پرسش :
خداى متعال چرا شيطان را آفريد؟
پاسخ :
بسيارى مى پرسند شيطان كه موجود اغواگرى است اصلاً چرا آفريده شد؟ و فلسفه وجود او چيست؟! در پاسخ مى گوئيم:
اوّلاً: خداوند شيطان را، شيطان نيافريد، به اين دليل كه سال ها همنشين فرشتگان و بر فطرت پاك بود، ولى بعد از آزادى خود سوء استفاده كرد و بناى طغيان و سركشى گذارد، پس او در آغاز پاك آفريده شد، و انحرافش بر اثر خواست خودش بود.
ثانياً: از نظر سازمان آفرينش، وجود شيطان براى افراد با ايمان و آنها كه مى خواهند راه حق را بپويند زيان بخش نيست، بلكه وسيله پيشرفت و تكامل آنها است، چه اين كه پيشرفت، ترقى و تكامل، همواره در ميان تضادها صورت مى گيرد.
به عبارت روشن تر:انسان تا در برابر دشمن نيرومندى قرار نگيرد هرگز نيروها و نبوغ خود را بسيج نمى كند و بكار نمى اندازد،همين وجود دشمن نيرومند سبب تحرك و جنبش هر چه بيشتر انسان و در نتيجه ترقى و تكامل او مى شود.يكى از فلاسفه بزرگ تاريخ معاصر به نام «تواين بى» ميگويد:«هيچ تمدن درخشانى در جهان پيدا نشد، مگر اين كه، ملتى مورد هجوم يك نيروى خارجى قرار گرفت و بر اثر اين تهاجم نبوغ و استعداد خود را به كار انداخت و آن چنان تمدن درخشانى را پى ريزى كرد».
منبع:تفسير نمونه، جلد 1، صفحه 237.
بسيارى مى پرسند شيطان كه موجود اغواگرى است اصلاً چرا آفريده شد؟ و فلسفه وجود او چيست؟! در پاسخ مى گوئيم:
اوّلاً: خداوند شيطان را، شيطان نيافريد، به اين دليل كه سال ها همنشين فرشتگان و بر فطرت پاك بود، ولى بعد از آزادى خود سوء استفاده كرد و بناى طغيان و سركشى گذارد، پس او در آغاز پاك آفريده شد، و انحرافش بر اثر خواست خودش بود.
ثانياً: از نظر سازمان آفرينش، وجود شيطان براى افراد با ايمان و آنها كه مى خواهند راه حق را بپويند زيان بخش نيست، بلكه وسيله پيشرفت و تكامل آنها است، چه اين كه پيشرفت، ترقى و تكامل، همواره در ميان تضادها صورت مى گيرد.
به عبارت روشن تر:انسان تا در برابر دشمن نيرومندى قرار نگيرد هرگز نيروها و نبوغ خود را بسيج نمى كند و بكار نمى اندازد،همين وجود دشمن نيرومند سبب تحرك و جنبش هر چه بيشتر انسان و در نتيجه ترقى و تكامل او مى شود.يكى از فلاسفه بزرگ تاريخ معاصر به نام «تواين بى» ميگويد:«هيچ تمدن درخشانى در جهان پيدا نشد، مگر اين كه، ملتى مورد هجوم يك نيروى خارجى قرار گرفت و بر اثر اين تهاجم نبوغ و استعداد خود را به كار انداخت و آن چنان تمدن درخشانى را پى ريزى كرد».
منبع:تفسير نمونه، جلد 1، صفحه 237.
