نویسنده: علی فاطمیان
1- بیت المقدس و جنگ های صلیبی
بهانه جنگ های صلیبی که تا دو قرن، در چند نوبت دامنه یافت، اختلاف میان مسلمانان و مسیحیان بر سر امکنه مقدس بود. دروازه های «بیت المقدس»، که در قرن اول ه.ق. به تصرف مسلمانان درآمده بود تا اوایل قرن پنجم ه.ق. برای زیارت، به روی مسیحیان باز بود. در این اوان مشکلاتی بر سر راه زائران مسیحی پدید آمد و سرانجام سلاجقه، پس از استیلا بر «اورشلیم»، راه زیارت را بر مسیحیان بستند. در همین سال ها امپراتوری «بیزانس» نیز در معرض تهدید مسلمانان قرار گرفت و موجب شد که از مسیحیان «مغرب» یاری بخواهد و پاپ اوربانوس دوم پیروان خود را به جهاد و تصرّف اورشلیم فراخواند.تشتّت و بی ثباتی اثر خود را بخشید و مسیحیان در نخستین جنگ صلیبی، در سال 492 ه.ق. بیت المقدس را به تصرّف درآوردند و مملکت لاتینی اورشلیم را در قلب دنیای مسلمانان، در «شام» و «فلسطین»، بنیان نهادند و تا سال 583 ه.ق. که صلاح الدین ایوبی بیت المقدس را باز پس گرفت، بر عده ای از بلاد اسلامی فرمان راندند. از آن پس نیز حکومت آنان تا صد سال دیگر، هرچند با دامنه ای بس محدودتر، ادامه یافت.
2- قدس در قرون اخیر
پس از چندی، با ظهور سلاطین عثمانی «ترکیه» و نفوذ آنان در کشورهای اسلامی، «بیت المقدس» نیز به تصرّف آن سلاطین درآمد. تسلط امپراتوری عثمانی به مدت چهار قرن و اندی بر قدس و سراسر «فلسطین» ادامه یافت. در اواخر قرن نوزدهم میلادی، شورش های متعددی در فلسطین، به ویژه «قدس» به وجود آمد. سیاست حکومت «انگلستان» که تا آن زمان بر محور حمایت و حفظ تمامیّت ارضی امپراتوری عثمانی در «آسیا» دور می زد، ناگهان تغییر کرد و خود، قدرتی در برابر دولت عثمانی شد.دولت انگلستان توانست با سیاست های خود، در سال 1917 م. قیومیّت و سرپرستی سرزمین فلسطین را در اختیار بگیرد. پس از چندی عده ای از یهودیان، اندیشه ملت واحد یهود را مطرح و برای تشکیل کشوری مستقل برای استقرار آن ملت، اقداماتی را شروع کردند که مورد تشویق و حمایت جدی دولت انگلیس قرار گرفت. این عدّه، گرفتن کمک های مالی از یهودیان ثروتمند را آغاز نموده، برای پیشبرد مقاصد خود، حزبی تشکیل دادند و نام صهیون را که نام کوهی در جوار بیت المقدس است، بر این حزب نهادند. اینان در پی رسیدن به آرمان دیرینه خود؛ یعنی بازگشت به بیت المقدس و تشکیل کشور باستانی اسرائیل بودند.
در ابتدای تشکیل جنبش یهود، بیش از چهل هزار یهودی به آن سرزمین مهاجرت کردند. دولت اسرائیل در سال 1948 م. با اشغال قسمت وسیعی از فلسطین در مشرق «مدیترانه» تشکیل شد.
3- چرا بازگشت به بیت المقدس
مبلغان انجیلی در «آمریکا» و «انگلیس» اعتقاد دارند که پیروان کلیسای پروتستان برای ظهور دوباره مسیح، باید چند خواسته مسیح را که در تفاسیر کتاب مقدس در قرن بیستم به عنوان پیش گویی های «انجیل» بیان شده، عملی نمایند. این جریان نوظهور در پروتستانتیسم، با عنوان صهیونیسم مسیحی شهرت دارد. مطابق اعتقادات این مکتب، حوادثی باید به وقوع بپیوندد تا مسیح دوباره ظهور نماید و پیروان این مکتب وظیفه دینی دارند که برای تسریع در عملی شدن این حوادث، کوشش کنند. برخی از این حوادث عبارتند از:1. یهودیان از سراسر جهان، به «فلسطین» آورده شوند و کشور اسرائیل در گستره ای بین رودخانه های «نیل» و «فرات» به وجود آید، یهودیانی که به اسرائیل مهاجرت نمایند، اهل نجات خواهند بود؛
2. یهودیان باید دو مسجد «اقصی» و «صخره» را در «بیت المقدس» منهدم کنند و به جای آن، «معبد بزرگ سلیمان» را بازسازی کنند؛ به همین سبب از سال 1967 م. تا به حال، این دو مسجد بیش از صد بار مورد حمله یهودیان و مسیحیان صهیونیست قرار گرفته است؛
3. روزی که یهودیان، مسجد اقصی و مسجد صخره را در بیت المقدس منهدم کنند، جنگ نهایی مقدس (!) آرمگدون به رهبری «آمریکا» و «انگلیس» آغاز می شود و در این جنگ جهانی، تمام جهان نابود خواهد شد؛
4. در جنگ آرمگدون، مسیح دوباره تولد یافته، در جهان ظهور می کند و ضد مسیح را در پایان این جنگ مقدس (!) شکست می دهد تا حکومت جهانی خود را به مرکزیت بیت المقدس، برپا سازد. معبدی که به جای «مسجدالاقصی» و «صخره» در بیت المقدس بنا شده، محلّ حکومت جهانی مسیح خواهد بود.
بازسازی معبد در سال 1967 م. با تصرف شهر قدیم «اورشلیم» آغاز شد. مسیحیان صهیونیست اعتقاد دارند که در مراسم ساخت «معبد سلیمان» باید گوساله ای سرخ موی قربانی شود. ریچارد لندز، استاد تاریخ دانشگاه «بوستن» می گوید:
به دنیا آمدن این گوساله، درست همان چیزی است که مردم انتظار آن را می کشند. ما می توانیم جنگ آخرالزمان را به راه اندازیم. اگر این گوساله قربانی شود، مسلمانان آماده جهاد می شوند. پس بهتر است به جنگ بیاندیشیم. به طور حتم پیدا شدن این گوساله، ماشه انفجار مسجدالاقصی است.
طبق پیش گویی های مسیحیان صهیونیست، پس از ظهور مسیح و تثبیت حکومت جهانی یهود، «اورشلیم» به طرز شگفت انگیزی بازسازی می شود و از سطح کنونی به ارتفاع 10 فرسنگ بالا رفته، از هر سو باز خواهد بود و تا دروازه های «دمشق» گسترش خواهد یافت و اشیایی که پیش از این در معبد بودند، به آن بازگردانده خواهند شد. از جمله آن اشیا، تابوت عهد است که یهودیان در پی یافتن آن هستند، با وجود اینکه تابوت از ملزومات «معبد سلیمان» نیست؛ اما یهودیان انتظار روزی را می کشند که این صندوق پیدا شود.
این در حالی است که براساس معتقدات شیعه، تابوت عهد، اکنون نزد امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در این باره می فرماید:
صندوق مقدس از دریاچه طبریّه به دست وی- امام مهدی (علیه السلام)- آشکار می شود. آن را آورده، در پیشگاه مقدس او در بیت المقدس قرار می دهند و چون یهودیان آن را مشاهده می نمایند، به جز اندکی، بقیه آنان ایمان می آورند. (1)
امام صادق (علیه السلام) نیز در حدیثی درباره اقدامات حضرت ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می فرمایند:
زیورهای بیت المقدس، تابوت سکینه (عهد)، مائده بنی اسرائیل، بقایای الواح، عصای موسی و منبر سلیمان، همچنین یک قفیز (واحد وزن) از «مَنّ» را که به بنی اسرائیل فرود آمده بود بیرون می آورد؛ در حالی که از شیر سفیدتر باشد! (2)
این چنین است که این منطقه سال ها به خبرسازترین مکان کره زمین تبدیل شده است. بن گوریون، اولین نخست وزیر اسرائیل گفته است:
اسرائیل بدون بیت المقدس و بیت المقدس بدون تجدید ساختمان، معنایی ندارد.
نوعم لیفنات، برادر لیمور لیفنات، نیز از محافظه کاران تندروی یهودی است که با طرح عقب نشینی شارون مخالفت کرد. یوفال قرنی از روزنامه نگاران صهیونیستی درباره وی می گوید که، نوعم لیفنات، رؤیای تخریب «بیت المقدس» را در سر می پروراند. قرنی در مصاحبه ای طولانی با لیفنات، به شرح موضع او در برابر «مسجدالاقصی» پرداخته و از قول وی نقل می کند که:
لیفنات تخریب این مسجد مقدس و ساخت «معبد موهوم» را امری واجب می داند.
