فرود مسيح از آسمان

فرود آمدن حضرت روح الله، عيسي مسيح (ع)از آسمان، در آخرالزمان، مورد اتفاق تمام مسلمانان است.بيشتر مفسران اين آيه را كه مي فرمايد.«هيچ يك از اهل كتاب (تورات و انجيل)نيست مگر آنكه پيش از مرگ، به او (عيسي)ايمان آورد و او نيز روز قيامت بر آن گواه باشد».(1)به همين معنا تفسير كرده اند، مؤلّف كتاب «مجمع البيان»اين تفسير را از ابن عباس و ديگران نقل نموده، مي گويد:طبري نيز اين تفسير را پذيرفته است.علامه مجلسي اين تفسير را از امام باقر(ع)روايت كرده است كه فرمود:«پيش از قيامت، (عيسي)به دنيا فرود آيد و هيچ يك از ملت هاي يهود و مسيح نماند، مگر آنكه قبل از مرگ به او ايمان آورد و آن حضرت پشت سرمهدي (ع)نماز گزارد».(2)
روايات فرود آمدن مسيح در منابع شيعه و سني فراوان است؛ از جمله اين روايت مشهور از پيامبر (ص)كه فرمود: «چگونه خواهيد بود آنگاه كه عيسي بن مريم در ميان شما فرود آيد و پيشواي شما از خود شما باشد».(3)اين روايت را جمعي از علماي اهل سنت، از جمله بخاري و ديگران در باب «فرود آمدن عيسي»آورده اند.(4)
ابن حماد حدود سي روايت را تحت عنوان «فرو عيسي بن مريم(ع)و روش او»و تحت عنوان «مدت حيات مسيح بعد از فرود»آورده است؛ از جمله روايتي كه از پيامبر(ص) نقل شده است:«سوگند به آنكه جانم به دست اوست، به يقين عيسي بن مريم(ع)به عنوان داوري عادل و پيشواي دادگر در ميان شما فرود آيد.او صليب را بشكند، خوك را بكشد و ماليات را بردارد، اموال مردم به قدري زياد شود كه ديگر كسي مالي قبول نكند».(5)
و در همين مأخذ آمده است :«پيامبران به دلايلي با يكديگر برادرند.آيينشان يكي و مادرانشان مختلف است.نزديك تر ينشان به من عيسي بن مريم است، زيرا بين من و او پيامبري نيست.او در ميان شما فرود خواهد آمد پس او را بشناسيد، مردي چهارشانه و سرخ و سفيد گونه است، خوك را مي كشد، صليب را مي شكند، ماليات را بر مي دارد و به جز اسلام آييني را قبول نمي كند.دعوت او فقط در راستاي پروردگار جهانيان است».
در شماري از روايت هاي ابن حماد به اماكن متعددي به عنوان محل فرود عيسي(ع)اشاره شده است، از جمله قدس شريف، پل سفيد بر دروازه ي دمشق، كنار مناره اي در محل دروازه ي شرقي دمشق و دروازه ي لدّ در فلسطين.
براساس اين روايات ابن حماد، مسيح پشت سر امام مهدي (ع)نماز مي گزارد و هر سال به حج خانه ي خدا مشرف مي شود.مسلمانان به همراه او به نبرد با يهود، روم و دجال مي پردازند.آن بزرگوار پس از چهل سال زندگي رحلت مي كند و مسلمانان پيكر او را به خاك مي سپارند.
در روايتي از اهل بيت(ع)آمده است كه امام زمان(ع) مراسم دفن او را به طور آشكار و در برابر ديدگان مردم برگزار مي كند تا ديگر مسيحيان حرف هاي گذشته را درباره ي او بر زبان نياورند و پيكر او را با پارچه اي كه دستباف مادرش حضرت مريم (س)است كفن نموده، در قبر مريم در قدس به خاك مي سپارند.
با توجه به آيه ي قرآن كه:«هيچ كس نيست مگر اينكه به او ايمان آورد»مي توان گفت همه ي ملل مسيحي و يهودي پس از نزول مسيح به او ايمان مي آورند.شايد فلسفه ي عروج او به آسمان و طولاني شدن عمرش براي ايفاي نقش بزرگي است كه در مرحله حساس و تاريخي ظهور امام زمان(ع) بر عهده مي گيرد تا مسيحيان عالم كه احتمالاً بزرگ ترين قدرت جهاني و جدي ترين مانع برپايي حكومت و تمدن الهي حضرت مهدي (ع)اند، از سر راه برداشته شوند.
از اين رو طبيعي است كه با ظهور مسيح، جهان مسيحيت خرسندي عميق خود را با برپايي تظاهرات گسترده ي مردمي ابراز نمايد و فرود عيسي (ع)را براي خود در برابر ظهور مهدي (ع)براي مسلمانان، موهبتي الهي پندارند و طبيعي است كه حضرت مسيح (ع)از كشورهاي مختلف آنان ديدار كند و خداوند نشانه ها و معجزه هايي را به دست او آشكار سازد و جهت هدايت تدريجي مسيحيان به اسلام در دراز مدت اقدام نمايد.در نتيجه، نخستين نتايج سياسي فرود مسيح كاهش دشمني حكومت هاي غربي نسبت به اسلام و مسلمانان و به گفته ي روايات، انعقاد پيمان صلح و آتش بس بين آنها و حضرت مهدي (ع)خواهد بود.
ممكن است نماز گزاردن مسيح، پشت سر امام مهدي (ع) پس از نقض قرارداد صلح توسط غربي ها و اقدام آنان به جنگ با لشكري انبوه در منطقه باشد و در پي آن مسيح موضع صريح خود را در طرفداري از مسلمانان اعلام و پشت سر حضرت مهدي (ع)نماز گزارد.
اما شكستن صليب و كشتن خوك، بعيد نيست كه پس از جنگ غربي ها در منطقه و شكست آنها به دست مهدي(ع) باشد.اين نكته نيز قابل توجه است كه امواج خروشان حمايت هاي مردمي از مسيح تأثير شگرفي بر حكومت هاي غرب، قبل از نبرد بزرگ آنها با حضرت مهدي (ع) خواهد داشت.
اما ماجراي ظاهر شدن دجال، با توجه به روايات، به احتمال قوي مدتي نه چندان كوتاه، پس از برپايي حكومت جهاني حضرت مهدي (ع)و رفاه عمومي ملت هاي جهان و پيشرفت حيرت انگيز علوم به وقوع خواهد پيوست.
خروج دجال جنبشي بر اساس لاابالي گري و نشأت گرفته از توطئه ي يهود و همانند جريان «هيپي گري»غربي است كه ناشي از عيش و نوش و خوش گذراني است.البته جنبش دجال يك چشم بسيار پيشرفته و داراي ابعاد عقيدتي و سياسي گسترده اي است كه تمامي ابزارهاي علمي روز را در تبليغات و ترفند هايش به كار مي گيرد و يهوديان كه در پشت اين حركت قراردارند، از او پيروي كرده، با فريب دختران و پسران جوان آنان را در راستاي اهداف خود قرار مي دهند و مي توان گفت كه فتنه و آشوب دجال بر مسلمانان فتنه اي سخت و ناگوار خواهد بود.
در باره ي رواياتي كه مي گويند:مسيح (ع)دجال را مي كشد، بايد دقت و بررسي به عمل آورد زيرا اين عقيده مسيحيان است كه در «انجيل»آنان آمده، در حالي كه فرمانرواي حكومت جهاني، بنا بر نظر تمامي مسلمانان، حضرت مهدي (ع)است و مسيح (ع)نقش ياور و پشتيبان او را بر عهده خواهد گرفت.در روايات اهل بيت (ع)آمده است كه مسلمانان به رهبري حضرت مهدي (ع)دجال را به هلاكت مي رسانند.

