پرسش :
تفاوت بين قيام امام حسين عليه السلام و جنگهاي دوران پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ چيست؟
پاسخ :
پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ هرگز شروع به جنگ نكرده است. آن حضرت از سوي خداوند رسالت و ماموريت هدايت مردم را داشت و با همين انگيزه مردم را به توحيد فرا خواند و از مردم دعوت كرد تا از پرستش بتها دست بردارند, چنانكه همه پيامبران اين رسالت را عهده دار بودند و انجام مي دادند. عده اي به نداي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پاسخ مثبت دادند و به دين اسلام گرويدند. اما عده اي زيادي ايمان نياوردند بلكه به آزار پيامبر پرداختند و مسلمانان را مورد شكنجه قرار دادند. مدت اين رويارويي 13 سال طول كشيد و سر انجام پيامبر مجبور به هجرت از مكه به مدينه( يثرب) جهت گسترش دعوت و تشكيل حكومت گرديد. پس از هجرت به مدينه مشركين و كفار مكه با همدستي برخي از قبايل اقدام به لشكركشي و هجوم به مركز حكومت و دعوت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نمودند. پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ جهت دفاع از حريم دين اسلام به دستور خداوند، اقدام به دفاع و مقابله مثل با آنها نمود و در اين راه جنگ هاي متعددي رخ داد, نظير جنگ بدر, احد, خندق, و… در همه اين جنگ ها طرف مقابل پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ كفار و مشركان و يا پيمان شكنان از قبايل عرب و يهوديان بودند كه هدف آنها محو و نابودي اسلام بود. در اين جنگ ها كه مسلمانان مدافع بودند نه آغازگر جنگ و سر انجام پيروزي با مسلمانان و شكست براي كفار و مشركان بود.
در قيام امام حسين ـ عليه السلام ـ و يارانش, امام حسين براي جنگ به سمت كوفه نيامد طبق دعوت مردم كوفه براي رهبري آنها مي آمد و امام هرگز آغازگر جنگ نبود و بلكه امام و يارانش از خود دفاع كردند.
تفاوت عمده اي بين واقعه عاشورا و جنگ هاي دفاعي پيامبران بود كه طرف مقابل پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مشركان به سركردگي ابوسفيان بودند كه كافر و بت پرست بود و علي رغم دلسوزي پيامبر در حق آنها اسلام را قبول نمي كردند كه در نهايت با فتح مكه به زور شمشير و قدرت اسلام,مسلمان شدند و چاره اي نديدند جز مسلماني, در واقعه عاشورا خط نفاق و منافقان به سركردگي نواده رييس مشركان ( يزيد نوه ابوسفيان) در مقابل امام حسين ايستادند, آنها به تظاهر و رياكاري خود را مسلمان دانسته و در مقابل مومنين حقيقي ايستادند. در حقيقت در قضيه كربلا ريا و نفاق در مقابل اخلاص و ايمان ايستاد. جنگ امام حسين ـ عليه السلام ـ در مقابل نفاق و ريا بود كه با تغيير چهره از شرك به نفاق در صدد نابودي اسلام بود. امام حسين با تدبير و آگاهي براي روشن شدن خط نفاق از جان خود و عزيزانش مايه گذاشت و اين خط نفاق را روشن كرده با آن مبارزه كرد و اسلام ناب را با اسلام اموي ( آمريكايي) جدا كرد.
تفاوتهاي ظاهري نيز بين جنگ هاي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ با قيام امام حسين ـ عليه السلام ـ بود, مانند تفاوت در تعداد, به نحوي كه سپاه يزيد از هزاران نفر تشكيل مي شد و تعداد ياران امام كمتر از صد نفر بودند از اين اكثريت و اقليت يك نتيجه نيز مي توان گرفت, كه طرفداران نفاق و ريا و دورويي بيشتر از طرفداران اخلاص و ايمان واقعي هستند.
نقاط مشترك:
1. هر دو براي دفاع از اساس و اصل اسلام بود.
2. در هر دو نبرد جهالت و ناداني علت مقابله مردم با حقيقت بود.
يعني مشركين مكه و كفار به خاطر گرفتاري در جهل و ناداني در مقابل كسي كه مي خواست به آنها حيات بدهد و آنها را هدايت كند ايستادند, مردم كوفه و مقابل امام حسين نيز غرق جهالت بودند و امام تا آخرين لحظه براي نجات آنها از جهالت و ناداني موعظه كرد ولي هرگز سودي نبخشيد و آنها فريفته دنيا شدند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. حماسه حسيني.شهید مطهری
2. سيري در سيره نبوي، شهيد مطهري.
