روی نقاط ضعف نوجوان انگشت نگذارید

برای رابطه ی بهتر با نوجوانان

در طول زندگی خانوادگی، افراد با زیر و بم های روانی هم دیگر آشنا می شوند و به نقاط ضعف و قوت یکدیگر اشراف پیدا می کنند. به همین دلیل معمولاً وقتی مشکلی برای یک نفر ایجاد می شود اعضای خانواده می توانند بیش ترین کمک را به او بکنند. همین طور بیش ترین آسیب ها را هم اعضای خانواده می توانند به فرد وارد کنند. هزاران نکته است که می توان برای آزار دیگری بر آن ها انگشت گذاشت: ظاهر، شکل و قیافه، لباس و سر و وضع، رفتار و کردار، دوستان، نحوه ی گذران اوقات، علایق و ترجیحات، اشتباهات گذشته، ناکامی ها، شکست ها و ...
گاهی ما به قصد شوخی و خنده چیزی می گوییم ولی می بینیم طرف مقابل بسیار آزرده می شود. اگر تعریفِ طنز را بدانیم، متوجه می شویم که طنز آزاردهنده نیست و منجر به ناراحتی کسی نمی شود بلکه فرصتی است که انسان ها بتوانند یک موقعیت سخت را راحت تر تحمل کنند. فضای طنزهای زیبا در فرصت های متعدد زندگی خانوادگی به کرّات ایجاد می شود و خوشبختانه طنز در بسیاری از خانواده ها ارتباط صمیمی و جو راحتی ایجاد می کند، اما گاهی آن چیزی که ما شوخ طبعی می پنداریم غیر از آزار روانی نام دیگری ندارد. مثلاً آقایی با خانمش به مطب آمده بودند و آقا اظهار می کرد که خانم من طاقت شوخی ندارد، پرسیدم چه شوخی هایی؟ جواب داد: «مثلاً می پرسم اگر تو بمیری من باید با کی ازدواج کنم.» یا «اگر سرت هوو بیارم تو چه کار می کنی؟» و موقع بیان این جملات فکر می کرد حرفش خنده دار است ولی خانمش از خشم در حال انفجار بود!
گاه حرف های زیادی به حساب شوخی به فرزندتان می زنید که دلخورش می کند:
- به به! چه عجب! آفتاب از کدوم طرف در اومده که داری کمک می کنی؟
- چه سعادتی که امروز افتخار دادی پیش ما بشینی!
- ما شب و روز داریم برات جون می کنیم اون وقت اتاقت پر شده از عکس های ...
- این حرف ها رو ببری بازار یه دسته اسفناج هم بهت نمیدن.
- موقع حرف دنیا رو می سازی موقع عمل یک استکان چایی نمی تونی بریزی ...
تعجب نکنید اگر فرزندتان ناراحت می شود، بُراق می شود، سعی می کند جوری برنامه ی خود را تنظیم کند که کم ترین تماس را با شما داشته باشد. هر جا دیدید که شوخی شما طرف مقابل را آزرد به خود بگویید: «کجای کار من اشتباه بود؟ چه چیزی را رعایت نکردم؟ چه چیزی را باید اصلاح کنم؟» و قبل از همه ی این سؤالات، صادقانه عذرخواهی کنید. شاید مهم ترین درسی که فرزندان از رفتار ما می آموزند، همین باشد، پی بردن به اشتباهات، عذرخواهی صادقانه و اصلاح اشتباهات.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم