سرّ محبوبيت آقا سيداحمد جعفري
نويسنده:محمود خالقي*
چرا آقا سيد احمد جعفري، محبوب خاص و عام بود؟
پس از ارتحال اندوهبار استاد معظم مرحوم «آقا سيداحمد جعفري» رضوانالله تعالي عليه و صحنههاي بينظيري كه در تشييع جنازه باشكوه ايشان از طرف مردم مؤمن و متدين زرند خلق شد، سؤالي ذهن بسياري ـ از جمله جوانان اين شهر را ـ به خود مشغول كرده كه: رمز موفقيت، راز مقبوليت و سرُ محبوبيت آقا چه بود كه مردم، اين حماسه عظيم را خلق كردند و شخصيتهاي مهم مذهبي و سياسي آن گونه دربارهاش سخن گفتند؟
در اين نوشتار قصد داريم به ياري خداوند تعالي و استمداد از روح بلند آن عزيز سفر كرده، پس از ذكر دو مقدمه، پاسخ اين پرسش را تقديم حضور خوانندگان محترم و آشنايان با عزيز نمايم:
پروردگار بزرگ او را به داشتن اخلاق نيكو ستوده (انك لعلي خلق عظيم) و رحمت بودنش براي همه جهانيان را هدف منحصر بعثت مباركش ذكر كرده است (و ما ارسلناك الارحمهاللعالمين) و به خاطر اين خصوصيات و نيز ويژگيهاي بيشمار ديگر، او را اسوه و الگوي نيكو و زيباي مسلمانان قرار داد (و لكم في رسولالله اسوه الحسنه).
2ـ اگر چه آحاد مردم مسلمان بايد در همه فضايل اخلاقي ـ از جمله در اسوه شدن براي ديگران ـ به رسول گرامي اسلام صليالله عليه وآله اقتدا كنند، اما تحقق اين مهم در زندگي عالمان ديني كه وارثان انبيا هستند (العلما ورثهالانبياء) از اهميت مضاعفي برخوردار است؛ چون آنها علاوه بر اينكه بايد سعادت خود را تأمين نمايند، موظف به تأمين سعادت ديگران نيز هستند.
آنها با ملبس شدن به لباس مقدس رسول خاتم صليالله عليه وآله، نقشآفريني در هدايت انسانها را پذيرفته و رسماً خود را در معرض مراجعه ديگران قرار دادهاند و شايد به همين جهت باشد كه امام راحل عظيمالشأن (قدّس سرهالشريف) در عبارتي كوتاه و گويا، رسالت خطير و وظيفه سنگين روحانيون را در به ياد افتادن رسول خداصليالله عليه وآله به هنگام ديدن آها ذكر كردهاند: «روحاني بايد طوري باشد كه مردم وقتي او را ديدند، به ياد رسول خداصليالله عليه وآله بيفتند.» بنابراين حضرت امام ظهور اوصاف نبوي در شخصيتهاي روحاني را شاخص توفيق آنان دانسته و در مراحل مختلف زندگي پربركت خود نسبت به اهتمام ويژه روحانيون به اين امر مهم تأكيد نمودهاند.
و اما اينك پاسخ به آن پرسش: «آن روحاني والامقام به گونهاي زندگي ميكرد كه مردم وقتي او را ميديدند، به ياد رسول خدا صليالله عليه و آله ميافتادند.»
آري، سرّ محبوبيت حجتالاسلام سيد احمد جعفري، از سلسله جليله سادات آن بود كه او عليرغم فقدان چشم ظاهري، در بحر عميق معارف اهل بيت غواصي كرد و از آن، صدفهاي ارزشمندي را به دست آورد. ميراثدار ارزشمندي براي فضائل اخلاقي اجداد طاهرينش و مايه خير و بركت و رحمت براي مردم شهرش بود. اخلاص و تقوا، انصاف و عدالت و صبر و تحمل او، مورد اتفاق همه كساني است كه با وي حشر و نشري داشتند و لذا آنها خود را صاحب عزاي اين مصيبت بزرگ ميدانستند.
رمز موفقيت آقاسيداحمد آن بود كه او در بندگي مخلصانه خداي سبحان به «آقا» و «سيد» كائنات صليالله عليه و آله اقتدا كرد و اسوه مردمان ديار خويش گرديد. مردم از قشرهاي مختلف به او مراجعه ميكردند و او در كمال مهرباني و عطوفت، حرفهاي آنان را ميشنيد و به درد دلهايشان گوش ميداد و در رفع نيازهاي معنوي و مادي آنان همت ميگماشت و لذا همه مردم در فقدان اندوهناكش سوختند.
راز مقبوليت آيتالله شهر ما اين بود كه او شعر را با شعور، حماسه را با عرفان، عشق را با عقل، شجاعت را با عطوفت و عبادت خالق را با خدمت به خلق عجين نمود. او صفات متضاد را در خود جمع كرد و افراد متضاد تحت بيرق هدايت او جمع شدند و لذا پير و جوان، زن و مرد، باسواد و بيسواد، روحاني و دانشگاهي، كارمند و كاسب، اصلاحطلب و اصولگرا و... شركت در مراسم تشييع و فاتحه او را براي خود افتخاري بزرگ ميدانستند.
و اينك كه آن «حجت حق» به سراي جاويد سفر كرده، همگان ـ خصوصاً روحانيان و شاگردان آن پير روشنضمير ـ بايد مخلصانه و متواضعانه از حضرت حق استمداد جويند تا با عنايات امام عصر اروحنا فداه در «اسوهپذيري» از پيامبر مهرباني صليالله عليه وآله و «اسوه شدن» براي امت رسول رحمت صليالله عليه وآله، راه آن استاد فرزانه را ادامه دهند كه زرند و زرنديها همچنان به اين مشعلداران هدايت نيازمندند.
