پرسش :
آیا ادعای ابن تیمه درباره بغض صحابه نسبت به امیرالمؤمنین (علیه السلام) صحیح است؟
پاسخ :
ابن تیمیه مى گوید: «بسیارى از صحابه و تابعین، بغض على را داشته، او را سب کرده و با او جنگ نموده اند».
پاسخ: اوّلا اینکه ابن تیمیه می گوید: بسیارى از صحابه و تابعین حضرت علی(علیه السلام) را دشمن داشته و سبّ نموده اند. چرا او اسم این افراد را نمى برد؟
ثانیاً: اگر بعضی از صحابه بغض حضرت على(علیه السلام) را داشته باشند، این نقص آنان است نه نقصى بر حضرت على(علیه السلام) زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) در شأن او فرمود: «لا یحبّک إلاّ مؤمن و لایبغضک إلاّ منافق» تو را به جز مؤمن دوست ندارد و نیز به جز منافق تو را دشمن نمى دارد».
مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) در شأن او نفرمود: «من آذى علیّاً فقد آذانی»؛ « هر کس على را اذیت کند مرا اذیت کرده است».
و مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نفرمود: «من سبّ علیّاً فقد سبّنی»؛ « هر کس على را دشنام دهد مرا دشنام داده است».
مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نفرمود: «من أحبّ علیّاً فقد أحبّنی، و من أبغض علیّاً فقد أبغضنی»؛
«هر کس على را دوست بدارد به طور حتم مرا دوست داشته و هر کس على را دشمن بدارد به طور حتم مرا دشمن داشته است».
چگونه کسى جرأت دارد که على(علیه السلام) را دشمن بدارد؛ در حالى که بخارى به سندش از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که فرمود: «أنت منّی و أنا منک»، تو از من و من از تو هستم».
و نیز بخارى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که خطاب به حضرت علی(علیه السلام) فرمود: «أما ترضى أن تکون منّی بمنزلة هارون من موسى إلاّ أنّه لا نبیّ بعدی»؛ «آیا راضى نمى شوى که تو نزد من به منزله هارون نزد موسى باشى، جز آن که بعد از من نبى نیست».
و نیز در شأن او فرمود: «إنّی دافعٌ و الرّایة غداً إلى رجل یحبّ الله و رسوله و یحبّه الله و رسوله»؛ « هرآینه من فردا پرچم را به دست کسى مى دهم، که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند...».
منبع: علی اصغر رضوانی، سلفی گری و پاسخ به شبهات، ص101.
ابن تیمیه مى گوید: «بسیارى از صحابه و تابعین، بغض على را داشته، او را سب کرده و با او جنگ نموده اند».
پاسخ: اوّلا اینکه ابن تیمیه می گوید: بسیارى از صحابه و تابعین حضرت علی(علیه السلام) را دشمن داشته و سبّ نموده اند. چرا او اسم این افراد را نمى برد؟
ثانیاً: اگر بعضی از صحابه بغض حضرت على(علیه السلام) را داشته باشند، این نقص آنان است نه نقصى بر حضرت على(علیه السلام) زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) در شأن او فرمود: «لا یحبّک إلاّ مؤمن و لایبغضک إلاّ منافق» تو را به جز مؤمن دوست ندارد و نیز به جز منافق تو را دشمن نمى دارد».
مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) در شأن او نفرمود: «من آذى علیّاً فقد آذانی»؛ « هر کس على را اذیت کند مرا اذیت کرده است».
و مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نفرمود: «من سبّ علیّاً فقد سبّنی»؛ « هر کس على را دشنام دهد مرا دشنام داده است».
مگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نفرمود: «من أحبّ علیّاً فقد أحبّنی، و من أبغض علیّاً فقد أبغضنی»؛
«هر کس على را دوست بدارد به طور حتم مرا دوست داشته و هر کس على را دشمن بدارد به طور حتم مرا دشمن داشته است».
چگونه کسى جرأت دارد که على(علیه السلام) را دشمن بدارد؛ در حالى که بخارى به سندش از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که فرمود: «أنت منّی و أنا منک»، تو از من و من از تو هستم».
و نیز بخارى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که خطاب به حضرت علی(علیه السلام) فرمود: «أما ترضى أن تکون منّی بمنزلة هارون من موسى إلاّ أنّه لا نبیّ بعدی»؛ «آیا راضى نمى شوى که تو نزد من به منزله هارون نزد موسى باشى، جز آن که بعد از من نبى نیست».
و نیز در شأن او فرمود: «إنّی دافعٌ و الرّایة غداً إلى رجل یحبّ الله و رسوله و یحبّه الله و رسوله»؛ « هرآینه من فردا پرچم را به دست کسى مى دهم، که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند...».
منبع: علی اصغر رضوانی، سلفی گری و پاسخ به شبهات، ص101.
