آيا هيولاي درياچه لاک نس واقعيت دارد؟
فيلم «هيولاي درياچه لاک نس» با پخش شدنش بار ديگر غول درياچه نسي را بر سر زبان ها انداخت
شايد شما جزو کساني باشيد که داستان نسي – غول درياچه لا ک نس – و کساني که ادعا مي کنند آن را ديده اند بارها و بارها شنيده اند؛ ماجراي هيولايي که از نيم قرن قبل، روايت هاي مختلفي از ديده شدن آن توسط مردم عادي گزارش شده است. ده ها عکس از اين موجود غول پيکر منتشر شده است، بدون آن که واقعي بودن آن ها صد در صد به اثبات برسد اما چندي پيش بار ديگر وجود اين غول درياچه به خبر مهم و جنجالي بسياري از رسانه هاي دنيا تبديل شد. ماجرا به فيلمي دو دقيقه اي از اين هيولا بازمي گشت که تلويزيون انگليس آن را پخش کرد و مردي که 50 سال قبل پدرش اين فيلم را ارائه کرده بود، ادعا کرد که تمام زندگيش را وقف اين کرده که اثبات کند فيلم ساختگي نيست. نکته اي که به حرف هاي اين مرد اعتبار مي بخشيد اين بود که او بيش از 30 سال کارآگاه پليس انگليس بوده است.
عمق اين درياچه به طور متوسط 150 متر است و در عميق ترين نقطه آن به 250 متر مي رسد. اطراف اين درياچه هميشه در هاله اي از مه و ابر قرار دارد و براي همين امکان ديدن قسمت هاي زيرآب به جز در قسمت هايي که عمق چنداني ندارند، در حالت عادي وجود ندارد و شايد يکي از مهم ترين دلايلي که بومي ها براي اثبات وجود غول درياچه که او را نسي مي نامند، ارائه مي کنند همين ابري بودن منطقه باشد که باعث شده مکان امني براي غول درياچه به وجود بيايد.
بر پايه اين تحقيقات، اولين مطلبي که از اين هيولا در کتب تاريخي نوشته شده است، به قرن هفتم مربوط مي شود که عنوان شده بود هيولاي نسي به يکي از ماهيگيران حمله کرده ولي به سرعت ماهيگير را رها کرده و از آن جا دور شده است.
اگرچه داستان هاي زياد ديگري هم درباره ديده شدن اين هيولا بيان شده است اما تعداد آن ها تا دهه هاي اول قرن بيستم چندان زياد نبود اما بعد از ساخته شدن جاده اي ساحلي در حاشيه درياچه نسي در سال 1933، ناگهان تعداد افرادي که ادعا مي کردند غول درياچه را ديده اند به سرعت افزايش يافت.
يکي از مشهورترين کساني که ادعا مي کرد نسي را ديده است، مردي به نام مک کي بود که صاحب يک رستوران در نزديکي درياچه بود. مرد رستوران دار چهاردهم آوريل 1933 گزارشي به کلنل کمپل – مسوول کنترل صيد ماهي آزاد در درياچه – داد و ادعا کرد حيواني عظيم الجثه را در درياچه ديده است.
بعد از اين گزارش، کمپل که خودش هم به اين موضوع علاقه مند شده بود، هر روز به کنار درياچه مي آمد تا هيولا را ببيند، مدتي بعد کلنل نيز وجود هيولا را تأييد کرد و درباره شکل اين حيوان گفت: «نسي، گردني به طول دو متر و سري کوچک داشت. طول آن تقريباً ده متر بود و چيزي مانند کوهان بر پشتش بود.»
يکي ديگر از کساني که ادعا مي کرد موفق به گرفتن عکس از اين هيولا شده است، يک جراح اهل لندن به نام رابرت ويلسون بود اما او در 90 سالگي وقتي به شدت بيمار شد و چيزي به پايان عمرش باقي نمانده بود، به جعلي بودن عکس ها اعتراف کرد که اعترافات او در روزنامه ديلي ميل به چاپ رسيد. او در اعترافات خود گفته بود که با پسرش به نام يان، ماکتي از هيولاي لاک نس ساخته و از آن عکس گرفته اند و براي آنکه مورد توجه قرار بگيرند، اين عکس را پخش کرده اند. اما واقعيت اين است که آن ها هرگز اين غول را نديده اند.
