابر حمله دریایی ایالات متحده ایجاد کنند و همچنین بتوانند با ان زیردریایی دست به حمله متقابل بزنند .
اولین طرح با چنین مشخصاتی طرح زیردریایی با نام 971 Shuka-B بود که زیردریایی تهاجمی چند مأموریته ای بود که برای دفاع از سواحل و تهاجم به رزمناوها ساخته شده بود . اما بنابردلایلی این طرح متوقف و معلق ماند .
بعد از گذشت چند سال روسها با استفاده از طرح قبلی و به روز کردن ان اقدام به شروع پروژه ای نمودند که غربیها نام اکولا بر ان گذاشتند . البته این زیردریایی به (Snow Leopard) یا گربه وحشی قطبی نیز مشهور است .
زیردریایی های کلاس اکولا دارای 2 جداره در بدنه خود می باشند که نکته مهم فاصله جداره داخلی و بیرونی است که طوری طراحی شده تا میزان صدمه به جداره داخلی که دربر گیرنده بخشهای داخلی زیردریایی است به میزان قابل توجهی کم شود .
ویژگی دیگر جداره ها جنس انهاست که از فولاد با خواص بسیار پایین مغناطیسی هستند و از بازتاب امواج رادار و سونار تا حد امکان جلوگیری میکنند . تولید این ورقها از 1980 در زمانی اغاز شد که طراحان زیردریایی به علت بودجه و هزینه زیاد نتوانستند از الیاژهای تیتانیوم در ساخت ورقه های جداره ان استفاده ببرند .
وجود دو جداره به طور چشمگیری موجب افزایش مطلوب میزان شناوری زیردریایی نسبت به انواع یک جداره شده است .
زیردریایی کلاس اکولا مهمترین زیردریایی یگان اقیانوس ارام روسیه محسوب میشود که توسط شرکتهای کشتی سازی Severodvinsk و Komsomolsk-on-Amur ساخته شده است . این زیردریایی به دو مدل اکولا 1 و اکولا 2 تقسیم میشود که از 9 زیردریایی حاضر ، 3 فروند ان اکولا 2 و 6 فروند اکولا 1 هستند . جز در برخی موارد جزیی این دو مدل اختلاف زیادی با هم ندارند زیرا مدلهای اکولا 1 به سمت اکولا 2 به روز و بهینه شده اند .
طبق ادعای روسها این زیردریایی کم صداترین زیردریایی در کلاس هم سطح خود در دنیا می باشد که تا کنون ساخته شده است و از زیردریایی هم سطح خود در ایالات متحده که کلاس ویرجینیا میباشد نیز کم صدا تر است . ( برای اطلاعات بیشتر به تاپیک ویرجینیا مراجعه کنید ) .
این زیردریایی تهاجمی چند منظوره دران واحد قادر به درگیری با زیردریایی ها و ناوهای جنگی دشمن میباشد و با استفاده از اژدرهای قدرتمند خود انها حتی در فواصل حدود 100 کیلومتر مورد هدف قرار میدهد .

مشخصات کلی

وزن خشک ( بیرون اب ) : 7900 تن
وزن حداکثر بر روی اب : 9100 تن
وزن در زیر اب در غوطه وری کامل : 12770 تن
حداکثر سرعت روی اب : 20 گره دریایی
حداکثر سرعت زیر آب : 28-35 گره دریایی
سرعت در حالت سکوت : 25 گره دریایی
طول کلی : 111.7 متر
عرض : 13.5 متر
ابخور : 9.5 متر

موتورها :

یک راکتور OK-650B pressurized water nuclear reactor به توان 190 مگاوات
یک سیستم OK-7 steam turbine به قدرت 43 هزار اسب بخار
دو توربو ژنراتور OK-2 Turbogenerators به توان 2000 کیلو وات
یک پروانه هفت تیغه
عمق عملیاتی : 450 متر
حداکثر عمق قابل تحمل در صورت لزوم : 550 متر
عمق بحرانی ( محدوده قرمز ) : 660 متر
پایداری بدون سوپلای : 100 روز در حالت عادی
پرسنل : 51 – 62 نفر بسته به مأموریتها در مدل اکولا 2 پرسنل 65 نفر

تسلیحات :

4 مقر پرتاب اژدر 650 میلیمتر و 4 مقر پرتاب موشکهای کروز ( slcm ) که مقرهای موشک میتوانند برای شلیک اژدرهای 533 میلیمتر هم به کار گرفته شوند . موشکهای کروز شامل 12 فروند موشک ضد ساحل Granat یا 28 فروند موشک ضد کشتی Starfish هستند و اژدرها شامل 28 اژدر قدرتمند Stallion هستند به علاوه اژدرهای ضد زیردریایی Mk 40 .
مقر پرتاب موشک ضد هوایی Strela با 18 موشک .

تجهیزات الکترونیک :

رادار سطحی Chiblis
سیستم ناوبری Medvyedista-945
سیستم ارتباطی ماهواره ای Molniya-M
سیستم ارتباطی زیر ابی MGK-80
سیستمهای کنترل رزمی Vspletsk
سونار MGK-503-M Skat active/passive
سونار مین یاب MG-70
سیستمهای جنگ الکترونیک شامل
سیستم Bukhta ESM/ECM 2 MG-74
سیستم رهگیری سونار MT-70 Sonar
سیستم Nikhrom-M IFF .

