کاهش میزان پرخاشگری نوجوانان با ورزش
نويسنده:
در تحقیقی كه بین ۱۰۰ دانش آموز پایه سوم پنج مدرسه راهنمایی تهران با استفاده از پرسشنامه شخصیتی آیزنگ به اجرا درآمد، نتایج حاصله نشان داد كه بین ورزش كردن نوجوانان با كاهش میزان پرخاشگری رابطه مستقیم وجود دارد. این تحقیق ثابت كرده است كه انجام فعالیت های بدنی و ورزش به میزان قابل توجهی به ویژه در درازمدت می تواند از پرخاشگری دانش آموزان بكاهد.
خلاصه این تحقیق را كه حاصل كار پژوهشی غلامرضا ازهر از آموزش و پرورش منطقه ۱۷ تهران است در پی می خوانید.
در تعریفی از ورزش چنین می گویند: ورزش و ورزش كردن پدیده ای است كه در شرایط كنونی زندگی بشر برای پر كردن خلا ناشی از زندگی ثابت و تحرك اساسی بدن صورت می گیرد و دربرگیرنده یك سری حركات سیستماتیك و حساب شده برای حصول به هدف بالا بردن درجه سلامتی تن و روان و سلامت عقل و هوش و بعد ارضای غرایز طبیعی ،نباید چنین تصور كرد كه تربیت بدنی امری بی ارزش و صرفاً تفننی است و فقط وسیله ای است كه موجبات سرگرمی را فراهم می سازد، بلكه برعكس باید آنرا جزو مهمی از فعالیت های زندگی روزمره خود به شمار آورد.
ورزش و تربیت بدنی كه خواص و ویژگی های علمی آن در ابعاد فرهنگی و اجتماعی بارز و روشن است و در بهداشت و سلامت جسم و روان، در نشاط و تفریح خاطر و در افزایش قابلیت های كاربردی عضلات و كاهش تحریك پذیری، هنگام انجام امور مختلف و بالاخره در آموزش های اخلاقی و اجتماعی نقش موثر و كارساز دارد. به همین لحاظ كشورهای مختلف جهان در قوانین خود، جایگاه ویژه ای را برای تربیت بدنی و ورزش پیش بینی كرده اند و سازمان ها و نهادهای مختلفی را برای توسعه و گسترش آن به وجود آورند و جایگاه آن را حتی تا حوزه وزارت ارتقاء داده اند.در جامعه اسلامی ما نیز همه امور فرهنگی، اجتماعی و همه مسائل ارزشی آن مبتنی بر فرهنگ اسلامی است، به این مهم توجه خاص شده است و در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر تعمیم و گسترش ورزش و تربیت بدنی تصریح شده و تاكید فراوان شده است و دولت در كنار تلاش های گسترده ای كه برای حل مشكلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی خود داشته در این زمینه نیز كوشش همه گیر و توجهی همه جانبه داشته است.
بر این اساس، پرخاشگری معمولاً به رفتاری اطلاق می شود كه قصد آن صدمه رساندن (جسمانی یا زبانی) به فرد دیگر یا نابود كردن دارایی افراد است.
۱- حمله، عمل خصومت آمیز مستقیم در مقابل شخص یا شیء، ۲- بروز انگیزه، قدرت طلبی بر دیگران و ۳- پاسخی كه در مقابل ناكامی از انسان سرمی زند.
علل فیزیولوژیك شامل این مباحث ساختاری است: صدمات و آسیب های مغزی، اختلال غدد درون ریز و عوامل ژنتیكی.
علل روانی- اجتماعی پرخاشگری نیز به این مباحث قابل دسته بندی است:
ناكامی، یادگیری رفتارهای پرخاشگرانه از الگو، كمبود توجه و عاطفه، تربیت متناقض همراه با نظم شدید و تغییرات مكرری كه در نقش های والدین حاصل می شود و پرخاشگری به عنوان وسیله ای جهت تخلیه فشارهای روانی و... كه این عوامل نقش بسیار مهمی در ایجاد رفتار پرخاشگرانه نوجوانان ایفا می كند.