آرتور گرانت – دانشجوي رشته دامپزشکي که در 1934 به اسکاتلند سفر کرده بود – نفر بعدي اي بود که ادعا مي کرد نسي را وقتي از آب بيرون آمده بود، به طور کامل ديده است. به گفته آرتور اين حيوان چهار و نيم تا شش متر طول و دمي به طول 1/5 متر داشته و چهار باله زير بدنش قرار داشته است که کار دست و پا را انجام مي داده است. اين توصيفات شبيه به يک دايناسور به نام پلسياساور بود که 65 ميليون سال پيش منقرض شده است. در چنين شرايطي که هر روز ادعاي جديدي درباره ديده شدن هيولا گزارش مي شد، در اواسط دهه 40 يعني همان سال هايي که تب و تاب ديده شدن نسي خيلي بالا گرفته بود، آکادمي علمي بوستون محققي به نام ويثرل را به آن جا اعزام کرد و او پس از چند روز تحقيق در کنار درياچه توانست ردپايي از اين حيوان را به مؤسسه ارائه کند. فرداي آن روز روزنامه ديلي ميل، تيتري با اين عنوان چاپ کرد؛ «هيولاي لاک نس افسانه نيست، حقيقت است...»
اين ردپاها بر روي قالب هاي گچي اي حک شده بود که ويثرل آن ها را در کنار درياچه قرار داده بود اما بعد از دادن آن ها به آزمايشگاه، فرضيه اي مبني بر اين که ممکن است رد پاها متعلق به يک اسب آبي بزرگ باشد مطرح شد و به اين ترتيب کمکي به حل راز واقعي يا غيرواقعي بودن نسي نکرد. در همان زمان فرضيه ديگري مطرح شد که بر اساس آن، هيولاي نسي يکي از بازماندگان دايناسور پلسياساور بود. ولي واقعيت اين بود که اين دايناسور يک حيوان خونسرد بوده و طبيعتاً نمي توانست در آب هاي درياچه نسي زنده بماند و عمري چنين طولاني داشته باشد. برخي ديگر هم ادعا مي کردند که نسي از نسل نهنگ هاي اوليه است که 18 ميليون سال قبل منقرض شده اند. در اين بين افرادي هم بودند که اين قضيه را تنها يک توهم دانسته و مي گفتند تصاوير ارائه شده، شکل هايي بوده اند که از بخار ناشي از ريختن آب سرد رودخانه به محيط گرم درياچه به وجود آمده اند.
با افزايش گزارش ها، آکادمي علوم و فناوري آمريکا، در سال 1970 با استفاده از ردياب هاي صوتي که مجهز به دوربين هاي اتوماتيک بودند به جست و جوي نسي پرداختند و در سال 1972 توانستند بالاخره تصويري مبهم را که ادعا مي شد مربوط به اين هيولاست بگيرند اما واقعي بودن اين عکس ها و ارتباط آن ها با هيولاي لاک نس نيز هرگز اثبات نشد. در سال 1979 چاپ يک عکس باعث شد که اعتقاد به وجود نسي کم رنگ شود. اين عکس متعلق به يک فيل بود که در درياچه نس در حال شنا کردن بود، اين عکس که در روزنامه ديلي ميل چاپ شد، شباهت زيادي به عکس هايي داشت که قبلاً از نسي چاپ شده بود و اين به آن معنا بود که به همين راحتي اين امکان وجود داشته که ديگران را فريب و عکسي ساختگي را به جاي هيولا نشان داد. چندي بعد همين روزنامه اعترافات مردي را به چاپ رساند که ادعا مي کرد با بستن تکه چوبي بر روي يک قايق کوچک اسباب بازي، چيزي شبيه به نسي ساخته و از آن عکس گرفته است.
