به کوشش: محمد کمالي نژاد
نام رايج:
خارشترنام عربي:
حاجنام هاي ديگر:
دوتيکاني (ترکي)، جواسا (هندي)، علف ترنجبين، خارعاقول.ماهيت:
گياهي است که ترنجبين بر آن در خراسان منعقد مي گردد بغدادي نوشته اسم خارعاقول است.طبيعت:
گرم و بسيار خشکافعال و خواص:
رادع و مفتح و جالي و ترياق سموم و شرب و ضماد و بخور آن دافع بواسير و قطور سه قطره ي آب خالص آن در بيني ناشتا و بعد يک ساعت استنشاق روغن بنفشه نمودن جهت رفع صداع مزمن مجرب دانسته اند و روغن آن که از آب برگ تازه آن ترتيب دهند جهت وجع مفاصل و جميع علل بارده بغايت مؤثر و شکوفه آن جهت بواسير نافع است.***
مضر:
گرده (کليه)مصلح:
کتيرامنبع مقاله :
کمالي نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول