درمان تنبلی کودکان

علائم و نشانه ها:

-ناتمام گذاشتن کارها،
-خودداری از انجام تکالیف،
-عدم تلاش برای حل مشکلات خود،
-برخورد با مشکل در تصمیم گیری،
-انتظار کمک از دیگران،
-بی توجه و بی دقت،
تمایل نداشتن به فعالیت های بدنی(در حرکات آنها کندی دیده می شود)،
-آوردن بهانه های متعدد برای انجام ندادن کارها،
-داوطلب نشدن برای انجام کارها،
-عاجز بودن در تنظیم فعالیت حال و آینده،
-میل دائمی دارد به سرببرد در حالت استراحت،
-به سر بردن دائمی در عالم رویا،
-برخورداری از قدرت تمرکز فکری کم،
-استفاده از تنبلی برای در رفتن از زیر بار مسئولیت ها.

عوامل پدید آورنده:

-انتظارات زیاد داشتن از کودک،
-برخورداری از تجربیات و شکستهای تلخ زیاد،
-عدم برخورداری از تجربه های موفق،
-عدم برخورداری از تشویق کافی،
-در معرض شماتت و تنبیه بودن،
-فراهم نیامدن فرصت و امکان مبارزه در انجام کارها،
-نقایص فیزیولوژیکی و بدنی،
-وجود نابسامانی، مشاجرات لفظی و درگیری در خانواده،
-طلاق،
-وابسته بودن به والدین و انجام کارهای کودک به وسیله آنها،
-وجود توقعات بی جا و به دور از ظرفیت،
-استفاده از کودک از تنبلی به عنوان اعتراض،
-میل به جلب نظر،
-دفاع از خود(برای فرار از فشارهای وارده این شیوه را بکار می گیرد)،
-بکار بردن تنبلی برای پیشبرد مقاصد،
-محرومیت از امکانات اولیه،
-فقر و محرومیت و کمبود موادغذایی،
-ایمان نداشتن به کارهای مربی و معلم،
-استفاده از تنبلی برای سرپیچی از دستورات،
-بیماری شدید،
-نداشتن تمرکز فکر، صبر و حوصله.

چگونگی عملکرد:

-مورد تشویق قرار دادن کودک برای رفتارهای مناسب،
-شناسایی علل تنبلی کودک،
-عدم فشار زیاد برای چابک ساختن کودک تنبل،
-آموختن مهارتهای مختلف به کودک،
-تشویق دائمی کودک با دادن پاداشهای فوری به او،
-سپردن کارهایی در حد توان به وی،
-پی گیری انجام و تکمیل کار و فعالیت های محوله به کودک،
-نظارت بر تنظیم برنامه ای شخصی به وسیله کودک،
-رها نکردن کودک از نظر فعالیت های مختلف،
-تشویق کودک برای انجام مسئولیت ها و کارهای مناسب،
-تحت مراقبت قرار دادن دائمی کودک،
-اصلاح خانواده ی نابسامان،
-درمان ضعف مزاجی و بیماری کودک.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.