زيردريايي دلتا 4

زیر دریایی دلتا 4 جزو زیر دریاییهای استراتژیک ( قادر به پرتاب موشک قاره پیما ) روسیه محسوب میشود که مانند دلتا 3 ، در دوران جنگ سرد و رقابت تسلیحاتی اتحاد جماهیر شوروی با امریکا ساخته شد و اولین فروند ان در سال 1985 تحویل نیروی دریایی شوروی گردید . می توان گفت در سالهای ساخت و تحویل این موشک که تنش زیادی بین امریکا و شوروی ایجاد کرد ، امریکا عملا زیردریایی قابل رقابت با این زیردریایی را نداشت .
این زیردریایی دارای سیستم پرتاب موشک D- 9RM می باشد که ان را قادر به حمل و پرتاب 16 موشک بالستیک میکند . موشکهایی که این زیردریایی حمل می کند از نوع R-29RM با سوخت مایع است که هر موشک حامل 10 کلاهک هسته ای 100 کیلو تنی میباشد و موشک RSM-54 (SS-N-23) .
از ویژگیهای این زیردریایی ، قابلیت پرتاب همزمان هر 16 موشک است .
برتری این زیر دریایی نسبت به مدلهای قبل اینست که میتواند در هر شرایط نسبت به هدف ( بدون زاویه خاص یا سمت گیری نسبت به هدف ) موشک خود را شلیک کند و مشخصه و برتری دیگر ان امکان پرتاب موشکهای بالستیک درعمق 55 متری و در حال حرکت با سرعت 5-6 گره است .
این زیر دریایی مجهز به اژدرموشکهای TRV-671 RTM است که از 6 مقر اژدر با کالیبر 533 میلیمتر از زیردریایی شلیک میشوند . بر خلاف مدل قبلی یعنی دلتا 3 ، مدل دلتا 4 دلفین قادر به پرتاب انواع اژدرها و اژدر موشکها و انواع اژدرهای ضد زیر دریایی است .
دلتا 4 مجهز به سیستم کامپیوتری پیشرفته "Omnibus-BDRM" می باشد که قادر است تمام سیستمهای رزمی ان را هم زمان کنترل کند ( مانند شلیک اژدرها و موشکها ) و فرمان اتش بدهد .
سیستم "Shlyuz" نیز سیستم پیشرفته ناوبری این زیر دریایی است که باعث بهبود دقت هدایت در اعماق زیاد میشود . همچنین زیردریایی مجهز به انتنهای ماهواره ای برای دریافت و ارسال پیام در اعماق زیاد میباشد . سیستم هیدرواکوستیک "Skat- VDRM" نیز در این زیردریایی وجود دارد . بدنه زیردریایی مانند دلتا 3 دارای جدار دولایه می باشد و اقداماتی در این زیردریایی صورت گرفته تا صدای تولیدی ان تا حد امکان کاهش پیدا کند .
از دیگر امکانات ان میتوان به پر کردن سریع مقر اژدرها به صورت اتوماتیک و حمل موشک ضد کشتی استار فیش (SS-N-15 Starfish ) است .
در ضمن زیردریایی قادر به حمل موشک اتمی RSM-54 Makeyev هم میباشد که حدود 8300 کیلومتر برد و 4 کلاهک 100 کیلو تنی است .
زیر دریایی مشابه ان در نیروی دریایی ایالات متحده کلاس 726 اوهایو میباشد .
تعداد فعال این زیر دریایی در حال حاضر 5 فروندند که همگی در اسکادران 13 در دریای شمال خدمت می کنند . و اولین سری از اون در سال 1985 تحویل ناوگان شوروی شد .

مشخصات :

وزن روی اب : 11740 تن
وزن زیر اب : 18200 تن
سرعت : 13-14 گره روی اب و 22-24 گره در زیر اب .
طول : 167 متر
عرض : 12.2 متر
ابخور : 8.8 متر
موتور : دو راکتور اتمی با توربینهای بخار که در مجموع 60 هزار اسب نیرو تولید میکنند و دو پروانه 7 تیغه در انتهای زیردریایی را به حرکت در می اورند .
پرسنل : 130 نفر

تسلیحات :

16 موشک بالستیک RSM-54 (SS-N-23) با برد 4900 ناتیکال مایل معادل 9080 کیلومتر و 10 کلاهک 100 کیلو تنی .
6 مقر اژدر 533 میلیمتر از نوع VA-111 با قابلیت حمل 12 اژدر که هر اژدر سرعتی معادل 200 کیلومتر بر ساعت دارد
حداکثر عمق عملیاتی : 400 متر

تجهیزات الکترونیک :

سیستم کنترل رزمی "Omnibus-BDRM" که شرح داده شد .
سیستم ناوبری "Shlyuz" که شرح داده شد .
سیستم هیدرو اکوستیک "Skat- VDRM"
آنتنهای ماهواره برای ارسال و دریافت پیام
سونار
دو انتن برای شنود ارتباطات رادیویی .

