زندگي آرام در خانواده

اگر مي خواهيد زندگي آرامي در خانواده داشته باشيد چه راهکارهايي را در پيش مي گيريد؟
مهم آن است که اين واقعيت را براي خود حل کنيد. يک يک اعضاي خانواده که ما دلبستگي فراواني به آن ها داريم مسلما رفتاري متفاوت از ديگران با ما دارند. ما خوب ترين و بدترين جنبه هاي عملکردي و رفتاري اعضاي خانواده را همواره مورد ملاحظه و مداقسه قرار مي دهيم و آن ها نيز متقابلا نيز خوب و بد رفتاري ما را مشاهده مي نمايند. بديهي است اين نوع رفتار به دليل آن است که ما احساس راحتي بيشتري با آن ها مي کنيم، بنابراين در برابر ايشان زياد سنجيده رفتار نمي کنيم و حس مي کنيم که کمتر چيزي را از دست مي دهيم. حال کساني که مي توانند آرامش خانواده را تامين کنند که از سازگاري بالايي برخوردار هستند. سازگاري يعني برخورداري از هوش و توانايي بالا براي زندگي کردن و لذت بردن از زندگي است. کسي که تلاش کند يک زندگي دور از تنش و پرخاش و مشکلات رفتاري داشته باشد همواره موجبات آسايش روح و سلامت خانواده و اقوام را فراهم نموده است.

با توجه به اينکه همه افراد خانواده در خصلت هاي اخلاقي و رفتاري يکسان نيستند اين تفاوت در برخي موارد بروز مي کند و مايه اختلاف مي شود، اختلافي که با شيوه مدارا و سازگاري در اخلاق و برخورد قابل حل است.
از طرف ديگر بي طاقتي در مقابل حالات، رفتار و ناهنجاري هاي ديگران نيز، ريشه در کم ظرفيتي دارد و به تشديد اين تعارض و ناسازگاري مي انجامد، پس آنان که خواستار يک زندگي دلنشين و پسنديده باشند در سايه همزيستي مسالمت آميز و رفاقت و نرمش با ديگران و رفتار شايسته بهتر به اين خواسته مي رسند. اما در مقابل خشونت و برخورد ناسازگار و توام با بهانه جويي و عيب گيري و خودپسندانه نه تنها آرامش را از خانواده سلب مي کند بلکه از نظر روحي و رواني فرد را با استرس و عصبيت همراه مي سازد. در نتيجه سعه صدر و ظرفيت براي تحمل اعضاي خانواده و حتي ديگران لازم دست يافتن به يک زندگي آرام است در مواردي که اختلاف سليقه و ديدگاه يا تفاوت در مشي و رفتار و روش وجود دارد بازهم با وسعت نظر و مدارا مي توان مانع بروز مشکلات گرديد و کسي که اين توانايي را دارد از مهارت زندگي کردن خوب بهره مند است و از زندگي خويش لذت واقعي را مي برد.
منبع:راه کمال شماره 29مجله روانشناسي خانواده