بروز این حس ها از طریق تربیت بدنی و ورزش ممكن است. معمولاً نوجوانان ورزشكار بین هم سن و سالان خود محبوب تر هستند. شركت در فعالیت های ورزشی و تفریحی نوجوانان را از حالت خمودگی و افسردگی خارج ساخته و نشاط و سرزندگی و امید و انگیزه شركت در فعالیت های اجتماعی را در آنان فراهم می سازد و نیز در از بین بردن خلق و خوی پرخاشگری كه در نوجوانان بسیار شایع است و حداقل از تقلیل چشمگیر آن بسیار موثر و نقش بسزایی را ایفا می نماید.
فعالیت های بدنی و ورزش سبب فرو نشاندن پرخاشگری نهفته می شود كه در آن اشخاص پرخاشگر خود را به صورت رفتار منفی نشان می دهند. ورزش یكی از عوامل بسیار مهم و موثر در اخلاق و رفتار نوجوانان محسوب می شود، به طوری كه برخی از گزارش های والدین نوجوانان ورزشكار نشان می دهد كه حضور فرزندانشان در ورزش، در آرامش و مهار پرخاشگری موثر بوده است و برخی از تحقیقات انجام شده خاطرنشان می سازد كه تمرینات ورزشی در درازمدت به طور قطع موجب كاهش پرخاشگری در نوجوانان می شود.افلاطون در این خصوص می گوید: نیروی آدمی در روح او نهفته است و تا زمانی كه به وسیله حركات بدنی تحریك و بیدار نشود شكل نمی گیرد و تكامل نمی یابد.یكی از روانشناسان معروف كشورمان در زمینه اثرات ورزش روی قوای روانی و دماغی فرد می گوید: همیشه در جلسات مشاوره و روان درمانی كوشیده ام تا مراجعان خود را نسبت به نقش ورزش در سلامت فكری و جسمی و روحی و رابطه این دو آگاه سازم.مراجعان هم بارها یادآور شده اند كه انجام فعالیت های بدنی و ورزش های مناسب احساس سالم بودن را در آنها ایجاد كرده است
منبع:www.vista.ir
خلاصه این تحقیق را كه حاصل كار پژوهشی غلامرضا ازهر از آموزش و پرورش منطقه ۱۷ تهران است در پی می خوانید.
در تعریفی از ورزش چنین می گویند: ورزش و ورزش كردن پدیده ای است كه در شرایط كنونی زندگی بشر برای پر كردن خلا ناشی از زندگی ثابت و تحرك اساسی بدن صورت می گیرد و دربرگیرنده یك سری حركات سیستماتیك و حساب شده برای حصول به هدف بالا بردن درجه سلامتی تن و روان و سلامت عقل و هوش و بعد ارضای غرایز طبیعی ،نباید چنین تصور كرد كه تربیت بدنی امری بی ارزش و صرفاً تفننی است و فقط وسیله ای است كه موجبات سرگرمی را فراهم می سازد، بلكه برعكس باید آنرا جزو مهمی از فعالیت های زندگی روزمره خود به شمار آورد.
ورزش و تربیت بدنی كه خواص و ویژگی های علمی آن در ابعاد فرهنگی و اجتماعی بارز و روشن است و در بهداشت و سلامت جسم و روان، در نشاط و تفریح خاطر و در افزایش قابلیت های كاربردی عضلات و كاهش تحریك پذیری، هنگام انجام امور مختلف و بالاخره در آموزش های اخلاقی و اجتماعی نقش موثر و كارساز دارد. به همین لحاظ كشورهای مختلف جهان در قوانین خود، جایگاه ویژه ای را برای تربیت بدنی و ورزش پیش بینی كرده اند و سازمان ها و نهادهای مختلفی را برای توسعه و گسترش آن به وجود آورند و جایگاه آن را حتی تا حوزه وزارت ارتقاء داده اند.در جامعه اسلامی ما نیز همه امور فرهنگی، اجتماعی و همه مسائل ارزشی آن مبتنی بر فرهنگ اسلامی است، به این مهم توجه خاص شده است و در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر تعمیم و گسترش ورزش و تربیت بدنی تصریح شده و تاكید فراوان شده است و دولت در كنار تلاش های گسترده ای كه برای حل مشكلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی خود داشته در این زمینه نیز كوشش همه گیر و توجهی همه جانبه داشته است.
