پرسش :
آيا اين درست است که بعد از شهادت حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ ، دو خورشيد در آسمان ظاهر شد؟
پاسخ :
شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ يکي از حوادث ناگوار و بسيار حزن برانگيز صدر اسلام مي باشد. در اين حادثه جانگداز، سبط رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در صحراي کربلا به همراه 72 تن از ياران وفادارش به وضع بسيار دردناکي به شهادت رسيدند. اما در خصوص اين که روز عاشورا يا روز بعد از عاشورا دو خورشيد در آسمان ظاهر شد چنين مطلبي در مصادر تاريخي و غير تاريخي وجود ندارد. روز عاشورا و يا بعد از عاشورا يک خورشيد در آسمان ظاهر شد و سپس همان خورشيد نيز غروب کرد. اما اين که شنيده شده است در ايام عاشورا و بعد از شهادت ابي عبدالله دو خورشيد در آسمان ظاهر شد، احتمالا برداشت اشتباهي است که علت آن تعابير برخي از خطبا و مداحان و يا نويسندگان مي باشد. بعضا در کلام نويسندگان، ائمه اطهار به خورشيد تشبيه شده اند. به عنوان نمونه شيخ جواد قيومي مي نويسد:«امام ابري بارنده، باراني شتابنده و «خورشيدي» است فروزنده»[1] و احمد رحماني همداني در مورد امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ مي نويسد: «تو ازديده ها پنهان ماندي با آن که «خورشيدي» هستي که برتر از آن است که ابر بتواند چهره را بپوشاند».[2] از اين تعابير در کلام نويسندگان و حتي در احاديث وارده از ائمه اطهار نيز يافت مي شود به عنوان نمونه در حديثي از امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ زمان غيبت، خودشان را به خورشيد پس ابر تشبيه کرده اند...»[3]
در کلام شعرا نيز از اين تعابير يافت مي شود. به عنوان نمونه محتشم کاشاني در بند هفتم از دوازده بند اشعاري که در رثاي امام حسين ـ عليه السلام ـ سروده است مي گويد:
روزي که شد به نيزه سر آن بزرگوار
خورشيد سر برهنه بر آمد زکوهسار
محتشم در اين شعر معروف سربريده امام حسين ـ عليه السلام ـ را برفراز ني، به خورشيد تشبيه کرده است. در صحيفه الحسين ـ عليه السلام ـ نيز در وصف ابي عبدالله آمده است:
... فلک با ماه و خورشيدي که دارد
چو تو منظومه شمسي ندارد
بگو اي خاک با خورشيد گردون
ميا از حجله گاه شرق بيرون
که اين جا روي ني خواهد درخشيد
سري روشن تر از صد ماه و خورشيد.»[4]
نتيجه گيري: با توجه به اين که در کلام شعراء، خطبا، مداحان و نويسندگان بعضاً سر مقدس امام حسين ـ عليه السلام ـ خصوصا زماني که بر بالاي نيزه قرار گرفت به خورشيد تشبيه شده است بنابر اين ممکن است اين اشتباه براي برخي رخ داده باشد که گمان کرده اند بعد از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ دو خورشيد در آسمان ظاهر شده در حالي که چنين نبوده است بلکه خورشيد دوم سر مقدس امام حسين ـ عليه السلام ـ بوده است که بر روي نيزه قرار گرفته است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1- درکربلا چه گذشت؛شیخ عباس قمی .
2- مقتل مقرم ،عبد ارزاق مقرم
پی نوشتها:
[1] شيخ جواد قيومي، صحيفه الرضا، چاپ اول، قم، جامعه مدرسين، 1373، ص 257.
[2]. احمد رحماني همداني، الامام علي بن ابيطالب ـ ترجمه حسين استاد ولي بي جا، منير 1377، ص 465.
[3]. کمال الدين و تمام النعمه، ص 485 و بحار الانوار، ج55، ص 92.
[4]. شيخ جواد قيومي، صحيفه الحسين ـ عليه السلام ـ چاپ اول، قم، جامعه مدرسين، 1374، ص 359.