منبع: اندیشه قم
پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ هرگز شروع به جنگ نكرده است. آن حضرت از سوي خداوند رسالت و ماموريت هدايت مردم را داشت و با همين انگيزه مردم را به توحيد فرا خواند و از مردم دعوت كرد تا از پرستش بتها دست بردارند, چنانكه همه پيامبران اين رسالت را عهده دار بودند و انجام مي دادند. عده اي به نداي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پاسخ مثبت دادند و به دين اسلام گرويدند. اما عده اي زيادي ايمان نياوردند بلكه به آزار پيامبر پرداختند و مسلمانان را مورد شكنجه قرار دادند. مدت اين رويارويي 13 سال طول كشيد و سر انجام پيامبر مجبور به هجرت از مكه به مدينه( يثرب) جهت گسترش دعوت و تشكيل حكومت گرديد. پس از هجرت به مدينه مشركين و كفار مكه با همدستي برخي از قبايل اقدام به لشكركشي و هجوم به مركز حكومت و دعوت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نمودند. پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ جهت دفاع از حريم دين اسلام به دستور خداوند، اقدام به دفاع و مقابله مثل با آنها نمود و در اين راه جنگ هاي متعددي رخ داد, نظير جنگ بدر, احد, خندق, و… در همه اين جنگ ها طرف مقابل پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ كفار و مشركان و يا پيمان شكنان از قبايل عرب و يهوديان بودند كه هدف آنها محو و نابودي اسلام بود. در اين جنگ ها كه مسلمانان مدافع بودند نه آغازگر جنگ و سر انجام پيروزي با مسلمانان و شكست براي كفار و مشركان بود.
در قيام امام حسين ـ عليه السلام ـ و يارانش, امام حسين براي جنگ به سمت كوفه نيامد طبق دعوت مردم كوفه براي رهبري آنها مي آمد و امام هرگز آغازگر جنگ نبود و بلكه امام و يارانش از خود دفاع كردند.
تفاوت عمده اي بين واقعه عاشورا و جنگ هاي دفاعي پيامبران بود كه طرف مقابل پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مشركان به سركردگي ابوسفيان بودند كه كافر و بت پرست بود و علي رغم دلسوزي پيامبر در حق آنها اسلام را قبول نمي كردند كه در نهايت با فتح مكه به زور شمشير و قدرت اسلام,مسلمان شدند و چاره اي نديدند جز مسلماني, در واقعه عاشورا خط نفاق و منافقان به سركردگي نواده رييس مشركان ( يزيد نوه ابوسفيان) در مقابل امام حسين ايستادند, آنها به تظاهر و رياكاري خود را مسلمان دانسته و در مقابل مومنين حقيقي ايستادند. در حقيقت در قضيه كربلا ريا و نفاق در مقابل اخلاص و ايمان ايستاد. جنگ امام حسين ـ عليه السلام ـ در مقابل نفاق و ريا بود كه با تغيير چهره از شرك به نفاق در صدد نابودي اسلام بود. امام حسين با تدبير و آگاهي براي روشن شدن خط نفاق از جان خود و عزيزانش مايه گذاشت و اين خط نفاق را روشن كرده با آن مبارزه كرد و اسلام ناب را با اسلام اموي ( آمريكايي) جدا كرد.
تفاوتهاي ظاهري نيز بين جنگ هاي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ با قيام امام حسين ـ عليه السلام ـ بود, مانند تفاوت در تعداد, به نحوي كه سپاه يزيد از هزاران نفر تشكيل مي شد و تعداد ياران امام كمتر از صد نفر بودند از اين اكثريت و اقليت يك نتيجه نيز مي توان گرفت, كه طرفداران نفاق و ريا و دورويي بيشتر از طرفداران اخلاص و ايمان واقعي هستند.
نقاط مشترك:
1. هر دو براي دفاع از اساس و اصل اسلام بود.
2. در هر دو نبرد جهالت و ناداني علت مقابله مردم با حقيقت بود.
يعني مشركين مكه و كفار به خاطر گرفتاري در جهل و ناداني در مقابل كسي كه مي خواست به آنها حيات بدهد و آنها را هدايت كند ايستادند, مردم كوفه و مقابل امام حسين نيز غرق جهالت بودند و امام تا آخرين لحظه براي نجات آنها از جهالت و ناداني موعظه كرد ولي هرگز سودي نبخشيد و آنها فريفته دنيا شدند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. حماسه حسيني.شهید مطهری
2. سيري در سيره نبوي، شهيد مطهري.
منبع: اندیشه قم
