توصيه‌هاي گران قدر از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)
«لقد کان لکم في رسول‌الله اسوه حسنه»؛ آري، اما از او نوشتن در توان کيست؟ از او که خداوند در وصفش فرموده «انک لعلي خلق عظيم» چگونه مي‌شود نوشت؟ او آخرين فرستاده خدا، حجت خدا بر آدميان و پيامبر مهر و راستي بود و تنها خود «او»ست که مي‌تواند از شأن و عظمتش بگويد؛ که هر گامي که در زندگي برمي‌داشت بر صراط مستقيم بود و در هر کلامش وحي الهي بود که مي‌درخشيد. آنچه مي‌خوانيد تنها بخشي از توصيه‌هاي گرانقدر آن رسول بزرگ است .
کمتر کسي است که اين حديث پيامبر (صلی الله علیه وآله) را نشنيده باشد که: «نظافت از ايمان است.» از امام علي (علیه السلام) نقل است که پيامبر (صلی الله علیه وآله) همواره موي خود را شانه مي‌زد و با آب صاف مي‌کرد و به يارانش مي‌فرمود: «با تمام توان پاکيزه باشيد که خداوند، اسلام را بر پاکيزگي استوار ساخته و جز مردم پاکيزه کسي به بهشت نمي‌رود.» از امام صادق (علیه السلام) هم روايت است که: «آن حضرت، روز جمعه پيش از آنکه براي برپايي نماز از خانه بيرون رود ناخن‌ها و شارب خود را کوتاه مي‌کرد. هميشه مشک‌داني داشت و پس از هر وضو بلافاصله آن را به دست مي‌گرفت و خود را معطر مي‌ساخت؛ آن چنان که بوي عطرش در مسيري که از آن مي‌گذشت، مي‌پيچيد.» آن حضرت بر پاکيزگي و بهداشت دندان‌ها هم تاکيد فراوان داشتند و احاديث بسياري در اين باره از قول ايشان نقل شده است. مي‌فرمود: «دهان‌هاي شما محل عبور قرآن است، پس آن را با مسواک پاکيزه کنيد.» در جايي ديگر از ايشان مي‌خوانيم: «دهان‌هاي شما راهي از راه‌هاي پروردگارتان است. دهان‌هايتان را به قدر توان‌تان پاکيزه و خوش‌بو کنيد.» و نيز در جايي ديگر: «آن‌قدر جبرييل مرا به مسواک کردن سفارش کرد که گمان بردم خداوند آن را واجب مي‌کند و اگر بر امتم کار را مشکل نمي‌کرد، امر مي‌کردم که با هر نمازي مسواک کنند.» از خود پيامبر (صلی الله علیه وآله) هم اين‌طور نقل مي‌کنند که هر وقت وجود مبارکش از خواب برمي‌خاست مسواک مي‌کرد و هر وقت مي‌خواست به خواب برود باز هم مسواک مي‌کرد و در سفره هم مسواک خود را به همراه داشت. شيخ صدوق در کتاب مقنع خود روايت مي‌کند که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) براي هر نماز مسواک مي‌کرد. در حديثي از حضرت علي(علیه السلام) مي‌خوانيم: «هر کسي در هر روز دو بار مسواک کند بر سنت پيامبران مداومت نموده است.»
آداب غذا خوردن رسول (صلی الله علیه وآله)
ايشان پيش از غذا دست‌شان را مي‌شستند و وضو مي‌گرفتند و مي‌فرمودند: «خجستگي و برکت غذا در وضوي پيش و پس از خوردن غذا است.» همواره ياران و نزديکان خود را به پاکيزگي دست‌ها، خصوصا هنگام غذا خوردن سفارش مي‌نموده و مي‌فرمودند: «شستن دست‌ها پيش و بعد از غذا شفايي براي بدن و مايه برکت در روزي است.» پيامبر (صلی الله علیه وآله) شستن دست‌ها را قبل از غذا موجب دوري فقر و پس از غذا موجب زدودن اندوه مي‌دانست و آن چنان کامل از رمز زندگاني با مردمان مي‌گفت که از هيچ چيز فروگذار نمي‌کرد.