نوعم لیفنات می گوید:
چه خوب بود اگر شرایط برای تخریب «قبّة الصخره» و مسجدالاقصی فراهم می شد؛ اما نه از ناحیه فنی و نه سیاسی آمادگی چنین کاری را نداریم.
وی در ادامه سخنان خود می افزاید:
اگر روزی در ملت یهود یک تحول فکری رخ دهد، آنان به سرعت به سوی قبّة الصخره رفته، آن را در آسمان منفجر خواهند کرد.
قرنی همچنین به نقل از لیفنات خاطرنشان ساخت که وی مدعی شد که در هیچ سازمان سری که برای تخریب «مسجدالاقصی» تلاش می کند، عضو نشده است. از منظر لیفنات تخریب این مسجد اساساً هیچ مانعی ندارد. وی در این باره می گوید:
تخریب مسجدالاقصی در وضعیت سیاسی کنونی عملی نخواهد شد. اگر پرسیده شود که آیا قبّة الصخره باید آنجا قرار بگیرد؟ پاسخ می دهم هرگز، بلکه معبد کذایی باید در آن مکان قرار بگیرد؛ زیرا این مسئله آرمان و آرزوی ملت یهود و دستور تورات است. یهودیان از سه هزار سال پیش در اندیشه بازسازی معبد سلیمان به سر می برند.
لیفنات همچنین اظهار داشت که:
در آن مکان معبدی وجود داشت و اینک در همان مکان، معبد سوم نیز قرار خواهد گرفت و بدون شک قبّة الصخره نابود شدنی است و نباید در آنجا قرار بگیرد.
این شخصیت تروریستی در پایان سخنان خود چنین می گوید:
مسلّم است که روزی فرا می رسد که ملت یهود از خواب خود بیدار شده، خواهند گفت که چرا مسجدالاقصی در این مکان ساخته شده است، ای یهودیان برخیزید و معبد سلیمان را بسازید. در این لحظه است که تمامی بولدوزرها برای تخریب این مسجد به حرکت درمی آیند. اگر بولدوزرها نتوانند این کار را انجام دهند، تجهیزات پیشرفته جنگی این کار را خواهد کرد.
این سخنان و عملکرد صهیونیست ها در «فلسطین» و «بیت المقدس»، قاطعیت صهیونیست ها بر اجرای برنامه های پلیدشان را آشکار می کند؛ اما نکته مسلم این است که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) این ناحیه را تصرف کرده، دولت جهانی خود را محقق می کنند.
امیرمؤمنان (علیه السلام) مسیر جنگ آخرالزمان را چنین ترسیم می کند:
آنگاه مهدی با هزار مرکب به سوی قدس شریف حرکت می کند. (با سپاه خود) در شام، فلسطین، صور، عَکّا و غزّه منزل می کند. آنگاه او وارد بیت المقدس می شود. (3)
همچنین از پیامبراکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده است که:
مهدی موعود به سنت من رفتار می کند، عطایایش گوارا می باشد و در بیت المقدس فرود می آید. (4)
در زمان ظهور، بهترین اقامت گاه ها «مکه» و «بیت المقدس» است. امام باقر (علیه السلام) نیز در این باره می فرمایند:
«بهترین اقامتگاه ها در آن روز، بیت المقدس است. برای مردم زمانی پیش می آید که هر کسی آرزو می کند که ای کاش آنجا می بود.» (5)
و آن در عهد سفیانی است.
پی نوشت ها :
1. الملاحم و الفتن، ص 57؛ منتخب الاثر، ص 309.
2. الزام النّاصب، ج 2، ص 299؛ عقدالدّرر، ص 197.
3. الزام النّاصب، ص 228؛ روزگار رهایی، ج 1، ص 475.
4. کشف الغمّه، ج 3، ص 262؛ روزگار رهایی، ج 2، ص 596.
5. بشارة الاسلام، ص 44؛ روزگار رهایی، ج 2، ص 1118.
شفیعی سروستانی، اسماعیل؛ (1391)، دانشستان سرزمین های درگیر در واقعه ی شریف ظهور، ج 1، تهران: موعود عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، دوم
