پرسش :
پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) قبل از نبوت چه آئينى داشت؟
پاسخ :
در اين كه پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) قبل از بعثت، هرگز براى بت سجده نكرد و از خط توحيد منحرف نشد، شكى نيست، و تاريخ زندگى او نيز به خوبى اين معنى را منعكس مى كند، اما در اين كه بر كدام آئين بوده؟ در ميان علما گفتگو است:
بعضى او را پيرو آئين مسيح(عليه السلام) مى دانند، چرا كه قبل از بعثت پيامبر(صلى الله عليه وآله)آئين رسمى و غير منسوخ آئين او بوده است.
بعضى ديگر، او را پيرو آئين ابراهيم(عليه السلام) مى دانند، چرا كه «شيخ الانبياء» و پدر پيامبران است و در بعضى از آيات قرآن آئين اسلام به عنوان «آئين ابراهيم» معرفى شده: «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ».(1)
بعضى نيز، اظهار بى اطلاعى كرده و گفته اند: مى دانيم آئينى داشته، اما كدام آئين؟ بر ما روشن نيست!
گر چه هر يك از اين اقوال وجهى دارد، اما هيچ كدام مسلّم نيست، و مناسب تر از اينها قول چهارمى است و آن اين كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) شخصاً برنامه خاصى از سوى خداوند داشته كه بر طبق آن عمل مى كرده، و در حقيقت آئين مخصوص خودش بوده، تا زمانى كه اسلام بر او نازل گشت.
شاهد اين سخن، حديثى است كه در «نهج البلاغه» آمده، كه مى گويد: «خداوند از آن زمان كه رسول خد(صلى الله عليه وآله)ا از شير باز گرفته شد، بزرگ ترين فرشته اش را قرين وى ساخت، تا شب و روز او را به راه هاى مكارم، و طرق اخلاق نيك سوق دهد».
مأموريت چنين فرشته اى، دليل بر وجود يك برنامه اختصاصى است.
شاهد ديگر اين كه در هيچ تاريخى نقل نشده است كه پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در معابد «يهود» يا «نصارى» يا مذهب ديگر مشغول عبادت شده باشد، نه در كنار كفار در بتخانه بود، و نه در كنار اهل كتاب در معابد آنان، در عين حال پيوسته خط و طريق توحيد را ادامه مى داد، و به اصول اخلاق و عبادت الهى، سخت پايبند بود.
روايات متعددى نيز، ـ طبق نقل «علامه مجلسى» در «بحار الانوار» ـ در منابع اسلامى آمده است كه، پيامبر(صلى الله عليه وآله) از آغاز عمرش مؤيد به «روح القدس» بود و با چنين تأييدى، مسلماً بر اساس الهام «روح القدس» عمل مى كرد.
«علامه مجلسى» شخصاً معتقد است: پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) قبل از مقام رسالت داراى مقام نبوت بوده، گاه فرشتگان با او سخن مى گفتند، و صداى آنها را مى شنيد، و گاه در رؤياى صادقه به او الهام الهى مى شد، و بعد از چهل سال، به مقام رسالت رسيد، و قرآن و اسلام رسماً بر او نازل شد.(2)
پی نوشتها:
1 ـ حج، آيه 78.
2. تفسير نمونه، جلد 20، صفحه 534.
منبع:سایت انوار طاها
در اين كه پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) قبل از بعثت، هرگز براى بت سجده نكرد و از خط توحيد منحرف نشد، شكى نيست، و تاريخ زندگى او نيز به خوبى اين معنى را منعكس مى كند، اما در اين كه بر كدام آئين بوده؟ در ميان علما گفتگو است:
بعضى او را پيرو آئين مسيح(عليه السلام) مى دانند، چرا كه قبل از بعثت پيامبر(صلى الله عليه وآله)آئين رسمى و غير منسوخ آئين او بوده است.
بعضى ديگر، او را پيرو آئين ابراهيم(عليه السلام) مى دانند، چرا كه «شيخ الانبياء» و پدر پيامبران است و در بعضى از آيات قرآن آئين اسلام به عنوان «آئين ابراهيم» معرفى شده: «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ».(1)
بعضى نيز، اظهار بى اطلاعى كرده و گفته اند: مى دانيم آئينى داشته، اما كدام آئين؟ بر ما روشن نيست!
گر چه هر يك از اين اقوال وجهى دارد، اما هيچ كدام مسلّم نيست، و مناسب تر از اينها قول چهارمى است و آن اين كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) شخصاً برنامه خاصى از سوى خداوند داشته كه بر طبق آن عمل مى كرده، و در حقيقت آئين مخصوص خودش بوده، تا زمانى كه اسلام بر او نازل گشت.
شاهد اين سخن، حديثى است كه در «نهج البلاغه» آمده، كه مى گويد: «خداوند از آن زمان كه رسول خد(صلى الله عليه وآله)ا از شير باز گرفته شد، بزرگ ترين فرشته اش را قرين وى ساخت، تا شب و روز او را به راه هاى مكارم، و طرق اخلاق نيك سوق دهد».
مأموريت چنين فرشته اى، دليل بر وجود يك برنامه اختصاصى است.
شاهد ديگر اين كه در هيچ تاريخى نقل نشده است كه پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در معابد «يهود» يا «نصارى» يا مذهب ديگر مشغول عبادت شده باشد، نه در كنار كفار در بتخانه بود، و نه در كنار اهل كتاب در معابد آنان، در عين حال پيوسته خط و طريق توحيد را ادامه مى داد، و به اصول اخلاق و عبادت الهى، سخت پايبند بود.
روايات متعددى نيز، ـ طبق نقل «علامه مجلسى» در «بحار الانوار» ـ در منابع اسلامى آمده است كه، پيامبر(صلى الله عليه وآله) از آغاز عمرش مؤيد به «روح القدس» بود و با چنين تأييدى، مسلماً بر اساس الهام «روح القدس» عمل مى كرد.
«علامه مجلسى» شخصاً معتقد است: پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) قبل از مقام رسالت داراى مقام نبوت بوده، گاه فرشتگان با او سخن مى گفتند، و صداى آنها را مى شنيد، و گاه در رؤياى صادقه به او الهام الهى مى شد، و بعد از چهل سال، به مقام رسالت رسيد، و قرآن و اسلام رسماً بر او نازل شد.(2)
پی نوشتها:
1 ـ حج، آيه 78.
2. تفسير نمونه، جلد 20، صفحه 534.
منبع:سایت انوار طاها
