پرسش :
آيا مي توانم نام فرزندم را «يَهودا» بگذارم به عنوان يك فرد مسلمان يا نه؟ آيا گناه محسوب مي شود؟
پاسخ :
به عنوان مقدمه در جواب سؤال شما به عرض مي رسانم كه اسلام ديني كامل است كه در همة شئون زندگي فردي و اجتماعي انسانها داراي برنامه و دستور مي باشد. و براي هر چيزي و هر كسي حق او را و وظيفه او را تعيين نموده است. و حتي در جزئي ترين مسائل هم اظهار نظر كرده است.
يكي از حوزه هايي كه اسلام در آن وارد شده است و به طور مفصل هم به آن پرداخته است، مسائل مربوط به خانواده مي باشد. كه يكي از قسمت هايي كه تقريباً بسيار جامع به آن پرداخته، مسائل حقوقي است كه نسبت به آن تذكر داده و آنها را بر شمرده است. لذا در اين باب به حقوق والدين و فرزندان اشاره كرده و حقوق متقابل را بيان فرموده است.
يكي از حقوقي که فرزند بر پدر و مادر دارد ، نام نيك انتخاب كردن براي فرزند است. و اين مطلب در احاديث متعددي مطرح شده است كه به عنوان نمونه به دو مورد آن اشاره مي نمائيم.
1. امام رضا ـ عليه السلام ـ فرمود: اولين نيكي كه پدر به فرزند خود مي كند اين است كه براي او نام نيكو انتخاب كند. پس شما هم براي فرزندان خود نام نيكو انتخاب كنيد.[1]
2. پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله) در وصيت خود به حضرت علي ـ عليه السلام ـ فرمود: اي علي حق فرزند بر پدر و مادر اين است كه نام نيكو براي او انتخاب كنند و او را خوب تربيت كنند و به آداب خوب مؤدب كنند.[2]
پس معلوم شد كه يكي از حقوق فرزند بر والدين انتخاب نام نيك مي باشد.
نكته ديگر اين مي باشد كه نام نيك از نظر روحي و رواني تأثير مثبت بر فرزند دارد. كما اينكه نام زشت هم تأثير منفي دارد. و وسيله اي براي خرد شدن شخصيت فرزند در اجتماع و در ميان دوستانش مي گردد. پس بر والدين لازم است كه با انتخاب نام نيك، هم حق خود را ادا كنند و هم فرزند خود را خوشنام كنند. چه بسا يك نام زيبا در سعادت يك فرد تأثير داشته باشد مانند جريان حرّ بن يزيد رياحي كه حضرت سيدالشهداء نام او را با مسمي قلمداد كردند. و از طرف ديگر با وجود اين همه نام و اسم زيبا در اسلام شايسته نيست كه مسلمان براي فرزند خود نام غيراسلامي انتخاب كند. البته انتخاب نام يهودا حرام نيست و گناه ندارد ولي براي يك خانواده مسلمان سزاوار نيست كه براي فرزند خود اين نام را انتخاب كند. كه چه بسا اين نام باعث بروز مشكلاتي براي فرزند هم بشود من جمله از دست دادن هويت اسلامي خود.
و نكته اي كه نبايد از آن غافل شد، تداعي اين اسم با يهودي بودن و همفكر و هم عقيده با آنها بودن مي باشد. و اين در جامعة ما كه فرهنگي متفاوت و در تضاد با افكار يهوديت صهيونيستي دارد همخواني ندارد. لذا بهتر و شايسته است از اسم خوب خصوصاً اسامي ائمه ـ عليهم السلام ـ استفاده نمائيم كه بسيار به آنها سفارش شده و پسنديده هم مي باشد.
پيامبرگرامي اسلام(صلي الله عليه وآله)مي فرمايند:"هرکس داراي چهارپسرباشدويکي رابانام من نامگذاري نکند، درحقيقت به من جفاکرده است."[3]
امام حسين(عليه السلام) مي فرمايند:"اگرخداوندصدپسرهم به من مرحمت فرمايد، همه رابانام پدرم" علي" نامگذاري مي کنم وجزنام وي را انتخاب نمي کنم."[4]
دراحاديث آمده است که رسول خدا نامهاي مردان وشهرها را تغيير مي دادوبدين وسيله راه فرهنگ زدايي ازفرهنگ بيگانه خود نشان مي دادند.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تربيت و آموزش كودك در اسلام، تأليف عصام عتياوي، ترجمه دكتر عبدالصاحب يادگاري، نشر كانون انديشه هاي اسلام، چاپ اول، سال 1370 ش، قم.
2. حقوق متقابل والدين و فرزندان، عبدالكريم پاك نيا، نشر كمال الملك، چاپ اول، سال 82، قم.
3. اسلام و تربيت كودكان، نوشته دكتر احمد بهشتي، ج 1، انتشارات سازمان تبليغات، چاپ اول، سال 80، تهران.
4. روشهاي آسيب زا در تربيت، محمدرضا قائمي مقدم، مؤسسة پژوهشي حوزه و دانشگاه.
پی نوشتها:
[1] . اصول كافي، دارالاضواء، چاپ بيروت، ج 6، ص 18، باب الاسهاء و الكَني، ح 3.
[2] . حرّ عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، انتشارات ال البيت، چاپ قم، 1412 هـ ق، ج 21، ص 390، باب 22، ابواب احكام اولاد.
[3] فروع کافي،ج6،ص19.
[4] فروع کافي،ج6،ص19.
