از روش پیش بینی استفاده کنید

برای رابطه ی بهتر با نوجوانان

با استفاده از تجربیات گذشته، می توانید بسیاری از مسائل امروز را حدس بزنید و از آن ها غافلگیر نشوید. چه وقت هایی راحت تر می توانید به نتیجه برسید؟ چه وقت هایی زودتر عصبانی می شوید؟ چه مواقعی اگر بحث شروع شود پایان غیرقابل کنترلی دارد؟ چه وقت هایی حرف های شما به دلخوری طرف مقابل منجر می شود؟ چه حرف هایی او را عصبانی می کند؟
چند سال پیش یک مطلب طنز در مجله ی «گل آقا» چاپ شده بود با این مضمون که: «من و خانمم بعد از چند دهه زندگی آن چنان به زیر و بم روحیه ی هم وارد هستیم که با یک اشاره ی چشم می توانیم به اندازه ی یک کتاب قربان صدقه ی هم برویم یا برعکس، به هم فحش و بد و بی راه بگوییم!»
واقعیت این است که ما با زندگی کردن در کنار هم به خصوصیات یکدیگر پی می بریم و می توانیم از این دانسته ها در جهت مثبت یا منفی استفاده کنیم. می توانیم با دانستن نقاط ضعف طرف مقابل، او را تحقیر و خرد کنیم، او را عصبانی کنیم و شکست دهیم. هم چنین می توانیم با دانستن نقاط قوت طرف مقابل به او کمک کنیم، او را راهنمایی کنیم و در بردن و پیروز شدن به او کمک کنیم و همراه او باشیم.
بیایید با هم تمرینی انجام دهیم. تاریخ امروز را در نظر بگیرید و درست 5 سال قبل را به خاطر بیاورید. از خودتان بپرسید: «من از 5 سال قبل تا حالا چه کارهایی کرده ام؟ چه قدر از فکرها، احساسات و رفتارهای من درست بوده؟ چه قدر از فکرها، احساسات و رفتارهای من نادرست بوده؟ اگر به 5 سال قبل برگردم چه تغییراتی در فکر، احساس و رفتار خود خواهم داد؟»
حالا به 5 سال آینده فکر کنید و از امروز تا 5 سال بعد را در نظر آورید، اگر از تجربه ی 5 سال قبل تا به امروز استفاده نکرده باشید، از امروز جوری زندگی خواهید کرد که 5 سال بعد خواهید گفت: «کاش این کارها را نمی کردم. کاش این اقدامات را انجام می دادم، کاش...»
5 سال قبل <-- زمان حال --> 5 سال بعد
در مورد رابطه با فرزند نوجوان تان نیز همین روش را به کار بگیرید.
از خودتان بپرسید: «چه کارهایی را باید انجام می داده ام که انجام نداده ام؟»، «چه کارهایی را نباید انجام می داده ام و انجام داده ام؟» از همین امروز تغییراتی را که لازم می دانید، در زندگی و برخورد با فرزندتان ایجاد کنید.
شاید لازم است با خود بگویید: «وقت کمی صرفش کرده ام.»، «مرزهای خودم را با او مشخص نکرده ام.»، «به او نگفته ام چه قدر دوستش دارم.»، «وقتی احتیاج به حمایت داشت از او غافل شدم.» و ...
امیدوارم وقتی 5 سال بعد به این سال ها نگاه می کنید با خود بگویید: «از تجربیات خودم درس خوبی گرفتم و به آن ها عمل کردم.»
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم