جمعه، 24 اسفند 1397
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

مسلمانان و حکومت دینى

پرسش :

آیا ضرورت حکومت دینى مورد قبول تمام مسلمانان است؟ نظر اهل سنت و شیعه را بیان دارید.


پاسخ :

اصل «ضرورت حکومت دینى» مورد اتفاق قاطبه مسلمانان ـ اعم از شیعه و سنى ـ است. اهل تسنن نیز مانند شیعه، براین مسئله اتفاق دارند که:

الف. دین اسلام، صرفا مشتمل بر احکام فردى و عبادى (به معناى اخص) نیست؛ بلکه داراى قوانینى مربوط به همه اَبعاد حیات فردى و اجتماعى ـ اعم از سیاسى، نظامى، قضایى و اقتصادى ـ است.

ب. همگى اتفاق دارند که احکام الهى، منحصر به زمان خاصى؛ مانند زمان رسول اللّه صلى الله علیه و آله و یا حضور ائمه اهل بیت علیهم السلام نیست. بر این مسئله کتاب و سنت، در سطح وسیع دلالت دارد؛ چنان که در روایت مورد قبول شیعه و سنى آمده است: «حلال محمد حلالٌ ابدا الى یوم القیامة و حرامه حرامٌ ابدا الى یوم القیامة ...»؛1 یعنى، همه این احکام تا ابد باقى و اجراى آنها لازم است.

ج. بر همگان روشن است، اجراى احکام سیاسى و اجتماعى دین، جز از راه حکومت دینى مقدور نیست.

بنابراین در اصل لزوم وجود حکومت دینى و عدم امکان جدایى دین از سیاست، میان غالب فقیهان و عالمان شیعه و سنى، اختلافى نیست و اگر اختلافى هست، در چگونگى آن است.

آنچه در میان اهل تسنن رخ نمود، جدایى عملى (نه اعتقادى) دین از سیاست بود. این مسئله، ناشى از دو نکته است:

یکم. انکار نصب امام از سوى خدا و پیامبر براى دوران پس از رحلت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله؛ این مسئله از مهم ترین موارد اختلاف بین مکتب اهل بیت علیهم السلام و اندیشه خلافت است.
دوّم. قرار گرفتن کسانى در مسند حکومت که فاقد شرایط تعیین شده در اسلام براى زمامدارى بودند؛ یعنى، نه آشنایى کافى با معیارها و هنجارهاى اسلامى داشتند و نه التزام و پاى بندى و سلوک دینى.


«ویلیام گوئیس» مى نویسد: «در عمل اغلب قدرت سیاسى، غصب مى شد و نوعى جدایى غیر رسمى بین قدرت معنوى و قدرت مادى برقرار بود و حتى غالبا این دو با هم درگیر بودند. اما از نظر اعتقادى، حتى حاکمانى که قوانین شرع را زیر پا مى نهادند، عمومیت و حاکمیت دین فراگیر را در همه مسائل قبول داشتند».2
 

پی‌نوشت‌ها:

1ـ کافى، ج 1، ص 58، ح 9.
2ـ زبان سیاسى اسلام، ترجمه غلام رضا بهروزلک ، مجله علوم سیاسى، ش 11؛ به نقل از: مصباح یزدى، محمدتقى، فلسفه سیاست، ص 100 چاپ نشده.
 

منبع: حکومت دینى، حمیدرضا شاکرین؛ نشر: قم: نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، چاپ دهم، پاییز 1389.
 

در این زمینه حتما بخوانید:

اگر دین، امرى فردى تلقى شود و حکومت، امرى اجتماعى، آیا در این فرض حکومت دینى قابل تصور است؟

در حکومت دینى، تحقق جامعه دینى مهم است یا حاکمیت قوانین دینى؟

ضرورت وجود حکومت دینى در عصر غیبت در فلسفه سیاسى چیست؟

معناى حکومت دینى چیست؟ حاکمیت متدینان؛ اجراى احکام دینى یا برآمدن همه ارکان حکومت از دین؟



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.