تمام اين موضوعات باعث شدند تا وجود نسي در اذهان عمومي کمرنگ و کمرنگ تر شود و تقريباً همه مطمئن شده بودند ديگر چنين هيولايي وجود ندارد تا اينکه در سال 2007 گوردون هلمز، مردي 55 ساله، فيلمي که مدعي بود مربوط به نسي است، در اختيار بي بي سي قرار داد.
اما مسئولان بي بي سي قبل از اين که بخواهد فيلم را پخش کنند تحقيقات مفصلي در مورد آن انجام داده اند. آدرين شاين کسي بود که به عنوان محقق روي اين فيلم کار مي کرد و بررسي هاي او نشان داد حيوان شناور در آب تنها يک غاز خاکستري بوده که روي آن نشسته است اما چون عکس هنگام غروب گرفته شده، اين حيوان به شکل يک هيولا به نظر مي رسد و به همين خاطر فيلم هيچ گاه پخش نشد.
در همان سال سي ان ان فيلمي ديگر از هيولاي لاک نس پخش کرد که البته در اين فيلم، تنها يک جسم غول پيکر شناور، زير آب حرکت مي کرد و در دوردست از نظر ناپديد مي شد و چون از آب بيرون نمي آمد هرگز ثابت نشد که اين موجود، همان نسي است.
نکته اي که در تمام فيلم ها و عکس هاي ارائه شده به شبکه هاي مختلف ديده مي شد، اين بود که در اين تصاوير تنها قسمتي از سر و گردن اين هيولا ديده مي شد و اين در حالي بود که تعداد زيادي از اشياء و حيوانات وجود دارند که ممکن است در عکس ها درست شبيه نسي به نظر برسند و به همين خاطر اگرچه طي سال هاي گذشته افراد بسياري ادعا کردند نسي را ديدند اما بعد از مدتي، جنجال راجع به ديدن اين هيولا و انتشار عکس هاي آن فروکش کرده است.
تا اين که چندي پيش مصاحبه اي که گارآگاه پليس سابق انگليس با تلويزيون انگليس انجام داد و فيلمي دو دقيقه اي درباره اين حيوان غول پيکر را ارائه کرد، جرقه جنجال گسترده اي را زد که بار ديگر نام اين هيولا را بر سر زبان ها انداخت.
او اين فيلم را هنگامي گرفت که در يکي از سفرهايش به اسکاتلند رفته بود و در آنجا به گفته خودش غول درياچه را ديده بود.
پدر سيمون در يادداشت هاي خود اين چنين نوشته است: «کنار درياچه مشغول قدم زدن بودم. ناگهان موجودي عظيم الجثه را که در حال شنا کردن در درياچه بود، ديدم. رنگ قهوه اي مسي داشت و در حدود 60 تا 70 سانتي متر از بدنش از آب بيرون بود. طولش به 1/5 تا دو متر مي رسيد و تقريباً اندازه يک قايق بود و چيزي شبيه کوهان يا باله که از آب کامل بيرون بود و به وضوح ديده مي شد، شوکه شده بودم اما به سرعت دوربين خود را درآورده و از آن فيلم گرفتم.»
طبق تحقيقاتي که درباره اين فيلم انجام شد، مشخص شد سايه اي مبهم در نگاتيو فيلم وجود دارد. در هنگام پخش، اين سايه به وضوح ديده نمي شود و همين نکته اي است که سيمون هم به آن اشاره مي کند و مي گويد اين همان هيولاي لاک نس است.
در اين فيلم، جسمي شناور روي آب است که شبيه دايناسورهاي ماقبل تاريخ است اما صورت آن به خوبي قابل ديدن نيست.
سيمون دينسدل که بعد از 30 سال فعاليت در اداره پليس انگلستان و بازنشسته شدن براي انجام تحقيقات درباره وجود هيولاي لاک نس به کنار درياچه رفته است، در مصاحبه ي جنجالي خود با تلويزيون انگليس ادعا کرد فيلمي که پدرش در 1960 تهيه کرده يک فيلم ساختگي نيست و صددرصد واقعيت دارد.
سيمون دينسدل که اهل اسکس انگلستان است، سال هاي زيادي از عمرش را صرف حل ماجراي لاک نس کرده است اما او حالا قصد دارد بقيه عمر خود را پاي اثبات وجود نسي صرف کند. سيمون مي گويد او خودش دو بار اين هيولا را ديده است و اين يک مأموريت شخصي براي اوست تا به همه ثابت کند فيلم پدرش واقعيت داشته.
«شما نمي توانيد بگوييد که هزاران شاهد دروغ مي گويند. من هم يکي از شاهدان هستم که همه چيز را همان گونه که هست، توصيف کرده ام. من نسي را ديده ام. 30 سال از عمرم را در پليس گذرانده ام. ما در پليس به حرف هاي شاهدان اعتماد مي کنيم اما نمي دانم چرا به گفته هاي بيش از هزار انسان که گفته اند اين هيولا را ديده اند، اعتماد نمي شود. او فيلمي را که پدرش گرفته، نشان مي دهد و همين فيلم باعث مي شود تا دوباره نام نسي بر سر زبان ها بيفتد اما آيا او در ماه هاي آينده خواهد توانست وجود نسي را ثابت کند و به بحث هاي دنباله دار درباره اين موجود که در خط بين افسانه و واقعيت حرکت مي کند، پايان بدهد.
يک از ماهيگيران مي گويد: «در اوايل صبح مشغول صيد بوديم که صداهاي عجيبي شنيديم، به سرعت به سمتي که صدا از آن جا مي آمد، رفتيم تا ببينيم موضوع از چه قرار است اما چيزي که ديديم باورنکردني بود، جانوري آبزي با حداقل ده متر طول. هيولا به شدت با قايق ما برخورد کرد و شدت برخورد آن قدر زياد بود که قبل از اينکه من و بقيه ماهيگيران بتوانيم او را به وسيله تور صيد کنيم، او مرده بود. جسد اين حيوان که بيشتر به حيوانات ماقبل تاريخ شباهت داشت، براي تحقيقات بيشتر به مرکز تاريخ شناسي اسکاتلند داده شد و هم اکنون در موزه ملي اسکاتلند نگهداري مي شود. آيا نسي واقعاً مرده است؟
منبع: همشهري سرنخ /شماره 76
شايد شما جزو کساني باشيد که داستان نسي – غول درياچه لا ک نس – و کساني که ادعا مي کنند آن را ديده اند بارها و بارها شنيده اند؛ ماجراي هيولايي که از نيم قرن قبل، روايت هاي مختلفي از ديده شدن آن توسط مردم عادي گزارش شده است. ده ها عکس از اين موجود غول پيکر منتشر شده است، بدون آن که واقعي بودن آن ها صد در صد به اثبات برسد اما چندي پيش بار ديگر وجود اين غول درياچه به خبر مهم و جنجالي بسياري از رسانه هاي دنيا تبديل شد. ماجرا به فيلمي دو دقيقه اي از اين هيولا بازمي گشت که تلويزيون انگليس آن را پخش کرد و مردي که 50 سال قبل پدرش اين فيلم را ارائه کرده بود، ادعا کرد که تمام زندگيش را وقف اين کرده که اثبات کند فيلم ساختگي نيست. نکته اي که به حرف هاي اين مرد اعتبار مي بخشيد اين بود که او بيش از 30 سال کارآگاه پليس انگليس بوده است.
درياچه اي با يک سرنديپيتي
عمق اين درياچه به طور متوسط 150 متر است و در عميق ترين نقطه آن به 250 متر مي رسد. اطراف اين درياچه هميشه در هاله اي از مه و ابر قرار دارد و براي همين امکان ديدن قسمت هاي زيرآب به جز در قسمت هايي که عمق چنداني ندارند، در حالت عادي وجود ندارد و شايد يکي از مهم ترين دلايلي که بومي ها براي اثبات وجود غول درياچه که او را نسي مي نامند، ارائه مي کنند همين ابري بودن منطقه باشد که باعث شده مکان امني براي غول درياچه به وجود بيايد.
تولد نسي در تاريخ
بر پايه اين تحقيقات، اولين مطلبي که از اين هيولا در کتب تاريخي نوشته شده است، به قرن هفتم مربوط مي شود که عنوان شده بود هيولاي نسي به يکي از ماهيگيران حمله کرده ولي به سرعت ماهيگير را رها کرده و از آن جا دور شده است.
اگرچه داستان هاي زياد ديگري هم درباره ديده شدن اين هيولا بيان شده است اما تعداد آن ها تا دهه هاي اول قرن بيستم چندان زياد نبود اما بعد از ساخته شدن جاده اي ساحلي در حاشيه درياچه نسي در سال 1933، ناگهان تعداد افرادي که ادعا مي کردند غول درياچه را ديده اند به سرعت افزايش يافت.
يکي از مشهورترين کساني که ادعا مي کرد نسي را ديده است، مردي به نام مک کي بود که صاحب يک رستوران در نزديکي درياچه بود. مرد رستوران دار چهاردهم آوريل 1933 گزارشي به کلنل کمپل – مسوول کنترل صيد ماهي آزاد در درياچه – داد و ادعا کرد حيواني عظيم الجثه را در درياچه ديده است.
بعد از اين گزارش، کمپل که خودش هم به اين موضوع علاقه مند شده بود، هر روز به کنار درياچه مي آمد تا هيولا را ببيند، مدتي بعد کلنل نيز وجود هيولا را تأييد کرد و درباره شکل اين حيوان گفت: «نسي، گردني به طول دو متر و سري کوچک داشت. طول آن تقريباً ده متر بود و چيزي مانند کوهان بر پشتش بود.»
هيولا جلوي دوربين
يکي ديگر از کساني که ادعا مي کرد موفق به گرفتن عکس از اين هيولا شده است، يک جراح اهل لندن به نام رابرت ويلسون بود اما او در 90 سالگي وقتي به شدت بيمار شد و چيزي به پايان عمرش باقي نمانده بود، به جعلي بودن عکس ها اعتراف کرد که اعترافات او در روزنامه ديلي ميل به چاپ رسيد. او در اعترافات خود گفته بود که با پسرش به نام يان، ماکتي از هيولاي لاک نس ساخته و از آن عکس گرفته اند و براي آنکه مورد توجه قرار بگيرند، اين عکس را پخش کرده اند. اما واقعيت اين است که آن ها هرگز اين غول را نديده اند.
آرتور گرانت – دانشجوي رشته دامپزشکي که در 1934 به اسکاتلند سفر کرده بود – نفر بعدي اي بود که ادعا مي کرد نسي را وقتي از آب بيرون آمده بود، به طور کامل ديده است. به گفته آرتور اين حيوان چهار و نيم تا شش متر طول و دمي به طول 1/5 متر داشته و چهار باله زير بدنش قرار داشته است که کار دست و پا را انجام مي داده است. اين توصيفات شبيه به يک دايناسور به نام پلسياساور بود که 65 ميليون سال پيش منقرض شده است. در چنين شرايطي که هر روز ادعاي جديدي درباره ديده شدن هيولا گزارش مي شد، در اواسط دهه 40 يعني همان سال هايي که تب و تاب ديده شدن نسي خيلي بالا گرفته بود، آکادمي علمي بوستون محققي به نام ويثرل را به آن جا اعزام کرد و او پس از چند روز تحقيق در کنار درياچه توانست ردپايي از اين حيوان را به مؤسسه ارائه کند. فرداي آن روز روزنامه ديلي ميل، تيتري با اين عنوان چاپ کرد؛ «هيولاي لاک نس افسانه نيست، حقيقت است...»
اين ردپاها بر روي قالب هاي گچي اي حک شده بود که ويثرل آن ها را در کنار درياچه قرار داده بود اما بعد از دادن آن ها به آزمايشگاه، فرضيه اي مبني بر اين که ممکن است رد پاها متعلق به يک اسب آبي بزرگ باشد مطرح شد و به اين ترتيب کمکي به حل راز واقعي يا غيرواقعي بودن نسي نکرد. در همان زمان فرضيه ديگري مطرح شد که بر اساس آن، هيولاي نسي يکي از بازماندگان دايناسور پلسياساور بود. ولي واقعيت اين بود که اين دايناسور يک حيوان خونسرد بوده و طبيعتاً نمي توانست در آب هاي درياچه نسي زنده بماند و عمري چنين طولاني داشته باشد. برخي ديگر هم ادعا مي کردند که نسي از نسل نهنگ هاي اوليه است که 18 ميليون سال قبل منقرض شده اند. در اين بين افرادي هم بودند که اين قضيه را تنها يک توهم دانسته و مي گفتند تصاوير ارائه شده، شکل هايي بوده اند که از بخار ناشي از ريختن آب سرد رودخانه به محيط گرم درياچه به وجود آمده اند.
