پرسش :
آيا زيارت ناحيه مقدسه معتبر است؟ و آيا فقط بايد در حرم امام خوانده شود يا در همه جا مي توان خواند؟
پاسخ :
يكي از اعمال مستحب، زيارت حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) است. امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «كسي كه به زيارت قبر امام حسين (عليه السلام) برود در حالي كه عارف به حق آن حضرت باشد، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مي بخشد».[1]
با توجه به بررسي هاي زياد در منابع روايي و زيارتي، سند قاطعي براي اين زيارت يافت نشده، و بعضي ها آن را مرسله مي نامند. ولي با توجه به اين كه خيلي از بزرگان آن را نقل كرده اند، به عنوان مثال عالم بزرگوار مرحوم محمد بن المشهدي متوفي سال 610 در كتاب مزار كبير ص 496 نقل کرده است. زيارت ديگري در روز عاشورا از ناحيه مقدسه به سوي يكي از نواب صادر شده است، سپس اين زيارت را به عنوان زيارت نهم نقل كرده[2] و مرحوم مجلسي هم در بحارالانوار بعد از ذكر زيارت ناحيه مي فرمايد: روشن است كه اين زيارت هم از علماء نقل شده و هم توسط راويان روايت شده.[3] پس مي شود به آن اعتماد داشت.
از گفتار علما و ناقلين اين زيارت چنين فهميده مي شود كه اين زيارت مخصوص روز عاشورا نيست؛ چنان كه مرحوم مجلسي بعد از نقل آن فرمودند: محتمل است كه اين زيارت مخصوص روز عاشورا نباشد بلكه مي توان آن را در همه اوقات خواند[4]، و در صحيفه مهديه بعد از نقل كلام مرحوم مجلسي چنين آورده كه مرحوم آيت الله سيداحمد مستنبط نوشته است: روايت زيارت ناحيه مقدسه دلالت ندارد كه اين زيارت مخصوص به روز عاشورا باشد.[5] و در تمام اوقات می توان خواند. و هر اندازه مقدور باشد می توان اکتفا کرد. و نماز آن را بعد از دعا خواند و بهتر است فاصله زیادی بین دعا و نماز اتفاق نیفتد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. لطف الله صافي، پرتوي از عظمت حسين ـ عليه السلام ـ نشر مدرسه المهدي، قم
2. شيخ جعفر، تستري، الخصايص الحسينه، چاپ الحيدريه نجف سال 1375ق(اين كتاب به فارسي به نام زيتون، توسط دكتر خليل الله فاضلي ترجمه شده است).
3. شيخ محمد حسن اصفهاني، نورالعين في المشي الي زيارت الحسين ـ عليه السلام ـ نشر مكتبه الصدوق، تهران سال 1363ش
پی نوشتها:
[1] . ثقة الاسلام كليني، الكافي، ج 4، ص 582، حديث 10، ناشر: دارالكتب الاسلاميه تهران، سال 1365 هجري شمسي.
[2] . مزار كبير، ص 496، ناشر: جامعه مدرسين، چاپ اول، سال 1419.
[3] . بحارالانوار، ج 98، ص 317 و 328، زيارت هشتم ناشر: مؤسسه الوفاء بيروت، لبنان، چاپ دوم، سال 1403.
[4] . بحارالانوار، ج 98، ص 328، زيارت هشتم ناشر: مؤسسه الوفاء بيروت، لبنان، چاپ دوم، سال 1403.
[5] . سيدمرتضي مجتهدي، صحيفه مهديه ص 468، ناشر: نشر الماس، چاپ ششم تيرماه 1384 (سوم ناشر) نقل از كتاب الزياره و البشاره ج 2، ص 488.
منبع: اندیشه قم
يكي از اعمال مستحب، زيارت حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) است. امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «كسي كه به زيارت قبر امام حسين (عليه السلام) برود در حالي كه عارف به حق آن حضرت باشد، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مي بخشد».[1]
با توجه به بررسي هاي زياد در منابع روايي و زيارتي، سند قاطعي براي اين زيارت يافت نشده، و بعضي ها آن را مرسله مي نامند. ولي با توجه به اين كه خيلي از بزرگان آن را نقل كرده اند، به عنوان مثال عالم بزرگوار مرحوم محمد بن المشهدي متوفي سال 610 در كتاب مزار كبير ص 496 نقل کرده است. زيارت ديگري در روز عاشورا از ناحيه مقدسه به سوي يكي از نواب صادر شده است، سپس اين زيارت را به عنوان زيارت نهم نقل كرده[2] و مرحوم مجلسي هم در بحارالانوار بعد از ذكر زيارت ناحيه مي فرمايد: روشن است كه اين زيارت هم از علماء نقل شده و هم توسط راويان روايت شده.[3] پس مي شود به آن اعتماد داشت.
از گفتار علما و ناقلين اين زيارت چنين فهميده مي شود كه اين زيارت مخصوص روز عاشورا نيست؛ چنان كه مرحوم مجلسي بعد از نقل آن فرمودند: محتمل است كه اين زيارت مخصوص روز عاشورا نباشد بلكه مي توان آن را در همه اوقات خواند[4]، و در صحيفه مهديه بعد از نقل كلام مرحوم مجلسي چنين آورده كه مرحوم آيت الله سيداحمد مستنبط نوشته است: روايت زيارت ناحيه مقدسه دلالت ندارد كه اين زيارت مخصوص به روز عاشورا باشد.[5] و در تمام اوقات می توان خواند. و هر اندازه مقدور باشد می توان اکتفا کرد. و نماز آن را بعد از دعا خواند و بهتر است فاصله زیادی بین دعا و نماز اتفاق نیفتد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. لطف الله صافي، پرتوي از عظمت حسين ـ عليه السلام ـ نشر مدرسه المهدي، قم
2. شيخ جعفر، تستري، الخصايص الحسينه، چاپ الحيدريه نجف سال 1375ق(اين كتاب به فارسي به نام زيتون، توسط دكتر خليل الله فاضلي ترجمه شده است).
3. شيخ محمد حسن اصفهاني، نورالعين في المشي الي زيارت الحسين ـ عليه السلام ـ نشر مكتبه الصدوق، تهران سال 1363ش
پی نوشتها:
[1] . ثقة الاسلام كليني، الكافي، ج 4، ص 582، حديث 10، ناشر: دارالكتب الاسلاميه تهران، سال 1365 هجري شمسي.
[2] . مزار كبير، ص 496، ناشر: جامعه مدرسين، چاپ اول، سال 1419.
[3] . بحارالانوار، ج 98، ص 317 و 328، زيارت هشتم ناشر: مؤسسه الوفاء بيروت، لبنان، چاپ دوم، سال 1403.
[4] . بحارالانوار، ج 98، ص 328، زيارت هشتم ناشر: مؤسسه الوفاء بيروت، لبنان، چاپ دوم، سال 1403.
[5] . سيدمرتضي مجتهدي، صحيفه مهديه ص 468، ناشر: نشر الماس، چاپ ششم تيرماه 1384 (سوم ناشر) نقل از كتاب الزياره و البشاره ج 2، ص 488.
منبع: اندیشه قم
