علائم سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

سندرم روده تحریک پذیر یا آی بی اس (IBS) نوعی بیماری مزمن است که بر دستگاه گوارش تأثیر گذاشته و علائم بسیاری دارد که شایع‌ترین آنها دل درد و عادات غیر طبیعی روده است. از آنجا که بسیاری از چنین علائمی در سایر بیماریهای گوارشی نیز وجود دارد، اهمیت دارد که اطلاع یافته کدام دسته علائم این بیماری را شامل می‌شوند. کنترل و مدیریت بیماری آی بی اس کار دشواری است و افراد مبتلا به آن اغلب آنقدر دچار استیصال می‌شوند که حاضر به امتحان هر داروی جدیدی به امید درمان این بیماری هستند. با این حال، ماهیت این بیماری، مزمن بودن آن است و هیچ درمان واحد و یا پرهیز از مواد و غذاهای خاص نمی‌تواند به طور کامل آن را درمان سازد. حیاتی است که این حقایق را تشخیص داده تا ادعاهای درمان کامل این بیماری شما را فریب ندهند. سندرم روده تحریک پذیر بیماری است که در آن چندین اختلال گوارشی مانند دل درد، نفخ و تغییر در عادات اجابت مزاج ویژگی ثابت زندگی افراد مبتلا به آن است.
مجموعه دستورالعملهایی تحت عنوان معیار رم (که جهت تشخیص آی بی اس و سایر اختلالات گوارشی تدوین شده است) عنوان می‌کند که فردی را مبتلا به آی بی اس در نظر می‌گیرند که حداقل به مدت 3 روز در هفته و برای 3 ماه دارای اختلالات گوارشی باشد. احتمال ابتلا به این بیماری در زنان بیش از مردان است و همچنین مشخص شده است که این بیماری در خانواده به صورت موروثی جریان دارد. چندین عامل می‌تواند موجب بروز آی بی اس شود که از آن جمله می‌توان به مسمومیت غذایی، عفونت و عوامل روحی و روانی اشاره کرد.
علی‌رغم تلاشهای فراوانی که محققان در سرتاسر جهان جهت یافتن علت قطعی این سندرم صورت داده‌اند، باز هم این بیماری به صورت ناشناخته باقی مانده است. برخی مواد و گروهای غذایی علائم سندرم روده تحریک پذیر را در بیشتر افراد بدتر می‌سازند. این مواد غذایی، الکل، مواد حاوی کافئین، محصولات لبنی، غذاهای سرخ شده و غذاهای حاوی محتوای چربی بالا را شامل می‌شود.

بیشتر بخوانید: کنترل سندرم روده تحریک پذیر‌ با روشهای آسان

 

علائم

• دل درد ـ از خفیف تا شدید و طاقت فرسا، شایع‌ترین نشانه آی بی اس است. همراهی این نشانه با سایر علائم مختلف به تمایز میان درد آی بی اس از سایر بیماریها کمک می‌کند.
• چنانچه درد با اجابت مزاج برطرف شود، آن را معمولاً به عنوان نشانه‌ی ارتباط داشتن روده بزرگ در پاتولوژی آی بی اس به حساب می‌آورند.
• موارد مکرر اسهال که در بعضی بیماران بسیار غیر قابل کنترل بوده به طوریکه لازم است اغلب موارد در کنار دستشویی باشند.
• بعضی افراد مبتلا به آی بی اس، دچار یبوست همراه با درد و اشکال در هنگام اجابت مزاج می‌شوند.
• خلط در مدفوع دیده می‌دهد.
• دوره‌های متناوب اسهال و یبوست را افراد مبتلا تجربه می‌کنند.
• علائمی مانند درد، ناراحتی، و اسهال یا یبوست در طول دوره استرس بدتر می‌شوند.
• نفخ و تورم شکم را بسیاری از بیماران مبتلا به آی بی اس تجربه می‌کنند. شکم این بیماران به صورت قطری افزایش یافته منجر به احساس ناراحتی و فشار در ناحیه شکم می‌شود.
• بعضی از بیماران در طول دوران قاعدگی متوجه بدتر شدن علائم این بیماری می‌شوند.
• بسیاری از افراد مبتلا به آی بی اس دچار تهوع شدید و یا حتی استفراغ پس از صرف وعده غذایی می‌شوند.
• نفخ شکم دیگر نشانه‌ای است که زندگی بسیاری از افراد را محدود می‌سازد به این دلیل که این افراد بدون ترس از خجالت زدگی در میان جمع قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیستند.
• بعضی افراد اشتهای خود را از دست داده که این امر یا به دلیل بروز تهوع پس از خوردن یا به دلیل عوامل ناشناخته مرتبط با آی بی اس است.
• سایر علائم، سوء هاضمه، کمردرد و مشکلات مثانه را شامل می‌شود.
شماری از بیماریهای دستگاه گوارش همانند کولیت السراتیو، بیماری کرون، عفونتهای دستگاه گوارش و بسیاری دیگر، دارای علائمی مشابه با آی بی اس هستند. به عنوان مثال، وجود خون در مدفوع که همچنین می‌تواند نشانه‌ای از سرطان کولون و یا برخی بیماریهای دیگر باشد. یکی از مشخصه‌های گیج کننده آی بی اس عدم وجود اختلالات گوارشی است. توضیحی برای وقوع این علائم در آسیب شناسی دستگاه گوارش و یا نابهنجاری وجود ندارد. علاوه بر آن، به عقیده معیار رم برای آی بی اس، افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر به طور معمول دچار تب و کاهش وزن نمی‌شوند.
کنترل و مدیریت بیماری آی بی اس کار دشواری است و افراد مبتلا به آن اغلب آنقدر دچار استیصال می‌شوند که حاضر به امتحان هر داروی جدیدی به امید درمان این بیماری هستند. با این حال، ماهیت این بیماری، مزمن بودن آن است و هیچ درمان واحد و یا پرهیز از مواد و غذاهای خاص نمی‌تواند به طور کامل آن را درمان سازد. حیاتی است که این حقایق را تشخیص داده تا ادعاهای درمان کامل این بیماری شما را فریب ندهند.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.
منبع مقاله :
برگرفته از سایت بازل