●مفهوم پرخاشگری
بر این اساس، پرخاشگری معمولاً به رفتاری اطلاق می شود كه قصد آن صدمه رساندن (جسمانی یا زبانی) به فرد دیگر یا نابود كردن دارایی افراد است.
●از دیدگاه روانشناسی
۱- حمله، عمل خصومت آمیز مستقیم در مقابل شخص یا شیء، ۲- بروز انگیزه، قدرت طلبی بر دیگران و ۳- پاسخی كه در مقابل ناكامی از انسان سرمی زند.
علل پرخاشگری
علل فیزیولوژیك شامل این مباحث ساختاری است: صدمات و آسیب های مغزی، اختلال غدد درون ریز و عوامل ژنتیكی.
علل روانی- اجتماعی پرخاشگری نیز به این مباحث قابل دسته بندی است:
ناكامی، یادگیری رفتارهای پرخاشگرانه از الگو، كمبود توجه و عاطفه، تربیت متناقض همراه با نظم شدید و تغییرات مكرری كه در نقش های والدین حاصل می شود و پرخاشگری به عنوان وسیله ای جهت تخلیه فشارهای روانی و... كه این عوامل نقش بسیار مهمی در ایجاد رفتار پرخاشگرانه نوجوانان ایفا می كند.
●اثرات فعالیت های بدنی (ورزش) بر كاهش پرخاشگری كودكان و نوجوانان
بروز این حس ها از طریق تربیت بدنی و ورزش ممكن است. معمولاً نوجوانان ورزشكار بین هم سن و سالان خود محبوب تر هستند. شركت در فعالیت های ورزشی و تفریحی نوجوانان را از حالت خمودگی و افسردگی خارج ساخته و نشاط و سرزندگی و امید و انگیزه شركت در فعالیت های اجتماعی را در آنان فراهم می سازد و نیز در از بین بردن خلق و خوی پرخاشگری كه در نوجوانان بسیار شایع است و حداقل از تقلیل چشمگیر آن بسیار موثر و نقش بسزایی را ایفا می نماید.
فعالیت های بدنی و ورزش سبب فرو نشاندن پرخاشگری نهفته می شود كه در آن اشخاص پرخاشگر خود را به صورت رفتار منفی نشان می دهند. ورزش یكی از عوامل بسیار مهم و موثر در اخلاق و رفتار نوجوانان محسوب می شود، به طوری كه برخی از گزارش های والدین نوجوانان ورزشكار نشان می دهد كه حضور فرزندانشان در ورزش، در آرامش و مهار پرخاشگری موثر بوده است و برخی از تحقیقات انجام شده خاطرنشان می سازد كه تمرینات ورزشی در درازمدت به طور قطع موجب كاهش پرخاشگری در نوجوانان می شود.افلاطون در این خصوص می گوید: نیروی آدمی در روح او نهفته است و تا زمانی كه به وسیله حركات بدنی تحریك و بیدار نشود شكل نمی گیرد و تكامل نمی یابد.یكی از روانشناسان معروف كشورمان در زمینه اثرات ورزش روی قوای روانی و دماغی فرد می گوید: همیشه در جلسات مشاوره و روان درمانی كوشیده ام تا مراجعان خود را نسبت به نقش ورزش در سلامت فكری و جسمی و روحی و رابطه این دو آگاه سازم.مراجعان هم بارها یادآور شده اند كه انجام فعالیت های بدنی و ورزش های مناسب احساس سالم بودن را در آنها ایجاد كرده است
منبع:www.vista.ir