مهرباني‌هاي پيامبر خدا
پيامبر (صلی الله علیه وآله) براي نماز راه مسجد در پيش گرفته بود. در راه کودکاني بودند سرگرم بازي. کودکان همين که پيامبر (صلی الله علیه وآله) را ديدند به سوي او دويدند و گفتند: «کن جملي: شتر ما باش!» اين فکر کودکانه اما از سابقه مهر و شفقتي بود که آنها از پيامبر سراغ داشتند. پيامبر (صلی الله علیه وآله) اين بازي را با نوه‌هايش مي‌کرد و کودکان مي‌خواستند آنها هم، همبازي او شوند؛ چون حسن و حسين (علیه السلام). پيامبر بر زمين نشست و مشغول بازي با کودکان شد. مردمي که براي اقامه نماز در مسجد جمع شده بودند هر چه‌قدر منتظر شدند پيامبر (صلی الله علیه وآله) نيامد. بلال را به جستجوي پيامبر فرستادند. بلال که پيامبر را در حال بازي با کودکان ديد گفت: «يا رسول‌ا... مردم منتظر شمايند و وقت نماز تنگ است!» پيامبر فرمود: «براي من تنگ شدن وقت نماز بهتر از تنگ شدن دل اين کودکان است.» و بعد به بلال گفت: «برو به خانه و براي بچه‌ها چيزي پيدا کن و بياور.» بلال رفت و در خانه آن بزرگوار گردو يافت.» با گردوها برگشت و آنها را به پيامبر داد. پيامبر گردوها را نشان کودکان داد و گفت: «آيا شتر خود را به اين گردوها مي‌فروشيد؟» کودکان، راضي و خوشحال، گردوها را از دست ايشان گرفتند و پيامبر (صلی الله علیه وآله) را رها کردند. پيامبر (صلی الله علیه وآله) راهي مسجد شد و فرمود: «خدا رحمت کند برادرم يوسف را که او را به چند درهم فروختند و مرا به چند جوز!» همچنين از پيامبر (صلی الله علیه وآله) نقل است که: «فرزندان خود را احترام کنيد و آداب‌شان را نيکو بگذاريد تا از رحمت الهي برخوردار شويد.» مي‌گويند روزي، مردي نزد پيامبر آمد و به خاطر کار فرزندانش نزد او عيب‌جويي کرد. پيامبر به آن مرد گفت: «فرزندت تيري از تيرهاي تيردان توست». در مفهوم اين سخن گفته‌اند فرزند پاره تن آدمي و ذخيره آينده او است و ما با اهانت به شخصيت او هم به خودمان و هم به او ضربه مي‌زنيم! وجود پاک پيامبر خدا آن قدر متوجه کودکان بود که روايت است روزي که مشغول خواندن نماز ظهر با يارانش بود و به رکعت آخر که رسيد، نماز را تندتر از هميشه به جاي آورد. بعد از نماز مردم پرسيدند: «يا رسول خدا! آيا در نماز حادثه‌اي رخ داد؟» و آن حضرت فرمود: «مگر صداي گريه و فرياد کودک را نشنيديد؟» و به سرعت از مسجد خارج شد. پيامبر خدا بر عدل و مساوات ميان فرزندان به شدت تاکيد داشت؛ تا آنجا که مي‌فرمايد: «از خدا بترسيد و ميان فرزندانتان به عدالت رفتار کنيد، همان‌گونه که دوست داريد آنان به شما نيکي کنند.» روايت است که روزي، مردي را ديدند که دو فرزندش به همراهش بودند. مرد يکي را بوسيد و نوازش کرد و به ديگري بي‌اعتنا بود. رسول به نزديک آن مرد آمد و با ناراحتي گفت: «چرا ميان دو فرزندت، عدالت و برابري را رعايت نکردي؟»
گفته‌اند پيامبر نزد کودکان که مي‌آمد همپاي آنها کودک مي‌شد تا جايي که مي‌گويند گاهي براي بازي به دنبال آنها مي‌دويد و براي خنده‌شان زبان از دهان بيرون مي‌کرد. يکي از اصحاب که شاهد اين صحنه بود و سخت تعجب کرده بود، گفت: «به خدا سوگند! پسرم مرد گشته و ازدواج کرده ولي تا به حال من او را يک بار هم نبوسيده‌ام.» پيامبر با شنيدن اين حرف، سخت ناراحت شد و فرمود: «هر کس لطف و مهرباني نشان ندهد به او نيز مهر و محبت نمي‌شود.» در جايي ديگر از رسول خدا نقل است که: «کسي که فرزند خود را ببوسد خداوند براي او يک حسنه مي‌نويسد و کسي که فرزند خود را خوشحال سازد، خدا هم روز قيامت او را خوشحال مي‌کند.» در حديث ديگري مي‌خوانيم که پيامبر (صلی الله علیه وآله) به مردي که ادعا مي‌کرد با کودکانش به مهر نبوده، فرمود: «اين مرد به نظر من اهل آتش و دوزخ است.»
دوري از گناه
- عَجِبْتُ لِمَنْ يَحْتَمي‌من الطَّعامِ مخافَه الدّاءِ کَيْفَ لا يَحتمي‌مَنَ الذُّنُوب مَخافَه النّار: در شگفتم از کسي که از بيم درد، از غذا پرهيز مي‌کند؛ چگونه از ترس آتش، از گناهان نميپرهيزد؟
- و فرمود که خداوند خطاب به جوان گريزان از شهوتهاي نفساني مي‌فرمايد: «يَقُولُ اللّهُ: اَيُّها الشّابُّ التّارِکُ شَهْوَتَهُ فِيَّ المُبْتَذِل شَبابَهُ! اَنْتَ عِنْدي کَبَعضِ ملائِکتي: اي جواني که شهوتهاي خود را در راه من ترک گفتهاي؛ آن شهوتهايي که جوان را به ابتذال ميکشاند، بدان که تو در پيشگاه من همانند بعضي از فرشتگانم هستي.»
- و فرمود: «حاسِبُوا اَنفُسَکُم قَبْلَ اَن تُحاسَبُوا وَزِنوها قَبْل أنْ تُوزَنُوا وَ تَجَهَّزُوا لِلْعَرضِ الأَکْبَرِ: پيش از آنکه به حساب شما برسند، خود به حساب خويش برسيد و قبل از آنکه مورد سنجش قرار گيريد، خويشتن را بسنجيد و خود را براي بزرگترين امتحان آماده سازيد.»
لباس و نوع پوشش
- لباس سفيد بر زندگانتان بپوشانيد و مردگانتان را نيز با پارچه سفيد کفن کنيد.
- هر کس لباسي را که تهيه کرده و دارد، بايد آن را تميز و پاکيزه نگه دارد.
اميرالمؤمنين عليه‌السلام درباره پيامبر خدا مي‌فرمايد: «يخصف بيده نعله و يرقع بيده ثوبه: با دست خويش، کفش و لباسش را وصله مي‌کرد» و همچنين از ايشان نقل مي‌کنند که مي‌فرمود: «محبوب‌ترين لباس‌ها نزد خدا لباس سفيد است، پس با لباس سفيد نماز بخوانيد.»
منبع: http://www.salamat.com