با افزايش گزارش ها، آکادمي علوم و فناوري آمريکا، در سال 1970 با استفاده از ردياب هاي صوتي که مجهز به دوربين هاي اتوماتيک بودند به جست و جوي نسي پرداختند و در سال 1972 توانستند بالاخره تصويري مبهم را که ادعا مي شد مربوط به اين هيولاست بگيرند اما واقعي بودن اين عکس ها و ارتباط آن ها با هيولاي لاک نس نيز هرگز اثبات نشد. در سال 1979 چاپ يک عکس باعث شد که اعتقاد به وجود نسي کم رنگ شود. اين عکس متعلق به يک فيل بود که در درياچه نس در حال شنا کردن بود، اين عکس که در روزنامه ديلي ميل چاپ شد، شباهت زيادي به عکس هايي داشت که قبلاً از نسي چاپ شده بود و اين به آن معنا بود که به همين راحتي اين امکان وجود داشته که ديگران را فريب و عکسي ساختگي را به جاي هيولا نشان داد. چندي بعد همين روزنامه اعترافات مردي را به چاپ رساند که ادعا مي کرد با بستن تکه چوبي بر روي يک قايق کوچک اسباب بازي، چيزي شبيه به نسي ساخته و از آن عکس گرفته است.
تمام اين موضوعات باعث شدند تا وجود نسي در اذهان عمومي کمرنگ و کمرنگ تر شود و تقريباً همه مطمئن شده بودند ديگر چنين هيولايي وجود ندارد تا اينکه در سال 2007 گوردون هلمز، مردي 55 ساله، فيلمي که مدعي بود مربوط به نسي است، در اختيار بي بي سي قرار داد.
اما مسئولان بي بي سي قبل از اين که بخواهد فيلم را پخش کنند تحقيقات مفصلي در مورد آن انجام داده اند. آدرين شاين کسي بود که به عنوان محقق روي اين فيلم کار مي کرد و بررسي هاي او نشان داد حيوان شناور در آب تنها يک غاز خاکستري بوده که روي آن نشسته است اما چون عکس هنگام غروب گرفته شده، اين حيوان به شکل يک هيولا به نظر مي رسد و به همين خاطر فيلم هيچ گاه پخش نشد.
در همان سال سي ان ان فيلمي ديگر از هيولاي لاک نس پخش کرد که البته در اين فيلم، تنها يک جسم غول پيکر شناور، زير آب حرکت مي کرد و در دوردست از نظر ناپديد مي شد و چون از آب بيرون نمي آمد هرگز ثابت نشد که اين موجود، همان نسي است.
نکته اي که در تمام فيلم ها و عکس هاي ارائه شده به شبکه هاي مختلف ديده مي شد، اين بود که در اين تصاوير تنها قسمتي از سر و گردن اين هيولا ديده مي شد و اين در حالي بود که تعداد زيادي از اشياء و حيوانات وجود دارند که ممکن است در عکس ها درست شبيه نسي به نظر برسند و به همين خاطر اگرچه طي سال هاي گذشته افراد بسياري ادعا کردند نسي را ديدند اما بعد از مدتي، جنجال راجع به ديدن اين هيولا و انتشار عکس هاي آن فروکش کرده است.
تا اين که چندي پيش مصاحبه اي که گارآگاه پليس سابق انگليس با تلويزيون انگليس انجام داد و فيلمي دو دقيقه اي درباره اين حيوان غول پيکر را ارائه کرد، جرقه جنجال گسترده اي را زد که بار ديگر نام اين هيولا را بر سر زبان ها انداخت.
