پرسش :
اگر مشارکت در انتخابات کم شود چه تأثيري بر نظام دارد؟
پاسخ :
در ساختار سیاسی جهان امروز، برگزاری انتخابات و گزینش افراد اصلح یكی از متداول ترین اصول دموكراسی محسوب می شود؛ بدین معنا كه آن چه موجب قوام و حافظ این اصول است، صرفاً ساختار قانونی نیست، بلكه مشاركت مردم است و این حضور سیاسی، با بارزترین مولفه انتخابات یعنی حق رأی شهروندان همراه است.
از پیش شرط های لازم برای تحقق قانون، در نظر داشتن این حق و اهمیت مشاركت مردمی است، از این رو رأی ملت، به واقع مجرای ارتباطی مردم و حكومت شده و این گونه تعامل لازم بین دو قطب محقق می شود.
خواست و اراده مردم زیر بنا و ستون مردم سالاری دینی است و نظام سیاسی محقق نمی شود مگر با مشارکت و خواست همگانی.
نظام جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن دو ویژگی اساسی، از دیگر نظام های حكومتی جهان متمایز می گردد: 1ـ اسلامی بودن و 2ـ مردمی بودن.
افتخار نظام جمهوری اسلامی ایران در میان نظام های حكومتی، برخورداری از ویژگی خدا باوری و مردم گرایی آن است. هنگامی كه مردم مسلمان كشورمان به رهبری حضرت امام ـ قدس سره ـ مبارزه با رژیم شاهنشاهی را به سرانجام رساندند، نظامی را جایگزین حكومت طاغوت كردند كه شكل و خصوصیات آن با موازین اسلامی و دیدگاه های دینی هم خوانی داشت و ارزش ها و احكام الهی مبنای عمل مسؤلان آن بود.
این نظام كه از متن مردم برخاسته بود و آرای عمومی جامعه را نیز با خود همراه داشت؛ هویت ، روح و معنایش را از حضور مردم می گرفت، و مردم در چارچوب احكام دین و قوانین شرع مقدس در سرنوشت خود تأثیرگذار بودند.
از آن جا كه جمهوری اسلامی ایران، نظامی دینی و مردمی است، ثبات و اقتدار آن با حضور و مشاركت گسترده اقشار مختلف مردم در صحنه هایی چون انتخابات تامین می گردد.
بر این اساس شركت در انتخابات به عنوان یكی از مهم ترین تكالیف شرعی و اجتماعی تلقی شده و هر نوع عاملی كه سبب كاهش حضور و كم رنگ شدن نقش مردم در صحنه های انتخابات گردد، از عوامل باز دارنده انقلاب اسلامی محسوب خواهد شد.[1]
انتخابات، مهم ترین نمود مشاركت سیاسی و نیز نقش آفرینی مردم در تعیین سرنوشت جامعه اسلامی است و دقیقاً به همین علت امام خمینی ـ قدس سره ـ می فرمایند:
نگوئید كه دیگران رای می دهند؛ من هم باید رأی بدهم. تو هم باید رأی بدهی،آن روستایی هم كه كنار مزرعه خودش كار می كند باید رأی بدهد. تكلیف است، این یك تكلیف الهی است.[2]
مقام معظم رهبری نیز مسأله انتخابات را ناظر به حضور مردم دانسته و می فرمایند:
روح نظام اسلامی مترادف با حضور مردم در همه ی امور است در این صورت استقلال و عزت، ماندگاری و وحدت نظام تامین خواهد شد. و با حضور واقعی مردم، دفاع از نظام و مرز های كشور در مقابل دشمن نیز امكان پذیر خواهد بود.[3]
عدم حضور مردم در صحنه های انتخابات، پایه های حكومت جمهوری اسلامی ایران را سست می كند و باعث تضعیف دین و ارزش ها می گردد.
حضور مردم در عرصه انتخابات، شگردهای تبلیغی دشمنان اسلام و ایران را خنثی می كند. آرزوی مستكبران و مخالفان دین و ایران، روی گردان مردم از نظام الهی است. برای رسیدن به این آرزو، آنان با طرح برخی از كاستی ها و دشواری های اقتصادی، بر آنند تا شاید بتوانند مردم را از حكومت اسلامی جدا كنند و ملت نیز با عدم حضور خود در پای صندوق های رأی، ناخرسندی خود از حاكمیت و اعراض خویش از نظام جمهوری اسلامی را اعلام نمایند. حضور آحاد مردم در انتخابات با آمار دقیق، زیر نظر چشمان تیز بین و خشم آلود دشمنان این نظام الهی و مردمی است.
از این رو حضور پر شور و چشم گیر مردم در پای صندوق های رأی، علاوه بر تقویت نظام و انقلاب اسلامی،سیلی محكمی به صورت معاندان و دشمنان و خط بطلانی بر توطئه توطئه گران خواهد بود.[4]
معرفی منبع جهت مطالعه بیشتر:
انتخابات مردم، علی شیرازی، انتشارات خادم الرضا علیه‌السلام،قم.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. شیرازی، علی، انتخابات مردم، صص 14 ـ 15.
[2]. ر.ک: صحیفه نور، ج 15، ص 58.
[3]. ر.ک: انتخابات، مولفه‌ها و آموزه‌ها، ص 66، و انتخابات مردم، علی شیرازی، انتشارات خادم الرضا علیه السلام، ص 16.
[4]. شیرازی، علی، انتخابات مردم، انتشارات خادم الرضا علیه السلام، صص 90 ـ 91.
