راهبرد ملي پيشگيري از خودکشي

در سال 2001 پزشک ارشد، «ديويد استاکر»، با کمک مؤسسه ي ملي سلامتي، راهبرد ملي پيشگيري از خودکشي را تدوين کرد. اين راهبرد داراي اهداف و دستاوردهاي اختصاصي، به منظور کاهش خودکشي است که عبارتند از:
1.ارتقاي آگاهي در مورد اين که خودکشي مشکلي قابل پيشگيري در بهداشت عمومي است.
2. فراهم کردن حمايتي فراگير براي پيشگيري از خودکشي.
3. تدوين و اجراي راهکارهايي براي کاهش انگ، همراه با استفاده از خدمات مراکز بهداشت رواني، سوء مصرف مواد و پيشگيري از خودکشي.
4. تدوين و اجراي برنامه هاي پيشگيري از خودکشي.
5. کاهش دسترسي به وسايل کشنده و روش هاي صدمه به خود.
6. اجراي برنامه هاي آموزشي براي شناسايي رفتار پرخطر و ارائه ي درمان مؤثر.
7. تدوين و ارتقاي روش هاي باليني و تخصصي.
8. افزايش دسترسي و پيوندهاي اجتماعي با خدمات بهداشت رواني و سوء مصرف مواد.
9. بهبود گزارش دهي و توصيف رفتار انتحاري، بيماري رواني و سوء مصرف مواد در رسانه هاي جمعي.
10. بهبود و ارتقاي نظام هاي نظارتي.
11. ارتقا و تقويت تحقيقات مربوط به خودکشي و پيشگيري از خودکشي.
راهبرد ملي پيشگيري از خودکشي چارچوبي براي پيشگيري از خودکشي در سطح کشور ايجاد مي کند. هر قدر حمايت و هم کاري در پيشگيري از خودکشي قوي تر و گسترده تر باشد، امکان موفقيت اين اقدام ابتکاري بهداشت عمومي بيش تر خواهد بود. هر چه آگاهي مردم از گستردگي مشکل خودکشي، راه هاي پيشگيري از آن و نقش افراد و گروه ها در اقدامات پيشگيرانه بيش تر شود، خودکشي و رفتارهاي انتحاري بيش تر کاهش خواهد يافت.
منبع مقاله :
سپهرمنش، زهرا؛ (1388)، پشگيري از خودکشي(راهنماي عملي ارزيابي و پيشگيري از خودکشي)، تهران: نشر قطره، چاپ اول