پيمان صلح بين امام (ع)و غربي ها

از روايات فراواني كه مربوط به اين پيمان است، مي توان پي برد که محتواي اصلي پيمان، برقراري صلح، عدم تجاوز و همزيستي مسالمت آميز است.به نظر مي رسد هدف امام(ع)، ايجاد بستري مناسب براي فعاليت هاي خود و برنامه هاي حضرت مسيح (ع)است تا او بتواند به شكل طبيعي در هدايت ملل غربي گام بردارد، تحولي در عقايد و سياست هاي آنان به وجود آورد و انحرافات حكومت ها و تمدن هاي غرب را بر ملا سازد.از روايات مربوط به اين قرارداد مي توان فهميد، بين اين صلح و صلح حديبيّه كه پيامبر گرامي (ص)با قريش منعقد كرد شباهت زيادي وجود دارد.در صلح حديبيّه؛ متاركه ي جنگ به مدت ده سال مورد توافق طرفين قرار گرفت و خداوند آن را فتح المبين ناميد، اما زمامداران ستمگر قريش اين عهد و پيمان را يك جانبه شكستند و از نيّات خود پرده برداشتند و همين عمل آنها، انگيزه ي روي آوردن مردم به اسلام و مجوزّي براي سركوبي مشركان گرديد.در اين صلح نيز غربي ها دست به پيمان شكني مي زنند و از خصلت طغيان و تجاوز خود پرداه بر مي دارند.به گفته ي روايات، با يك ميليون سرباز، منطقه را به جنگ و آشوب كشانده، پيكار بزرگي به وجود مي آورند كه از نبرد آزادي قدس نيز بزرگ تر خواهد بود.از پيامبر (ص)روايت شده كه فرمود:«بين شما و روم چهار پيمان صلح برقرار گردد كه چهارمين آنها به دست مردي از خاندان هرقل است و سال ها (يا دوسال) به طور انجامد.مردي از قبيله عبدالقيس به نام سؤدد بن غيلان پرسيد:در آن روز پيشواي مردم چه كسي خواهد بود؟ فرمود:مهدي از فرزندانم».(6)
از حذيفة بن يمان منقول است كه گفت:«پيامبر خدا(ص)فرمود:بين شما و بني اصفر (رومي ها با اروپايي ها)صلحي برقرار شود ولي آنها در مدت بارداري زن (يعني 9 ماه)به شما خيانت كنند و با هشتاد لشكر از راه زمين و دريا حمله ور شوند.هر لشكر شامل دوازده هزار سرباز است.آنها بين يافا و عكّا فرود آيند. فرمانرواي آنها كشتي هايشان را به آتش كشد و به ياران خود گويد:از سرزمينتان دفاع كنيد.آنگاه جنگ و كشتار از دو طرف آغاز شود.سپاهيان به كمك يكديگر بشتابند. حتي كساني كه در حضرموت يمن هستند به ياري شما آيند. در آن هنگام خداوند با نيزه، شمشير و تير خود، بر آنها هجوم آورد و به سبب آن بزرگ ترين كشتار در ميانشان واقع گردد».(7)
منعاي جمله:«خداوند با نيزه -به آنها هجوم آورد» اين است كه خداوند مسلمانان را به كمك فرشتگان و امداد غيبي عليه دشمنان ياري فرمايد.
در صفحه 142 كتاب ابن حماد آمده است:«رومي ها بين صور تا عكّا لنگر اندازند، آن هنگام است كه فتنه ها آغاز شود».
همچنين در صفحه 115 آن آمده است:«خداوند دو كشتار ميان مسيحيان مقدّر نموده كه يكي واقع شده و ديگري باقي مانده است».
و نيز آمده است:«آنگاه خداوند، باد و پرندگان را بر ما مسلط كند.پرندگان بال هاي خود را به صورت آنها بكوبند تا چشمانشان از حدقه درآيد.زمين آنها را در خود فرو برد.پس از آن دچار صاعقه و زمين لرزه شده، زمين زير پايشان گود شود.خداوند صبر كنندگان را ياري كند و آنان را پاداش نيك دهد، همچنان كه ياران محمد (ص)را پاداش نيك بخشيد و دل ها و سينه هايشان را مالامال از شجاعت و جرئت گرداند».(8)
چنين به نظر مي رسد كه هدف غربي ها از پياده كردن نيرو بين يافا و عكّا يا بين صور و عكّا، چنانچه در اين دو روايت آمد، باز گرداندن مجدد فلسطين به يهوديان از يك سو و تعيين قدس به عنوان هدف نظامي جهت توجيه هجوم آنها از سوي ديگر است.
در روايت بعدي مي خوانيم كه آنان نيروهاي خود را در طول سواحل از عريش در مصر تا انطاكيه در تركيه پياده مي كنند.از حذيفة بن يمان نقل شده كه گفت:«پيامبر خدا را پيروزي و فتحي نصيب شود كه همانند آن از زمان بعثت وي رخ نداده است.عرض كرديم:اي رسول خدا اين فتح و پيروزي برشما مبارك باد، آيا جنگ پايان مي يابد؟ فرمود:هرگز، هرگز، سوگند به كسي كه جانم به دست اوست، اي حذيفه، پيش از آن، شش حادثه واقع شود... حضرت آخرين آنها را فتنه ي روم ياد کرد كه آنها به مسلمانان خيانت كرده و با هشتاد لشكر در فاصله ي بين انطاكيه تا عريش فرود آيند».(9)
در روايت مربوط به فرود عيسي (ع)آمده است كه جنگ در آن زمان پايان خواهد يافت و تأييد اين مطلب، جنگ هاي امروز مسلمانان با روميان (غربي ها)است كه پايان نيافته و نخواهد يافت تا حضرت از پس پرده ي غيبت خارج شده،مسيح از آسمان فرود آيد و خداوند ما را بر آنها در مرحله ي طغيان جهاني شان پيروز گرداند.در روايت آمده است كه:«در فلسطين دو درگيري با روميان اتفاق افتد كه يكي از آنها «گل چين»و ديگري «درو»ناميده مي شود».(10)يعني جنگ دوم، نابود كننده تر از جنگ اول خواهد بود.
روايت بعدي به اين معنا اشاره مي كند كه نبرد مهدي (ع) با غربي ها جنگي نابرابر است و البته به ظاهر موازنه ي قدرت به نفع آنهاست.از اين رو، برخي بُزدلان عرب به آنها مي پيوندند و بقيه بي طرف مي مانند.ابن حماد به نقل از صفوان در تفسير اين آيه كه فرموده است:«شما به زودي به سوي قومي بسيار قدرتمند فراخوانده شويد»مي گويد: خداوند عرب ها را در آغاز اسلام به جنگ با كفار دعوت نمود، آنها گفتند:«مال، زن و فرزندان، ما را سرگرم و مشغول داشته است»خداوند فرمود:«شما به زودي به سوي قومي بسيار نيرومند فراخوانده شويد»، آنها بار ديگر در جنگ با روم همان گويند كه در آغاز اسلام گفتند آنها تهديد آخر آيه در باره ي آنها تحقق يابد كه «خداوند شما را به عذابي دردناك كيفر دهد».(11)
صفوان مي گويد:«استادان ما چنين نقل كرده اند كه در آن روز گروهي از عرب ها از دين برگشته، مرتد شوند و برخي ديگر دچار ترديد شده، از نصرت و ياري اسلام روي گردان شوند».
از دين برگشتگان آنان اند كه از روميان حمايت مي كنند و روي گردانان از ياري اسلام، همان افراد بي طرف اند و به دست حضرت بعد از پيروزي بر روميان، به عذابي دردناك گرفتار شوند.روايتي از ابن حماد نقل شده كه، اجر شهيدان اين جنگ را معادل پاداش شهداي بدر در كنار پيامير(ص) مي داند:«پيامبر (ص)فرمود:برترين شهيدان در زير آسمان از آغاز خلقت عبارتند از :هابيل كه به دست قابيل ملعون، مظلومانه كشته شد، پس از او پيامبراني كه به دست امت هاي خود شهيد شدند در حالي كه براي هدايت آنها مبعوث شده بودند و سخنشان اين بود كه پروردگار ما خداست و مردم را به سوي او دعوت مي كردند، سپس مؤمن آل فرعون و آنگاه صاحب ياسين و بعد حمزه پسر عبدالمطلب و بعد كشتگان جنگ بدر و بعد کشتگان جنگ احد،آنگاه کشتگان حديبيّه و پس از آن كشته هاي جنگ احزاب و سپس كشتگان حنين و پس از آن كساني كه بعد از من به دست خوارج طغيانگر و نابكار كشته شوند، بعد از اينها مجاهدان راه خدا...تا آنكه كارزار بزرگ دوم اتفاق افتد كه كشتگان آن همچون شهداي بدر خواهند بود؟(12)
شايد عبارت كشتگان حديبيّه كه در روايت وارده شده اشتباه يا اضافه باشد، زير منابع تاريخي وقوع جنگ يا كشته اي را در حديبيه درج نكرده اند.
ولي در منابع شيعه به نقل از اهل بيت(ع)آمده است كه برترين شهيدان در پيشگاه خدا، ياران سالار شهيدان، امام حسين (ع)و شهيداني هستند كه در ركاب امام مهدي (ع)به قتل مي رسند.
