الک دولک، وسطی، گانیه، هفت سنگ، لی لی، زو، قایم باشک، فوتبال، دوچرخه سواری و کش بازی همه و همه نام هایی است که ذهن هر یک از ما را به دوران کودکی و نوجوانی و بازی های محله پیوند می زند.
به طور حتم نسل های نه چندان دورتر و شاید فقط یکی دو دهه قبل تر خاطرات زیبا و به یادماندنی از بازی های محله را همواره به یاد داشته باشند.
گروه های همبازی و بچه های محل که هر روز بعد از ظهر ساعاتی را گردهم می آمدند و با شور و هیجان حرکت می کردند و فریاد می زدند.
شاید آن وقت ها هم بزرگترها از سر و صدای بچه های محل و یا توپی که شیشه یک پنجره را می شکست شاکی می شدند، اما شرایط محله ها و کوچه های فراخ و زمین های خاکی پشت و ته کوچه همیشه مجالی می داد تا بچه ها یک دل سیر بازی کنند!
به راستی اما، ساختار بافت شهری رفته رفته به گونه ای آرام تغییر شکل یافت و خبری از آن «مجال ها» دیگر نیست و بچه ها اکثراً در فضاهای سربسته آپارتمان ها محبوسند و یا اگر غوغایی از حال و هوای کودکی و یا نوجوانی دارند بیشتر در پای رایانه ها و بازی های مدرن در خانه و یا کلوب های محله سرکوب می شود و آن همه هیجان ها و انرژی بی صدا می میرد.
به راستی واژه بازی ها و ورزش محله در شرایط کنونی چه مفهومی یافته است؟ و آیا در زندگی امروزی شهری می توان ورزش محله را دوباره تعریف کرد. مسیر قهرمانی و قهرمان پروری محله ها به کجا تغییر شکل یافت و قهرمانان محله کجا گم شدند؟
واقعیت تلخ زندگی شهری امروز که بسیاری از کارشناسان را در حوزه های ورزشی، پرورشی و آموزشی به شکایت واداشته است و آمارهای فجیع از انواع بیماری های جسمی و ذهنی و روحی که بازتاب آنها به ویژه برای نسل جوان گرایش به رفتارهای خطرزا و توجه به مواد مخدر و محرک شده است، همه و همه حاکی از کم رنگ شدن و یا ناپیدا شدن یک عنصر اصلی در بافت محله ها یعنی «ورزش محله» است.
دیگر کودک در محله، کودکی خود را تجربه نمی کند و آن همه شور و حرکت که جزء لاینفک زندگی کودکی است با روش های صددرصد نادرست، در سکوت مبهم گم می شود.
شاید ورزش زندگی شهری، امروز بیشتر مترادف با پول و هزینه بالا همراه باشد که بسیاری از خانواده ها در سبد هزینه خانه خود نمی توانند جایی برای آن باز کنند.
ورزش محله که روزی بدون هر نوع هزینه و با زیباترین شکل ممکن در قالب بازی های محله ای با تحرک بسیار برای بروز هیجانات درونی و قهر و آشتی های بسیار همراه بود، امروز به یکی از تجملی ترین امور مبدل شده است. کودک نه در محله و نه در مدرسه جایی برای بروز رفتارهای حرکتی خود ندارد، فضاهای کاربری ورزشی محله نیز که از حداقل سرانه های ورزش عمومی برخوردار است و یا اصولاً وجود ندارد.کودک عقل سالم خود را در کدام بدن تعبیه کند؟ عقل سالمی که از سال های بسیار دورتر در بدن سالم جای داشت.
باید بپذیریم که آموزش های بسیار مدرن و مطلوب بدون توجه به پرورش جسم در گذر زمان به دردهای پیدا و ناپیدایی تغییر شکل می دهد که نتیجه آن جامعه بیمار است.
ورزش محله راه تندرستی شهر است. مسیر تندرستی شهر را دریابیم و به نسل حاضر بدن سالم هدیه کنیم.
منبع مقاله:
روزنامه همشهری
به طور حتم نسل های نه چندان دورتر و شاید فقط یکی دو دهه قبل تر خاطرات زیبا و به یادماندنی از بازی های محله را همواره به یاد داشته باشند.
گروه های همبازی و بچه های محل که هر روز بعد از ظهر ساعاتی را گردهم می آمدند و با شور و هیجان حرکت می کردند و فریاد می زدند.
شاید آن وقت ها هم بزرگترها از سر و صدای بچه های محل و یا توپی که شیشه یک پنجره را می شکست شاکی می شدند، اما شرایط محله ها و کوچه های فراخ و زمین های خاکی پشت و ته کوچه همیشه مجالی می داد تا بچه ها یک دل سیر بازی کنند!
به راستی اما، ساختار بافت شهری رفته رفته به گونه ای آرام تغییر شکل یافت و خبری از آن «مجال ها» دیگر نیست و بچه ها اکثراً در فضاهای سربسته آپارتمان ها محبوسند و یا اگر غوغایی از حال و هوای کودکی و یا نوجوانی دارند بیشتر در پای رایانه ها و بازی های مدرن در خانه و یا کلوب های محله سرکوب می شود و آن همه هیجان ها و انرژی بی صدا می میرد.
به راستی واژه بازی ها و ورزش محله در شرایط کنونی چه مفهومی یافته است؟ و آیا در زندگی امروزی شهری می توان ورزش محله را دوباره تعریف کرد. مسیر قهرمانی و قهرمان پروری محله ها به کجا تغییر شکل یافت و قهرمانان محله کجا گم شدند؟
واقعیت تلخ زندگی شهری امروز که بسیاری از کارشناسان را در حوزه های ورزشی، پرورشی و آموزشی به شکایت واداشته است و آمارهای فجیع از انواع بیماری های جسمی و ذهنی و روحی که بازتاب آنها به ویژه برای نسل جوان گرایش به رفتارهای خطرزا و توجه به مواد مخدر و محرک شده است، همه و همه حاکی از کم رنگ شدن و یا ناپیدا شدن یک عنصر اصلی در بافت محله ها یعنی «ورزش محله» است.
شاید ورزش زندگی شهری، امروز بیشتر مترادف با پول و هزینه بالا همراه باشد که بسیاری از خانواده ها در سبد هزینه خانه خود نمی توانند جایی برای آن باز کنند.
ورزش محله که روزی بدون هر نوع هزینه و با زیباترین شکل ممکن در قالب بازی های محله ای با تحرک بسیار برای بروز هیجانات درونی و قهر و آشتی های بسیار همراه بود، امروز به یکی از تجملی ترین امور مبدل شده است. کودک نه در محله و نه در مدرسه جایی برای بروز رفتارهای حرکتی خود ندارد، فضاهای کاربری ورزشی محله نیز که از حداقل سرانه های ورزش عمومی برخوردار است و یا اصولاً وجود ندارد.کودک عقل سالم خود را در کدام بدن تعبیه کند؟ عقل سالمی که از سال های بسیار دورتر در بدن سالم جای داشت.
باید بپذیریم که آموزش های بسیار مدرن و مطلوب بدون توجه به پرورش جسم در گذر زمان به دردهای پیدا و ناپیدایی تغییر شکل می دهد که نتیجه آن جامعه بیمار است.
ورزش محله راه تندرستی شهر است. مسیر تندرستی شهر را دریابیم و به نسل حاضر بدن سالم هدیه کنیم.
منبع مقاله:
روزنامه همشهری
/م