منبع: اندیشه قم
شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ يکي از حوادث ناگوار و بسيار حزن برانگيز صدر اسلام مي باشد. در اين حادثه جانگداز، سبط رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در صحراي کربلا به همراه 72 تن از ياران وفادارش به وضع بسيار دردناکي به شهادت رسيدند. اما در خصوص اين که روز عاشورا يا روز بعد از عاشورا دو خورشيد در آسمان ظاهر شد چنين مطلبي در مصادر تاريخي و غير تاريخي وجود ندارد. روز عاشورا و يا بعد از عاشورا يک خورشيد در آسمان ظاهر شد و سپس همان خورشيد نيز غروب کرد. اما اين که شنيده شده است در ايام عاشورا و بعد از شهادت ابي عبدالله دو خورشيد در آسمان ظاهر شد، احتمالا برداشت اشتباهي است که علت آن تعابير برخي از خطبا و مداحان و يا نويسندگان مي باشد. بعضا در کلام نويسندگان، ائمه اطهار به خورشيد تشبيه شده اند. به عنوان نمونه شيخ جواد قيومي مي نويسد:«امام ابري بارنده، باراني شتابنده و «خورشيدي» است فروزنده»[1] و احمد رحماني همداني در مورد امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ مي نويسد: «تو ازديده ها پنهان ماندي با آن که «خورشيدي» هستي که برتر از آن است که ابر بتواند چهره را بپوشاند».[2] از اين تعابير در کلام نويسندگان و حتي در احاديث وارده از ائمه اطهار نيز يافت مي شود به عنوان نمونه در حديثي از امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ زمان غيبت، خودشان را به خورشيد پس ابر تشبيه کرده اند...»[3]
در کلام شعرا نيز از اين تعابير يافت مي شود. به عنوان نمونه محتشم کاشاني در بند هفتم از دوازده بند اشعاري که در رثاي امام حسين ـ عليه السلام ـ سروده است مي گويد:
روزي که شد به نيزه سر آن بزرگوار
خورشيد سر برهنه بر آمد زکوهسار
محتشم در اين شعر معروف سربريده امام حسين ـ عليه السلام ـ را برفراز ني، به خورشيد تشبيه کرده است. در صحيفه الحسين ـ عليه السلام ـ نيز در وصف ابي عبدالله آمده است:
... فلک با ماه و خورشيدي که دارد
چو تو منظومه شمسي ندارد
بگو اي خاک با خورشيد گردون
ميا از حجله گاه شرق بيرون
که اين جا روي ني خواهد درخشيد
سري روشن تر از صد ماه و خورشيد.»[4]
نتيجه گيري: با توجه به اين که در کلام شعراء، خطبا، مداحان و نويسندگان بعضاً سر مقدس امام حسين ـ عليه السلام ـ خصوصا زماني که بر بالاي نيزه قرار گرفت به خورشيد تشبيه شده است بنابر اين ممکن است اين اشتباه براي برخي رخ داده باشد که گمان کرده اند بعد از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ دو خورشيد در آسمان ظاهر شده در حالي که چنين نبوده است بلکه خورشيد دوم سر مقدس امام حسين ـ عليه السلام ـ بوده است که بر روي نيزه قرار گرفته است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1- درکربلا چه گذشت؛شیخ عباس قمی .
2- مقتل مقرم ،عبد ارزاق مقرم
پی نوشتها:
[1] شيخ جواد قيومي، صحيفه الرضا، چاپ اول، قم، جامعه مدرسين، 1373، ص 257.
[2]. احمد رحماني همداني، الامام علي بن ابيطالب ـ ترجمه حسين استاد ولي بي جا، منير 1377، ص 465.
[3]. کمال الدين و تمام النعمه، ص 485 و بحار الانوار، ج55، ص 92.
[4]. شيخ جواد قيومي، صحيفه الحسين ـ عليه السلام ـ چاپ اول، قم، جامعه مدرسين، 1374، ص 359.
منبع: اندیشه قم