درباره ي زمان هجوم اروپاييان به سرزمين هاي اسلامي، بايد گفت كه براساس روايات، مدت پيمان صلحي كه با غربيان منعقد مي گرد هفت سال است اما آنان بعد از گذشت دو سال و به نقل برخي روايات سه سال، خيانت نموده، پيمان شكني مي كنند، چنان كه در روايت ابن حماد به نقل از ارطات آمده است:«پس از كشته شدن سفياني و به غنيمت درآمدن اموال قبليه ي كلب، صلحي بين مهدي و فرمانرواي طغيانگر روم برقرار شود؛ به گونه اي كه بازرگانان شما و آنها به كشورهاي يكديگر رفت و آمد كنند.آنها سه سال به ساختن كشتي هاي خود پردازند (نيروي دريايي خود را مجهز سازند)تا آنكه كشتي هاي روميان در سواحل صور تا عكّا لنگر اندازند و آنجا صحنه ي كارزار گردد».(13)
اما در روايتي كه قبلاً گذشت، خيانت و نقض پيمان آنها را پس از مدت بارداري زن يعني بعد از نُه ماه بازگو كرد.والله العالم.

گرايش غربي ها به اسلام

شكست فاحش غربي ها به دست حضرت مهدي(ع)در فلسطين و شام، تأثير فراواني بر ملل و آينده ي آن خواهد گذاشت و بي ترديد نفوذ كلام، در دنياي غرب، متعلق به مسيح؛ مهدي(ع)و موج افكار مردم اروپا كه پشتيبان آن دو بزرگوارند، خواهد بود.موجي كه عهده دار براندازي حكومت هاي كفر پيشه و برپايي حكومت هايي است كه با دولت حضرت مهدي (ع)رهسپار غرب مي شود و به اتفاق يارانش شهر بزرگ روم، يا شهرهاي روم را فتح مي كند. برخي از روايات مي گويند:او به همراه يارانش با گفتن برخي از اين روايات مي گويند:او به همراه يارانش با گفتن تكبير آنها را فتح مي نمايند.در روايتي چنين آمده است: «او قسطنطنيه، روم و سرزمين چين را مي گشايد».(14)
همچنين آمده است:«او رهسپار سرزمين روم شود و به اتفاق يارانش شهر بزرگ روم را آزاد كند»(15)و اينكه:«شهري كه مهدي (ع)در روم فتح مي كند، مركز و كانون سرزمين روم است».(16)
از امام صادق (ع)نقل شده كه فرمود:«آنگاه روميان به دست حضرت اسلام آورند و امام(ع)براي آنان مسجدي بنا كند و مردي از يارانش را نماينده ي خود قراردهد و باز گردد».(17)
از عكرمه و سعيد بن جبير در تفسير اين گفته ي خداوند كه «لهم في الدنيا خزيّ»(يعني:براي آنان در دنيا خفّت و خواري است)نقل شده كه گفت:«مراد شهري در روم است كه آزاد گردد».(18)
و در روايتي ديگر آمده است:«شهر رومي را با تكبير هفتاد هزار تن از مسلمانان آزاد سازد».(19)

پي نوشت ها:

*برگرفته :عصر ظهور، صص317-326.
1.سوره ي نساء(4)، آيه ي 159.
2.بحارالانوار، ج14، ص530.
3.همان، ج 52، ص 283.
4.صحيح بخاري، ج2، ص 256.
5.نسخه ي خطي ابن حماد، صص 159-162، به نقل از صحاح اهل سنت.همين روايت در كتاب بحارالانوار نيز آمده است.
6.بحارالانوار، ج 5، ص 80.
7.نسخه ي خطي ابن حما، ص141.
8.همان، ص124.
9.همان ، ص 118.
10.همان، ص136.
11.همان، ص 12.
12.همان، ص 131.
13.همان، ص142.
14.بشارة الاسلام، ص 258، به نقل از غيبت طوسي.
15.الزام الناصب، ج2، ص225.
16.ملاحم و فتن، ص64.
17.بشارة الاسلام، ص251، به نقل از بحارالانوار.
18.نسخه خطي ابن حماد.ص136.
19.بشارة الاسلام، ص297، به نقل از فتوحات مكيه ابن عربي.

منبع:نشريه ي موعود شماره 101
/خ