دانستني هايي درباره زنان

پزشکان و بسياري از مردم مي دانند که جنسيت فرد مي تواند وي را مستعد ابتلا به يک بيماري خاص کند. مثلاً پزشکان مي گويند که زنان بيشتر از مردان به افسردگي و بيماري هاي اضطرابي مبتلا مي شوند يا اين که مردان بيشتر از زنان گرفتار بيماري پارکينسون مي شوند. تا چندي پيش کسي علت اين موضوع را نمي دانست، ولي بالاخره دانشمندان توانستند کشف کنند که موضوع از چه قرار است. هرچه هست زير سر هورمون هاست.

آب رفتن مغز در دوران بارداري
 

مغز زن ها نه تنها با مردها متفاوت است بلکه مغز يک زن در طول عمرش هم دچار تغييرات زيادي مي شود که نتيجه تغييرات هورموني، مراحل مختلف زندگي اوست. اما بيشترين تغييرات، زماني رخ مي دهد که وي باردار است چون در اين دوران مغز زن آب مي رود.
براساس نتايج تحقيقات دانشمندان دانشگاه سلطنتي انگلستان، مغز زنان در دوران بارداري چروکيده مي شود. اين دانشمندان همچنين دريافتند اين چروکيدگي مغز، زماني که زن باردار دچار مسموميت بارداري( پره اکلامپسي) مي شود، شديدتر و بيشتر است. البته اصلاً جاي نگراني نيست چرا که به اعتقاد اين دانشمندان، چروکيدگي مغز دوران بارداري تا شش ماه پس از زايمان رفع شده و مغز به حالت طبيعي باز مي گردد.

استروژن مستعد کننده افسردگي
 

در اين که تفاوت واضحي بين احتمال ابتلاي زنان و مردان به بيماري هاي عصبي و رواني وجود دارد، شکي نيست. مثلاً در مورد همين افسردگي همه مي دانند که زن ها بيشتر از مردها افسرده مي شوند. البته بسياري هم مي دانند که ميزان هورمون هاي جنسي در اثر استرس تغيير مي کند، ولي آنچه همه نمي دانند اين است که به تازگي دانشمندان هلندي کشف کرده اند گيرنده هاي سلولي هورمون هاي جنسي در اثر استرس افزايش مي يابد. بر اساس نتايج اين تحقيق، در اثر استرس، گيرنده هاي استروژني در بدن زن ها و گيرنده هاي تستوسترون در بدن مردها زياد مي شوند. استروژن به طور مستقيم باعث توليد پروتئين هايي در بدن مي شود که پروتئين هاي استرس ناميده مي شوند. بنابراين محورهاي استرس مغز زنان حساس تر از مردان است. به همين دليل در استرس هاي برابر محيطي، زنان بيشتر از مردان مستعد ابتلا به افسردگي هستند.

استروژن محافظ زنان
 

استروژن هميشه به اين بدي نيست. براساس نتايج تحقيقات دانشمندان دانشگاه سلطنتي لندن، استروژن بر سلول هاي عصبي اثر محافظتي دارد و به همين خاطر است که زنان کمتر از مردان دچار بيماري پارکينسون مي شوند. در اين تحقيق دانشمندان انگليسي تخمدان هاي موش هاي ماده را از بدن موش خارج کردند. آنها دريافتند که احتمال ابتلا به پارکينسون در موش هاي بدون تخمدان با موش هاي نر برابر است. نکته جالب اينجاست که وقتي اين موش ها تحت درمان با استروژن تزريقي قرار گرفتند، دوباره مثل ساير موش هاي داراي تخمدان، استعداد کمتري در ابتلا به پارکينسون پيدا کردند. البته اين دانشمندان به موش هاي نر هم رحم نکردند و وقتي بيضه هاي آنها را خارج کردند، دريافتند که اين موش ها هم کمتر به بيماري پارکينسون مبتلا مي شوند. ولي وقتي به موش هاي نر استروژن تزريق کردند، نتايج کاملاً برعکس شد چرا که استروژن در بدن موش هاي نر به جاي اين که مثل بدن موش هاي ماده باعث محافظت سلول هاي عصبي در برابر پارکينسون شود، باعث ابتلاي بيشتر آنها به پارکينسون شد. به اين ترتيب نتيجه گرفته شد که استروژن در بدن دو جنس مختلف، دو اثر کاملاً متفاوت دارد. بيشتر داروهاي امروزي با آزمايش روي مردها اجازه تجويز پيدا کرده اند که شايد همان نوع و ميزان دارو روي زن ها بهترين اثر ممکن را نداشته باشد.»
منبع: کوچه ما، شماره 10.