انتظار در نگاه مقام معظم رهبري مدظله العالي

يکي از مهمترين روزهاي سال، روز نيمه ي شعبان است که هم مصادف با ولادت ذي جود و مسعود حضرت بقية الله ارواحنافداه شده است و هم شب و روز نيمه ي شعبان از ليالي و ايام متبرّکند. شب نيمه ي شعبان، شب بسيار متبرّکي است. تالي تلوّ ليالي قدر و وقت توجّه و تذکّر و توسّل به ذيل عنايات باري تعالي و طلب و درخواست است.

زمينه سازي ظهور

چند خصوصيت در عقيده ي مهدويّت هست که اين خصوصيات براي هر ملتي، به منزله ي خون در کالبد و در حکم روح در جسم است. يکي، اميد است. گاهي اوقات دست هاي قلدر و قدرتمند، ملت هاي ضعيف را به جايي مي رسانند که اميدشان را از دست مي دهند. وقتي اميد را از دست دادند، ديگر هيچ اقدام نمي کنند؛ مي گويند چه فايده اي دارد؟ براي چه تلاش کنيم؟ ما که ديگر نمي توانيم!
امام زمان(عج) مي آيد انجام مي دهد، يعني چه؟ امروز تکليف شما چيست؟ شما امروز بايد چه بکني؟ شما بايد زمينه را آماده کني، تا آن بزرگوار بتواند بيايد و در آن زمينه ي آماده، اقدام فرمايد.
از صفر که نمي شود شروع کرد! جامعه اي مي تواند پذيراي مهدي موعود ارواحنافداه باشد که در آن آمادگي و قابليت باشد، والّا مثل انبيا و اولياي طول تاريخ مي شود. چه علّتي داشت که بسياري از انبياي بزرگ اولواالعزم آمدند و نتوانستند دنيا را از بدي ها پاک و پيراسته کنند؟ چرا؟ چون زمينه ها آماده نبود. چرا اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب(ع) در زمان خودش؛ در همان مدّت کوتاه حکومت با آن قدرت الهي، با آن علم متّصل به معدن الهي، با آن نيروي اراده، با آن زيباييها و درخشندگيهايي که در شخصيت آن بزرگوار وجود داشت و با آن توصيه هاي پيامبراکرم(ص) درباره ي او- نتوانست ريشه ي بدي را بخشکاند؟
خودِ آن بزرگوار را از سر راه برداشتند! تاوان عدالت اميرالمؤمنين(ع)، جان اميرالمؤمنين(ع) بود که از دست رفت! چرا؟ چون زمينه، زمينه ي نامساعد بود. زمينه را نامساعد کرده بودند. زمينه را زمينه ي دنياطلبي کرده بودند! آن کساني که در اواخر يا اواسط حکومت علوي مقابل اميرالمؤمنين(ع) صف آرايي کردند کساني بودند که زمينه هاي دينيشان زمينه هاي مستحکم و مادّه ي غليظِ متناسبِ ديني نبود. عدم آمادگي، اين طور فاجعه به بار مي آورد!
آن وقت اگر امام زمان(عج) در يک دنياي بدون آمادگي تشريف بياورند، همان خواهد شد! بايد آمادگي باشد. اين آمادگي چگونه است؟ اين، هماني است که شما نمونه هايي از آن را در جامعه ي خودتان مشاهده مي کنيد. امروز در ايران اسلامي چيزهايي از درخشندگي هاي معنوي وجود دارد که در هيچ جاي دنيا نيست.
بخشي از بيانات در ديدار اقشار مختلف مردم به مناسبت ميلاد حضرت مهدي(عج)1376/09/25

معناي انتظار

امروز ما انتظار فرج داريم. يعني منتظريم که دست قدرتمند عدالت گستري بيايد و اين غلبه ي ظلم و جور را که همه ي بشريت را تقريباً مقهور خود کرده است، بشکند و اين فضاي ظلم و جور را دگرگون کند و نسيم عدل را بر زندگي انسان ها بوزاند، تا انسان ها احساس عدالت کنند اين نياز هميشگي يک انسان زنده و يک انسان آگاه است؛ انساني که سر در پيله ي خود نکرده باشد، به زندگي خود دل خوش نکرده باشد. انساني که به زندگي عمومي بشر با نگاه کلان نگاه مي کند، به طور طبيعي حالت انتظار دارد. اين معناي انتظار است. انتظار يعني قانع نشدن، قبول نکردن وضع موجود زندگي انسان و تلاش براي رسيدن به وضع مطلوب، که مسلم است اين وضع مطلوب با دست قدرتمند ولي خدا، حضرت حجت بن الحسن، مهدي صاحب زمان(عج) تحقق پيدا خواهد کرد. بايد خود را به عنوان يک سرباز، به عنوان انساني که حاضر است براي آنچنان شرايطي مجاهدت کند، آماده کنيم.
بخشي از بيانات در ديدار اقشار مختلف مردم در روز نيمه ي شعبان 1387/05/27.
منبع:نشريه قدر ،شماره 21
/خ