سلام خدا قوت آقایی که چهارماه از خودم بزرگتره و سطح سواد یکسان داریم، به طور سنتی به خواستگاری ام آمد .بعد از چندین جلسه گفتگو در شرایط و محیط های مختلف به شناخت خوبی از روحیات ایشان رسیدم .البته ایشان خودشان راحت بامن صحبت کردند و خیلی صادقانه و حتی جزئی ترین مسائل را برام بیان میکردند .(از لحاظ اعتقادی و پایبندی به ارزشها شبیه هم بودیم) مانعی که این وسط پیش آمد این بودکه من و ایشون به یک مشاوره پیش از ازدواج رجوع کردیم . باتوجه به تستی که دادیم و مشاوره آن را تحلیل کرد ، به من گفت تو آماده ازدواجی ولی این آقا هنوز آمادگی ندارد . توضیح زیادی که قانع بشم بهم نداد .فقط نیم ساعت بامن صحبت کردند . اما با خواستگارم به تنهایی یک ساعت صحبت کرد . بعدش هم نیم ساعتی که از وقت من مونده بود را دوتایی باهامون صحبت کرد ودر پایان گفت که باهم خداحافظی کنید .(لازم میدونم که اینجااضافه کنم ، تا اون زمان من وابستگی عاطفی به خواستگارم پیدانکرده بودم ولی ایشون بشدت علاقمندم شده بود) . راستش بعد از اون مشاوره ما همدیگرو ندیدیم ولی از طریق تلگرام باهم در ارتباط بودیم و آن هم فقط به درخواست خواستگارم بود .بعد از زبان خواستگارم بیشتر متوجه شدم که مشاوره به ایشون گفته که : "از لحاظ اخلاقی نیاز به بازسازی داره یعنی کینه توزی و افسردگی و غم درونی و عدم تایید شدن از سوی اطرافیانش ، باید تصحیح شود بعد ازدواج کند . در طول مدتی که از طریق تلگرام باهاش درارتباط بودم ، سعی کردم تا میتونم بهش انگیزه بدم . چون واقعا بی انگیزه بود . (البته من خیلی مطالعه و کلاس در زمینه های روانشناسی انجام دادم و میدم ) بعدها متوجه شدم دارم بهش وابسته میشم ، (نه دلبسته). و همین وابستگی روحیه منو داشت کاملا بهم می ریخت . خوشبختانه خواستگارم آنقدر دارای درک و شعور بالایی است که خودش بهم گفت تامن خودمو به بهترین شخص برای تو نسازم ، تن به ازدواج نمیدم . نکته ای که این وسط منو آزار میده اینه که : ایشون از خانواده اش برای من کلی درددل کرد . و متاسفانه در خانه ای بزرگ شده که مرتب توی سرش زدند و کارهایی که انجام داده را بچشم نیاوردند و ازش حتی تشکر هم نکردند . (البته منم طی اون زمانهایی که باهم گفتگوهای حضوری داشتیم با خانواده اش آشنا شدم) ایشون به من گفته که رابطشو با خانواده اش سست کرده و بخاطر بار منفی که بهش متتقل میکنند و همش بهش میگن (تو نمیتونی ازدواج کنی ) ، رفته تو اتاقش . البته ایشون بشدت دلسوز و خانواده دوسته . و طبق گفته خودش ، بخاطر اینکه حالش بد نشه ، داره از خانواده و اون افراد فاصله میگیره . من جوابی نداشتم به ایشون بدم . فقط گوش کردم . آخه خودمم زیاد موافق این نیستم که کسی از خانواده اش فاصله بگیره . بنظر شما چطوری به خواستگارم کمک کنم . تا زودتر و بهتر از این روحیات خلاصی پیداکنه . متاسفانه چون از تنهایی بدش میاد ، اگه بهش بگم برو پیش روانشناس قبول میکنه ولی انگیزشو نداره .. راستی : آیا این شخص با این ویژگی ها مناسب ازدواج هست ؟ اگه بهش انگیزه بدم ، میتونه زندگی و خانواده تشکیل بده ؟ چون ایشون کمبود محبت هم داره . و زمانی که من بهش داشتم انگیزه و روحیه میدادم ، و کارهاشو تایید میکردم ، به شدت شادوسرحال بود .