زیردریایی 945 Sierra class

در جریان جنگ سرد ، وزارت دفاع اتحاد جماهیر شوروی تصمیم گرفت تا طرحی را در سال 1972 برای توسعه و گسترش زیردریاییهای چند منظوره اتمی خود ایجاد کند .
در اصل طبق این طرح گران قیمت انها تصمیم گرفته بودند تا زیردریایی قدرتمندی با بدنه تیتانیوم بسازند تا فشاری برابر 70-72 کیلوگرم بر میلیمتر مربع را تحمل کند . که 1.5 برابر زیردریاییهای قبلی نسل دوم بود . این عامل باعث میشد تا زیردریایی بتواند به عمق بیشتری در اب دست پیدا کند و پایداری و استقامت بیشتری در عمقهای بیشتر داشته باشد و ان دست یابی به عمق 700 متری است که حداکثر عمق عملیاتی ان است و برای یک زیردریایی اتمی نظامی بی سابقه و کم نظیر می باشد . و عمقی که از نظر تئوری به ان دست پیدا میکند رقم نادر 900 متر است !
گرچه استفاده از الیاژ تیتانیوم بخش اصلی این طرح را تشکیل می داد ولی هزینه بالا و مسایل فنی موجب شد تا عملا تعداد کمی از این زیردریایی ساخته شود . اما این تنها مزیت این طرح نبود ، بلکه در طراحی این پروژه سرعت و برد پرتاب اژدر هم تا 1.5 برابر افزایش پیدا کرد و امادگی بیشتری نیز برای شرایط جنگی داشت .
این زیردریایی پایه گذار زیردریاییهای نسل سوم شوروی محسوب می شد و اولین زیردریایی مجهز به سیستم پرتاب اژدر TAST-71 و سیستم هامینگ active-passive hydroacoustic نیز بود . این زیردریایی دارای سیستم فرار اظطراری زیرابی به صورت اتاقک است که میتواند تمام خدمه ان را به بیرون انتقال دهد . این زیردریایی در نوع خود بینظیر است چون تنها زیردریایی است که بدنه ان از الیاژ کامل تیتانیوم ساخته شده است و این امر به خاطر کم کردن انعکاس و خواص مغناطیسی ان را در اعماق اب دست نیافتنی میکند .
از این زیردریایی کلا 3 فروند ساخته شده و هم اکنون در حال خدمتند دونوع شامل sierra1 , 2 است که 2 فروند ان سیرا 2 و 1 فروند سیرا 1 هستند که جز در موارد جزیی فرقی ندارند .

مشخصات کامل :

حداکثر وزن روی اب : 7200 تن
حداکثر وزن زیر اب : 10100 تن
حداکثر سرعت در روی اب : 18 گره
حداکثر سرعت در زیر اب : 35 گره
حداکثر عمق قابل تحمل عملیاتی : 700 متر
عمقی که منطقه خطرناک محسوب میشود : 790 متر
عمق منجر به غرق : 910 متر
طول : 112.7
عرض : 12.3
ابخور : 9.4
استقامت : 4500 ساعت با حداکثر توان
استقامت با یک سوپلای : 50 روز
موتور : یک راکتور از نوع OK-650 به توان 190 مگاوات و قدرت 47000 اسب متصل به توربینهای بخار و یک پروانه 7 تیغه
پرسنل : 61 نفر

تسلیحات :

موشکها ی AS-15 Kent/SS-N-21 Sampson
موشکهای ضد کشتی P-100 Oniks/SS-N-22 Sunburn
راکتهای دارای هامینگ RPK-6 Vodopod/SS-N-16 Stallion
موشک ضد هوایی استرلا
4 مقر اژدر 650 میلیمتری مجهز به اژدرهای نوع SET-72, TEST-71M, USET-80
راکتهای زیردریایی w/BA-111 Shkval
42 مبن دریایی در صورت حمل نکردن اژدر

تجهیزات الکترونیک

رادار سطحی Chiblis
سیستم ناوبری Medvyedista-945
سیستم مخابراتی ماهواره ا ی Molniya-M
سیستمهای مخابراتی زیرسطحی MGK-80
سیستم کنترل رزمی Vspletsk
سونار active/passive مدل MGK-503
سونار مین یاب MG-70
سیستم Bukhta ESM/ECM
سیستم شبیه ساز و اختلال ساز و پارازیت ساز مدل MG-74
سونار رهگیری MT-70
سیستم IFF مدل Nikhrom .
منابع :
زیردریایی ها http://www.military.ir
آشنایی با عملکرد زیر دریایی ها http://jangafzar.mihanblog.com
معرفي زير دريايي تهاجمي كلاس "كيلو" ايران http://forum.bitiran.com
انواع زير دريايي ها http://forum.gigapars.com
زیردریایی http://fa.wikipedia.org
زیر دریایی CSS kilo ( http://myswastika.blogfa.com
زیر دریایی چگونه کار میکند http://www.articles.ir
زیر دریایی چگونه کار میکند http://daneshnameh.roshd.ir
/خ