[5] بابازاده،علي اکبر،مسائل ازدواج وحقوق خانواده،،ص87 ،انتشارات بدر.
منبع: اندیشه قم
به عنوان مقدمه در جواب سؤال شما به عرض مي رسانم كه اسلام ديني كامل است كه در همة شئون زندگي فردي و اجتماعي انسانها داراي برنامه و دستور مي باشد. و براي هر چيزي و هر كسي حق او را و وظيفه او را تعيين نموده است. و حتي در جزئي ترين مسائل هم اظهار نظر كرده است.
يكي از حوزه هايي كه اسلام در آن وارد شده است و به طور مفصل هم به آن پرداخته است، مسائل مربوط به خانواده مي باشد. كه يكي از قسمت هايي كه تقريباً بسيار جامع به آن پرداخته، مسائل حقوقي است كه نسبت به آن تذكر داده و آنها را بر شمرده است. لذا در اين باب به حقوق والدين و فرزندان اشاره كرده و حقوق متقابل را بيان فرموده است.
يكي از حقوقي که فرزند بر پدر و مادر دارد ، نام نيك انتخاب كردن براي فرزند است. و اين مطلب در احاديث متعددي مطرح شده است كه به عنوان نمونه به دو مورد آن اشاره مي نمائيم.
1. امام رضا ـ عليه السلام ـ فرمود: اولين نيكي كه پدر به فرزند خود مي كند اين است كه براي او نام نيكو انتخاب كند. پس شما هم براي فرزندان خود نام نيكو انتخاب كنيد.[1]
2. پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله) در وصيت خود به حضرت علي ـ عليه السلام ـ فرمود: اي علي حق فرزند بر پدر و مادر اين است كه نام نيكو براي او انتخاب كنند و او را خوب تربيت كنند و به آداب خوب مؤدب كنند.[2]
پس معلوم شد كه يكي از حقوق فرزند بر والدين انتخاب نام نيك مي باشد.
نكته ديگر اين مي باشد كه نام نيك از نظر روحي و رواني تأثير مثبت بر فرزند دارد. كما اينكه نام زشت هم تأثير منفي دارد. و وسيله اي براي خرد شدن شخصيت فرزند در اجتماع و در ميان دوستانش مي گردد. پس بر والدين لازم است كه با انتخاب نام نيك، هم حق خود را ادا كنند و هم فرزند خود را خوشنام كنند. چه بسا يك نام زيبا در سعادت يك فرد تأثير داشته باشد مانند جريان حرّ بن يزيد رياحي كه حضرت سيدالشهداء نام او را با مسمي قلمداد كردند. و از طرف ديگر با وجود اين همه نام و اسم زيبا در اسلام شايسته نيست كه مسلمان براي فرزند خود نام غيراسلامي انتخاب كند. البته انتخاب نام يهودا حرام نيست و گناه ندارد ولي براي يك خانواده مسلمان سزاوار نيست كه براي فرزند خود اين نام را انتخاب كند. كه چه بسا اين نام باعث بروز مشكلاتي براي فرزند هم بشود من جمله از دست دادن هويت اسلامي خود.
و نكته اي كه نبايد از آن غافل شد، تداعي اين اسم با يهودي بودن و همفكر و هم عقيده با آنها بودن مي باشد. و اين در جامعة ما كه فرهنگي متفاوت و در تضاد با افكار يهوديت صهيونيستي دارد همخواني ندارد. لذا بهتر و شايسته است از اسم خوب خصوصاً اسامي ائمه ـ عليهم السلام ـ استفاده نمائيم كه بسيار به آنها سفارش شده و پسنديده هم مي باشد.
پيامبرگرامي اسلام(صلي الله عليه وآله)مي فرمايند:"هرکس داراي چهارپسرباشدويکي رابانام من نامگذاري نکند، درحقيقت به من جفاکرده است."[3]
امام حسين(عليه السلام) مي فرمايند:"اگرخداوندصدپسرهم به من مرحمت فرمايد، همه رابانام پدرم" علي" نامگذاري مي کنم وجزنام وي را انتخاب نمي کنم."[4]
دراحاديث آمده است که رسول خدا نامهاي مردان وشهرها را تغيير مي دادوبدين وسيله راه فرهنگ زدايي ازفرهنگ بيگانه خود نشان مي دادند.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تربيت و آموزش كودك در اسلام، تأليف عصام عتياوي، ترجمه دكتر عبدالصاحب يادگاري، نشر كانون انديشه هاي اسلام، چاپ اول، سال 1370 ش، قم.
2. حقوق متقابل والدين و فرزندان، عبدالكريم پاك نيا، نشر كمال الملك، چاپ اول، سال 82، قم.
3. اسلام و تربيت كودكان، نوشته دكتر احمد بهشتي، ج 1، انتشارات سازمان تبليغات، چاپ اول، سال 80، تهران.
4. روشهاي آسيب زا در تربيت، محمدرضا قائمي مقدم، مؤسسة پژوهشي حوزه و دانشگاه.
پی نوشتها:
[1] . اصول كافي، دارالاضواء، چاپ بيروت، ج 6، ص 18، باب الاسهاء و الكَني، ح 3.
[2] . حرّ عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، انتشارات ال البيت، چاپ قم، 1412 هـ ق، ج 21، ص 390، باب 22، ابواب احكام اولاد.
[3] فروع کافي،ج6،ص19.
[4] فروع کافي،ج6،ص19.
[5] بابازاده،علي اکبر،مسائل ازدواج وحقوق خانواده،،ص87 ،انتشارات بدر.
منبع: اندیشه قم