پا جاي پاي پدر
او اين فيلم را هنگامي گرفت که در يکي از سفرهايش به اسکاتلند رفته بود و در آنجا به گفته خودش غول درياچه را ديده بود.
پدر سيمون در يادداشت هاي خود اين چنين نوشته است: «کنار درياچه مشغول قدم زدن بودم. ناگهان موجودي عظيم الجثه را که در حال شنا کردن در درياچه بود، ديدم. رنگ قهوه اي مسي داشت و در حدود 60 تا 70 سانتي متر از بدنش از آب بيرون بود. طولش به 1/5 تا دو متر مي رسيد و تقريباً اندازه يک قايق بود و چيزي شبيه کوهان يا باله که از آب کامل بيرون بود و به وضوح ديده مي شد، شوکه شده بودم اما به سرعت دوربين خود را درآورده و از آن فيلم گرفتم.»
طبق تحقيقاتي که درباره اين فيلم انجام شد، مشخص شد سايه اي مبهم در نگاتيو فيلم وجود دارد. در هنگام پخش، اين سايه به وضوح ديده نمي شود و همين نکته اي است که سيمون هم به آن اشاره مي کند و مي گويد اين همان هيولاي لاک نس است.
در اين فيلم، جسمي شناور روي آب است که شبيه دايناسورهاي ماقبل تاريخ است اما صورت آن به خوبي قابل ديدن نيست.
سيمون دينسدل که بعد از 30 سال فعاليت در اداره پليس انگلستان و بازنشسته شدن براي انجام تحقيقات درباره وجود هيولاي لاک نس به کنار درياچه رفته است، در مصاحبه ي جنجالي خود با تلويزيون انگليس ادعا کرد فيلمي که پدرش در 1960 تهيه کرده يک فيلم ساختگي نيست و صددرصد واقعيت دارد.
سيمون دينسدل که اهل اسکس انگلستان است، سال هاي زيادي از عمرش را صرف حل ماجراي لاک نس کرده است اما او حالا قصد دارد بقيه عمر خود را پاي اثبات وجود نسي صرف کند. سيمون مي گويد او خودش دو بار اين هيولا را ديده است و اين يک مأموريت شخصي براي اوست تا به همه ثابت کند فيلم پدرش واقعيت داشته.
«شما نمي توانيد بگوييد که هزاران شاهد دروغ مي گويند. من هم يکي از شاهدان هستم که همه چيز را همان گونه که هست، توصيف کرده ام. من نسي را ديده ام. 30 سال از عمرم را در پليس گذرانده ام. ما در پليس به حرف هاي شاهدان اعتماد مي کنيم اما نمي دانم چرا به گفته هاي بيش از هزار انسان که گفته اند اين هيولا را ديده اند، اعتماد نمي شود. او فيلمي را که پدرش گرفته، نشان مي دهد و همين فيلم باعث مي شود تا دوباره نام نسي بر سر زبان ها بيفتد اما آيا او در ماه هاي آينده خواهد توانست وجود نسي را ثابت کند و به بحث هاي دنباله دار درباره اين موجود که در خط بين افسانه و واقعيت حرکت مي کند، پايان بدهد.
شکار نسي
يک از ماهيگيران مي گويد: «در اوايل صبح مشغول صيد بوديم که صداهاي عجيبي شنيديم، به سرعت به سمتي که صدا از آن جا مي آمد، رفتيم تا ببينيم موضوع از چه قرار است اما چيزي که ديديم باورنکردني بود، جانوري آبزي با حداقل ده متر طول. هيولا به شدت با قايق ما برخورد کرد و شدت برخورد آن قدر زياد بود که قبل از اينکه من و بقيه ماهيگيران بتوانيم او را به وسيله تور صيد کنيم، او مرده بود. جسد اين حيوان که بيشتر به حيوانات ماقبل تاريخ شباهت داشت، براي تحقيقات بيشتر به مرکز تاريخ شناسي اسکاتلند داده شد و هم اکنون در موزه ملي اسکاتلند نگهداري مي شود. آيا نسي واقعاً مرده است؟
منبع: همشهري سرنخ /شماره 76
