پرسش :
آيا منصوبين رهبر در مراكز مختلف، همانند خود رهبر داراي ولايت هستند؟
پاسخ :
در حكومت اسلامي، هرگز منصوب از سوي رهبر، مانند ناصب يعني خود رهبر، ولايت ندارد. والي مسلمين، گاهي شخص را به عنوان نائب و زماني به عنوان وكيل خود تعيين مي‌كند كه در اين موارد، هرگز سخن از ولايت آن شخص مطرح نيست؛ زيرا او نائب يا وكيل است نه وليّ؛ و گاهي براي شخصي، سِمَت ولايت جعل مي‌كند مانند توليت مراكز مهم و حسّاس وقف و وصيّت، كه در اين صورت، آن منصوب مزبور، در محدوده كار خود (نه بيرون از آن) و به اندازه شعاع ولايت مجعول (نه بيش از آن) توان اِعمال ولايت دارد. در اصل يكصد و دهم قانون اساسي آمده است: «رهبر مي‌تواند بعضي از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگري تفويض كند». وليّ فقيه، اگر كساني را به نمايندگي از خود نصب مي‌كند، بر اساس آيين‌نامه و نظم و مقررات خاصي تعيين مي‌كنند و اين منصوبان، همانند ديگر كارگزارانند كه هر كس محدوده قانوني خاص دارد؛ نه اينكه مثل خود رهبر ولايت داشته باشند.
مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه، ص 401)
در حكومت اسلامي، هرگز منصوب از سوي رهبر، مانند ناصب يعني خود رهبر، ولايت ندارد. والي مسلمين، گاهي شخص را به عنوان نائب و زماني به عنوان وكيل خود تعيين مي‌كند كه در اين موارد، هرگز سخن از ولايت آن شخص مطرح نيست؛ زيرا او نائب يا وكيل است نه وليّ؛ و گاهي براي شخصي، سِمَت ولايت جعل مي‌كند مانند توليت مراكز مهم و حسّاس وقف و وصيّت، كه در اين صورت، آن منصوب مزبور، در محدوده كار خود (نه بيرون از آن) و به اندازه شعاع ولايت مجعول (نه بيش از آن) توان اِعمال ولايت دارد. در اصل يكصد و دهم قانون اساسي آمده است: «رهبر مي‌تواند بعضي از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگري تفويض كند». وليّ فقيه، اگر كساني را به نمايندگي از خود نصب مي‌كند، بر اساس آيين‌نامه و نظم و مقررات خاصي تعيين مي‌كنند و اين منصوبان، همانند ديگر كارگزارانند كه هر كس محدوده قانوني خاص دارد؛ نه اينكه مثل خود رهبر ولايت داشته باشند.
مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه، ص 401)