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
پس از ارتحال اندوهبار استاد معظم مرحوم «آقا سيداحمد جعفري» رضوانالله تعالي عليه و صحنههاي بينظيري كه در تشييع جنازه باشكوه ايشان از طرف مردم مؤمن و متدين زرند خلق شد، سؤالي ذهن بسياري ـ از جمله جوانان اين شهر را ـ به خود مشغول كرده كه: رمز موفقيت، راز مقبوليت و سرُ محبوبيت آقا چه بود كه مردم، اين حماسه عظيم را خلق كردند و شخصيتهاي مهم مذهبي و سياسي آن گونه دربارهاش سخن گفتند؟
در اين نوشتار قصد داريم به ياري خداوند تعالي و استمداد از روح بلند آن عزيز سفر كرده، پس از ذكر دو مقدمه، پاسخ اين پرسش را تقديم حضور خوانندگان محترم و آشنايان با عزيز نمايم:
پروردگار بزرگ او را به داشتن اخلاق نيكو ستوده (انك لعلي خلق عظيم) و رحمت بودنش براي همه جهانيان را هدف منحصر بعثت مباركش ذكر كرده است (و ما ارسلناك الارحمهاللعالمين) و به خاطر اين خصوصيات و نيز ويژگيهاي بيشمار ديگر، او را اسوه و الگوي نيكو و زيباي مسلمانان قرار داد (و لكم في رسولالله اسوه الحسنه).
2ـ اگر چه آحاد مردم مسلمان بايد در همه فضايل اخلاقي ـ از جمله در اسوه شدن براي ديگران ـ به رسول گرامي اسلام صليالله عليه وآله اقتدا كنند، اما تحقق اين مهم در زندگي عالمان ديني كه وارثان انبيا هستند (العلما ورثهالانبياء) از اهميت مضاعفي برخوردار است؛ چون آنها علاوه بر اينكه بايد سعادت خود را تأمين نمايند، موظف به تأمين سعادت ديگران نيز هستند.
آنها با ملبس شدن به لباس مقدس رسول خاتم صليالله عليه وآله، نقشآفريني در هدايت انسانها را پذيرفته و رسماً خود را در معرض مراجعه ديگران قرار دادهاند و شايد به همين جهت باشد كه امام راحل عظيمالشأن (قدّس سرهالشريف) در عبارتي كوتاه و گويا، رسالت خطير و وظيفه سنگين روحانيون را در به ياد افتادن رسول خداصليالله عليه وآله به هنگام ديدن آها ذكر كردهاند: «روحاني بايد طوري باشد كه مردم وقتي او را ديدند، به ياد رسول خداصليالله عليه وآله بيفتند.» بنابراين حضرت امام ظهور اوصاف نبوي در شخصيتهاي روحاني را شاخص توفيق آنان دانسته و در مراحل مختلف زندگي پربركت خود نسبت به اهتمام ويژه روحانيون به اين امر مهم تأكيد نمودهاند.
و اما اينك پاسخ به آن پرسش: «آن روحاني والامقام به گونهاي زندگي ميكرد كه مردم وقتي او را ميديدند، به ياد رسول خدا صليالله عليه و آله ميافتادند.»
آري، سرّ محبوبيت حجتالاسلام سيد احمد جعفري، از سلسله جليله سادات آن بود كه او عليرغم فقدان چشم ظاهري، در بحر عميق معارف اهل بيت غواصي كرد و از آن، صدفهاي ارزشمندي را به دست آورد. ميراثدار ارزشمندي براي فضائل اخلاقي اجداد طاهرينش و مايه خير و بركت و رحمت براي مردم شهرش بود. اخلاص و تقوا، انصاف و عدالت و صبر و تحمل او، مورد اتفاق همه كساني است كه با وي حشر و نشري داشتند و لذا آنها خود را صاحب عزاي اين مصيبت بزرگ ميدانستند.
رمز موفقيت آقاسيداحمد آن بود كه او در بندگي مخلصانه خداي سبحان به «آقا» و «سيد» كائنات صليالله عليه و آله اقتدا كرد و اسوه مردمان ديار خويش گرديد. مردم از قشرهاي مختلف به او مراجعه ميكردند و او در كمال مهرباني و عطوفت، حرفهاي آنان را ميشنيد و به درد دلهايشان گوش ميداد و در رفع نيازهاي معنوي و مادي آنان همت ميگماشت و لذا همه مردم در فقدان اندوهناكش سوختند.
راز مقبوليت آيتالله شهر ما اين بود كه او شعر را با شعور، حماسه را با عرفان، عشق را با عقل، شجاعت را با عطوفت و عبادت خالق را با خدمت به خلق عجين نمود. او صفات متضاد را در خود جمع كرد و افراد متضاد تحت بيرق هدايت او جمع شدند و لذا پير و جوان، زن و مرد، باسواد و بيسواد، روحاني و دانشگاهي، كارمند و كاسب، اصلاحطلب و اصولگرا و... شركت در مراسم تشييع و فاتحه او را براي خود افتخاري بزرگ ميدانستند.
و اينك كه آن «حجت حق» به سراي جاويد سفر كرده، همگان ـ خصوصاً روحانيان و شاگردان آن پير روشنضمير ـ بايد مخلصانه و متواضعانه از حضرت حق استمداد جويند تا با عنايات امام عصر اروحنا فداه در «اسوهپذيري» از پيامبر مهرباني صليالله عليه وآله و «اسوه شدن» براي امت رسول رحمت صليالله عليه وآله، راه آن استاد فرزانه را ادامه دهند كه زرند و زرنديها همچنان به اين مشعلداران هدايت نيازمندند.
پينوشتها:
* حوزه علميه كرمان
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج
