شش اصل مشترک در زندگي

دختر و پسر جواني که با هم پيمان زندگي مشترک مي بندند. تصميم مي گيرند تا پايان عمر در يک خانه و در کنار هم زندگي کنند و در کارهاي مربوط به حيات اجتماعي و تربيت فرزندان شان زير بازوي يکديگر را بگيرند و به کمک هم پيش بروند. انعقاد چنين پيماني آسان نيست. زندگي مشترک ضوابط و شرايطي دارد که تنها با رعايت آنها مي توان از يک زندگي شاد برخوردار بود. پس لازم است مراقبت هايي پيش از ازدواج صورت بگيرد تا زن و مرد بعدها در دام اختلافات حل نشدني گرفتار نشوند. مراقبت هايي هم براي ماه هاي اول ازدواج لازم است تا زوجين بتوانند پايه هاي اوليه ي زندگي مشترک خود را محکم کنند. اين امر بخصوص براي روزهاي اول ضروري است. از آن بابت که اين دوره، دوره متزلزلي است و اندک اشتباهي ممکن است تلخکامي پديد آورد يا آثار رواني ناگواري بر جاي بگذارد. اصولاً ازدواج امري مسؤوليت آور است و انسان نمي تواند مانند دوران تجرد راحت باشد و به هر گونه يي که خواست زندگي کند.

اصول و ضوابط در زندگي مشترک
 

در زندگي مشترک، لزوم رعايت اصول و ضوابطي به چشم مي خورد که طرفين بايد به آنها عمل کنند. وگرنه گرمي کانون زندگي خيلي زود به سردي خواهد گراييد و نفرت هاي ريشه يي براي طرفين پديد خواهد آمد که حاصل آن درگيري، متارکه يا طلاق است. ما در اين مبحث سعي داريم آن اصول و ضوابط را به صورت ساده و روشن مطرح کنيم.

1-رعايت حقوق:
 

از نظر اسلام در سايه ي ازدواج حقوق و وظايفي براي طرفين پديد مي آيد که عدم رعايت آنها موجب پيدايش کيفر و عقوبت است. اين حقوق دو طرفه و اساس آن مبتني بر احترام است و با رعايت اين حقوق، جلو اعمال ناصواب، اختلافات و درگيري ها گرفته مي شود. لذت و آرامش در سايه ي رعايت اين حقوق پديد مي آيد و پرورش مهر در دل ها، محترم شمردن پيمان ها، عدم تحقير و تخفيف يکديگر، عدم خيانت و فريب، حفظ موقعيت و احترام يکديگر در حضور وغيابت و تأمين خواسته ها و نيازهاي معقول يکديگر از نتايج مثبت اين احترام است.

2- معاشرت نيکو:
 

ازدواج عاملي براي ورود به مرحله ي جديدي از معاشرت است. در سايه ي اين معاشرت ها زن و شوهر از عزلت و تنهايي بدر آمده و از طريق معاشرت ها با هم انس و الفت پيدا مي کنند. بر اثر معاشرت، افکار و ايده ها به هم نزديک مي شود، ذوق و سليقه و نقشه ي زندگي آنها مشخص مي شود و تفاهم به مرور شکل مي گيرد. در زندگي خانوادگي هم ضروري است زن و شوهر پس از فراغت از کارهاي روزانه ساعتي در کنار هم بنشينند؛ از زندگي، از برنامه ي هم و از خاطرات تلخ و شيرين شان صحبت کنند و مسايل خود را با يکديگر در ميان نهند.آري، در زندگي خانوادگي سکوت و کم حرفي به همان اندازه زيانبار است که پرحرفي و چه بسا که همين مسأله براي افراد خانواده ناراحتي و سوء تفاهم پديد آورد. سخن گفتن ضمن اينکه موجبات انس و الفت را فراهم مي آورد. موجب عقده گشايي و آگاهي از مسايل و مشکلات يکديگر خواهد شد.
سخن گفتن حدود توقعات را نسبت به هم محدود مي کند و اظهارنظرها را روشن تر خواهدکرد.

3- همفکري:
 

زن و شوهر معاون يکديگرند و به کمک هم کشتي حيات را به ساحل مي رسانند. آنها نبايد به گونه يي عمل کنند که در خلاف مسير و جهت هم به حرکت شان ادامه دهند. زن و شوهر براي ادامه ي حيات زندگي مشترک شان ناگزيرند خود را به برخي از خصوصيات رفتاري همسرشان عادت بدهند و حتي براساس نقطه ي مشترک و ذوق و سليقه ي يکديگر خود را بسازند. در طريق همفکري است که زيستن مطبوع و دلپذير مي شود. البته مشروط بر اينکه در آن ظرافت ها و دقت هايي مورد نظر باشد. تا زوج ها به همدلي و همزباني برسند.

4- تقسيم کار:
 

براي تداوم حيات خانوادگي تقسيم کار ضروري است. نبايد در زندگي مشترک بار زندگي بر دوش يک نفر سنگيني کرده و او را از پاي درآورد. اين خطاست که در کنار تربيت فرزند بار همه ي کارهاي خانه به عهده ي زن باشد و مرد درگوشه يي استراحت کند يا مرد از صبح تا شب در کار و تلاش باشد و زن در خانه به استراحت بپردازد. بهترين روش آن است که کارهاي مربوط به درون خانه و مديريت آن که کاري پر اهميت و در عين حال ظريف است. بر عهده ي زن و کارهاي مربوط به بيرون از خانه و تأمين معيشت بر عهده ي مرد باشد. البته مرد بايد پس از فعاليت هاي روزانه به کمک زن بشتابد و بگذارد او هم کمي استراحت کند و زن هم در صورت امکان به شوهرش کمک کند و باري از دوش او بردارد.

5- امنيت اقتصادي
 

تأمين معاش خانواده به عهده ي مرد و تأمين آرامش و سکون خانواده و گرم داشتن اين کانون بر عهده ي زن است. اگر زني پولدار يا کارمند باشد. اسلام او را موظف نکرده که عهده دار تأمين هزينه ي زندگي شود و باز هم مرد بايد به تأمين معاش خانواده بپردازد. مرد بايد علاوه بر تأمين غذا، مسکن و پوشاک ،حتي وسايل زينتي و آرايش زن را در حدي معقول تهيه کند. زني که چنين شوهر متعهد و فعالي دارد، بايد به کارهاي خانه برسد و رفتارش در محيط خانه دلگرم کننده باشد، آن چنان که بازگشت شوهر به خانه مايه ي اميد و لذت او باشد. ديدن کانون گرم خانه و رفتار محبت آميز زن خستگي را از تن مرد مي زدايد و شور و نشاط زندگي را دو چندان مي کند.

6- ابراز عشق و دوستي:
 

در اينکه زن و شوهر يکديگر را دوست دارند، جاي هيچ حرف و سخني نيست، ولي در مواردي که آن را به زبان نمي آورند کدورت و دلخوري ايجاد مي شود و دراين هنگام ممکن است که زن و شوهر نسبت به يکديگر ترديد پيدا کنند و پايه هاي عشق و محبت شان متزلزل شود. اسلام از ما مي خواهد که دوستي و محبت خود را نسبت به هر کس که دوستش داريم، ابراز کنيم.
منبع: هفت روز زندگي شماره(90)