در ساختار سیاسی جهان امروز، برگزاری انتخابات و گزینش افراد اصلح یكی از متداول ترین اصول دموكراسی محسوب می شود؛ بدین معنا كه آن چه موجب قوام و حافظ این اصول است، صرفاً ساختار قانونی نیست، بلكه مشاركت مردم است و این حضور سیاسی، با بارزترین مولفه انتخابات یعنی حق رأی شهروندان همراه است.
از پیش شرط های لازم برای تحقق قانون، در نظر داشتن این حق و اهمیت مشاركت مردمی است، از این رو رأی ملت، به واقع مجرای ارتباطی مردم و حكومت شده و این گونه تعامل لازم بین دو قطب محقق می شود.
خواست و اراده مردم زیر بنا و ستون مردم سالاری دینی است و نظام سیاسی محقق نمی شود مگر با مشارکت و خواست همگانی.
نظام جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن دو ویژگی اساسی، از دیگر نظام های حكومتی جهان متمایز می گردد: 1ـ اسلامی بودن و 2ـ مردمی بودن.
افتخار نظام جمهوری اسلامی ایران در میان نظام های حكومتی، برخورداری از ویژگی خدا باوری و مردم گرایی آن است. هنگامی كه مردم مسلمان كشورمان به رهبری حضرت امام ـ قدس سره ـ مبارزه با رژیم شاهنشاهی را به سرانجام رساندند، نظامی را جایگزین حكومت طاغوت كردند كه شكل و خصوصیات آن با موازین اسلامی و دیدگاه های دینی هم خوانی داشت و ارزش ها و احكام الهی مبنای عمل مسؤلان آن بود.
این نظام كه از متن مردم برخاسته بود و آرای عمومی جامعه را نیز با خود همراه داشت؛ هویت ، روح و معنایش را از حضور مردم می گرفت، و مردم در چارچوب احكام دین و قوانین شرع مقدس در سرنوشت خود تأثیرگذار بودند.
از آن جا كه جمهوری اسلامی ایران، نظامی دینی و مردمی است، ثبات و اقتدار آن با حضور و مشاركت گسترده اقشار مختلف مردم در صحنه هایی چون انتخابات تامین می گردد.
بر این اساس شركت در انتخابات به عنوان یكی از مهم ترین تكالیف شرعی و اجتماعی تلقی شده و هر نوع عاملی كه سبب كاهش حضور و كم رنگ شدن نقش مردم در صحنه های انتخابات گردد، از عوامل باز دارنده انقلاب اسلامی محسوب خواهد شد.[1]
انتخابات، مهم ترین نمود مشاركت سیاسی و نیز نقش آفرینی مردم در تعیین سرنوشت جامعه اسلامی است و دقیقاً به همین علت امام خمینی ـ قدس سره ـ می فرمایند:
نگوئید كه دیگران رای می دهند؛ من هم باید رأی بدهم. تو هم باید رأی بدهی،آن روستایی هم كه كنار مزرعه خودش كار می كند باید رأی بدهد. تكلیف است، این یك تكلیف الهی است.[2]
مقام معظم رهبری نیز مسأله انتخابات را ناظر به حضور مردم دانسته و می فرمایند:
روح نظام اسلامی مترادف با حضور مردم در همه ی امور است در این صورت استقلال و عزت، ماندگاری و وحدت نظام تامین خواهد شد. و با حضور واقعی مردم، دفاع از نظام و مرز های كشور در مقابل دشمن نیز امكان پذیر خواهد بود.[3]
عدم حضور مردم در صحنه های انتخابات، پایه های حكومت جمهوری اسلامی ایران را سست می كند و باعث تضعیف دین و ارزش ها می گردد.
حضور مردم در عرصه انتخابات، شگردهای تبلیغی دشمنان اسلام و ایران را خنثی می كند. آرزوی مستكبران و مخالفان دین و ایران، روی گردان مردم از نظام الهی است. برای رسیدن به این آرزو، آنان با طرح برخی از كاستی ها و دشواری های اقتصادی، بر آنند تا شاید بتوانند مردم را از حكومت اسلامی جدا كنند و ملت نیز با عدم حضور خود در پای صندوق های رأی، ناخرسندی خود از حاكمیت و اعراض خویش از نظام جمهوری اسلامی را اعلام نمایند. حضور آحاد مردم در انتخابات با آمار دقیق، زیر نظر چشمان تیز بین و خشم آلود دشمنان این نظام الهی و مردمی است.
از این رو حضور پر شور و چشم گیر مردم در پای صندوق های رأی، علاوه بر تقویت نظام و انقلاب اسلامی،سیلی محكمی به صورت معاندان و دشمنان و خط بطلانی بر توطئه توطئه گران خواهد بود.[4]
معرفی منبع جهت مطالعه بیشتر:
انتخابات مردم، علی شیرازی، انتشارات خادم الرضا علیه‌السلام،قم.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. شیرازی، علی، انتخابات مردم، صص 14 ـ 15.
[2]. ر.ک: صحیفه نور، ج 15، ص 58.
[3]. ر.ک: انتخابات، مولفه‌ها و آموزه‌ها، ص 66، و انتخابات مردم، علی شیرازی، انتشارات خادم الرضا علیه السلام، ص 16.
[4]. شیرازی، علی، انتخابات مردم، انتشارات خادم الرضا علیه السلام، صص 90 ـ 91.
